Πράξεις

Στα αριστερά... Όχι! στα δεξιά! ...ή στα αριστερά; ...είναι η Ελλάδα.

Θα ήταν αφελές να περιμένει κανείς όλα τα προεκλογικά να συνέχιζαν μετεκλογικά (οπουδήποτε και οποτεδήποτε). Αυτό που δεν περίμενε κανείς ήταν το shock-and-awe του δίδυμου Βαρουφάκης-Τσίπρας (σημειώσατε σειράν αναφοράς), και το πόσο είχαν καταλάβει την αξία των εντυπώσεων, εγχωρίων και διεθνών. 

Πριν ο Τράβις μιλήσει στους υπερασπιστές του Άλαμο και πριν τραβήξει την γραμμή στο χώμα, οι υπερασπιστές ήταν ένα τσούρμο που περίμενε τον στρατό-λεφούσια του Σάντα Άννα. Μετά έγιναν εθνικοί ήρωες και ο Σάντα Άννα στυγνός τύραννος. Λίγο γνωστό γεγονός: οι υπερασπιστές του Άλαμο έδωσαν την ζωή τους για την πλήρη ανεξαρτησία του Τέξας, το οποίο όμως μετά έγινε μία από τις Πολιτείες των ΗΠΑ. Οι αγώνες και οι θυσίες δεν καταλήγουν πάντα εκεί που περιμένει κανείς...

Ανάμεσα στην άψογη παρουσίαση του Βαρουφάκη, το κλείσιμο του ματιού στον Πούτιν και την υποστήριξη από τον Ομπάμα, με τις αναμενόμενες αντιδράσεις Βρετανίας, Γαλλίας και Ιταλίας, το σκηνικό έχει πλέον στηθεί με την Γερμανία κέντρο σκηνής. Ακόμα φαίνεται ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να καταστραφούμε παρά να σωθούμε... αλλά υπάρχουν τώρα δύο διαφορές: Αν η καταστροφή έρθει, θα έρθει γρήγορα να τελειώνουμε και να ξαναρχίσουμε μιά ώρα αρχύτερα, αντί να μας σιγοψήνουν άλλα 2-3 χρόνια, και όταν έρθει η καταστροφή, η αριστερά δεν θα μπορεί πλέον να πει ότι τους κατέστρεψε η δεξιά και πιθανόν να αποφύγουμε τον εμφύλιο. Συν αυτά, πολλοί θα έχουν την εμπειρία της στιγμιαίας αξιοπρέπειας, που είναι ουκ ολίγον.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, αν επιζήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με Ευρώ ή δραχμή, μάλλον θα καθαρίσει τον κόπρο του Αυγείου του πελατειακού κράτους των τελευταίων 40 ετών --μιά και δεν το έφτιαξαν εκείνοι (δεν είχαν την ευκαιρία).

Όμως κάτι το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα έχει σκεφτεί και υπολογίσει χωρίς να το έχει πει, ή παραδεχτεί, είναι το ότι εφ' όσον όλες οι αποφάσεις και συμφωνίες πάρθηκαν από τους "τρεις θεσμούς" και την Ευρώπη με το ΠΑΣΟΚ και την Νέα Δημοκρατία, οποιαδήποτε αποδοχή του δίκαιου του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεπάγεται την αυτόματη παραδοχή του ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Ελάδας, η Γερμανία, η Ευρώπη και οι "θεσμοί" είχαν κάνει όλοι ένα τραγικό και ακριβό λάθος.

Δεν μιλάμε μόνο για τον αυταρχισμό και εγωκεντρισμό της Γερμανίας, αλλά ζητάμε από όλους να πουν ότι έκαναν λάθος και ότι όλα ήταν μάταια.

Μπορεί να έκαναν πράγματι λάθος και όλα να ήτανε μάταια, 4 χρόνια. Αλλά... λέτε να το παραδεχτούνε όλοι τόσο εύκολα;

Και αν δεν το παραδεχτούνε, τότε τι γίνεται;

Παίζουμε chicken. Το παιγνίδι όπου δύο αυτοκίνητα αρχίζουν να επιταχύνονται για μετωπική, να δούνε ποιός οδηγός θα στρίψει το τιμόνι του πρώτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και η Ελλάδα, έχουν δηλώσει ότι προτιμούν την μετωπική από το να στρίψουν πρώτοι το τιμόνι. Η ερώτηση είναι αν το έχουν πραγματικά καταλάβει/πιστέψει αυτό εις τας Ευρώπας. ...γιατί απ' ότι μου φαίνεται, η Ελλάδα το εννοεί.