Η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 στο Καστελόριζο αλλά δεν έγινε η συνεπαγόμενη στάση πληρωμών γιατί μας κράτησαν διασωληνομένους σε τεχνητό κώμα με τεχνητά κόμματα. Πίστευε κανείς, πουθενά, ότι θα καλυτέρευε ποτέ η κατάσταση; Ότι ήταν "βιώσιμη";
Έρχεται τώρα το ΣΥΡΙΖΑ και λέει ότι θα θεραπεύσει τον καρκίνο της Ελλάδας, ο οποίος προκάλεσε την χρεοκοπία, και ζητά χρόνο να το κάνει πρώτα αυτό ώστε να βγάλουνε μετά τους σωλήνες και να έχει καλύτερες πιθανότητες να επιζήσει ο ασθενής.
Ξεκίνησε επιδεικνύοντας μία συμπεριφορά και ρήσεις κυβέρνησης και κυβερνώντων πρωτοφανή και πρωτόγνωρη, που λειτούργησε σαν ελιξίριο ελπίδας και αξιοπρέπειας για σχεδόν 60% των Ελλήνων ή και για περισσότερους. Αν τον ψήφισαν δύο εκατομμύρια, τώρα τον υποστηρίζουν τέσσερα ή πέντε.
Το φάρμακο αυτό όμως δεν έχει "πιάσει" ακόμα εκτός Ελλάδος στα κέντρα που έχουν σημασία.
Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου ο Πρωθυπουργός μίλησε στην Βουλή με τρόπο και με λόγια που έκανε τον κάθε Έλληνα ακροατή να αισθανθεί πως άξιζε να είναι ζωντανός μόνο για να τα ακούσει έστω και μία φορά να λέγονται στην Βουλή. Εχθές είδαμε μία ταινία του Φρανκ Κάπρα, Live από την Βουλή των Ελλήνων.
Λόγια και εντυπώσεις, χωρίς να έχει υπάρξει χρόνος να γίνει ακόμα τίποτα στην πράξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ, και κατ' επέκταση η Ελλάδα, μιλάει σωστά και προτείνει πράγματα που μπορούν να γίνουν. Θα δεχτούν οι ξένοι όμως να τα κάνουν και να υποστούν τις συνέπειες των πολιτικών ντόμινο που θα πέσουν στις χώρες τους; Θα δεχτούν να συμπορευτούν σε λύσεις που αυτόματα θα αποδεικνύουν ότι κάνανε τραγικά και εγωιστικά λάθη τόσα χρόνια;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο, όμως, έχοντας αποδείξει ήδη ότι δεν είναι χαζοί, πρέπει και να ξέρουν που οδηγεί αυτή η πορεία (άνευ θαύματος α-λα Ντίσνευ), και πρέπει, υπεύθυνα να το έχουν ήδη προβλέψει σαν πιθανότατη έκβαση: Στάση Πληρωμών και Δραχμή.
Ίσως η στιγμή να είχε πλέον φτάσει και αυτό που κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το ότι από Ασφυκτικά Πολιορκημένοι, μας έκανε να αισθανόμαστε σαν Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
Είναι δυνατόν να έσφαλα τόσο ριζικά στην κρίση μου για το άτομο του Αλέξη Τσίπρα τόσα χρόνια; Φυσικά και είναι δυνατόν, θεωρητικά, και είμαι ο πρώτος που θα το αναγνώριζα. Εδώ όμως βλέπουμε ένα άτομο το οποίο από την μια μέρα στην άλλη άλλαξε ριζικά, στην συμπεριφορά του, το ίδιο. Είναι αυτό δυνατό να γίνει και να είναι πραγματικό; Δεν ξέρω. Ο μόνος τρόπος να ισχύει είναι αν ήξερε πάντα πως μόνο η δραχμή είναι η λύση, και ακολούθησε αυτήν την πορεία για να φτάσουμε εκεί με την όσο το δυνατόν λιγότερο καταστρεπτική έκβαση για την κοινωνία στα πεζοδρόμια, τους δρόμους και τα σπίτια. Αποκαλύπτοντας εν τη πορεία το πραγματικό πρόσωπο και της Γερμανίας και των προκατόχων του.
Πρέπει όμως στην μακρά πνοή, και από σήμερα να αλλάξει βαθειά η νοοτροπία του Έλληνα. Θα το καταφέρει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; πως; εμπνέοντάς το, ή επιβάλλοντάς το. Κι αν τελικά όλο το σαπούνι πάει στράφι και ο Έλληνας δεν αλλάξει;
Πρέπει όμως στην μακρά πνοή, και από σήμερα να αλλάξει βαθειά η νοοτροπία του Έλληνα. Θα το καταφέρει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; πως; εμπνέοντάς το, ή επιβάλλοντάς το. Κι αν τελικά όλο το σαπούνι πάει στράφι και ο Έλληνας δεν αλλάξει;
Το να αισθανθούμε πλέον, πάρα πολλοί από εμάς, σαν Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, ήταν πολύ σημαντικό, ίσως και εθνοσωτήριο, ή τουλάχιστον σωτήριο για την κοινωνία, όσον αφορά το πως θα αντιμετωπίσουμε, ενωμένοι, το τι πραγματικά έρχεται. Το τι, πραγματικά, πάντα επρόκειτο να βρεθεί στο τέλος του δρόμου.
Και, αν γίνει θαύμα, ακόμα καλύτερα.
Πιστεύω ότι το όποιο κούρεμα του Ελληνικού χρέους (αν γίνει) θα με γεμίσει με βαθύτατη ικανοποίηση και ανακούφιση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ίδια όμως στιγμή θα με γεμίσει και με μεγάλη ντροπή.
Επίσης, ντροπή θα νιώσω αν πάψω να έχω τη δυνατότητα να πληρώνω τους λογαριασμούς μου.
Νομίζω ότι η μόνη λέξη που μπορώ να ψελλίσω είναι «ντροπή»
Καταλαβαίνω τι λες, και "σωστά" θα αισθανόσουνα στις περιπτωσεις που περιγράφεις, μα... όμως... αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι μελλοντικές πιθανότητες, αλλά παρελθόντα γεγονότα --που απλως παρουσιάζονται με διαφορετικές λέξεις ανάλογα με το ποιός τα περιγράφει και από που... Σ' αυτό παίζεται όλο το παιγνίδι, νομίζω.
ΔιαγραφήΗ "Έξοδος" είναι αναπόφευκτο γεγονός. Αυτό που παραμένει είναι να δούμε αν θα είναι έξοδος ποντικιών από σκουριασμένο καράβι που βουλιάζει, ή ένδοξη Έξοδος από το Μεσολόγγι... Και που θα βγάλει η έξοδος.
Μαζί σου στην "ντροπή" για 1974-2010. Από εκεί και μετά οι απόψεις είναι ακόμα ολίγον ...νεφελώδεις, ή ομιχλώδεις. Ιδίως για τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεν ξέρω αν μπορεί κανείς με κάποια αντικειμενική βάση να πει αν πρόκειται για ντροπή ή κάτι άλλο... Για την ώρα γίνεται προσπάθεια η ντροπή να μείνει στην Γερμανία και δεν βλέπω γιατί όχι...
:-)
Θα διαφωνήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτρέπομαι πιο πολύ για το 2010-2014 και ντρέπομαι και για τώρα, δεν ξέρω γιατί μας κάθετε η Γερμανία στο στομάχι τόσο πολύ όταν η εικόνα που εμφανίζουμε είναι εκείνη του μάγκα και του μπαταχτσή.
Θυμάμαι και εκείνο εμπάργκο κάποτε προς το κράτος των Σκοπίων και πόσο εμείς επιδείξαμε μεγαλοψυχία
Εντάξει, όλες οι γνώμες έχουν την αξία τους ανάλογα με το σημείο βλέψης. Εγώ ανέφερα το 1974-2010 γιατί τότε δημουργήσαμε το πρόβλημα. Και πράγματι έχεις δίκιο για την εικόνα του μάγκα και του μπαταχτσή προς το εξωτερικό, η οποία εικόνα όμως ήταν μέχρι 25-1-2015. Τώρα η εικόνα έχει αλλάξει ριζοσπαστικά :-) Βέβαια τι εικόνα είναι αυτή η καινούργια... εξαρτάται από την γωνία βλέψης :-) Το μόνο που λέωμέχρι σήμερα για δυό βδομάδες είναι ότι πρόκειται περί εντυπώσεων. Όσο για τους Βάρβαρους βόρεια των Άλπεων... τα ξανάπαμε :-)))
ΔιαγραφήΠολλοί άνθρωποι ήδη δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, οπότε η αξιοπρέπεια έχει χαθεί από την κοινωνία. Αυτό δεν είναι κάτι άγνωστο, το βλέπεις καθημερινά στους δρόμους, το ακούς και αισθάνεσαι ντροπή στρέφοντας αλλού το βλέμμα σου... Αν ακόμη δεν έχεις βρεθεί κ εσύ στην αντίστοιχη θέση είναι απλά θέμα τύχης. :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλειπα από το πρωί, μόλις μπόρεσα να ακούσω το λόγο του Βαρουφάκη στη Βουλή, νομίζω ότι δεν έχω ακούσει ξανά κάποιον να μιλάει παρόμοια, τόσο ξεκάθαρα εκεί μέσα. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αν και δεν τρέφω ελπίδες και το γιατί το έχουμε ξαναπεί, ας ευχηθούμε να έρθει μια καλύτερη μέρα για τη χώρα, και ας είμαστε όλοι μια φορά ενωμένοι για αληθινές μεταρρυθμίσεις και για μια αλλαγή.
Άγαπητή μου Roadartist, συμφωνώ κατά λέξη και στο νόημα. Όσο για την ευχή, και στη ανάρτηση έγραψα την ανησυχία μου ως προς το αν θα αλλάξει πραγματικά κάτι στην νοοτροπία στους δρόμους... Πιστεύω ότι αν είναι "δική τους ιδέα" θα αλλάξουν...
ΔιαγραφήRoadartist, μιλας με το συναισθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αξιοπιστια και η αξιοπρεπεια ενος ανθρωπου κρινονται και απο τα λογια και απο τις πραξεις του,αλλά και απο τη συνεπειά του.
Αν εσυ βλέπεις συνέπεια στον Ελληνα κι όχι κουτοπονηριά, ο οποίος βαφτίζει ηθικό και εθνικό κατά βάση το βολικό, δώσε μου μερικά παραδείγματα.
Το γεγονός ότι αηδιάζωε την μικροπολιτική του Ελληνα, δεν με εμποδίζει από το να κατακρίνω την μικροψυχία των μουλάδων της άνευ προοπτικής λιτότητας.
Δεν ξέρω γιατί τα δίκια είναι μόνοε το μέρος κι όχι και στο μέρος εκείνων που δανείζουν.
Ισως μέσος Ελληνας δεν το γνωρίζει ή το παρακπτει επιδεικτικά, αλλά για να έχουμε σήμερα αυτό το βιωτικό επίπεδο που έχουμε, το όποιο τέλος πάντων, μας έχουν χρηματοδοτήσει χώρες μέσω ΔΝΤ που αντιμετωπίζουν μέχρι και επισιτιστικό πρόβλημα, για ναην αναφερθώ και σε μερικους χρηματοδοτες μας εντός Ε.Ε.
Η μικροπολιτική υπαγορεύει να βλέπουμε μονο κερδοσκόπους, γεράκια, ύαινες και έθνη βαρβαρικά που μας επιβουλεύονται.
Μακάρι να βρεθεί μια λύση στο ελληνικό πρόβλημα, αλλά φοβάμαι ότι ο Ελληνας μετα θα ξανακάνει πάρτυ και η ιστορία θα ανακυκλώνεται με τους αγιατολάχ εκ δυσμας να μας ξαναβαζουν και πάλι το μαχαίρι στο λαιμο
Όλα με μέτρο, και αυτό που λείπει από την Γερμανία είναι το ανθρώπινο συναίσθημα. Δεν είναι το παν, αλλά δεν θέλω να ζω σε μά Γη χωρίς αυτό... Το συναίσθημα είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους αντί για μηχανές. Εφ' όσον, και, όσο κατανοούμε και την μεγαλύτερη εικόνα, και την γωνία από την οποία κοιτούν τα πράγματα οι άλλοι, το συναίσθημα είναι απαραίτητο. Και ισχύει.
ΔιαγραφήΔεν διακρίνεις τριγύρω σου καμία συνέπεια, ούτε έναν άνθρωπο με ηθική, αλλά μονάχα κουτοπονηριά; Καλό είναι να μη γενικεύουμε, το ξέρεις ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
ΔιαγραφήΛάθος, δε μιλάω με το συναίσθημα, μιλάω με τη λογική. Παρ' όλο που φυσικά είμαι υπέρ του συναισθήματος. Όμως αυτή η πολιτική συγκρούεται και με τη λογική μου. Και εγώ αηδιάζω με κάποια χαρακτηριστικά της μικροπολιτικής του Έλληνα, όμως αυτό που σχετίζεται με την τωρινή πολιτική; Έξι χρόνια τώρα πληρώνουμε, αλλά η κατάσταση δεν βελτιώνεται και το χρέος δεν μειώνεται. Επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω πως γίνεται να ζητάμε από έναν άνεργο - έναν άνθρωπο με μηδενικά εισοδήματα και ελάχιστες πιθανότητες να βρει σταθερή δουλειά σε εποχή υψηλής ανεργίας - να πληρώσει τους φόρους. Μπορείς να μου δώσεις μερικά παραδείγματα σε ποια λογική στηρίζεται αυτή η πολιτική, πως θα πετύχει; Εξήγησε μου πως ο μέσος Έλληνας, με μειωμένο μισθό ή σε ανεργία, θα μπορέσει να πληρώνει. Σε μια οικονομία θα πρέπει να υπάρχει ζήτηση. Η ζήτηση θα φέρει τις επενδύσεις. Θα δημιουργηθεί παραγωγή, με συνέπεια να υπάρξει και απασχόληση, έπειτα εισόδημα, αγορά και ανταγωνιστικότητα. Μακάρι ν' αντιληφθούμε ότι αυτός ο δρόμος οδηγεί σε τοίχο. Το μόνο που καταφέραμε είναι η άνοδος της ανεργίας, της φτώχειας και της ακροδεξιάς. Μακάρι λοιπόν να πετύχει η διαπραγμάτευση για να μπορέσουμε να εξοφλήσουμε τα χρέη και να ξαναστήσουμε την οικονομία.
Επίσης στην Γερμανία έγινε στο παρελθόν, όχι απλά κούρεμα, αλλά διαγραφή χρέους, δε ξέρω αν ένιωσαν όμως ντροπή.
Αγαπητή μου Roadartist, ο Κώστας κι' εγώ πήραμε μία γεύση το 2008 του τι εστί Γερμανική "ντροπή". Είχαμε επί καμιά ώρα συνάψει πολύ ευχάριστες σχέσεις με την σερβιτόρα μας σε ένα εστιατόριο του (πρώην Ανατολικού) Βερολίνου. Κάποια στιγμή ο Κώστας έκανε το σοβαρό λάθος να την ρωτήσει προς τα που να πάμε για να δούμε κάποιο απομεινάρι του τείχους. Το πρόσωπό της σκοτίνιασε και πάγωσε. Ως αστραπή εν αιθρία απήντησε με σφιγμένα χίλια "Πότε επίτέλους θα πάψουμε να πρέπει να δικαιολογούμαστε για τον πόλεμο!" Και έφυγε. Ο Κώστας κι εγώ δεν εκπλαγήκαμε γιατί ξέραμε, από το άλλο μισό της οικογένειάς του, ότι οι Γερμανοί δεν αισθάνονται ντροπή αλλά μόνο θυμό. Απλά βάλαμε κρυφά τα γέλια.
ΔιαγραφήΨαχνουμε εχθρους....γνωστο ελληνικο χομπυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ πως Τζων Μπόη μου! Γράψε μου τίποτα για την Αμερική όπως γράφουμε εδώ για την Γερμανία, να σου απαντήσω με κόπυ-πέηστ :-)
ΔιαγραφήΠροσωπικά, οφείλω να σημειώσω πως ό,τι κι αν συμβεί, όσο ολέθριο κι αν είναι, όσο “σκληρή” κι αν είναι η Ευρώπη απέναντί μας, ήταν εντελώς πρωτόγνωρο για μένα έχοντας πατήσει τα 50 να νιώσω μια φορά λίγο καλά για την κυβέρνηση και τη χώρα μου. Καταλαβαίνω τώρα έστω και γλυκόπικρα, τί πραγματικά έχουμε χάσει με τα ΡΕΜΑΛΙΑ που μας κυβερνούσαν όλα αυτά τα χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ΑΚΡΙΒΩΣ αισθάνομαι κι εγώ και τώρα μου φαίνεται παράξενο που δεν το είχα γράψει κι' εγώ έτσι με αυτά τα λόγια!!! Είναι ακριβώς και η δική μου συνειδητοποίηση και σκέψεις!
ΔιαγραφήΣτην Ελλάδα, λέγοντας κάποια πράγματα που μας πονούν κινδυνεύεις να κακοχαρακτηριστείς, να θεωρηθείς ανθέλληνας, κι άλλα πολλά γραφικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα, δεν μας αρέσουν οι πικρές αλήθειες, προτιμούμε τους μύθους μας κι αυτός είναι ο λόγος που κάθε φορά οδηγούμαστε σε μια χρεοκοπία, γιατί πολύ απλά δεν βλέπουμε τα αίτια που τη δημιούργησαν και συνήθως βγάζουμε την ουρά μας απ΄ έξω.
Αν σήμερα ρωτήσεις τους Έλληνες αν θέλουν μεταρρυθμίσεις θα σου απαντήσουν όλοι ΝΑΙ. Αν τους ρωτήσεις τι εννοούν με τις μεταρρυθμίσεις θα λάβεις τόσες απαντήσεις όσοι κι οι Έλληνες, βέβαια όλοι θα μιλήσουν για μείωση της ανεργίας, για ανάπτυξη και δουλειές κι αυτό άλλωστε είναι το ζητούμενο, να υπάρχουν δουλειές κι όχι ανεργία. Αν ρωτήσεις τους Έλληνες πως πιστεύουν ότι θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας θα δεις οι λέξεις να μπερδεύονται. Δυστυχώς ο Έλληνας γαλουχήθηκε για να του δίνουν, είτε αυτό λέγεται δουλειά, είτε λέγεται δανικά, είτε λέγεται αλληλεγγύη, είτε λέγεται διαγραφή χρεών. Ο ίδιος ο Έλληνας, όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου προχτές, είναι με το ένα χέρι σε γροθιά και με το άλλο στην επαιτεία.
Δεν γενικεύω και οι γενικεύσεις είναι μακριά από τη δική μου λογική καθώς αυτές συνιστούν ημιμάθεια, φανατισμό, εμμονές και κακή προαίρεση, οι γενικεύσεις αν δεν είναι προϊόν αφέλειας είναι ίσως και ύποπτες.
Το γεγονός ότι κριτικάρω τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι επικροτώ την αντίθετη άποψη, αυτό το κακό μας ως Έλληνες πρέπει κάποια στιγμή να το αποβάλλουμε, δηλαδή αν δεν είσαι μαζί μας είσαι με τον απέναντι. Το να με χαρακτηρίσει κανείς λιγότερο Έλληνα επειδή είμαι σε θέση να μην λειτουργώ ως πρόβατο, είναι κάτι που μπορώ να του το επιστρέψω αυθωρεί και παραχρήμα. Η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει μπλοκαριστεί νομίζοντας ότι είναι το κέντρο του κόσμου κι όλοι βάλλονται πανταχόθεν εναντίον τους. Κάθε φορά όμως οι Έλληνες αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων και άβουλοι μπροστά στη δική τους μοίρα...
...επαναλαμβάνω, δεν είμαι φιλογερμανός, αλλά ούτε τους αντιπαθώ, έκαναν ότι έκαναν κι αυτό δεν ξεχνιέται, προξένησαν ανείπωτο πόνο, συνέπεια αυτών ήταν να διαμελιστεί η χώρα τους, θρήνησαν κι εκείνοι εκατομμύρια νεκρούς, καταστράφηκαν, τους βοήθησε όμως όλος ο κόσμος πλουσιοπάροχα, τους χαρίστηκαν δάνεια, αυτά τα έχει γράψει η ιστορία, όμως φάνηκαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους έδειξαν και δημιούργησαν ένα οικονομικό θαύμα μεταπολεμικά, γιατί εργάστηκαν, γιατί τίμησαν αυτή την εμπιστοσύνη. Δυστυχώς, μετά από κάθε ελληνική χρεοκοπία ακολουθεί μια νέα, κι αυτό συμβαίνει γιατί ουδέποτε κάτσαμε κάτω να προγραμματίσουμε το μέλλον μας, να δούμε που θέλουμε να πάμε, είμαστε πάντα με ένα χέρι απλωμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθώ να μπω στη λογική των ξένων βλέποντας όλα τούτα. Ζητάμε ξανά εμπιστοσύνη, αλλά με τι είδους εχέγγυα, με τις είδους track record; Αν κάποιος από όλους εμάς ήταν στη θέση κάποιων εκεί στη Δύση και έπρεπε να πάρει μια απόφαση, τι είδους απόφαση θα έπαιρνε; Πιστεύετε ότι γνωρίζοντας όλα τούτα, θα ένιωθε συγκίνηση από τον λυγμό του Αλέξη; εσείς θα το κάνατε αν βλέπατε τον λυγμό του αντίστοιχου Αλέξη π.χ της Εσθονίας;
Μήπως η ατζέντα πρέπει να είναι διαφορετική; μήπως θα πρέπει για μία έστω φορά να προβάλλουμε τους εαυτούς μας ως σοβαρούς συνομιλητές και να σεβαστούμε πρώτα εμείς τους Έλληνες συνανθρώπους μας που υποφέρουν, πριν το ζητήσουμε από τους ξένους;
Να σταματήσουμε άλλοτε με οσφυοκαμψίες, άλλοτε με δουλικότητες , άλλοτε με δάκρυα κι άλλοτε με τσαμπουκάδες να το παίζουμε οι αλητήριοι της Ευρώπης; Κι αν στο κάτω κάτω, είναι οι άλλοι οι αλητήριοι και οι βάρβαροι ας βρούμε τρόπο εμείς, σεβόμενοι την ιστορία και τον κόσμο μας να προβάλλουμε επιχειρήματα, σοβαρότητα, συνέπεια και αξιοπιστία, είναι ντροπή να είμαστε οι επαναστάτες ζήτουλες της Ευρώπης.
Για αυτό αισθάνομαι ντροπή και για εμάς ως Έλληνες, γιατί εμείς οδηγήσαμε τα πράγματα εδώ, ντροπή αισθάνομαι για τους συνανθρώπους μου που βλέπω να υποφέρουν (για τον εαυτό μου δεν θα μιλήσω γιατί αυτό αφορά μόνο εμένα), ντροπή αισθάνομαι βλέποντας τα πρόσωπα των μεγαλόσχημων ξένων που ζουν μέσα σε μια γυάλα με αριθμούς, ξεχνώντας τη δικά τους παθήματα, ντροπή αισθάνομαι για τόσα πολλά, αλλά τα ενοχικά αισθήματα δεν με αποτρέπουν από το να προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα καθαρά, να αφήνω στην άκρη προκαταλήψεις για βαρβαρικά έθνη - οι βαρβαρότητες που έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι στις γενιές που έρχονται να δω ποιος θα τις κρίνει - και να προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα πράγματα με τη λογική που επιβάλλεται σε αυτές τις περιστάσεις.
Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι απαιτείται επανεκκίνηση και αποκατάσταση αδικιών.
Το κούρεμα είναι αναπόφευκτο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλο τον κόσμο, χρειάζεται επανεκκίνηση γενικώς, το εάν εμείς φανούμε αντάξιοι αυτής της προοπτικής κρατώ αμφιβολίες, δεν έχω παρά μονάχα να ελπίζω και να υποστηρίζω όποιον κάνει την ειλικρινή και φιλότιμη προσπάθεια να μας βγάλει από το αδιέξοδο.
...και μάλλον πολλά είπα και δεν βλέπω το λόγο να επανέρχομαι με άλλο σχόλιο
Αγαπητέ μου Τζων Μπόη, κατ' αρχάς συγγνώμη γιατί δημοσίευσα την επόμενη ανάρτηση χωρίς να ξέρω ότι είχες δημοσιεύσει τα δύο αυτά σχόλια. Θα την είχα καθυστερήσει για να μείνουν τα σχόλιά σου αυτά στην "τελευταία" για μερικές ώρες. Εδώ με τον ΟΤΕ, δεν ξέρω γιατί, αλλά το email καινούργιων σχολίων έρχεται με 15-45 λεπτά καθυστέρηση, ενώ στην Ιταλία τα λαβαίνω σε δευτερόλεπτα.
ΔιαγραφήΕλπίζω να δεις "το λόγο να επανέρχεσαι με άλλο σχόλιο" γιατί έχουν αξία, και, ιδιαίτερα με τα δύο τελευταία σου με βρίσκεις και σύμφωνο!
Μάλιστα, η επόμενη ανάρτηση κινείται στην σφαίρα του σκεπτικού που ανέλυσες τώρα εδώ.
Ελπίζω να είναι ξεκάθαρο πως όταν μιλάω για την Γερμανία το κάνω με την δεδηλωμένη προϋπόθεση πως μιλάω από ιδία πείρα άρα υποκειμενικά και από πρίσμα κάποιας διαστρέβλωσης. Βέβαια δεν υπάρχει τίποτα μαύρο-άσπρο, και τα πάντα έχουν ποσοστά δίκιου και άδικου προς όλες τις κατευθύνσεις. Τουλάχιστον είναι δεδομένο ότι, ακριβώς όπως επισημαίνεις, η νοοτροπία της Γερμανίας και εκείνη της Ελλάδας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και ως εκ τούτου δεν έχει βρεθεί έδαφος στην μέση. Αλλά όσο και η Γερμανία να έκανε το οικονομικό της θαύμα, το ότι εμείς την χρεοκοπία την έχουμε στην τσέπη ήταν γνωστό και πριν από το 2002, όπως επίσης είναι γεγονός ότι η ΕΕ αποτελείται από πολλές χώρες και νοοτροπίες, και ικανότητες οικονομικές και χαρακτήρα... και δεν είναι εκ των πραγμάτων δυνατόν ή σωστό, να περιμένει κανείς γραμμή που να ταυτίζεται μόνο με ένα μέρος των χωρών μελλών.
"Για αυτό αισθάνομαι ντροπή και για εμάς ως Έλληνες, γιατί εμείς οδηγήσαμε τα πράγματα εδώ" Κι' εγώ!
"Το κούρεμα είναι αναπόφευκτο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλο τον κόσμο". Σωστά. Είναι πρόβλημα της υδρογείου. Χρωστιούνται περισσότερα χρήματα από όσα μπορούν να υπάρξουν ποτέ. Και, δεν έχουμε για την ώρα τρόπο ή σύστημα να αντικαταστήσουμε αυτό που καρκινοβατεί.
"δεν έχω παρά μονάχα να ελπίζω και να υποστηρίζω όποιον κάνει την ειλικρινή και φιλότιμη προσπάθεια να μας βγάλει από το αδιέξοδο". Επειδή αυτά τώρα είναι εν' εξελίξει υπάρχει ομίχλη ως προς το ποιός ακριβώς κάνει φιλότιμη προσπάθεια για μας. Υπάρχουν πολλοί, και Έλληνες και ξένοι, που υποστηρίζουν ότι την "φιλότιμη προσπάθεια" την κάνει αυτή την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η "μουλαρωμένη" Γερμανία.
Νομίζω πως είναι ώρα να κοιτάξουμε τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τις λέξεις και τους όρους που χρησιμοποιούνται...
Καλό σου απόγευμα!
Τζων Μποη, άφησα σχόλιο ως απάντηση στο ερώτημα που μου έθεσες παραπάνω. Συγνώμη αν σε ανάγκασα να απαντήσεις. Δε νομίζω ότι σε χαρακτήρισε κανείς ως "ανθέλληνα", ούτε ότι σου απάντησα με θυμό, απλώς απορίες εξέφρασα και σκέψεις μου. Διαβάζοντας προσεκτικά τα δυο τελευταία σχόλια σου, δε βλέπω να διαφωνείς επί της ουσίας σε όσα σου έγραψα. Προφανώς και δεν χρειάζεται να επανέλθεις με άλλο σχόλιο, όπως και εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή