Γροθιά!
(όταν τα δάκτυλα κλείνουν σφιχτά στην παλάμη και το χέρι σηκώνεται ψηλά)
Η πρώτη μου επαφή με την γροθιά ήταν όταν πήρα αυτή τη φωτογραφία:
στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου το 1978,
σε μια διαδήλωση κατά του Απαρθάϊτ στη Νότιο Αφρική.
Από τότε έμαθα ότι υπάρχουν πολλών ειδών γροθιές!
Αλλά αυτή που έχει μείνει στην ψυχή μου δεν έχει καν τα δάκτυλα κλειστά...
Είναι από αυτόν τον ζωγραφικό πίνακα.
Pablo Picasso, Guernica, 1937
(όταν τα δάκτυλα κλείνουν σφιχτά στην παλάμη και το χέρι σηκώνεται ψηλά)
Η πρώτη μου επαφή με την γροθιά ήταν όταν πήρα αυτή τη φωτογραφία:
στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου το 1978,
σε μια διαδήλωση κατά του Απαρθάϊτ στη Νότιο Αφρική.
Από τότε έμαθα ότι υπάρχουν πολλών ειδών γροθιές!
Αλλά αυτή που έχει μείνει στην ψυχή μου δεν έχει καν τα δάκτυλα κλειστά...
Είναι από αυτόν τον ζωγραφικό πίνακα.
Pablo Picasso, Guernica, 1937
Καλημέρα Δημήτρη :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ πίστευες ότι "ενωμένοι σαν γροθιά" ε;
Όχι ο καθένας τη "γροθιά" του, τσιγγουνιές θα κάνουμε.
Καλημέρα Βάσσια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ πως! είμαστε για τσιγγουνιές; Βέβαια άρχισα επίσης να παρατηρώ ότι είτε η γροθιά είναι του Χίτλερ είτε του Λένιν, ή της Σάρα Πέηλιν, όλο και κάποιο μάτι μαυρίζει στο τέλος και μένουμε με τα χέρια που σηκώνονται από μια κόλαση σαν της Γκουέρνικα...
Πριν δεκαετίες, ο τότε υπεύθυνος μιας διεθνούς φιλανθρωπικής οργάνωσης έφτιαξε μια κάρτα Χριστουγέννων για την οργάνωση της οποίας ηγούταν, και η κάρτα δεν είχε ούτε ευχές, ούτε αποφθέγματα, ούτε εικόνες, παρά μόνο την λέξη OTHERS. Και το μήνυμα, που λίγοι κατάλαβαν, ήταν να σκεφτόμαστε τους γύρω μας (τους άλλους) πριν τον εαυτό μας (και σαν μέρη του συνόλου αυτό στο τέλος βοηθά κι εμάς πιο ριζικά)... Βέβαια, η επόμενη ερώτηση είναι ποιός καθορίζει τα ...σύνορα του συνόλου.
Κι εγώ χαίρομαι που συμπέφτουμε :-)
Δεν ξέρω γιατί οι δύο πρώτες φωτογραφίες σου sto post δεν εμφανίζονται όπως και δύο που έχεις στο τέλος του μπλογκ, όπως και το avatar.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει πάντως να δείς την Guernica σε 3D
εδώ
Μόλις πήρε το σχόλιο φάνηκαν όλες οι φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθεόφοβέ μου, θα σου πω ένα μυστικό του χωριού μας. Από εδώ, ιντερνέτ έχουμε μόνο με παλιό μόντεμ τηλεφώνου 56Κ... (Μετά από μια δεκαετία cable που είναι πολύ πιο γρήγορο από DSL στην Αμερική -και TELAS ADSL όταν είμαστε στο Φάληρο). Αλλά είναι ένα πολύ μικρό τίμημα για την ευτυχισμένη μας ζωή. Προσπαθούμε, και το δημαρχείο προσπαθεί να φέρουμε DSL αλλά για 50-60 χρήστες καμιά εταιρεία δεν φέρνει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σημαίνει ότι δεν μπορώ να δω το λινκ που μου γράφεις. Όταν πρέπει να κάνω video conference με πελάτες στην Αμερική πρέπει να πηγαίνω στο DSL των πεθερικών μου κάτω στην πεδιάδα. Και για να ανεβάσω δουλειά το ξεκινάω και πάω να κοιμηθώ :-)
Πάντως, επειδή έρχονται όλα σιγά, όταν έρθουν, είναι όλα εκεί για μένα. Το πρόβλημα που είδες με φωτογραφίες που λείπουν συμβαίνει καμιά φορά στον συνδυασμό DSL και Microsoft Internet Explorer και websites με πολύπλοκες databases όπως το blogspot, γιατί κυριολεκτικά πέφτει τρικλοποδιά από τον συνδυασμό του δώσε-περίμενε-δώσε από το blogspot, μια στιγμιαία διακοπή/καθυστέρηση του DSL και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το πρόγραμμα του Microsoft Internet Explorer. Εγώ συνηθισμένος, απλώς κάνω refresh, που είναι αυτό που έγινε αυτόματα όταν έστειλες το σχόλιο.
Ένας πιο εύκολος τρόπος να δεις φωτογραφίες που "λείπουνε" είναι να κάνεις δεξί κλικ στην περιοχή της φωτογραφίας και από το μενού που πετάγεται να διαλέξεις "Show picture". Αυτό θα φορτώσει την φωτογραφία που έχει κολλήσει την κατάβαση.
Επιστρέφοντας στο θέμα του Bloglines, δεν έχω καταφέρει να ξαναρχίσω την database τους για το μπλογκ μου, αλλά στο ψάξιμο έχω βρει πάρα πολλά σχόλια τεχνικών που παραπονιούνται για την αποδοτικότητα και σταθερότητα της database του bloglines γενικά.
Έψαχνα που λες να βρω διάφορες φωτογραφίες από Χίτλερ ως Μάο με γροθιές και ξαφνικά είδα του ΠΑΣΟΚ και έσκασα στα γέλια, και της έδωσα περίλαμπρη θέση στο κολάζ -μετά βέβαια από την Sarah Palin και τον Χίτλερ :-)
Πήρε δύο ώρες να κατέβει αλλά είδα την Γκουέρνικα σε 3D. Ευχαριστώ. Πάρα πολύ καλοφτιαγμένο και δίνει προοπτικές και λεπτομέρειες που ξεφεύγουν όταν ψάχνει το μάτι τον πίνακα. Είναι βασικά η αναπαράσταση του τι θα ήταν η Γκουέρνικα σαν γλυπτό αντί πίνακας -αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο Πάμπλο...
ΑπάντησηΔιαγραφή