Κότσια;

Που βρισκόμαστε: Σε έναν συμβολισμό χωρίς ουσία αλλά με καθοριστικό νόημα:

Το ότι οι Ευρωπαίοι θα καθίσουν (ή τουλάχιστον δέχονται να καθίσουν) να ακούσουν και να συζητήσουν τις καινούργιες θέσεις και προτάσεις της Ελλάδας, είναι δεδομένο (βλ. «Υπάρχει μια ανάγκη διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τις προθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης» [Γαλλία]). Το ότι αυτό θα συμβεί σαν αλλαγή πορείας από τα συμφωνημένα και υπογεγραμμένα κατά την διάρκεια της ισχύς τους, δεν έχει και πολύ σημασία αναλόγως με το πως θα φρασεολογηθούν (βλ. «έχουν συμφωνήσει ότι είναι σημαντικό (από τη μία) να γίνουν σεβαστές οι επιλογές των Ελλήνων πολιτών και (από την άλλη) η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της» [Μέρκελ-Ολλάντ]).

Το αγκάθι και πιθανό αδιέξοδο είναι στο αν αυτά τα ωραία θα γίνουν μετά από τυπική επίσκεψη της Τρόικας στην Αθήνα, ή χωρίς να έχει γίνει τέτοια επίσκεψη. Αν και εντελώς άνευ ουσίας, αυτός ο συμβολισμός, του να δεχτούν την Τρόικα επίσκεψη οι Τσίπρας και Βαρουφάκης, είναι τραγικά σημαντικός γιατί εξευτελίζει, ή όχι, προσωπικά, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε και την Γερμανία.

Υπάρχει ένα σταυροδρόμι, προς δραχμή ο ένας δρόμος, στο Ευρώ ο άλλος. Και ο συμβολισμός αυτός φέρεται ως καθοριστικός της επιλογής δρόμου. Είναι τρομερά δύσκολο να υποθέσουμε την πιθανότητα να δεχτεί τον συμβολικό εξευτελισμό η Γερμανία.

Και μην ξεχνάμε την πιθανότητα να συμφωνήσει όλη η Ευρώπη μαζί μας, και να μας ...βοηθήσει πολύ-πολύ, με αλληλεγγύη, αφού επιστρέψουμε στην δραχμή.

Μην γελιόμαστε, το Ευρώ και η δραχμή είναι απλά, κι αυτά τα ίδια, άλλος ένας συμβολισμός. Ευρωπαίοι με το Ευρώ, τριτοκοσμικά Βαλκάνια με δραχμή (και Βουλγαρία, "Μακεδονία" και Αλβανία σύντομα όλοι στην ΕΕ).

Ποιοί θα είναι οι "φίλοι" μας τότε, σαν τριτοκοσμικά Βαλκάνια; οι ΗΠΑ, η Ρωσία, και η Τουρκία. Μέχρι "χτες" είχαμε έστω και εικονική εθνική κυριαρχία. Τότε, θα επιστρέψουμε στις εποχές που παρκάριζε ο 6ος στόλος των ΗΠΑ στο Φάληρο, και θα προστεθεί ο Ρωσικός στόλος μπροστά στην Γλυφάδα; Ο στόλος άλλωστε, με πυρηνικό αεροπλανοφόρο, είχε έρθει και στις 4/3/2014. Τότε ήταν μόνο το αεροπλανοφόρο με ένα πλοίο συνοδείας αντί όλο τον στολίσκο συνοδείας. Ίσως τώρα να τους βλέπουμε πιο συχνά και πιο πολλούς; Η Τουρκία εν τω μεταξύ πάντα μας έριχνε γιατί έχει πολύ σημαντικότερη γεωγραφικά στρατηγική θέση από εμάς. Ιδίως τώρα.

Για να αποφευχθεί αυτό πρέπει να το ανεμίσουμε σαν πιθανή σημαία στην ΕΕ. Αν μας απειλούνε εκείνοι με δραχμή, μπορούμε να τους απειλήσουμε κι' εμείς με αυτόν τον καινούργιο ρόλο ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία (αποδυναμώνοντας και σαμποτάροντας την συνομιλία ΕΕ-Ρωσίας).

Βασικά αυτό κάναμε τώρα, με την ένσταση στην ψήφο κατά Ρωσίας, και με το να δεχόμαστε τηλεφωνήματα χωρίς γραβάτα από τις ΗΠΑ (μην νομίζετε ότι το πουκάμισο του ντε Μπλάζιο ήταν αυθόρμητο -τίποτα δεν είναι αυθόρμητο στην διεθνή πολιτική, και το ότι έγινε έτσι χωρίς γραβάτα από σημαντικότατο Δήμαρχο αντί ομοσπονδιακό αξιωματούχο ήταν κι' αυτό έξυπνο [το πρωτόκολλο των δημάρχων των ΗΠΑ, κανονικά δεν  περιλαμβάνει τηλεφωνήματα στην σφαίρα της διεθνούς πολιτικής]).

Παίζονται ενδιαφέροντα παιγνίδια, και δεν είναι όλα οφθαλμοφανή. Τα πιο αποτελεσματικά παιγνίδια είναι αυτά που δεν παίζονται δημοσίως. Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάει πολύ, πολύ καλά, αλλά επικινδύνως ριψοκίνδυνα. Δεν με ενδιαφέρει ο "φόβος" (άλλωστε, "δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα παρά τον ίδιο τον φόβο"): τίποτα ποτέ δεν επιτεύχθηκε χωρίς ρίσκο και σπονδυλική στήλη, πράγματα που έλειπαν εμφανώς από την προηγούμενη, διεφθαρμένη και γλοιώδη, φρουρά.