Ο κυβερνήτης έχει ανάψει την φωτεινή επιγραφή "Προσδεθείτε"
Σε λίγα λεπτά προσγειωνόμαστε
Σας ευχαριστούμε που επιλέξατε την Air Syriza
και θα είναι χαρά μας να σας ξαναδούμε σύντομα σε μία από τις πτήσεις μας.
Μιά μικρή βόλτα με μία μικρούλα Σόνυ τσέπης 115 δολαρίων.
Η red sister αριστερά, και δεξιά κάποιο σουτζουκάκι.
Τα ενδιάμεσα δεν τα αφήσανε από τα αριστερά.
Εικόνες της Αθήνας της κρίσης... αν περπατήσεις βράδυ την Πανεπιστημίου θα δεις σε κάθε λίγα μέτρα και ένα χαρτόκουτο με έναν άστεγο... Εικόνες ντροπής. Θα πρόσεξες και τα άδεια μαγαζιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετά κρύα μέρα σήμερα... Ίσως δε σας κάνει καλό καιρό για το Τατόι, θα το προλάβετε;
Καλή συνέχεια.
Είναι αλήθεια ότι η ατμόσφαιρα που αντιλαμβάνεται ένας "τουρίστας" είναι περίεργη... Αυτές οι εικόνες είναι λίγο-πολύ τι "πιάνει" κανείς με ένα γρήγορο γύρο, και αυτό συμπεριλαμβάνει μία αρχιτεκτονική που με τίποτα δεν δένει μεταξύ της... ένα γενικό αλαλούμ λίγο κλειστοφοβικό. Τίποτα που να ελκύει...
ΔιαγραφήΠάντα ήθελα να μπω στο Αττικόν σούπερ στορ στην Πανεπιστημίου και μπήκαμε. Βάλαμε τα γέλια ολίγον υστερικά όταν είδαμε 65 Ευρώ για τα μπλουζάκια πόλο Ραλφ Λώρεν που στο Μανχάτταν είχα αγοράσει 20 δολάρια. Βρήκαμε και ένα δερμάτινο μπουφάν με ποιότητα δέρματος που απωθεί στην αφή σαν τσίπικο, με 1.000 Ευρώ μετά από 50% έκπτωση. Η τραγωδία; Τρίτη μεσημέρι ήταν γεμάτο κόσμο. Τώρα, αν αγοράζουν τίποτα δεν έχω ιδέα. Α! βρήκαμε και τα Rayban, gun metal, polarized, που στο Μανχάτταν τα είχα αγοράσει 125 δολάρια. Εδώ είχαν 200 Ευρώ. Στην Ερμού σε καρότσι βρήκα ένα Αλφαβητάριο της 1ης Δημοτικού παλιό που ήθελα πολύ, αλλά για 16,60 Ευρώ δεν μπόρεσα.
Σε φαρμακείο στο Σύνταγμα βρήκα διαβητικά χάπια Γκλούκοφαζ 2 Ευρώ τα τριάντα. Πολύ φτηνότερα από την ονομαστική τιμή στην Ιταλία, μόνο που στην Ιταλία αφ' ενός τα παίρνω δωρεάν ως διαβητικός και αφετέρου δεν δίνονται χωρίς συνταγή γιατρού.
Δεν πίστευα την τύχη μου να βρίσκομαι κατά σύμπτωση εκεί όταν έπρεπε να ξυπνήσουν οι σκύλοι για την αλλαγή φρουράς...
Πρόσεξες στα αγαλματάκια τουριστικά σουβενίρ το δεύτερο, το Απόλλωνα που είναι γυναίκα; Επίσης, τα μπιμπλουδάκια των παππάδων είναι αχτύπητα και δείχνουν στους τουρίστες πως πουλάμε τον εαυτό μας και την επίσημη θρησκεία του έθνους. Καλύτερα πάντως από την Φλωρεντία όπου μπορείς να βρεις ημερολόγια με φωτογραφίες γκέη νεαρών ντυμένοι καθολικοί κληρικοί σε διάφορα στάδια του στριπτήζ. Καλύτερα οι ορθόδοξοι παππάδες που χορεύουνε συρτάκι και παίζουνε τάβλι... και για τους τουρίστες που θέλουν να κάνουν κάποια σοβαρή έρευνα έχουμε και βιβλία σχετικά με την ερωτική ζωή των αρχαίων ελλήνων...
Βεβαίως οι άστεγοι είναι κάτι το καινούργιο για την Αθήνα στις σημερινές διαστάσεις του προβλήματος, δεν είναι όμως για έναν τουρίστα κάτι που δεν το βλέπει και στην Νέα Υόρκη, και το Λονδίνο και το Παρίσι από δεκαετίες...
Οι δύο τελευταίες φωτογραφίες από το πάτωμα του γκαράζ δεν δείχνουν ένα "αποτέλεσμα" όσο, ίσως, μία από τις "αιτίες".
Αχ, αγαπητή μου Roadartist... οι επόμενες 10 μέρες θα είναι οι δύσκολες... μέχρι τώρα στήναμε την σκηνή, αλλά οι "πελάτες" μας δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται να αγοράσουν εισιτήριο με την παρούσα καμπάνια πλοκής...
Οι τιμές είναι τραγελαφικές. Υπάρχει ένα ποσοστό που τα αγοράζει. Και το υπόλοιπο απλώς γελάει, παρόμοια όπως έκανες εσύ, και μετά απελπίζεται. Όμως εννοούσα τα μαγαζιά με λουκέτα. Όχι τα ανοικτά επί της Ερμού. Συμφωνώ για όσα αναφέρεις. Επίσης για τους αστέγους, έχεις δίκιο, στις μεγάλες πόλεις του εξωτερικού ήταν εικόνες εδώ και δεκαετίες. Στην Ελλάδα δεν υπήρχαν. Κρατούσε ακόμη η οικογένεια που βοηθούσε, τώρα ουσιαστικά με την καταστροφή της μεσαίας τάξης, οδηγούμαστε σε καταστάσεις βαθιάς μακριάς φτώχειας. Χτες ένας άστεγος κάηκε στην προσπάθεια να ζεσταθεί: http://www.protothema.gr/greece/article/452521/astegos-vrethike-nekros-stous-abelokipous-/#.VORX6IzqEbA.twitter . Άνθρωποι κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο. Πάνω από 4,500 άνθρωποι βρέθηκαν το τελευταίο διάστημα στα κέντρα αστέγων. Από το Μάρτιο του 2012 ο αριθμός αυξάνεται δραματικά. Ας μη πούμε πόσοι είναι αποκλεισμένοι από κάθε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αλλά είναι απλά στατιστικά. Ή εικόνες που προσπεράμε στο δρόμο. Δημήτρη μου ζούμε την εποχή των αριθμών, των στατιστικών, όχι των ανθρώπων. Κάποτε η πολιτική είχε όραμα και σήμερα όμως αν ήθελε θα μπορούσε πραγματικά να αλλάξει αυτόν τον κόσμο. Λυπάμαι πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Μακάρι να ήταν μόνο οι επόμενες 10 μέρες δύσκολες.
Φυσικά και μιλάς σωστά! Ήθελα (γι' αυτήν την ανάρτηση) να δω πως μας βλέπουν οι ξένοι που δεν πάνε στις γειτονιές ή παραέξω και μένουν λίγο στο κέντρο --γιατί στο τέλος έτσι δημιουργούνται οι εντυπώσεις στο εξωτερικό.
ΔιαγραφήΤο ότι δεν είχαμε τους άστεγους α-λά Νεα Υόρκη, Παρίσι κλπ., μέχρι προ ετών ήταν επειδή ήμασταν μια κλειστή κοινωνία που πλήρωνε 1/4 της κανονικής τιμής στους Αλβανούς και τους Βούλγαρους χωρίς τιμολόγιο ή απόδειξη... Καλώς ήλθαμε στην πραγματικότητα των άπορων στα πεζοδρόμια... Στην Νέα Υόρκη υπάρχουν καταφύγια και συσσίτια. Εδώ; Πόσα κέντρα αστέγων υπάρχουν και τι προσόντα χρειάζεται κανείς για να τα χρησιμοποιήσει, ή για να βρει που είναι;
Εδώ τα κάνει πολύ η εκκλησία, αλλά δεν μιλάμε για την κακιά εκκλησία από την οποία θέλουμε φόρους αντί για κοινωνική βοήθεια.
Υπάρχουν πολλά χιλιόμετρα να καλυφθούν στην κοινωνική awareness πριν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε το τι γίνεται γύρω μας.
Όταν κερδοσκόποι ανεβάζουν τις τιμές στην αγορά πολύ υψηλότερα από κοινωνίες που έχουν πολύ μεγαλύτερους μισθούς από εμάς, και η αγορά δεν ελέγχει με τους νόμους προσφοράς και ζήτησης την αφύσικη αυτή εξέλιξη, το πρόβλημα ξεκινάει πολύ πριν από το αν έχουμε αριστερά ή δεξιά κυβέρνηση. Γιατί οι νόμοι προσφοράς και ζήτησης δεν περνάνε από κοινοβούλια αλλά στην συνειδητοποίηση του αγοραστή.
Η συνειδητοποίηση του Έλληνα αγοραστή συχνά είναι να δείξει την ετικέτα του ρούχου που φοράει, κι ας είναι άδειο το ψυγείο του γι αυτό.
Όπως βλέπεις και από τα σχόλια στ άλλο λινκ που μόλις έβαλες στην άλλη ανάρτηση, ότι και να κάνει μια κυβέρνηση, αν δεν κάθεται καλά αυτό στην συνειδητοποίηση του πολίτη, δεν φέρνει βιώσιμα αποτελέσματα. Όλα αυτά κατά την γνώμη μου ξεκινάνε από τον καθημερινό άνθρωπο, ο οποίος στην Ελλάδα ακόμα ζει σε φαντασιώσεις του στυλ ότι επί τρεις βδομάδες ..."διαπραγματευόμαστε" (όπου ένα χρεοκοπημένο έθνος πάει σε μερικά ισχυρά έθνη που δώσανε το μεγαλύτερο κούρεμα και το μεγαλύτερο δάνειο στην Ιστορία, και τους λέει, ελάτε να σας εξηγήσω που κάνετε λάθος).
Το στυλ, body language και λεκτικό του Γιάνη το έχω συναντήσει πολλές φορές σε αίθουσες διδασκαλίας ανώτατης εκπαίδευσης στην Αγγλία και μου άρεσε (όταν ήμουνα φοιτητής, όχι αν είμαι ισάξιός του πολιτικός). Υπάρχει και αυτό το μικρό προβληματάκι...
Τα τελευταία νέα είναι ότι προσπαθούμε να πάμεστο τατόι Σάββατο πρωί αν τακαταφέρουμε :-)
ΔιαγραφήΤα τελευταία-τελευταία νέα είναι ότι προσπαθούμε να πάμε στο Τατόι Σάββατο μεσημερι ...αν τακαταφέρουμε :-)
ΔιαγραφήΤώρα προστέθηκε και το Πλανητάριο, οπότε τα τελευταία-τελευταία-τελευταία νέα μάλλον έχουν ανατραπεί :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον! αλλά υπάρχουν ελπίδες να πάμε και στα δύο αν αντί να προεκτίνουμε το πρόγραμα το επεκτείνουμε!
Διαγραφή