 |
| Έλλην ψηφοφόρος, ως Έμπορος της Βενετίας, ετοιμάζεται να πάρει την πληρωμή σε ανθρώπινη σάρκα του χρέους που πιστεύει ότι ο κόσμος του οφείλει. Οι τράγοι άδουν στον χορό πως ο Έμπορος Σάηλοκ, και ο οφειλέτης, Αντόνιο, είναι στην πραγματικότητα, και προκειμένη περίπτωση, ένα και το αυτό πρόσωπο, καθώς ο αυτο-υποτιθέμενος πιστωτής ετοιμάζεται να κόψει την ίδια την δική του σάρκα. Οι μοίρες όμως θα επέμβουν --έγκαιρα; |
Στην Ελλάδα τα πολιτικά κόμματα ήταν πάντα και είναι, και θα είναι προσωποπαγή. Οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν ιδεολογία ή παράταξη: ψηφίζουν "ήρωα", φαινόμενα, όνειρα, εκδίκηση, ευκαιρία, σαν πελάτες (γνωστό αυτό, τίποτα το καινούργιο). Ο Έλληνας μέσες άκρες ψηφίζει αυτό που θα κάνει τον ίδιο να αισθανθεί πιο σημαντικός, και καπάκι, έστω και για λίγα λεπτά της ώρας, στους φαντασιακούς "εχθρούς" του.
Αυτό το ήξερε καλά ο αλέξης τσίπρας, και, όταν στους 350,000 ψηφοφόρους του Συνασπισμού προστέθηκαν θαυματουργά εν τω μέσω της νυκτός άλλοι 1.300.000 ψηφοφόροι-πρόσφυγες από αλλού, ήξερε ότι για να τους κρατήσει έπρεπε να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνει κόμμα προσωποπαγές, ώστε να αντικαταστήσει το παλιό ΠΑΣΟΚ. Και το έκανε. Τα ανοργάνωτα μπουλούκια που τον ακολουθούν αλαλάζουν ήδη καθώς ετοιμάζονται να εκσπερματίσουν.
Μετά από τον τελευταίο μήνα της τραγικά-πλέον φαιδράς πορτοκαλέας δεν πιστεύω να έχει μείνει ζωντανό που να πιστεύει ακόμα ότι τα Ελληνικά "κόμματα" έχουν να κάνουν το παραμικρό με ιδεολογία, πρόγραμμα, οικονομική θεωρία ή πρακτική, υπευθυνότητα, νομιμότητα, πραγματικότητα, ή τίποτα άλλο τέτοιο πεζό. Πρόκειται για ένα αλαλούμ εκδίκησης, φόβου, χαβαλέ, τσαμπουκά, ασυναρτησίας... πανικού, ανευθυνότητας. Δεν πιστεύω να έχει μείνει ζωντανό που να πιστεύει ακόμα ότι το σύνταγμά σας δεν είναι ορνιθοσκαλίσματα γραμμένα σε χαρτί υγείας.
Το ΠΑΣΟΚ (1974-2011) δεν υπάρχει από τότε που έγινε Βενιζελόκ στις 18/3/2012. Η Νέα Δημοκρατία (1974-2009) δεν υπάρχει από τότε που έγινε Πολιτική Άνοιξη στις 30/11/2009. Η πιο πρόσφατη ενσάρκωση των συνιστωσών της αριστεράς που δεν τους αρέσει το ΚΚΕ και εμπορεύονται όνειρα χωριστά των σκληροπυρηνικών, απήχθησαν από έναν τυχοδιώκτη του τσαμπουκά που τις έκανε αλεκσύριζα και τις έβαλε στον γύψο τα τελευταία 2 χρόνια για να κρατήσει τους ψηφοφόρους, που του έπεσαν σαν βροχή αναπάντεχη, την άνοιξη του 2012.
Μετά, ήρθαν οι φασίστες, οι αμοιβάδες και οι νεοναζί. Ήρθαν και οι ανέλληνες. Ήρθε ο κυρ Φώτης ο φέρελπις "ρυθμιστής" που τίποτα δεν ρύθμισε παρά το κατά πόσο τον χρησιμοποίησαν και ο Σαμαράς και ο τσίπρας για τους δικούς τους σκοπούς.
Δεν υπάρχει πλέον κανείς για τον οποίον θα σκεφτόμουνα καν να ψηφίσω. Από αυτοσεβασμό τουλάχιστον, κανέναν. Συμβολικά τουλάχιστον, εφ' όσον δεν γίνεται πραγματικά, από καιρό αποποιήθηκα την υπηκοότητά μου με την απόφαση να μην ανανεώσω ποτέ πιά το διαβατήριό μου, το οποίο έληξε πέρσι, ή πρόπερσι, δεν θυμάμαι πότε, ούτε μ' ενδιαφέρει. Δεν έχω ηθικό δικαίωμα, ή απαίτηση, να ανήκω σε μία χώρα για την οποία σκέπτομαι και μιλάω όπως σκέπτομαι και μιλάω... Έχω άλλο διαβατήριο στο οποίο πιστεύω και το οποίο με αντιπροσωπεύει, από τον τόπο όπου γεννήθηκε ο γιός μου και όπου τον μεγάλωσα, να καταφέρει στα 24 χρόνια του περισσότερα απ' όσο άλλοι ονειρεύονται για μία ζωή. Και όπου έχτισα την ζωή μου με τους δικούς μου όρους, σαν ελεύθερο και σκεπτόμενο, ανεξάρτητο μέλος ενός συνόλου.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι στην πλειοψηφία τους δρουν πλέον σαν Σάηλοκ από τον Έμπορο της Βενετίας: Θέλουν και απαιτούν μόνο πληρωμή σε ανθρώπινη σάρκα (a pound of flesh) -όσοι δεν γνωρίζουν τα περί του παραλληλισμού αυτού, διαβάστε μιά σύντομη περίληψη του Εμπόρου της Βενετίας του Σαίξπηρ.
Όπως κάθε καλή κωμωδία και τραγωδία, η σημερινή Ελληνική κωμική τραγωδία χρειάζεται τον τραγικό της καταλύτη. Σήμερα δεν έχουμε από μηχανής θεούς πιά. Έχουμε όμως άλλους πιο σύγχρονους και ρεαλιστικούς ρόλους. Έναν τέτοιο ρόλο, τον Ιανουάριο του 2015 στην Ελλάδα, τον ανέλαβε ο τραγικός Γιωργάκης Παπανδρέου.
Τον Γιωργάκη τον καταλαβαίνω καλύτερα από 'σας αγαπητοί μου γιατί, όσο και να μην συμφωνώ μαζί του, ερχόμαστε και οι δύο από ίδια σκεπτικά και λογικές άλλης χώρας, άλλης κουλτούρας. Δεν ανήκει ο Γιωργάκης ο δύστυχος στην Ελλάδα περισσότερο από όσο εγώ. Ούτε ανήκε ποτέ. Γι' αυτό τά 'κανε θάλασσα. Και έρχεται τώρα στην ύστατη στιγμή της τελευταίας πράξης να απολυτρώσει το πρόσωπό του από τις ευθύνες του. Εξαγοράζει την Ιστορία του πέφτοντας πάνω στο σπαθί του, ώστε με την θυσία του να αποτρέψει την μέγιστη καταστροφή, παραδίδοντας το πνεύμα του στην κρίση των μελλοντικών ιστορικών, ατόφιο πλέον και όχι σαν γιός του μπαμπά...
Το έγραψα πρώτος πριν καμιά βδομάδα, και χτές είδα ότι το έγραψαν τώρα και οι Φινάνσιαλ Τάιμς: Ο Γιωργάκης στοιχηματίζει στο πόσες μονάδες θα καταφέρει να αφαιρέσει από τον αλεκσύριζα σαν μιά μικρά επανόρθωση του χρέους το οποίο πραγματικά οφείλει στην Ελλάδα. Εγώ λέω το πολύ 2,5%. Οι Φινάνσιαλ Τάιμς ισχυρίζονται έως και 5%. Μάλλον 2%-2,5% θα είναι το ποσοστό που θα του έρθει από τους πρόσφυγες του αλεκσύριζα. Έτσι νομίζω.
Και έτσι οι μοίρες ίσως να επέμβουν έγκαιρα.
Αυτό το ήξερε καλά ο αλέξης τσίπρας, και, όταν στους 350,000 ψηφοφόρους του Συνασπισμού προστέθηκαν θαυματουργά εν τω μέσω της νυκτός άλλοι 1.300.000 ψηφοφόροι-πρόσφυγες από αλλού, ήξερε ότι για να τους κρατήσει έπρεπε να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνει κόμμα προσωποπαγές, ώστε να αντικαταστήσει το παλιό ΠΑΣΟΚ. Και το έκανε. Τα ανοργάνωτα μπουλούκια που τον ακολουθούν αλαλάζουν ήδη καθώς ετοιμάζονται να εκσπερματίσουν.
Μετά από τον τελευταίο μήνα της τραγικά-πλέον φαιδράς πορτοκαλέας δεν πιστεύω να έχει μείνει ζωντανό που να πιστεύει ακόμα ότι τα Ελληνικά "κόμματα" έχουν να κάνουν το παραμικρό με ιδεολογία, πρόγραμμα, οικονομική θεωρία ή πρακτική, υπευθυνότητα, νομιμότητα, πραγματικότητα, ή τίποτα άλλο τέτοιο πεζό. Πρόκειται για ένα αλαλούμ εκδίκησης, φόβου, χαβαλέ, τσαμπουκά, ασυναρτησίας... πανικού, ανευθυνότητας. Δεν πιστεύω να έχει μείνει ζωντανό που να πιστεύει ακόμα ότι το σύνταγμά σας δεν είναι ορνιθοσκαλίσματα γραμμένα σε χαρτί υγείας.
Το ΠΑΣΟΚ (1974-2011) δεν υπάρχει από τότε που έγινε Βενιζελόκ στις 18/3/2012. Η Νέα Δημοκρατία (1974-2009) δεν υπάρχει από τότε που έγινε Πολιτική Άνοιξη στις 30/11/2009. Η πιο πρόσφατη ενσάρκωση των συνιστωσών της αριστεράς που δεν τους αρέσει το ΚΚΕ και εμπορεύονται όνειρα χωριστά των σκληροπυρηνικών, απήχθησαν από έναν τυχοδιώκτη του τσαμπουκά που τις έκανε αλεκσύριζα και τις έβαλε στον γύψο τα τελευταία 2 χρόνια για να κρατήσει τους ψηφοφόρους, που του έπεσαν σαν βροχή αναπάντεχη, την άνοιξη του 2012.
Μετά, ήρθαν οι φασίστες, οι αμοιβάδες και οι νεοναζί. Ήρθαν και οι ανέλληνες. Ήρθε ο κυρ Φώτης ο φέρελπις "ρυθμιστής" που τίποτα δεν ρύθμισε παρά το κατά πόσο τον χρησιμοποίησαν και ο Σαμαράς και ο τσίπρας για τους δικούς τους σκοπούς.
Δεν υπάρχει πλέον κανείς για τον οποίον θα σκεφτόμουνα καν να ψηφίσω. Από αυτοσεβασμό τουλάχιστον, κανέναν. Συμβολικά τουλάχιστον, εφ' όσον δεν γίνεται πραγματικά, από καιρό αποποιήθηκα την υπηκοότητά μου με την απόφαση να μην ανανεώσω ποτέ πιά το διαβατήριό μου, το οποίο έληξε πέρσι, ή πρόπερσι, δεν θυμάμαι πότε, ούτε μ' ενδιαφέρει. Δεν έχω ηθικό δικαίωμα, ή απαίτηση, να ανήκω σε μία χώρα για την οποία σκέπτομαι και μιλάω όπως σκέπτομαι και μιλάω... Έχω άλλο διαβατήριο στο οποίο πιστεύω και το οποίο με αντιπροσωπεύει, από τον τόπο όπου γεννήθηκε ο γιός μου και όπου τον μεγάλωσα, να καταφέρει στα 24 χρόνια του περισσότερα απ' όσο άλλοι ονειρεύονται για μία ζωή. Και όπου έχτισα την ζωή μου με τους δικούς μου όρους, σαν ελεύθερο και σκεπτόμενο, ανεξάρτητο μέλος ενός συνόλου.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι στην πλειοψηφία τους δρουν πλέον σαν Σάηλοκ από τον Έμπορο της Βενετίας: Θέλουν και απαιτούν μόνο πληρωμή σε ανθρώπινη σάρκα (a pound of flesh) -όσοι δεν γνωρίζουν τα περί του παραλληλισμού αυτού, διαβάστε μιά σύντομη περίληψη του Εμπόρου της Βενετίας του Σαίξπηρ.
Όπως κάθε καλή κωμωδία και τραγωδία, η σημερινή Ελληνική κωμική τραγωδία χρειάζεται τον τραγικό της καταλύτη. Σήμερα δεν έχουμε από μηχανής θεούς πιά. Έχουμε όμως άλλους πιο σύγχρονους και ρεαλιστικούς ρόλους. Έναν τέτοιο ρόλο, τον Ιανουάριο του 2015 στην Ελλάδα, τον ανέλαβε ο τραγικός Γιωργάκης Παπανδρέου.
Τον Γιωργάκη τον καταλαβαίνω καλύτερα από 'σας αγαπητοί μου γιατί, όσο και να μην συμφωνώ μαζί του, ερχόμαστε και οι δύο από ίδια σκεπτικά και λογικές άλλης χώρας, άλλης κουλτούρας. Δεν ανήκει ο Γιωργάκης ο δύστυχος στην Ελλάδα περισσότερο από όσο εγώ. Ούτε ανήκε ποτέ. Γι' αυτό τά 'κανε θάλασσα. Και έρχεται τώρα στην ύστατη στιγμή της τελευταίας πράξης να απολυτρώσει το πρόσωπό του από τις ευθύνες του. Εξαγοράζει την Ιστορία του πέφτοντας πάνω στο σπαθί του, ώστε με την θυσία του να αποτρέψει την μέγιστη καταστροφή, παραδίδοντας το πνεύμα του στην κρίση των μελλοντικών ιστορικών, ατόφιο πλέον και όχι σαν γιός του μπαμπά...
Το έγραψα πρώτος πριν καμιά βδομάδα, και χτές είδα ότι το έγραψαν τώρα και οι Φινάνσιαλ Τάιμς: Ο Γιωργάκης στοιχηματίζει στο πόσες μονάδες θα καταφέρει να αφαιρέσει από τον αλεκσύριζα σαν μιά μικρά επανόρθωση του χρέους το οποίο πραγματικά οφείλει στην Ελλάδα. Εγώ λέω το πολύ 2,5%. Οι Φινάνσιαλ Τάιμς ισχυρίζονται έως και 5%. Μάλλον 2%-2,5% θα είναι το ποσοστό που θα του έρθει από τους πρόσφυγες του αλεκσύριζα. Έτσι νομίζω.
Και έτσι οι μοίρες ίσως να επέμβουν έγκαιρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου