 |
-Άνοιξε την πόρτα, ΧΑΛ.
-Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό, Ντέηβ
|
Το ψυχρό αίμα των ορθολογιστών μόνο με ψυχραιμία αντιμετωπίζεται.
Δεν μπορούν να αλλάξουν στάση για την υπάρχουσα κατάσταση. Μπορούν όμως να υιοθετήσουν καινούργια στάση μετά από την λήξη της υπάρχουσας κατάστασης.
Για λίγα δευτερόλεπτα μετά από το τέλος της υπάρχουσας κατάστασης η οποία θα λήξει λόγω άρνησής μας να υπογράψουμε... για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, μπορεί να υπάρξει επανεκκίνηση με διαφορετικές συνθήκες.
Το τέλος του παιγνιδιού δεν θα είναι όταν μας κλείσουν την πόρτα στο Eurogroup επειδή δεν υπογράφουμε. Τότε θα αρχίσει το παιγνίδι. Και θα κρατήσει λίγες ώρες ή μέρες μέχρι να δούμε αν, και τι, επανεκκίνηση μπορεί να υπάρξει.
Αν υπογράψουμε πριν το Eurogroup, πέφτει η κυβέρνηση. Τώρα, και τα δύο χέρια στο τιμόνι και ψυχραιμία.
Να συμπληρώσω στις παραπάνω σκέψεις και στο ποστ, ένα άρθρο που διάβασα : http://www.topontiki.gr/article/95808/Auto-einai-to-katoxiko-daneio-pou-piran-oi-Germanoi---Marturies-kai-ntokoumenta-apo-ti-megali-leilasia-tis-Ellinikis-oikonomias-Video ας σκεφτούμε λίγο το 'κατοχικό δάνειο' από μια χώρα που είχε μια πολύ ασθενική οικονομία σαν την Ελλάδα. Ένα χρέος δίχως επιτόκιο βέβαια και που δεν εξοφλήθηκε ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Roadartist, το κατοχικό δάνειο όπως και οι αποζημιώσεις είναι, νομίζω, θέματα πολύπλοκα που χρειάζονται προσοχή στην φρασεολογία --αν θέλουμε κάποια ελπίδα να βρούμε άκρη.
ΔιαγραφήΕπιφανειακά, νομικά, τα θέματα αυτά έχουν κλείσει από την δεκαετία των '50. Δε υπάρχει νομική λαβή να απαιτήσουμε τίποτα, γιατί, πέρα από την νομική πλευρά, μπορούν επίσης όλοι να μας απαντήσουνε "τώρα το θυμηθήκατε; τόσα χρόνια που παίρνατε δάνεια και ήσασταν καλά δεν το σκεφτήκατε;" Ακουγόμαστε και λίγο καιροσκόποι.
Το ατού μας μπορεί να βρεθεί όχι νομικά αλλά ηθικά. Στο ότι δηλαδή δεν απαιτούμε την επιστροφή ενός δανείου που δεν έχει πια νομική οδό να επιστραφή, αλλά, ότι ζητάμε την ίδια μεταχείριση, τώρα που έχουμε ανάγκη, όπως την μεταχείριση που βρήκε η Γερμανία όταν είχε εκείνη ανάγκη τα '50. Όπως της επετράπη να διαγράψει τόσα ρήματα τότε, να σκεφτούμε βοήθεια αντίστοιχη με τα δάνεια που έκλεψαν από εμάς στην κατοχή.
Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιάνης, η Γιαννάκης... το ίδιο αποτέλεσμα αλλά προσεκτική φρασεολογία και σκεπτικό. Τα πάντα, όπως έχουμε ήδη δει, παίζονται στις εντυπώσεις... Όταν κάνουμε μιά απαίτηση πρέπει συνάμα να προσφέρουμε και διέξοδο από τις εντυπώσεις...
Το μόνο καλό είναι ότι κατ' όπως φαίνεται, τα στόματα του ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν να μιλάνε διεθνώς σωστότερα από οποιαδήποτε μέχρι τώρα κυβέρνηση...
Ναι βέβαια έτσι είναι. Αλλά δεν είναι αμελητέο ως ηθικό επιχείρημα, που δεν το ακούσαμε καθόλου τα τελευταία χρόνια να το εκφράσει κάποιος προς τη Γερμανία. Με όσα έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια, απλώς περιμένω να δω τη συνέχεια, μακάρι όλα αυτά να είχανε γίνει νωρίτερα.
ΔιαγραφήΣυμφωνώ. Κανονικά ο Αντώνάκης, ο Βαγγελάκης κι ο Γιωργάκης δεν πρέπει να έχουν μούτρα να βγαίνουν απ' το σπίτι τους πιά. Όμως, αν το κοιτάξει σφαιρικά κανείς... τα πράγματα γίνονται την κατάλληλη στιγμή από τους κατάλληλους ανθρώπους. Βρισκόμαστε σε μία στιγμή μοναδικής "ευθυγράμμισης πλανητών"...
ΔιαγραφήΚαι σήμερα η ομιλία στην Βουλή ήταν σκέτη Φρανκ Κάπρα... Πάντως κάτι ενστικτώδες μου τραβάει το μανίκι προσπαθώντας να μου πει κάτι... δεν είμαι σίγουρος τι, αλλά κάτι δε μ' αρέσει... (και δεν εννοώ το ότι μέχρι στιγμής τα λόγια μας κάνουν να κλαίμε αλλά ξεχνάμε πως από πράξη δεν έχει ακόμα προλάβει να γίνει τίποτα)... Μπορεί να βγει στην επόμενη ανάρτηση :-)
Καλό σου βράδυ!
Emily, συγγνώμη, εγινε λάθος και αντί να προσθέσω την απάντησή μου εσβησα το σχόλιό σου! Το προσθέτω ξανά εδώ! Χίλια συγγνώμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Emily cr άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ψυχραιμία":
Sun 2/8/2015 9:48 AM
Καλημέρα Δημήτρη!
(Με συνεπήρε τόσο η ευτυχία στο προηγούμενο ποστ που μέχρι και καλημέρα ξέχασα να πω.)
Τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ αυτές τις μέρες (πάνω κάτω τα ίδια σκέφτονται μάλλον όλοι οι Έλληνες). Με όσους μιλάω λένε περίπου τα ίδια "επιτέλους πήραμε μια ανάσα", "σταματήσαμε να νιώθουμε ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι" "σηκώσαμε κεφάλι, νιώσαμε έστω για λίγο εθνικά υπερήφανοι". Νομίζω ότι αυτό είναι αρκετό για τους συμπατριώτες μας. Αυτά τα έχω ακούσει όχι μόνο από κρητικούς και όχι μόνο από συριζαίους. Το σημαντικότερο είναι ότι τα ίδια λένε και οι δεξιοί και όσοι δε συμπαθούν τον Τσίπρα.
Εγώ πάλι είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη. Δε ξέρω μέχρι πού είναι διατεθειμένος να τραβήξει το σκοινί. Αναρωτιέμαι κι εγώ αν θα έχει το κουράγιο να πει ένα βροντερό όχι στη Μέρκελ και να σηκωθεί να φύγει. Κι αν φύγει, αν θα τον γυρίσουν πίσω οι ευρωπαίοι εταίροι ή αν θα μας αφήσουν να μπούμε σε περιδήνηση.
Σίγουρα πάντως το κλίμα σήμερα στο εξωτερικό δε φαίνεται να είναι όπως ήταν το 2010. Έχουν πυκνώσει οι φωνές που λένε "τους τιμωρήσατε, τους ταπεινώσατε, τους ξεζουμίσατε στους φόρους, τους φτωχύνατε αφήστε τους τώρα να πάρουν μια ανάσα".
Μακάρι να τα καταφέρει η κυβέρνηση. Για το καλό όλων μας. Δεν καταλαβαίνω τη χαιρεκακία (λίγων είναι η αλήθεια) συμπολιτών μας που περιμένουν με τα νύχια παρατεταμένα να πέσουν να φάνε την κυβέρνηση. Ούτε εγώ τους συμπαθώ, είναι αλήθεια. Αλλά σε τόσες κρίσιμες στιγμές τα συναισθήματα δε θα έπρεπε να έχουν θέση.
Είναι σημαντικό ότι είσαι στη χώρα μας αυτές τις μέρες κι έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις με συγγενείς και φίλους και να παρακολουθήσεις τα πράγματα από κοντά. Ευχόμαστε να πάνε όλα καλά! (Ναι, *εδώ* έχουν θέση οι ευχές :).)
Καλησπέρα Emily! συνέχεια από το επόμενο :-)
ΔιαγραφήΝομίζω ότι είναι διατεθιμένος να τραβήξει το σκοινί μέχρι δραχμή. Αν δεν είναι ετοιμος να το κάνει εν θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει καν αυτόν τον δρόμο.
Το γεγονός είναι ότι πράγματι, έχει γίνει κάποιο θαύμα και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων υποστηρίζει την σημερινή κυβέρνηση. Σε σημείο που να δέχονται να χρεοκοπήσουν με ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (επειδή τους αντιπροσωπεύει πραγματικά) ενώ δεν θα δεχόντουσαν την ίδια χρεοκοπία από τον Σαμαρά. Εν τω μεταξύ, έχουμε χρεοκοπήσει από το Καστελόριζο το 2010, και η πραγματική ερώτηση είναι ποιός και πότε θα μας βγάλει από το τεχνητό κώμα. Καλύτερα γρήγορα παρά αργά. Καλύτερα με περηφάνια (θετικό τσαμπουκά) παρά με εξευτελισμό και υπακοή.
Το ευχάριστο, και εκεί που ταιριάζουν πράγματι οι ευχές, είναι το ότι υπάρχει η πιθανότητα, ακόμα ζωντανή, να μην φτάσουμε εκεί. Έχουμε καμιά βδομάδα ακόμα να το ελπίζουμε αυτό, αλλά η ελπίδα δεν είναι εντελώς παράλογη. Κι αν δεν γίνει... τουλάχιστον θα προχωρήσουμε με την καινούργια μας ταυτότητα όρθιοι αντί στα γόνατα...