Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Συνύπαρξη





ΑΝ ΞΑΝΑΕΡΧΟΤΑΝ Ο ΜΩΑΜΕΘ...
- Είμαι ο προφήτης, μαλάκα!
- Σκασμός, άπιστε!



Κλειστό μυαλό είναι εκείνο που πιστεύει ότι η γωνία από την οποία βλέπει τον κόσμο είναι αντικειμενική, ή σωστή.

Ο τρομοκράτης του ενός είναι ο ήρωας κάποιου άλλου. Και, ο άνθρωπος που αποκαλείται τρομοκράτης από κάποιους και ήρωας από κάποιους άλλους, δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, ή, ισάξια, και τα δύο.

Αρκεί να κοιτάξουμε τον Χριστιανισμό, τις υποδιαιρέσεις του και τα εγκλήματά του, όπως και τα επιτεύγματά του, για να προσπαθήσουμε να φανταστούμε το κατά πόσο το Ισλάμ παραλληλίζει τον Χριστιανισμό ως προς τις εντός αυτού εκδοχές και διαφωνίες.

Εκείνοι τους οποίους ονομάζουμε τρομοκράτες μπορεί να είναι ένοχοι πολλών παραβάσεων των νόμων της κοινωνίας, αλλά, δεν μπορούμε να τους καταμετρήσουμε έλλειψη παιδείας. Ίσως, παιδεία να είναι το ένα πράγμα το οποίο έλαβαν πιο πολύ από τους περισσότερους από εμάς. Αρκετά μάλιστα, τόσο, ώστε να δέχονται να αφαιρέσουν ζωές, και να δώσουν την δική τους ζωή, για τα ιδεώδη της παιδείας που έλαβαν. Απλά η παιδεία που έλαβαν δεν συμφωνεί με τα δικά μας ιδανικά και την δική μας παιδεία και ηθική. Αυτό όμως δεν την μειώνει σαν παιδεία. Μειώνει εκείνους που δεν την αναγνωρίζουν σαν παιδεία.

Τα μαθηματικά και οι επιστήμες δεν θα είχαν φτάσει εκεί που έφτασαν χωρίς τον χρυσό αιώνα επιστήμης του Ισλάμ πριν χίλια χρόνια. Κάποιος που δεν το γνωρίζει αυτό, είτε θα πρέπει να αποκτήσει περισσότερη παιδεία, για να το μάθει, είτε ίσως να είναι θύμα του φασισμού της σκέψης ότι ο κόσμος οφείλει την ύπαρξή του στην αρχαία Ελλάδα και πουθενά αλλού.

Το να απεικονίζεται ο Προφήτης απαγορεύεται στις Ισλαμικές χώρες και δεν απαγορεύεται στην Γαλλία. Η Γαλλία έχει σημαντικότατη Μουσουλμανική μειονότητα. Άρα η Γαλλία θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως μη σεβόμενη ικανό μέρος των πολιτών της. Όμως δεν είναι τόσο πολύπλοκο. Ένας ελεύθερος πολίτης έχει πάντα την ελευθερία επιλογής να μην ζει σε ένα χώρο με τον οποίον διαφωνεί. Ή να δεχτεί ότι επιλέγει να ζει εκεί όπου δεν αισθάνεται άνετα.

Οι δολοφόνοι, οι οποίοι σκοτώθηκαν σε σύγκρουση με τις αρχές, με τον τρόπο που είχαν επιλέξει "σαν μάρτυρες του Ισλάμ", ίσως να μην πρέπει να ιδωθούν από εμάς σαν "μουσουλμάνοι" ή σαν "τζιχαδιστές", και σίγουρα να μην τους δούμε σαν "απαίδευτους". Αν τους δούμε έτσι, κερδίζουν εκείνοι. Πιστεύω ότι πρέπει να τους δούμε απλά σαν δολοφόνους. Τίποτα άλλο.

Τίποτα άλλο.


Τίποτα άλλο.





Αναδημοσίευση της προηγούμενης ανάρτησης: "Σάτιρα".




"Πρέπει να καλυφθεί με πέπλο η εβδομαδιαία του Τσάρλη"




"Ένας λαός που γελάει είναι πιο επικίνδυνος από έναν λαό που κλαίει"
   Μ. Καραγάτσης, Σέργιος και Βάκχος



Εκείνοι που θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους φοβούνται, περισσότερο από όλους, εκείνους οι οποίοι μπορούν και βρίσκουν αφορμές για να γελάνε με το πόσο σοβαρά παίρνουν τον εαυτό τους πολλοί από εκείνους που θέλουν να επιβάλλουν την άποψή τους.

Η σάτιρα είναι ο πιο ισχυρός καταλύτης και κινητήρια μηχανή μιας Δημοκρατίας γιατί δίνει ζωτικότητα στην δημόσια συζήτηση και εξισώνει τα μεγέθη όλων. Μία πλευρά που δεν έχει αρκετή δύναμη να αντέξει την σάτιρα, και δίνει απάντηση με δολοφονική βία, απλά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αρκετά ισχυρή για να την πάρουμε στα σοβαρά.

Μία καριέρα στην σάτιρα δεν θα έπρεπε να συνεπάγεται θάρρος ή ηρωισμό. Η σάτιρα είναι φυσικός νόμος.



---




Cartoon:
IF MOHAMMAD RETURNED...
- I am the prophet, asshole!
- Shut your mouth, infidel!


A closed mind is one that believes its point of view to be objective, or correct.

One person's terrorist is another person's hero. The person who is called a terrorist by some and a hero by others is neither, or, equally both.

Suffices to look at Christianity, its subdivisions and its crimes, as well as its achievements, to attempt to imagine the degree to which Islam parallels Christianity in respect to its views and disagreements.

Those we call terrorists may be guilty of breaking many laws of our society, but we cannot accuse them of being uneducated. Perhaps, education is the one thing they might have received in larger quantities than most of us. To the extent of being prepared to take lives and give their own life for the ideals instilled in them by the education they received. It's just that the education they received does not agree with our own ideals, our education and our own morality.

Mathematics and science would not have reached today's levels of achievement had it not been for the golden age of science in Islamic societies, a thousand years ago. Anyone who does not know this, might seek a little more education in order to learn it, or, perhaps, that person has embraced the fascist idea that the world owes its existence to ancient Greece and nobody else.

Creating images of the Prophet is forbidden in Islamic countries but it is not forbidden in France. France includes a considerable Muslim minority. Therefore, one might argue that France does not respect a large number of its citizens. It is not that complicated. A free citizen enjoys the liberty to choose not to live in a country of laws with which he or she disagrees. Or, one may accept their own choice of living in a society that does not make them feel comfortable.

The murderers who died in a confrontation with the authorities, in the manner in which they had elected to die, "as martyrs of Islam", should, perhaps, not be seen by us as "Muslims" or as "jihadists", and certainly not as lacking in education. If we see them in that light, they win. I believe we should see them simply as murderers. Nothing else.

Nothing else.

Nothing else.



Republication of the previous post: "Satire".

Cartoon:
Charlie's weekly must be vailed!

"A people who laugh are more dangerous than a people who cry"
M. Karagatsis, Sergios and Vakhos

Those who want to impose their point of view on others are afraid, more than anything, those who can laugh at how seriously they take themselves.

Satire is the most powerful catalyst, as well as an engine of empowerment of society, generating vitality in public dialog and bringing everyone to the same level. A side that does not have the strength to withstand satire, and responds with murderous violence, simply cannot be taken seriously.

A career in satire should not require courage or heroism. Satire is a law of nature.











2 σχόλια:

  1. Οι θρησκειες μπορει να ειναι το οπιο του λαου όπως ελεγε ο Μαρξ, αποκοιμιζουν αλλα δεν φανατιζουν τους ανθρωπους περισσότερο από άλλες ιδεολογίες. Όπως για τα εγληματα που έγιναν από τους χριστιανους στο ονομα του Χριστου δεν φταιει κανενας Χριστος ετσι για τα εγκλήματα των μουσουλμανων δεν φταίει κανενας Μωαμεθ. Μπορει το προσχημα να είναι ενιοτε οι θρησκευτικοι λόγοι αλλα οι πραγματικες αιτιες παντοτε είναι οικονομικες.

    Οι πιο καταστροφικοι πολεμοι δεν εγιναν στο ονομα καποιο προφητη η κάποιου Θεου. Ο πρωτος και δευτερος παγκοσμιος πολεμος που κοστισε περισσοτερο από 50.000.000 θυματα δεν εγινε στο ονομα καμιας θρησκειας αλλα από το αρρωστο μυαλο ενός παρανοικου ανθρωπου.
    Τα εγληματα του ναζισμου, τα δεκαδες εκατομμύρια θυματα των σταλινικων διωξεων, οι μαζικες εκκαθαρίσεις στη κινεζικη επανασταση του Μαο, η αμερικανικη εισβολη προσφατα στο Ιρακ, στο Αφγανισταν, ο βομβαρδισμός στη Γιουγκοσλαβια κλπ. κλππ
    Όλα αυτά εγιναν στο ονομα της "ελευθερίας" και της "σωτηριας" των λαων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Velvet, μιλάς απόλυτα σωστά. Η τραγική καθοδική πορεία αρχίζει όταν καταλογίζουμε ευθύνη στα προσχήματα που χρησιμοποιούνται εκάστοτε, αντί στους πραγματικούς λόγους οι οποίοι, πάντα, είναι οικονομικοί. Στην προκειμένη περίπτωση, το να φοβηθούμε ή να μισήσουμε το ισλάμ ή τους εξτρεμιστές είναι η παγίδα.

      Η "ελευθερία", ο "θεός", η "δικαιοσύνη"... ήταν και είναι πάντοτε προσχήματα. Η κινητήρια δύναμη του φανατισμού είναι η οργή και αυτή λειτουργεί σε επίπεδα προσωπικού ενστίκτου. Η κινητήρια δύναμις του δολοφόνου δεν έχει να κάνει με θεούς ή ιδανικά --έχει να κάνει με συμφέροντα και με κοινωνιοπάθεια... (sociopath) Υπάρχουν και πλούσιοι, λευκοί, με υψηλή παιδεία δολοφόνοι.

      Υπάρχουν τα ξεχωριστά άτομα δολοφόνοι και υπάρχουν και οι "ηγέτες" δολοφόνοι που χρησιμοποιούν ομάδες και μάζες δίνοντάς τους την δικαιολογία που χρειάζονται. Ο Χίτλερ και οι κολλητοί του κατάφεραν να δώσουν δικαιολογία σε εκατομμύρια Γερμανούς για να "ακολουθήσουν διαταγές". Ο Τρούμαν, ο Τζόνσον, ο Νίξον, ο Κλίντον, ο Μπους, ο Ομπάμα... όλοι επικαλέστηκαν το "δίκαιο".

      Διαγραφή