Ιππικό

Η ερώτηση στα χείλη όλων είναι το αν και πότε θα καταφθάσει το Έβδομο Ιππικό για την σωτηρία. Και, αν και όταν έρθει, θα ηγείται ο Τζων Γουαίην ή ο Τζωρτζ Άρμστρονγκ Κάστερ (Για όσους δεν ξέρουν, ο Κάστερ έκανε μια κάποια λανθασμένη εκτίμηση της δύναμης του εχθρού στο Λιτλ Μπιγκ Χορν, και ο Τζων Γουαίην ήταν ηθοποιός).

Ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκίνησε με πρωτάκουστες δηλώσεις υποστήριξης, έστειλε ανώτατο κλιμάκιο να βοηθήσει με το σκεπτικό, και Παρασκευή ο Πρέσβης ζήτησε ακρόαση από τον Πρωθυπουργό, καθώς τα σύννεφα της καταιγίδας πυκνώνουν γύρω από την εύφορη αλλά εγκαταλελειμμένη κοιλάδα.

Τι το χειροπιαστό μπορεί να προσφέρει η Αμερική στην Ελλάδα.

Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τίποτα (και δεν το βλέπω να φέρουν εκατόν πενήντα δισεκατομμύρια δολάρια σε μικρά χαρτονομίσματα μέσα σε μία καφέ χαρτοσακούλα).

Έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρκετά.

Αυτό το δεύτερο όμως δεν το θέλουν ούτε η Ελλάδα ούτε οι ΗΠΑ. Προς τι λοιπόν οι σάλπιγγες της επέλασης; Για να τις ακούσει η Μέρκελ; το πολύ-πολύ να ξύσει κάποια περιοχή του γοφού της όπου θα αισθανθεί φαγούρα.

Το έβδομο ιππικό απλά θέλει να θυμίσει ότι, παρά τις κοινές εντυπώσεις, οι ΗΠΑ υπάρχουν ακόμα (όπως και η Ρωσία). Τα ποσά είναι τόσο αστρονομικά, και τα διπλωματικά στοιχήματα τόσο μεγάλα, που οποιαδήποτε συνεργασία φιλίας και εμπορίου με τις ΗΠΑ θα είναι σταγόνα στον ωκεανό. Μάλλον κάτι άλλο υποτραπέζιο πρέπει να κρατάνε οι ΗΠΑ, σε σχέση με την Γερμανία, και αυτό θα φανεί την Δευτέρα στην Ουάσιγκτον --στους κοινούς θνητούς θα φανεί, εμμέσως, και πολύ αργότερα.

Το στοίχημα, για τις ΗΠΑ, είναι να μην κάνουν καμιά μαλακία οι Ευρωπαίοι και ανέβει το δολάριο.