Αγαπητή μου roadartist, είναι πράγματι περίεργο να αναρωτιέται κανείς πως επί τρία χρόνια δεν έχει έρθει ούτε μια γκρι ημέρα, και κάθε μέρα είναι και πιο όμορφη.
Εδώ βέβαια, στην Romagna, έχοντας απελευθερωθεί από την Τοσκάνη το 1923, με τα σύνορα μόλις πέντε χιλιόμετρα δυτικά του χωριού, έχουμε πολύ καλύτερα κρασιά από της Τοσκάνης, όπως επίσης καλύτερα σαλαμικά, προσούτο, τυριά, και ότι φανταστει κανείς! Το κρασάκι μας είναι από σταφύλια San Giovese, που είναι η ίδια πικοιλία που έχουν και στην περιοχή Κιάντι της Τοσκάνης, τα δικά μας βεβαία είναι, όπως είπα ήδη, καλύτερα! Το κρασί μας το παίρνουμε χύμα με πεντόκιλες νταμιτζάνες από τον συνεταιρισμό, κάτω στο Φορλί, αλλά τον τελευταίο χρόνο δεν ήταν και τόσο καλό, ενώ το κοκκινέλι που παίρνει ο φίλος μου ο Φραντσέσκο από τον συνεταιρισμό του Καστροκάρο είναι φέτος πολύ καλύτερο, και θα πάμε να πάρουμε από εκεί αυτή την εβδομάδα! Περιττό να πω πόσο ταιριάζει με τα ελληνικά σουβλάκια μου και το τζατζίκι μου και την σαλάτα μου που είναι ήδη γνωστά σε τρία χωριά και δύο πόλεις! Ευτυχώς το σουπερμάρκετ έχει γιαούρτι Μεβγάλ γιατί το Ιταλικό γιαούρτι είναι σαν νερό! Και ελιές από το κτήμα φίλων στο Γύθειο. Κατά τ' άλλα, εκτός από το ψωμί, που το δικό μου είναι σαφώς καλύτερο και από της Ρομάνιας και από της Τοσκάνας, όλα τα άλλα είναι άξια της εντύπωσης που δίνουν οι φωτογραφίες! Ένας παράδεισος -που εδώ που τα λέμε παράδεισος μπορεί να υπάρχει παντού, αρκεί να έχουμε τα μάτια να τον δούμε ;-)
Υπέροχα. Μερικές από τις φωτογραφίες θα μπορούσα να τις βάλω κάτω απο την κατηγορία "αλπινικό τοπίο". Η χλωρίδα είναι παρόμοια. Η λεβάντα δε νομίζω πάντως (λεβάντα δεν είναι τα μοβ λουλούδια;) Η Μαργαρίτα και ο φωτογράφος , υπέροχοι και αυτοί φυσικά! Σχόλιο για το γιαούρτι μιας και γω φτιάχνω ανελλιπώς τζατζίκι. Το τζατζίκι απαιτεί στραγγιστό γιαούρτι φυσικά κάτι το οποίο δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο εκτός Ελλάδας. Να σε ενημερώσω πάντως ότι τον τελευταίο χρόνο το στραγγιστό γιαούρτι το οποίο το ονομάζουν "Greek style yogurt" εδώ έχει "πνίξει" κυριολεκτικά όλα τα γιαούρτια στα ράφια των σουπερμάρκετ εδώ που μένω. Πριν από πολύ λίγα χρόνια έπρεπε να πας σε Ελληνικό μαγαζί για να αγοράσεις Φαγε πχ. Για κάποιο καιρό, Φαγε έβρισκες σε γκουρμε/βιολογικά supermarket όπως το Whole Foods. Τον τελευταίο χρόνο περίπου έγινε πανικός προφανώς μάλλον γιατί το Fage είχε τέτοια επιτυχία. Τώρα δεν ξέρεις ποια μάρκα "Ελληνικό γιαούρτι" να πρώτο αγοράσεις. (το Φαγε θα έλεγα εξακολουθεί να υπερέχει). Δεν ξέρω αν το ίδιο γίνεται και αλλού. Θα είχε ενδιαφέρον αν μας διαβάζει να δώσει ένα ρεπορτάζ και ο φίλος Locus από Βοστώνη να δούμε τι γίνεται εκεί.
ria μου, ευτυχώς τα μαμούνια μένουν εις τας εξοχάς και εμείς μένουμε στο σπίτι. Και ενώ τα επισκεπτόμαστε εις το δικό τους περιβάλλον, εκείνα δεν καταδέχονται να ανταποδώσουν τις επισκέψεις :-)
Αγαπητέ μου Μάνο, τα λουλούδια είναι Echium vulgare (Viper's Bugloss or Blueweed), a species of Echium native to most of Europe, and western and central Asia. It is also common in North America. Δεν είναι λεβάντα αλλά εξ' ίσου όμορφα. Τώρα που αρχίζουν να ανθίζουν και παπαρούνες είναι χαρά μόνο να ανοίγεις τα μάτια σου!
Και βέβαια "Αλπινικό" τοπίο! Αν και είμαστε 250 χιλιόμετρα από τις Άλπεις, Alpe σημαίνει "βοσκότοπος", και οι Άλπεις λέγονται Άλπεις επειδή υπάρχουν βοσκότοποι ανάμεσα στα βουνά :-) Το San Benedetto in Alpe, ή Alpe di San Benedetto, ονομάστηκε έτσι γι αυτόν ακριβώς τον λόγο!
Το 2005-2006 έβρισκα αραιά και που Φάγε στα Super Stop & Shop και στα Shaws της Μασσαχουσέτης, αλλά μόνο 2%, όχι ολόπαχο. Εδώ στην Ιταλία έχει κεσεδάκια της Μεβγάλ και φέρνουνε και χύμα Μεβγάλ και το πουλάνε με το κιλό στο σουπερμάρκετ μας με τα τυριά κλπ. Το στραγγιστό Ελληνικό γιαούρτι είναι το καλύτερο που υπάρχει. Λίγο καλύτερη οργάνωση και θα εξάγαμε σ' όλο τον κόσμο! Και να το κατοχυρώναμε όπως την Φέτα μην αρχίσουν και το φτιάχνουν κι οι Δανοί!
Σε προσκαλώ σε μια μονομαχία τζατζικιού! το δικό μου λέγεται ότι είναι το καλύτερο που έχει φάει κανείς ποτέ! και δεν μένουμε μέρα χωρίς!
Πάντα έπαιρνα Φάγε γιαούρτι, αλλά στην Αθήνα πριν δυό χρόνια προσέξαμε με την Μαργαρίτα ότι όλα τα προϊόντα Φάγε γίνονται με 100% ...Γερμανικό γάλα! Ouch! και από τότε παίρνουμε Μεβγάλ που είναι Ελληνικό 100% και μάλιστα το στραγγιστό είναι καλύτερο από το Φάγε! Βέβαια η Φάγε νομίζω αγόρασε τη Μεβγάλ, αλλά τα Μεβγάλ λένε ακόμη 100% Ελληνικό γάλα...
Φιλιά σε όλους κι απ' τους δυό μας! Δεν έχω ξεχάσει το email soy αλλά ακόμα έχουμε dialup και θέλω να δω όλες τις φωτογραφίες!
Φίλε μου Δημήτρη τί να πει κανείς για το τοπίο; Η χαρά του Δασολόγου!!! Μου φαίνεται θα ζητήσω να κάνω ένα διδακτορικό στα μέρη σας... με θέμα "Πως ξεκινάς για αλλού κι αλλού τελικά καταλήγεις!"
Λοιπόν, το μάτι χαίρεται με τέτοια τοπία. Έχω την αίσθηση ότι ο παράδεισος πρέπει να είναι κάπως έτσι, αλλά μάλλον θα έχει και γρήγορο internet ;)
Το Έχιο, περί ου ο λόγος με τον ManBlogg, τραβάει τις μέλισσες σα μαγνήτης. Μη βάζεις τη Μαργαρίτα μέσα σε τέτοια λιβάδια κι έχεις κανένα ατύχημα... Αλλά θα μου πεις, τα λουλούδια πάνε με τα λουλούδια!
Θα αλλάξω θέμα τώρα, θα μιλήσω κι εγώ για τζατζίκι και για γιαούρτι. Λοιπόν, δεν ξέρω τι τζατζίκι φτιάχνετε εσείς οι δυο, αλλά άμα φάτε το τζατζίκι της Γεωργίας, της γυναίκας μου, θα σκίσετε τα πτυχία σας. Απόλυτος βέβαια δεν είμαι, αλλά το τζατζίκι της είναι το κάτι άλλο. Και το μυστικό είναι στο γιαούρτι. Στραγγιστό όχι τυποποιημένο, αλλά από τον άνθρωπο που φτιάχνει τυριά και γιαούρτια με τον παραδοσιακό τρόπο. Δημήτρη μου, όταν με το καλό βρεθούμε, θα σου κάνω δώρο όσο στραγγιστό γιαούρτι θέλεις να φτιάξεις τζατζίκι που όμοιό του δεν έχεις ξανακάνει!
Μακάρι να μπορούσες να μου δανείσεις για λίγο τα μάτια σου να τριγυρίσω με το βλέμμα μου το υπέροχο μέρος που ζεις... Θα περιοριστώ στις φωτογραφίες σου, αλλά θα μου λείπει πάντα η μυρωδιά του τοπίου...
Δημήτρη αλλά και teleytaios, δεν έχω κανένα πρόβλημα να "χάσω" στον όποιο άτυπο διαγωνισμό τζατζικιού διοργανωθεί στο μέλλον! Αρκεί να απολαύσω αυτά που θα κερδίσουν φυσικά! Η συνταγή μου είναι μυστική πάντως ;) αν και πιστεύω ότι η βασική ύλη , το γιαούρτι, θα παίζει το μεγαλύτερο ρόλο.
Κοίταξα το Fage που έχω στο ψυγείο και δε γράφει από που προέρχεται το γάλα Δημήτρη. Παρασκευάζεται στη ΝΥ πάντως οπότε πιθανόν να είναι αγελάδων από το λιβάδι έξω από το "μικρό σπίτι" (little house on the prairie). Στην ιστορία της η ΦΑΓΕ γράφει ότι το Αμερικανικό εργοστάσιο άρχισε να λειτουργεί το 2008. Έχεις "μάχη" κατά οτιδήποτε Γερμανικό πάντως ε;
ΥΓ. Δημήτρη μην αγχώνεσαι με τις φωτογραφίες. Ακόμα δεν έχουμε κάτσει και μεις να τις δούμε προσεκτικά. Καμία βιασύνη.
Κώστα μου, μου φαίνεται ότι αν μας επισκεφτείτε, ιδίως άνοιξη, δεν πρόκειται να ξαναφύγεις! Εδώ είμαστε κάτι σαν το Σαν Γκριλά που ήταν κρυμμένο στα Ιμαλάια στην ιστορία Χαμένος Ορίζοντας! Σίγουρα είμαστε μέσα στην Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο οποίος πέρασε εδώ τον χειμώνα του 1302-1303 φεύγοντας από την Φλωρεντία προς την εξορία:
Dante, Inferno, XVI, 94-105 Καθώς το ποτάμι εκείνο, που πηγάζει πρώτα από το Όρος Βέσο προς την ανατολή στην αριστερή πλαγιά των Απεννίνων, που λέγεται Ακουακέτα ψηλά, πριν να βυθιστεί προς την κοιλάδα όπου ‘εχει την κοίτη του και στο Φορλί δεν έχει πια το όνομα αυτό, βροντά με θόρυβο από τα βοσκοτόπια πέφτοντας μονομιάς εκεί, πάνω από το Σάν Μπενεντέτο όπου θα πρέπει να δέχεται νερό από χίλιους χείμαρρους, έτσι προς τα κάτω από ένα γκρεμό βρήκαμε το σκούρο του νερό να θορυβεί τόσο που σύντομα θα πόναγαν τα αυτιά.
Επίσης υπάρχουν άλλες περιγραφές τοπίων στην Θεία Κωμωδία εμπνευσμένες από τα μέρη μας.
Τώρα αν βρέθηκε από 'δώ κι ο Καραγάτσης, αυτό θα εξηγούσε τις περιγραφές του, του παραδείσου :-)
Όσον αφορά το τζατζίκι μου φαίνεται ότι η μονομαχία κερδίστηκε ήδη με την αναφορά του σπιτικού στραγγιστού γιαουρτιού! Υποκλίνομαι και θα παραγγείλουμε μερικά κιλά και θα φέρουμε και ψυγειάκι όταν φτάσουμε μια μέρα στη Λαμία!!!
Σήμερα περιμένουμε επισκέπτες από τη Σουηδία, που έρχονται για τρίτη φορά να μας δουν, και η φύση όπως βλέπεις στις φωτογραφίες φοράει τα καλά της. Αρχίζουν και οι παπαρούνες τώρα! Το κάτω χωριό έχει υψόμετρο 550, και το πάνω χωριό 620, όπου είναι και το σπίτι μας, δύο κτήρια πίσω από το Αβαείο. Οι κορφές φτάνουν από 1000-1300 μέτρα, και όλοι οι αγροί που βλέπεις στις φωτογραφίες επάνω, τα "Alpe", είναι από 700-900 μέτρα υψόμετρο. Μέλισσες δεν είχαμε εκείνη τη μέρα, αλλά σε αυτά τα υψόμετρα δεν βλέπουμε και πολλές εδώ πάνω! Στην πρώτη φωτογραφία, στη μέση, βλέπεις δυό τρία σπίτια του πάνω χωριού. Το δικό μας είναι το γκρι που μόλις φαίνεται αριστερά.
Μάνο, μου φαίνεται ότι στραγγιστό γιαούρτι σπιτικό από τη Λαμία θα πάρει πρώτη θέση! Ωστε η Φάγε βιομηχανοποίησε το Little House on the Prairie! Ενδιαφέρον! Μα... δεν έχω τίποτα με τη Γερμανία, όσο κάθετε εκεί που είναι και δεν την βλέπω :-) Τα έλεγα και με μια Γερμανίδα φίλη μας ψυχολόγο που επισκέπτεται το χωριό 4 μήνες τον χρόνο να μείνει με το δικό της ο οποίος είναι ξυλοκόπος εδώ, και όταν έφυγε είπε στη Μαργαρίτα ότι έχω δίκιο κι ότι η Γερμανία είναι σκέτη κατάθλιψη! Ορίστε! δεν φταίω εγώ! From the horse's mouth! (Άλλοι δύο Γερμανοί, καθηγητές, που μετανάστευσαν στο διπλανό χωριό, συμφωνούν)
Θέλω να δω όλες που μου έστειλες τα λινκ! ΟΙ καινούργιες είναι πολύ καλές, όσες έχω μπορέσει να δώ, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για ριζόχαρτα και λευκά αφρολέξ!!
Κωστή, ωραίο πράγμα η κρασοκατάνυξη, και τα alpe μας (αγροί) είναι τώρα μες τα μωβ, κόκκινα, κίτρινα, άσπρα και φυσικά όλες τις αποχρώσεις του πράσινου! Βέβαια εμείς δεν έχουμε heather την οποία εσύ ελπίζω να απολαμβάνεις. Αν δε πας και λίγο νοτιότερα, στους Dales και Moors του Yorkshire (τι λέω τώρα, νότια του τείχους του Αδριανού όπου είχε φτάσει και ο Μελ Γκίμπσον τον 13ο αιώνα), εκεί θα πάρεις φωτογραφίες πολύ συναγωνίσιμες. Δεν θα ανέβαινα πάντως πάνω στο Μπεν Νέβις: Είχα ακούσει από ένα highlander στο BBC ότι "the only time we climb up to the mountains is to rescue daft lowlanders who get stranded there!"
Λευκή, τα κατάλαβα σχεδόν όλα αλλά επιβαβαίωσε το σωστό της μεταφράσεως μου και η Μαργαρίτα, με ένα χαμόγελο φυσικά! Η γλώσσα μας είναι τα Αγγλικά, μια που τα Ιταλικά ήταν από αυτές τις οποίες δεν σκάμπαζα, και τώρα μαθαίνω από το αυτί, μόνο όταν είμαστε με άλλους χωριανούς και οικογένεια! Νά 'σαι καλά!
Δημήτρη, πραγματικά το μέρος που ζείτε είναι καταπληκτικό. Μοιάζει κάπως με την Παύλιανη που είναι κοντά στη Λαμία και στην οποία μέχρι λίγο καιρό πριν την επισκεπτόμουν δυο φορές τη βδομάδα. Έφτανα σε υψόμετρο περίπου 1.300 μέτρα και κατέβαινα να γεμίσω τα πνευμόνια μου με καθαρό και δροσερό αέρα. Η φωτογραφία πάνω πάνω στο ιστολόγιό μου είναι από εκείνα τα μέρη σε υψόμετρο περίπου 1.250 μέτρα. Αυτές οι περιοχές με μαγεύουν στην κυριολεξία και αν είχα τη δυνατότητα θα έμενα εκεί σίγουρα. Αλλά δυστυχώς οι υποχρεώσεις, η δουλειά και τα παιδιά δεν το επιτρέπουν, τουλάχιστον όχι προς το παρόν.
Το τζατζίκι και το στραγγιστό γιαούρτη θα σε περιμένουν όποτε κι αν έρθεις. Και πάντα θα έχω φυλαγμένο και λίγο για τον ManBlogg!
Αυτό το χωριό Κώστα έχει πράγματι κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Ακόμα και τα δίπλα χωριά δεν έχουν εκτός από την ομορφιά του, ούτε τους ανθρώπους, τους τρόπους, το χαμόγελο, και την αίσθηση της "οικογένειας". Τα πρώτα χρόνια ρωτούσαν κιόλας πως από την Βοστώνη και τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο έμενα εδώ και πόσο θα μείνω. Στην αρχή φοβόντουσαν ότι θα τους έπαιρνα την Μαργαρίτα και θα φεύγαμε. Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι εδώ είναι το σπίτι μου και δεν πρόκειται να φύγω, κι αυτοί είναι οι γείτονές μου και οι φίλοι μου. Και ποιός θα πήγαινε στη Νέα Υόρκη όταν μπορεί να ζει εδώ?
Αργά η γρήγορα πάντως θα σας έρθουμε! έστω και αυθημερόν.
Αισθανεται κανείς το δροσερό αεράκι του βουνού και τις ξεχασμένες για μας,τους σκλάβους της πόλης,ευωδιές των λουλουδιών και των δέντρων,βλέποντας τις φωτογραφίες... Στη τζατζικοσυζήτηση δεν μπαίνω γιατί έχω κάτι...παιδικά τραύματα και δεν τρελλαίνομαι! Οταν έρθω θα προτιμήσω τα ζυμαρικά της Μαργαρίτας (ή τα δικά σου μια είσαι gourmet)και το φημισμένο σας κρασί. Να είστε πάντα καλά κι αγαπημένοι στον ευλογημένο σας τόπο...
Χαιρομαι πάντα τους ανθρώπους που όχι μόνο βρίσκουν ό,τι ψαχνανε στη ζωή τους, αλλά που το αναγνωρίζουν αυτό. Και γι'αυτο το απολαμβάνουν περισσότερο και πιο συνειδητά. Ξερεις τι σπουδαίο πράγμα ειναι αυτό Δημητρη ; Και βεβαια, ξερεις. Δεν εφτασες τυχαια εκει, ακόμη κι αν μοιαζει έτσι. Οι πιο πολλοί δεν ξέρουν καν τι θέλουν στη ζωή τους και ζουν μια διαρκή κατάσταση ανικανοποιητου, για το οποιο όμως δεν κανουν τίποτα να το αλλαξουν
Αγαπητέ squarelogic, πολύ όμορφα αισθήματα μας στέλνεις, και αλήθεια έτσι είναι και για μας. Και σε περιμένουμε να έρθεις: τα ζυμαρικά τα ετοιμάζει η Μαργαρίτα και τα κόβω εγώ! όπως επίσης ξυρίζω και προσούτο με το μαχαίρι! Θα κρατήσουμε το τζατζίκι ερμητικά κλειστό για να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα, και θα έχουμε κρασί κατά παραγγελία. Βέβαια μετά από το κρασί δεν θα πρέπει να οδηγήσεις για κάμποσες ώρες μια και θα βρίσκεσαι στο οπτικό πεδίο της σερίφη του χωριού! Απλά πες πότε!
Αγαπητή μου Scarlett τα λόγια σου είναι βάλσαμο, και ξέρεις ότι τα καταλαβαίνω απόλυτα. Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά ο προορισμός δεν είναι το τέλος του μα η κατανόηση και η ταύτιση με τον ίδιο τον δρόμο. Το να μπορούμε να αναγνωρίζουμε κάτι όταν βρεθεί μπροστά μας, το να έχουμε την θέληση και την δύναμη να το κρατήσουμε -αλλά πιο πολύ απ' όλα, το να ξέρουμε ποιοί είμαστε και τι είναι αυτό που ψάχνουμε μπορεί να είναι η χαρά της ζωής -κι ας υπάρχουν άνθρωποι που το βλέπουν σαν ακατόρθωτη ουτοπία. Είναι όλα αυτά μπροστά μας και μέσα μας... αρκεί μόνο να ανοίξουμε την ψυχή μας άφοβα.
Δημήτρη μου δεν έχω προλάβει να πάω πουθενά, ευτυχώς που υπάρχουνε και τα πάρκα κι είδα λίγη άνοιξη...
Λοιπόν σχετικά με το Μπεν Νέβις, χαχα έτσι λένε οι αλήτες? Μου θύμισες το εξής ανέκδοτο που διαδραματίζεται στο ρυάκι ενός σκωτσέζικου βουνού (τις προφορές θα προσπαθήσω να τις μιμηθώ μεν αλλά μπορείς να τις φανταστείς μιας κι έμεινες εδώ κάμποσο καιρό). Πίνει λοιπόν ο πεζοπόρος νερό από το ρυάκι και τον πλησιάζει ο ντόπιος βοσκός λέγοντας: "Dont drrink the waterr, tis full of coo's piss an' shite" στο οποίο ο πεζοπόρος απαντάει. "I am sorry, could you repeat that please? I am from England". Ο βοσκός λοιπόν του λέει "Drrink yer waterr! Tis good for ye"
@ latecomer, εγώ από Αγγλία δεν κατέχω πράμα, που λένε οι φίλοι μου οι Κρητικοί, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ ένα ιδίωμα όπως στο ανέκδοτο, αλλά μήπως να μου έστελνες λίγο από αυτό το νερό να το μοιράσω στη Βουλή, να ξεδιψάσουν λίγο τα παλληκάρια που είναι μέσα;
Κωστή και Κώστα! Λίγο νερό από εκείνο το ποταμάκι θα έπρεπε να σταλθεί δώρο στη Βουλή, οπωσδήποτε! Το ανέκδοτο το είχα ακούσει σε κωμικό πρόγραμμα του BBC όταν ζούσα εκεί νομίζω! Εγώ επίσης θυμάμαι από το '78 μια διαφήμιση στην τηλεόραση για μια Building Society (Ένα είδος τράπεζας για δάνεια κατασκευών), όπου οι Ρωμαίοι είχαν πάρει λεφτά από την συγκεκριμένη τράπεζα για να χτίσουν το τείχος του Αδριανού. Δυό Σκωτσέζοι τους κοιτάζανε απ' την άλλη μεριά με θαυμασμό και χαρά, και ένας Ρωμαίος ρώτησε "Μα δεν αγανακετείτε που με αυτό το τείχος θα σας χωρίσουμε από τους Άγγλους?" και οι Σκωτσέζοι απήντησαν "Καθόλου! καθόλου! κάντε την δουλειά σας!"
the elf at bay, πράγματι, κάθε μέρα είναι σαν να κοιτάζω γύρω μου για πρώτη φορά! Είναι ένας παράδεισος να ζει κανείς εδώ!
Αγαπητέ Φάνη, ο μοναδικός και προικισμένος τρόπος σου έκφρασης, που αγαπάμε με κάθε καινούργια σου ανάρτηση, είναι χαρά και τιμή να δίνει ζωή στις φωτογραφίες αυτής της υπέροχης φύσης.
Η ευτυχία δε μπορεί να κρυφτεί φίλε Δημήτρη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τοσκάνη εκτός από υπέροχη φύση, έχει και υπέροχα κρασιά, φαντάζομαι θα τα τιμάς :)
Καλή εβδομάδα!
Αγαπητή μου roadartist, είναι πράγματι περίεργο να αναρωτιέται κανείς πως επί τρία χρόνια δεν έχει έρθει ούτε μια γκρι ημέρα, και κάθε μέρα είναι και πιο όμορφη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ βέβαια, στην Romagna, έχοντας απελευθερωθεί από την Τοσκάνη το 1923, με τα σύνορα μόλις πέντε χιλιόμετρα δυτικά του χωριού, έχουμε πολύ καλύτερα κρασιά από της Τοσκάνης, όπως επίσης καλύτερα σαλαμικά, προσούτο, τυριά, και ότι φανταστει κανείς! Το κρασάκι μας είναι από σταφύλια San Giovese, που είναι η ίδια πικοιλία που έχουν και στην περιοχή Κιάντι της Τοσκάνης, τα δικά μας βεβαία είναι, όπως είπα ήδη, καλύτερα! Το κρασί μας το παίρνουμε χύμα με πεντόκιλες νταμιτζάνες από τον συνεταιρισμό, κάτω στο Φορλί, αλλά τον τελευταίο χρόνο δεν ήταν και τόσο καλό, ενώ το κοκκινέλι που παίρνει ο φίλος μου ο Φραντσέσκο από τον συνεταιρισμό του Καστροκάρο είναι φέτος πολύ καλύτερο, και θα πάμε να πάρουμε από εκεί αυτή την εβδομάδα! Περιττό να πω πόσο ταιριάζει με τα ελληνικά σουβλάκια μου και το τζατζίκι μου και την σαλάτα μου που είναι ήδη γνωστά σε τρία χωριά και δύο πόλεις! Ευτυχώς το σουπερμάρκετ έχει γιαούρτι Μεβγάλ γιατί το Ιταλικό γιαούρτι είναι σαν νερό! Και ελιές από το κτήμα φίλων στο Γύθειο. Κατά τ' άλλα, εκτός από το ψωμί, που το δικό μου είναι σαφώς καλύτερο και από της Ρομάνιας και από της Τοσκάνας, όλα τα άλλα είναι άξια της εντύπωσης που δίνουν οι φωτογραφίες! Ένας παράδεισος -που εδώ που τα λέμε παράδεισος μπορεί να υπάρχει παντού, αρκεί να έχουμε τα μάτια να τον δούμε ;-)
ωραίο το χωριό σας, αλλά πολλά μαμουνια εχει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα. Μερικές από τις φωτογραφίες θα μπορούσα να τις βάλω κάτω απο την κατηγορία "αλπινικό τοπίο". Η χλωρίδα είναι παρόμοια. Η λεβάντα δε νομίζω πάντως (λεβάντα δεν είναι τα μοβ λουλούδια;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μαργαρίτα και ο φωτογράφος , υπέροχοι και αυτοί φυσικά!
Σχόλιο για το γιαούρτι μιας και γω φτιάχνω ανελλιπώς τζατζίκι. Το τζατζίκι απαιτεί στραγγιστό γιαούρτι φυσικά κάτι το οποίο δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο εκτός Ελλάδας. Να σε ενημερώσω πάντως ότι τον τελευταίο χρόνο το στραγγιστό γιαούρτι το οποίο το ονομάζουν "Greek style yogurt" εδώ έχει "πνίξει" κυριολεκτικά όλα τα γιαούρτια στα ράφια των σουπερμάρκετ εδώ που μένω. Πριν από πολύ λίγα χρόνια έπρεπε να πας σε Ελληνικό μαγαζί για να αγοράσεις Φαγε πχ. Για κάποιο καιρό, Φαγε έβρισκες σε γκουρμε/βιολογικά supermarket όπως το Whole Foods. Τον τελευταίο χρόνο περίπου έγινε πανικός προφανώς μάλλον γιατί το Fage είχε τέτοια επιτυχία. Τώρα δεν ξέρεις ποια μάρκα "Ελληνικό γιαούρτι" να πρώτο αγοράσεις. (το Φαγε θα έλεγα εξακολουθεί να υπερέχει). Δεν ξέρω αν το ίδιο γίνεται και αλλού. Θα είχε ενδιαφέρον αν μας διαβάζει να δώσει ένα ρεπορτάζ και ο φίλος Locus από Βοστώνη να δούμε τι γίνεται εκεί.
ria μου, ευτυχώς τα μαμούνια μένουν εις τας εξοχάς και εμείς μένουμε στο σπίτι. Και ενώ τα επισκεπτόμαστε εις το δικό τους περιβάλλον, εκείνα δεν καταδέχονται να ανταποδώσουν τις επισκέψεις :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Μάνο, τα λουλούδια είναι Echium vulgare (Viper's Bugloss or Blueweed), a species of Echium native to most of Europe, and western and central Asia. It is also common in North America. Δεν είναι λεβάντα αλλά εξ' ίσου όμορφα. Τώρα που αρχίζουν να ανθίζουν και παπαρούνες είναι χαρά μόνο να ανοίγεις τα μάτια σου!
Και βέβαια "Αλπινικό" τοπίο! Αν και είμαστε 250 χιλιόμετρα από τις Άλπεις, Alpe σημαίνει "βοσκότοπος", και οι Άλπεις λέγονται Άλπεις επειδή υπάρχουν βοσκότοποι ανάμεσα στα βουνά :-) Το San Benedetto in Alpe, ή Alpe di San Benedetto, ονομάστηκε έτσι γι αυτόν ακριβώς τον λόγο!
Το 2005-2006 έβρισκα αραιά και που Φάγε στα Super Stop & Shop και στα Shaws της Μασσαχουσέτης, αλλά μόνο 2%, όχι ολόπαχο. Εδώ στην Ιταλία έχει κεσεδάκια της Μεβγάλ και φέρνουνε και χύμα Μεβγάλ και το πουλάνε με το κιλό στο σουπερμάρκετ μας με τα τυριά κλπ. Το στραγγιστό Ελληνικό γιαούρτι είναι το καλύτερο που υπάρχει. Λίγο καλύτερη οργάνωση και θα εξάγαμε σ' όλο τον κόσμο! Και να το κατοχυρώναμε όπως την Φέτα μην αρχίσουν και το φτιάχνουν κι οι Δανοί!
Σε προσκαλώ σε μια μονομαχία τζατζικιού! το δικό μου λέγεται ότι είναι το καλύτερο που έχει φάει κανείς ποτέ! και δεν μένουμε μέρα χωρίς!
Πάντα έπαιρνα Φάγε γιαούρτι, αλλά στην Αθήνα πριν δυό χρόνια προσέξαμε με την Μαργαρίτα ότι όλα τα προϊόντα Φάγε γίνονται με 100% ...Γερμανικό γάλα! Ouch! και από τότε παίρνουμε Μεβγάλ που είναι Ελληνικό 100% και μάλιστα το στραγγιστό είναι καλύτερο από το Φάγε! Βέβαια η Φάγε νομίζω αγόρασε τη Μεβγάλ, αλλά τα Μεβγάλ λένε ακόμη 100% Ελληνικό γάλα...
Φιλιά σε όλους κι απ' τους δυό μας! Δεν έχω ξεχάσει το email soy αλλά ακόμα έχουμε dialup και θέλω να δω όλες τις φωτογραφίες!
Φίλε μου Δημήτρη τί να πει κανείς για το τοπίο; Η χαρά του Δασολόγου!!! Μου φαίνεται θα ζητήσω να κάνω ένα διδακτορικό στα μέρη σας... με θέμα "Πως ξεκινάς για αλλού κι αλλού τελικά καταλήγεις!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν, το μάτι χαίρεται με τέτοια τοπία. Έχω την αίσθηση ότι ο παράδεισος πρέπει να είναι κάπως έτσι, αλλά μάλλον θα έχει και γρήγορο internet ;)
Το Έχιο, περί ου ο λόγος με τον ManBlogg, τραβάει τις μέλισσες σα μαγνήτης. Μη βάζεις τη Μαργαρίτα μέσα σε τέτοια λιβάδια κι έχεις κανένα ατύχημα... Αλλά θα μου πεις, τα λουλούδια πάνε με τα λουλούδια!
Θα αλλάξω θέμα τώρα, θα μιλήσω κι εγώ για τζατζίκι και για γιαούρτι. Λοιπόν, δεν ξέρω τι τζατζίκι φτιάχνετε εσείς οι δυο, αλλά άμα φάτε το τζατζίκι της Γεωργίας, της γυναίκας μου, θα σκίσετε τα πτυχία σας. Απόλυτος βέβαια δεν είμαι, αλλά το τζατζίκι της είναι το κάτι άλλο. Και το μυστικό είναι στο γιαούρτι. Στραγγιστό όχι τυποποιημένο, αλλά από τον άνθρωπο που φτιάχνει τυριά και γιαούρτια με τον παραδοσιακό τρόπο. Δημήτρη μου, όταν με το καλό βρεθούμε, θα σου κάνω δώρο όσο στραγγιστό γιαούρτι θέλεις να φτιάξεις τζατζίκι που όμοιό του δεν έχεις ξανακάνει!
Μακάρι να μπορούσες να μου δανείσεις για λίγο τα μάτια σου να τριγυρίσω με το βλέμμα μου το υπέροχο μέρος που ζεις... Θα περιοριστώ στις φωτογραφίες σου, αλλά θα μου λείπει πάντα η μυρωδιά του τοπίου...
Δημήτρη αλλά και teleytaios, δεν έχω κανένα πρόβλημα να "χάσω" στον όποιο άτυπο διαγωνισμό τζατζικιού διοργανωθεί στο μέλλον! Αρκεί να απολαύσω αυτά που θα κερδίσουν φυσικά! Η συνταγή μου είναι μυστική πάντως ;) αν και πιστεύω ότι η βασική ύλη , το γιαούρτι, θα παίζει το μεγαλύτερο ρόλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξα το Fage που έχω στο ψυγείο και δε γράφει από που προέρχεται το γάλα Δημήτρη. Παρασκευάζεται στη ΝΥ πάντως οπότε πιθανόν να είναι αγελάδων από το λιβάδι έξω από το "μικρό σπίτι" (little house on the prairie). Στην ιστορία της η ΦΑΓΕ γράφει ότι το Αμερικανικό εργοστάσιο άρχισε να λειτουργεί το 2008.
Έχεις "μάχη" κατά οτιδήποτε Γερμανικό πάντως ε;
ΥΓ. Δημήτρη μην αγχώνεσαι με τις φωτογραφίες. Ακόμα δεν έχουμε κάτσει και μεις να τις δούμε προσεκτικά. Καμία βιασύνη.
Υπέροχες Δημήτρη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ανοιξιάτικοι αγροί είναι μια κρασοκατάνυξη για να παραφράσουμε τον White :)
Καμπανούλες μπλε βγάλαμε και μεις, αν και με τον σημερινό αέρα δεν τόλμησα να κάνω κανέναν περίπατο να τις καμαρώσω!
Tua moglie ha un viso che non si dimentica... Come le brillano gli occhi!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα μου, μου φαίνεται ότι αν μας επισκεφτείτε, ιδίως άνοιξη, δεν πρόκειται να ξαναφύγεις! Εδώ είμαστε κάτι σαν το Σαν Γκριλά που ήταν κρυμμένο στα Ιμαλάια στην ιστορία Χαμένος Ορίζοντας! Σίγουρα είμαστε μέσα στην Θεία Κωμωδία του Δάντη, ο οποίος πέρασε εδώ τον χειμώνα του 1302-1303 φεύγοντας από την Φλωρεντία προς την εξορία:
ΑπάντησηΔιαγραφήDante, Inferno, XVI, 94-105
Καθώς το ποτάμι εκείνο, που πηγάζει
πρώτα από το Όρος Βέσο προς την ανατολή
στην αριστερή πλαγιά των Απεννίνων,
που λέγεται Ακουακέτα ψηλά, πριν
να βυθιστεί προς την κοιλάδα όπου ‘εχει την κοίτη του
και στο Φορλί δεν έχει πια το όνομα αυτό,
βροντά με θόρυβο από τα βοσκοτόπια
πέφτοντας μονομιάς εκεί, πάνω από το Σάν Μπενεντέτο
όπου θα πρέπει να δέχεται νερό από χίλιους χείμαρρους,
έτσι προς τα κάτω από ένα γκρεμό
βρήκαμε το σκούρο του νερό να θορυβεί
τόσο που σύντομα θα πόναγαν τα αυτιά.
Επίσης υπάρχουν άλλες περιγραφές τοπίων στην Θεία Κωμωδία εμπνευσμένες από τα μέρη μας.
Τώρα αν βρέθηκε από 'δώ κι ο Καραγάτσης, αυτό θα εξηγούσε τις περιγραφές του, του παραδείσου :-)
Όσον αφορά το τζατζίκι μου φαίνεται ότι η μονομαχία κερδίστηκε ήδη με την αναφορά του σπιτικού στραγγιστού γιαουρτιού! Υποκλίνομαι και θα παραγγείλουμε μερικά κιλά και θα φέρουμε και ψυγειάκι όταν φτάσουμε μια μέρα στη Λαμία!!!
Σήμερα περιμένουμε επισκέπτες από τη Σουηδία, που έρχονται για τρίτη φορά να μας δουν, και η φύση όπως βλέπεις στις φωτογραφίες φοράει τα καλά της. Αρχίζουν και οι παπαρούνες τώρα! Το κάτω χωριό έχει υψόμετρο 550, και το πάνω χωριό 620, όπου είναι και το σπίτι μας, δύο κτήρια πίσω από το Αβαείο. Οι κορφές φτάνουν από 1000-1300 μέτρα, και όλοι οι αγροί που βλέπεις στις φωτογραφίες επάνω, τα "Alpe", είναι από 700-900 μέτρα υψόμετρο. Μέλισσες δεν είχαμε εκείνη τη μέρα, αλλά σε αυτά τα υψόμετρα δεν βλέπουμε και πολλές εδώ πάνω! Στην πρώτη φωτογραφία, στη μέση, βλέπεις δυό τρία σπίτια του πάνω χωριού. Το δικό μας είναι το γκρι που μόλις φαίνεται αριστερά.
Μάνο, μου φαίνεται ότι στραγγιστό γιαούρτι σπιτικό από τη Λαμία θα πάρει πρώτη θέση! Ωστε η Φάγε βιομηχανοποίησε το Little House on the Prairie! Ενδιαφέρον! Μα... δεν έχω τίποτα με τη Γερμανία, όσο κάθετε εκεί που είναι και δεν την βλέπω :-) Τα έλεγα και με μια Γερμανίδα φίλη μας ψυχολόγο που επισκέπτεται το χωριό 4 μήνες τον χρόνο να μείνει με το δικό της ο οποίος είναι ξυλοκόπος εδώ, και όταν έφυγε είπε στη Μαργαρίτα ότι έχω δίκιο κι ότι η Γερμανία είναι σκέτη κατάθλιψη! Ορίστε! δεν φταίω εγώ! From the horse's mouth! (Άλλοι δύο Γερμανοί, καθηγητές, που μετανάστευσαν στο διπλανό χωριό, συμφωνούν)
Θέλω να δω όλες που μου έστειλες τα λινκ! ΟΙ καινούργιες είναι πολύ καλές, όσες έχω μπορέσει να δώ, αλλά πρέπει να μιλήσουμε για ριζόχαρτα και λευκά αφρολέξ!!
Κωστή, ωραίο πράγμα η κρασοκατάνυξη, και τα alpe μας (αγροί) είναι τώρα μες τα μωβ, κόκκινα, κίτρινα, άσπρα και φυσικά όλες τις αποχρώσεις του πράσινου! Βέβαια εμείς δεν έχουμε heather την οποία εσύ ελπίζω να απολαμβάνεις. Αν δε πας και λίγο νοτιότερα, στους Dales και Moors του Yorkshire (τι λέω τώρα, νότια του τείχους του Αδριανού όπου είχε φτάσει και ο Μελ Γκίμπσον τον 13ο αιώνα), εκεί θα πάρεις φωτογραφίες πολύ συναγωνίσιμες. Δεν θα ανέβαινα πάντως πάνω στο Μπεν Νέβις: Είχα ακούσει από ένα highlander στο BBC ότι "the only time we climb up to the mountains is to rescue daft lowlanders who get stranded there!"
Λευκή, τα κατάλαβα σχεδόν όλα αλλά επιβαβαίωσε το σωστό της μεταφράσεως μου και η Μαργαρίτα, με ένα χαμόγελο φυσικά! Η γλώσσα μας είναι τα Αγγλικά, μια που τα Ιταλικά ήταν από αυτές τις οποίες δεν σκάμπαζα, και τώρα μαθαίνω από το αυτί, μόνο όταν είμαστε με άλλους χωριανούς και οικογένεια! Νά 'σαι καλά!
Δημήτρη, πραγματικά το μέρος που ζείτε είναι καταπληκτικό. Μοιάζει κάπως με την Παύλιανη που είναι κοντά στη Λαμία και στην οποία μέχρι λίγο καιρό πριν την επισκεπτόμουν δυο φορές τη βδομάδα. Έφτανα σε υψόμετρο περίπου 1.300 μέτρα και κατέβαινα να γεμίσω τα πνευμόνια μου με καθαρό και δροσερό αέρα. Η φωτογραφία πάνω πάνω στο ιστολόγιό μου είναι από εκείνα τα μέρη σε υψόμετρο περίπου 1.250 μέτρα. Αυτές οι περιοχές με μαγεύουν στην κυριολεξία και αν είχα τη δυνατότητα θα έμενα εκεί σίγουρα. Αλλά δυστυχώς οι υποχρεώσεις, η δουλειά και τα παιδιά δεν το επιτρέπουν, τουλάχιστον όχι προς το παρόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τζατζίκι και το στραγγιστό γιαούρτη θα σε περιμένουν όποτε κι αν έρθεις. Και πάντα θα έχω φυλαγμένο και λίγο για τον ManBlogg!
Αυτό το χωριό Κώστα έχει πράγματι κάτι το ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Ακόμα και τα δίπλα χωριά δεν έχουν εκτός από την ομορφιά του, ούτε τους ανθρώπους, τους τρόπους, το χαμόγελο, και την αίσθηση της "οικογένειας". Τα πρώτα χρόνια ρωτούσαν κιόλας πως από την Βοστώνη και τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο έμενα εδώ και πόσο θα μείνω. Στην αρχή φοβόντουσαν ότι θα τους έπαιρνα την Μαργαρίτα και θα φεύγαμε. Τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι εδώ είναι το σπίτι μου και δεν πρόκειται να φύγω, κι αυτοί είναι οι γείτονές μου και οι φίλοι μου. Και ποιός θα πήγαινε στη Νέα Υόρκη όταν μπορεί να ζει εδώ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργά η γρήγορα πάντως θα σας έρθουμε! έστω και αυθημερόν.
Αισθανεται κανείς το δροσερό αεράκι του βουνού και τις ξεχασμένες για μας,τους σκλάβους της πόλης,ευωδιές των λουλουδιών και των δέντρων,βλέποντας τις φωτογραφίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη τζατζικοσυζήτηση δεν μπαίνω γιατί έχω κάτι...παιδικά τραύματα και δεν τρελλαίνομαι!
Οταν έρθω θα προτιμήσω τα ζυμαρικά της Μαργαρίτας
(ή τα δικά σου μια είσαι gourmet)και το φημισμένο σας κρασί.
Να είστε πάντα καλά κι αγαπημένοι στον ευλογημένο σας τόπο...
Χαιρομαι πάντα τους ανθρώπους που όχι μόνο βρίσκουν ό,τι ψαχνανε στη ζωή τους, αλλά που το αναγνωρίζουν αυτό. Και γι'αυτο το απολαμβάνουν περισσότερο και πιο συνειδητά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις τι σπουδαίο πράγμα ειναι αυτό Δημητρη ;
Και βεβαια, ξερεις. Δεν εφτασες τυχαια εκει, ακόμη κι αν μοιαζει έτσι.
Οι πιο πολλοί δεν ξέρουν καν τι θέλουν στη ζωή τους και ζουν μια διαρκή κατάσταση ανικανοποιητου, για το οποιο όμως δεν κανουν τίποτα να το αλλαξουν
Αγαπητέ squarelogic, πολύ όμορφα αισθήματα μας στέλνεις, και αλήθεια έτσι είναι και για μας. Και σε περιμένουμε να έρθεις: τα ζυμαρικά τα ετοιμάζει η Μαργαρίτα και τα κόβω εγώ! όπως επίσης ξυρίζω και προσούτο με το μαχαίρι! Θα κρατήσουμε το τζατζίκι ερμητικά κλειστό για να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα, και θα έχουμε κρασί κατά παραγγελία. Βέβαια μετά από το κρασί δεν θα πρέπει να οδηγήσεις για κάμποσες ώρες μια και θα βρίσκεσαι στο οπτικό πεδίο της σερίφη του χωριού! Απλά πες πότε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Scarlett τα λόγια σου είναι βάλσαμο, και ξέρεις ότι τα καταλαβαίνω απόλυτα. Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά ο προορισμός δεν είναι το τέλος του μα η κατανόηση και η ταύτιση με τον ίδιο τον δρόμο. Το να μπορούμε να αναγνωρίζουμε κάτι όταν βρεθεί μπροστά μας, το να έχουμε την θέληση και την δύναμη να το κρατήσουμε -αλλά πιο πολύ απ' όλα, το να ξέρουμε ποιοί είμαστε και τι είναι αυτό που ψάχνουμε μπορεί να είναι η χαρά της ζωής -κι ας υπάρχουν άνθρωποι που το βλέπουν σαν ακατόρθωτη ουτοπία. Είναι όλα αυτά μπροστά μας και μέσα μας... αρκεί μόνο να ανοίξουμε την ψυχή μας άφοβα.
Δημήτρη μου δεν έχω προλάβει να πάω πουθενά, ευτυχώς που υπάρχουνε και τα πάρκα κι είδα λίγη άνοιξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν σχετικά με το Μπεν Νέβις, χαχα έτσι λένε οι αλήτες? Μου θύμισες το εξής ανέκδοτο που διαδραματίζεται στο ρυάκι ενός σκωτσέζικου βουνού (τις προφορές θα προσπαθήσω να τις μιμηθώ μεν αλλά μπορείς να τις φανταστείς μιας κι έμεινες εδώ κάμποσο καιρό). Πίνει λοιπόν ο πεζοπόρος νερό από το ρυάκι και τον πλησιάζει ο ντόπιος βοσκός λέγοντας:
"Dont drrink the waterr, tis full of coo's piss an' shite" στο οποίο ο πεζοπόρος απαντάει. "I am sorry, could you repeat that please? I am from England". Ο βοσκός λοιπόν του λέει "Drrink yer waterr! Tis good for ye"
@ latecomer, εγώ από Αγγλία δεν κατέχω πράμα, που λένε οι φίλοι μου οι Κρητικοί, για να χρησιμοποιήσω κι εγώ ένα ιδίωμα όπως στο ανέκδοτο, αλλά μήπως να μου έστελνες λίγο από αυτό το νερό να το μοιράσω στη Βουλή, να ξεδιψάσουν λίγο τα παλληκάρια που είναι μέσα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω πάθει πλάκα με τις φωτό. Το πιο όμορφο πράσινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστή και Κώστα! Λίγο νερό από εκείνο το ποταμάκι θα έπρεπε να σταλθεί δώρο στη Βουλή, οπωσδήποτε! Το ανέκδοτο το είχα ακούσει σε κωμικό πρόγραμμα του BBC όταν ζούσα εκεί νομίζω! Εγώ επίσης θυμάμαι από το '78 μια διαφήμιση στην τηλεόραση για μια Building Society (Ένα είδος τράπεζας για δάνεια κατασκευών), όπου οι Ρωμαίοι είχαν πάρει λεφτά από την συγκεκριμένη τράπεζα για να χτίσουν το τείχος του Αδριανού. Δυό Σκωτσέζοι τους κοιτάζανε απ' την άλλη μεριά με θαυμασμό και χαρά, και ένας Ρωμαίος ρώτησε "Μα δεν αγανακετείτε που με αυτό το τείχος θα σας χωρίσουμε από τους Άγγλους?" και οι Σκωτσέζοι απήντησαν "Καθόλου! καθόλου! κάντε την δουλειά σας!"
ΑπάντησηΔιαγραφήthe elf at bay, πράγματι, κάθε μέρα είναι σαν να κοιτάζω γύρω μου για πρώτη φορά! Είναι ένας παράδεισος να ζει κανείς εδώ!
Απιστευτοι χρωματισμοί
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλα σε σαγινεύουν,
σου ξεκουράζουν το μυαλό
και τη ψυχή μαγεύουν.
Να είσαι πάντα καλά
Αγαπητέ Φάνη, ο μοναδικός και προικισμένος τρόπος σου έκφρασης, που αγαπάμε με κάθε καινούργια σου ανάρτηση, είναι χαρά και τιμή να δίνει ζωή στις φωτογραφίες αυτής της υπέροχης φύσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ να είσαι καλά, πάντα!