Διαδικασίες

Η απονομή των βραβείων για τις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα.

1. Το κόμμα που απαιτεί τον περισσότερο σεβασμό: ΚΚΕ.

Ήταν το μόνο κόμμα που παρέμεινε πεντακάθαρα και συνολικά πιστό στις αρχές του χωρίς ευκαιριακή συμπεριφορά. Δεν με απασχολεί ότι προσωπικά διαφωνώ ριζικά μαζί του και ότι υποκειμενικά πιστεύω ότι ανήκει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Έμεινε πιστό στην φύση του και στα γονίδιά του και του βγάζω το καπέλο καθώς δύει. Το ΚΚΕ απέδειξε ότι είναι το μόνο κόμμα με σπονδυλική στήλη σήμερα -κι αν ακόμα αυτό σήμαινε την εξαφάνιση του. Κατευόδιο!

2. Το κόμμα που απαιτεί τον λιγότερο σεβασμό: ΣΥΡΙΖΑ.

Από "συνιστώσες" σε Ιουλιοκαισαρισμό και από εκτός Ευρώ εντός Ευρώ σε πέντε δευτερόλεπτα. Υπήρχε η ιστορική υποχρέωση να απαλλαγεί η Ελλάδα από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Τελικά την υποχρέωση αυτή δεν μπορούσε να την αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, και ούτε την ανέλαβε, γιατί τεντώθηκε τόσο ευρέως που έπαθε αγκύλωση και θέλει να ξεκουραστεί στην αντιπολίτευση να δει πως ακριβώς θα μετατρέψει τον λεγόμενο συνασπισμό, και επισήμως, σε βάθρο ενός προσώπου. Και αντί να λέτε ότι φταίει η ύπαιθρος πέστε μου γιατί η Β' Αθηνών πρέπει να κανονίζει τις τύχες της χώρας.

3. Το μεγαλύτερο θύμα του αιώνα: Ο Ελληνικός λαός.

Πρέπει να εξηγηθώ. Υπάρχει παρεξήγηση. Γράφω στα Ελληνικά, αλλά το μυαλό μου και η καρδιά μου δεν μιλάνε πια Ελληνικά είτε μ' αρέσει είτε όχι. Άρα, ότι γράφω, αν και διαβάζεται σε γλώσσα οικεία για κάποιον που ξέρει Ελληνικά, οι ιδέες και οι σκέψεις μου δεν είναι Ελληνικές. Στην Ελληνική συζήτηση η καταγωγή του σκέπτεσθαι που παρουσιάζω παρεξηγείται λόγω της Ελληνικής γλώσσας στην οποία γράφω στο πληκτρολόγιο. Συγγνώμη για αυτό -είμαι όμως όποιος είμαι, και, πιστέψτε με, η ισορροπία μεταξύ δύο κόσμων δεν είναι απλό πράμα, και σχεδόν πάντα ανεπίτευκτο χωρίς απώλειες.

- Στο μυαλό μου και στην καρδιά μου δεν υπάρχει δεύτερη και τρίτη θέση, ασημένιο και χάλκινο. Μόνο η πρώτη και οι υπόλοιπες, και, δεν επιτρέπονται τα δάκρυα στο Μπεησμπωλ.

- Η προσπάθεια τυγχάνει σεβασμού για την ειληκρίνιά της (αν υπάρχει ειλικρίνια) αλλά το μόνο που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα.

- Από εκεί που έρχομαι δεν υπάρχουν δικαιολογίες ούτε είναι γνωστή η λέξη "αδύνατον".

- Αν με γελάσει κάποιος μια φορά, ντροπή του. Αλλά αν με γελάσει δεύτερη, ντροπή μου.

Την πρώτη φορά που θα πέσει θύμα ένας άνθρωπος (ή ένας λαός) θα δώσω τα πάντα για να τον βοηθήσω και θα επιμείνω ότι δεν φταίει εκείνος.

Δηλαδή, όταν κάποιος προδώσει τον Ελληνικό λαό, θα τον πω προδότη. Όταν όμως ΟΛΟΙ επί γενεές προδίδουν τον Ελληνικό λαό, θα ρωτήσω πότε επί τέλους θα μάθει ο Ελληνικός λαός να προφυλάγεται αντί να την παθαίνει με ακριβώς τον ίδιο τρόπο συνεχώς.

Με ενδιαφέρει να καταλαβαίνω την ερώτηση και όχι απλά να έχω μια απάντηση. Και η ερώτηση της ημέρας δεν είναι ποιός πρόδωσε τον Ελληνικό λαό αυτή την φορά, αλλά πότε επιτέλους θα σταματήσει ο Ελληνικός λαός να χάβει την μια μπαρούφα, ή υπόσχεση, ή παράσταση, μετά από την άλλη.

Στην Ελλάδα έχετε την συνήθεια να λέτε ότι κάποιος "τα ζήταγε". Ένα θύμα βιασμού "τα ζήταγε" επειδή είχε ντυθεί προκλητικά και φλερτάριζε. Ο ένας "τα ζήταγε", ο άλλος "καλά να πάθει" -"τα ζήταγε και η Κανέλλη από τον νεοναζί". Αυτή η νοοτροπία του "τα ζήταγε" και "καλά να πάθει" μου είναι απεχθής γιατί εμμέσως ή αμέσως δικαιολογεί τον δράστη και μειώνει την θέση του θύματος. Όταν το θύμα παθαίνει το ίδιο και το ίδιο ξανά και ξανά επί δεκαετίες, και πάλι δεν θα πω ότι "τα ζήταγε" ή "καλά να πάθει", αλλά θα διερωτηθώ αν μπορώ να προτείνω κάτι που να μπορεί να κάνει διαφορετικά στο μέλλον, και θα επισημάνω ότι πολλοί άλλοι, ιδίως οι ξένοι, θα πούνε "καλά να πάθει", όπως και πολλοί ήδη επιτρέψαμε να το λένε.

Την αναγνωρίζω την έκφραση και νοοτροπία αυτή, του "καλά να πάθει", σαν ανθρώπινη και Μεσογειακή αντίδραση: Όταν ένας βιοπαλαιστής με την οικογένειά του φέρνουν τις οικονομίες τους για διακοπές στην χώρα σας και το πρώτο πράμα που βλέπουν είναι η Πατρών-Κορίνθου και οι ψυχασθενείς ηλίθιοι που προσπαθούν να τους σκοτώσουν από την διπλή γραμμή σε τυφλή στροφή, και αυτοί οι ηλίθιοι Έλληνες οδηγοί είναι οι πρώτοι Έλληνες που γνωρίζουν οι ξένοι κατά τα πρώτα 25 λεπτά έξω από το καράβι, τι λέτε, δεν θα σκεφτούνε ότι "καλά να πάθουνε οι Έλληνες"; -δεν θα είναι λέτε αυτή η πρώτη τους ενστικτώδης εντύπωση;

Οδηγούν όλοι οι Έλληνες έτσι; Φυσικά όχι. Φταίνε όλοι οι Έλληνες; Φυσικά όχι. Αλλά οι απ' έξω δεν βλέπουν αυτούς που δεν φταίνε. Και να τους το εξηγήσεις ακόμα, οι περισσότεροι λαοί θα απαντήσουν: μα γιατί αυτοί που δεν φταίνε επιτρέπουν χρόνο μετά τον χρόνο και δεκαετία μετά από δεκαετία να είναι τέτοιο μπάχαλο η χώρα τους. Και τότε, κάποιος από αλλού, εκτός Ελλάδας, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εκείνοι που δεν φταίνε για το κακό, τελικά φταίνε επειδή με τις δεκαετίες ποτέ δεν έκαναν τίποτα για να το αποτρέψουν, ή, και να έκαναν κάτι, ότι μπορούσαν... δεν έπιασε ακόμα -ποτέ δεν αλλάζει τίποτα.

Υπάρχει μια αστυνομία της οποίας η μόνη χρησιμότητα είναι να ψηφίζει Χρυσή Αυγή. Υπάρχουν άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή για να πηγαίνουν με ασφάλεια στην τράπεζα μια που δεν υπάρχει αστυνόμευση.

Να θυμώσουμε για το ότι υπάρχει Χρυσή Αυγή, ή για το ότι υπάρχουν άνθρωποι που την ψηφίζουν για να έχουν ασφάλεια στην γειτονιά τους, και για τον λόγο για τον οποίο δεν υπάρχει αστυνόμευση στην γειτονιά τους;

Να θυμώσουμε με τους προδότες πολιτικούς ή με αυτούς που δεκαετία μετά από δεκαετία δεν ξυπνάνε για να τους καταλαβαίνουν πριν τους ψηφίσουν; -κι αν ακόμα πρέπει να θυμώσουμε με τον εαυτό μας γι αυτό!

Να ψάχνουμε ονειρικές φαντασιακές εναλλακτικές ή να θυμώνουμε με τους άσχετους που τις πλασάρουν παριστάνοντας του διανοούμενους, ιστορικούς κλπ., της δεκάρας, και γράφουν-γράφουν αβέρτα σαν κι εμένα; Ποιός θα σταματήσει κάποτε να μιλάει και να αρχίσει να κάνει κάτι σωστό που αποβλέπει σε ρεαλιστική εφαρμόσιμη στην πραγματικότητα λύση;

Κατά την γνώμη μου είναι εθνική τραγωδία που περάσαμε αυτό το λούκι απλά για να ξανακάτσουμε στο σβέρκο μας την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Κατά την γνώμη μου λύση σε αυτές τις εκλογές όμως δεν υπήρχε, ο Τσίπρας δεν ήτανε λύση, και αν δούμε τα τελευταία 3-4 χρόνια φταίνε οι πολιτικοί και οι προδότες, αλλά, αν δούμε τα τελευταία 30-40-50 χρόνια, τότε, ποιός φταίει;

Στο δικό μου το σκεπτικό δεν έχει καμία αξία να αποδίδει κανείς φταίξιμο, αλλά έχει αξία να προτείνει ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση. Όταν δεν υπάρχει λύση άμεση όμως, ο μόνος τρόπος για να δοθεί κάποτε λύση είναι να καταλάβουμε την ερώτηση του γιατί δεν υπάρχει τώρα λύση.

Ίσως αυτές οι εξηγήσεις να δίνουν κάποια διαφορετική οπτική στο γιατί έχω δώσει ένα στίγμα αρνητικό σε αυτό το μπλογκ και εύκολα παρεξηγούμαι ότι δεν υπολογίζω τον πολίτη τον "προδομένο" που "δεν φταίει σε τίποτα". Με τον δικό μου τρόπο τον υπολογίζω πάρα πολύ. Αλλά όμως θεωρώ τις λύσεις πρακτικότερες από τις αναλύσεις, τα αίτια σημαντικότερα από τις αφορμές, και την αυτογνωσία πιο αποτελεσματική από την δικαιολογία.

Εν τω μεταξύ, ένας λαός και ένας κόσμος περιμένει τις διαβουλεύσεις κύριος στόχος των οποίων είναι να κάτσει στην καρέκλα του πρωθυπουργού ο Σαμαράς. Και τα κομματάκια που υπέκλεψαν ψήφους χωρίς να πιάσουν ούτε 2% άρχισαν να διαλύονται με τον Μάνο να φεύγει κιόλας από την Δράση.

Στις αρχές αυτού του κειμένου πρότεινα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο δίμηνο μεταλλάσσεται από συνασπισμός συνιστούντων σε όχημα ενός ανθρώπου, του Τσίπρα. Μόλις πριν το δημοσιεύσω διάβασα στην Καθημερινή ότι "Η πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας έγινε χθες και θα συνεχιστεί αύριο. Αν ολοκληρωθεί η συζήτηση, το Σαββατοκύριακο θα συνεδριάσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού. Στην πρώτη συνεδρίαση αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός για τον τρόπο με τον οποίο πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ θα οργανώσει τις δυνάμεις του, πως θα τις καθοδηγήσει, ποιές θα είναι οι νέες δομές του κόμματος και φυσικά πως θα ενιαιοποιηθούν οι θέσεις και οι απόψεις, ώστε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει τη μάχη ως ένα συμπαγές κόμμα, με ενιαία φωνή και οργάνωση".

(http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_19/06/2012_447986)

Άρα, ήδη, "οι θέσεις και οι απόψεις θα πάνε σε νέες συμπαγείς δομές" -άραγε με τον οδικό χάρτη βάση του οποίου φέρθηκε η Σύγκλητος στον Ιούλιο Καίσαρα; Ακόμη τίποτα δεν έχουμε μάθει; Ο εξοστρακισμός τον οποίον είχαν υιοθετήσει οι Αθηναίοι της κλασσικής Αθήνας θυμάται κανένας τι σκοπό είχε;

υγ. Για όσους δεν κατάλαβαν τον ορισμό "Ιουλιοκαισαρισμός" τον οποίον έδωσα στο βραβείο #2, ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν ένας στρατηλάτης ο οποίος έγινε τόσο δημοφιλής που η σύγκλητος τον δέχτηκε σαν δικτάτορα -έτσι η Ρωμαϊκή έκδοση της δημοκρατίας μετάλλαξε τον ίδιο της τον εαυτό σε αυτοκρατορία ξεκινώντας με τον υιοθετημένο γιό του Ιουλίου Καίσαρα, τον Οκτάβιο ο οποίος μετονομάστηκε σε Αύγουστος (Η λατινική ρίζα του "Αύγουστος" φέρνει λίγο προς το "χαρούμενος/χαροποιός"...). Οι λέξεις Κάιζερ, Τσάρος, και άλλες, προέρχονται από το επίθετο του Ιουλίου Καίσαρα.