Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Χρέος








Είχα γράψει την προηγούμενη ανάρτηση για αποχαιρετιστήρια, αλλά τελικά δεν μπορώ να μην την βγάλω τούτη εδώ σήμερα από μέσα μου, κι έτσι θα σας αφήσω με την παρούσα καθώς φεύγουμε από την Ελλάδα.

Ο κύριος Βασίλης είναι έντεκα χρόνια μικρότερός μου και δεν τον λένε Βασίλη. Βασίλης είναι το όνομα που διάλεξε για πιο εύκολο για τους Έλληνες. Έχει γκρίζα μαλλιά που ασπρίζουν αισθητά αλλά είναι χτενισμένος, περιποιημένος και καθαρός. Ζει με την γυναίκα του στο διαμέρισμα του κήπου που τους νοικιάζουμε για 200 Ευρώ τον μήνα. Ο κύριος Βασίλης είναι άνεργος πάνω από χρόνο και η γυναίκα του εργάζεται προσέχοντας μια ηλικιωμένη κυρία για 200 Ευρώ τον μήνα

Τις τελευταίες τρείς μέρες ο φίλος μου ο Παναγιώτης (Παναγιώτης είναι το «Ελληνικό» του όνομα) και ο φίλος του ο Βασίλης κάνανε δουλειές και μερεμέτια για μας, εδώ, και εχτές έδωσα στον φίλο μου τον Παναγιώτη τα 130 Ευρώ για υλικά, και μου έδωσε τις αποδείξεις από το Praktiker, και του έδωσα και 280 Ευρώ για δύο ανθρώπους για τρεις μέρες δουλειά, όπως ζήτησε. Ποτέ δεν κάνω παζάρια. Μετά όμως βρήκαμε ότι ο Βασίλης είχε αφήσει την ΔΕΗ να φτάσει σε ειδοποίηση διακοπής ηλεκτρικού για το διαμέρισμα, 383 Ευρώ, και μας χρωστούσε και 464 Ευρώ νοίκι. Κάλεσε την γυναίκα του και κάτσαμε όλοι μαζί να δούμε τι θα κάνουμε. Ο Παναγιώτης έβγαλε από το πορτοφόλι του τα λεφτά που του είχα μόλις δώσει για τα υλικά που είχε πληρώσει, και για τα εργατικά τους, και μου έδωσε 400 Ευρώ να πληρώσω τον λογαριασμό της ΔΕΗ του φίλου του, του Βασίλη.

Ο κύριος Βασίλης μας τηλεφώνησε σήμερα το απόγευμα να έρθει να μιλήσουμε και του είπαμε να έρθει όποτε θέλει. Κάτσαμε στο σαλόνι και τον κεράσαμε καφέ Ιταλικό ή Κόκα Κόλα αλλά δεν ήθελε τίποτα. Ήταν στενοχωρημένος. Μας είπε ότι μιλήσανε από χθες όλη μέρα σήμερα με την γυναίκα του και αποφασίσανε ότι δεν έχουν άλλη εκλογή από το να γυρίσουνε στην Βουλγαρία μετά από 8 χρόνια στην Ελλάδα γιατί δεν έχουν λεφτά. Είπε ότι θα ζούσαν με τους γονείς του στην αρχή και ότι θα έψαχνε δουλειά.

Η Μαργαρίτα του είπε ότι είναι καλή επιλογή γιατί η Βουλγαρία έχει αρχίσει να ανεβαίνει σαν χώρα και τα πράγματα να καλυτερεύουν, και τους ευχηθήκαμε καλή τύχη με όλη μας την καρδιά.

Είπε ότι θα μπορούσε σε λίγες βδομάδες να βρει μια καλή δουλειά με 350-400 Ευρώ τον μήνα και ότι θα μας ξεπληρώνανε σε τρεις-τέσσερεις μήνες τα 464 Ευρώ νοίκι που μας χρωστάνε.

Γύρισα και άρχισα να μιλάω με την Μαργαρίτα στα Αγγλικά, θέλοντας να της εξηγήσω τι είπε ο κύριος Βασίλης και ότι δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει και ότι δεν θέλω να σφίξω το χέρι ενός ανθρώπου για κάτι που ξέρουμε και οι δύο ότι δεν πρόκειται να γίνει, αλλά η Μαργαρίτα με διέκοψε λέγοντάς μου ότι συμφωνεί μαζί μου.

Γύρισα προς τον κύριο Βασίλη και του είπα ότι και η Μαργαρίτα και εγώ το συζητήσαμε τώρα και θέλουμε να πούμε και σε εκείνον και στην γυναίκα του ότι από αυτήν την στιγμή δεν μας χρωστάνε τίποτα και να ξεκινήσουν την καινούργια τους ζωή καλά και να είναι ευτυχισμένοι.

Τότε, ο κύριος Βασίλης, στην πολυθρόνα που καθότανε, άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί. Όταν σταμάτησε τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και κοίταζαν κάτω. Μετά κοίταξε εμάς και μας είπε ότι δεν ξέρει τα Ελληνικά λόγια να μας πει αυτά που θέλει να πει. Του απήντησα ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρουμε για να δείξουμε ότι εννούμε πραγματικά τις ευχές για επιτυχία και ευτυχισμένη ζωή.

Ο άνθρωπος κάθισε και μας μίλησε ώρα για την ζωή του, λες και δεν είχε μιλήσει με ανθρώπους χρόνια. Σε κάποια στιγμή είπαμε εμείς ότι η Ελλάδα θα κάνει 15-20 χρόνια να βρει τον δρόμο της αλλά ο κύριος Βασίλης είπε πως πιστεύει ότι αυτό θα γίνει πιο γρήγορα, γιατί η Ελλάδα, είπε, είναι το καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης. Μας μίλαγε για το πώς στην Βουλγαρία η οικονομική αστυνομία δίνει επί τόπου πρόστιμα σε όσους πελάτες και μαγαζάτορες κάνουν συναλλαγές χωρίς αποδείξεις. Πως οι ταμιακές μηχανές είναι αυτόματα συνδεδεμένες ηλεκτρονικά με την εφορία. Στην Βουλγαρία. Πως όποιος πιάνεται με ψευδή δήλωση, ή πληρώνει το σωστό ποσό αμέσως ή πάει φυλακή.

Λίγο πριν φύγει μας είπε ότι στα χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα εργάστηκε πολύ για πολλούς ανθρώπους. Είπε ότι «συνάντησε τρεις Έλληνες που δεν του φέρθηκαν σαν να ήταν σκυλί ή ένα ζώο».

Προς τιμή του, δεν είπε αν εγώ ήμουν ένας από αυτούς τους τρεις, όποιοι και να ήταν. Πάντως, καθώς του έλεγα «από αυτήν την στιγμή δεν μας χρωστάτε τίποτα», αισθάνθηκα μέσα μου μια δύναμη που με έκανε να ντραπώ. Δεν είμαι σίγουρος γιατί.

Ότι χρειάστηκε να μάθω για την ζωή το έμαθα από τον Νονό I, II και III. Στον Νονό III, ο επίσκοπος που είχε κλέψει 700 εκατομμύρια δολάρια από την τράπεζα του Βατικανού είπε στον Μάικλ Κορλεόνε: «Φαίνεται ότι η δύναμη να δώσει κανείς άφεση οικονομικού χρέους είναι μεγαλύτερη από την δύναμη να δώσει άφεση αμαρτιών»








8 σχόλια:

  1. Καλημερα
    αν δεν φυγατε ακομα αν θελετε ισως μηπως να δοκιμαζατε να επικοινωνησετε με το thelimata.tv τηλ. 2109888202. εξυπερετουν την περιοχη σας για οτιδηποτε θελησετε απ οτι διαβασα στο site τους και ισως ειναι καλυτεροι απο τους αριστοκρατες λογιστες και δικηγορους που δεν κανουν θεληματα γιατι θα πεσει η υποληψη τους αν αποκτησουν εναν ακομα πελατη που εχει αναγκη ειδικων παροχων λογω συνθηκων.
    Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ Μαρία. Τους ξέρω. Δεν είναι αυτό το οποίο είχα υπ’ όψη μου. Ψάχνω για επαγγελματίες με πληρεξούσιο που θα κοιτάνε χαρτιά και υποθέσεις να με αντιπροσωπεύουν νομικά και στο κράτος…

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Δημήτρη,

    Καταρχήν σου εύχομαι καλό ταξίδι και καλή επιστροφή στην Ιταλία.

    Καλά κάνεις και αναφέρεις το χειρισμό παρεμφερών θεμάτων σε άλλες (όμορες) χώρες, αλλά χωρίς να θέλω να αναφερθώ σε λεπτομέρειες, σκέψου ότι μερικές συγκρίσεις είναι έως και αδόκιμες, ειδικά όταν συγκρίνουμε την Ελλάδα, με άλλες (όμορες) χώρες.
    Η γνώμη μου είναι ότι ορθά έπραξες με την άφεση οικονομικού χρέους, κάποια στιγμή έπραξα κι εγώ το ίδιο με κάποιον συμπατριώτη μας και απλά εισέπραξα ακόμα και βρισιές, την συνείδησή μου όμως εγώ την είχα καθαρή κι αυτό μετρούσε για μένα, έδωσα έτσι και άφεση αμαρτιών κατά κάποιον τρόπο, ίσως αυτά να πηγαίνουν "πακέτο"...

    (υ.γ.: οι λογιστές, οι δικηγόροι και άλλοι επαγγελματίες δεν κάνουν θελήματα, τη δουλειά τους κάνουν κι από αυτήν αμοίβονται)

    Τις καλημέρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ αγαπητέ μου Τζων Μπόη, συμφωνώ και επαυξάνω με όσα λες. Στο τέλος η συνείδησή μας είναι εκείνη που μας κοιτάζει από τον καθρέφτη…

      Συγκρίσεις γίνονται απλά για γενική γνώση και αναφορά. Ο παραλληλισμός είναι πάντα δύσκολος.

      Δεν ψάχνω για θελήματα. Ψάχνω για δικηγόρους και λογιστές με πληρεξούσιο και εξουσιοδοτήσεις από εμένα που να κάνουν την δουλειά τους σωστά και όχι με τις ιστορίες φρίκης που έχω να σου πω από την εμπειρία μου… Επίσης κάποιον που θα έπαιρνε το ταχυδρομείο μου και θα άνοιγε τους φακέλους από το κράτος ή οπουδήποτε που να χρειαζόταν κάποια ενέργεια, μια και δεν είμαι εδώ και το κράτος αρνείται να μου τα στέλνει στην Ιταλία…

      Καλή σου μέρα!

      Στην πόρτα! Φεύγουμε τώρα! Κορίνθου-Πατρών, ερχοοοόμαστε!!!

      Διαγραφή
  3. Μία από τις πολλές φορές που συγκινήθηκα διαβάζοντας σε.
    Καλή επιστροφή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ, ανώνυμε -αν και δεν υπάρχει ουσιαστική ανωνυμία όταν οι σκεψεις και τα αισθήματα συγκλίνουν.

      Διαγραφή
  4. Δημήτρη, τελικά το σύντομο ταξίδι σου στην Ελλάδα σου έδωσε αρκετές συγκινήσεις αλλά και ιστορίες να μας διηγηθείς, πάνω από όλα ιστορίες Ανθρώπινες. Κι εγώ έχω αφήσει τα κλειδιά του εξοχικού μου στην Ελλάδα σε μια οικογένεια που το συντηρεί, κι αυτό μου αρκεί, καθώς ξέρω πως δεν είχαν τα χρήματα για να πληρώσουν για διακοπές αλλά περνάνε εκεί τα καλοκαίρια τους με τα παιδάκια τους. Στην εξοχή και στην αλμύρα της θάλασσας. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να ξέρεις ότι έχεις σκύψει πάνω από τα προβλήματα ενός συνανθρώπου σου.

    Χαιρετισμούς από Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγριμιώ, είναι πάντα ωραίο να αισθάνεται κανείς ότι κάνει κάτι κόντρα στην νοοτροπία της πλειοψηφίας ή των καιρών, και αυτό βοηθά άλλους αλλά και δίνει το αίσθημα ότι κάτι ξεχωριστό κάνουμε κι εμείς, κάτι που μας δίνει μια ιδιαιτερότητα που μας κάνει περήφανους. Τα προβλήματα δεν μπορούν να στερέψουν ή να αντιμετωπισθούν όλα ποτέ, αλλά, το σημαντικό είναι να κρατά κάποιος μια έμπρακτη στάση που να τον ξεχωρίζει από την θολούρα του κατεστημένου.

      Χαιρετισμούς από τα βουνά ανατολικά της Φλωρεντίας.

      Διαγραφή