 |
| Thomas Bruce, 7th Earl of Elgin |
Το πρόβλημα με τις θέσεις που υποστηρίζουν οι Έλληνες, και το Ελληνικό κράτος που τους αντιπροσωπεύει, στην διεθνή κοινότητα, για οποιοδήποτε θέμα από την "Μακεδονία" μέχρι τα Ελγίνεια, και τα δανεικά, δεν είναι το αν έχουν δίκιο ή άδικο. Το πρόβλημα είναι ότι πάντα υποστηρίζουν μαυρόασπρες απόψεις και κλείνουν, οι ίδιοι οι Έλληνες από μόνοι τους, τον δρόμο στο να επιτευχθεί οτιδήποτε πέρα από το αδιέξοδο διαφωνίας που απερίσκεπτα προκαλούν.
Με την Νεοελληνική Φιλοσοφία, οι Νεοέλληνες αρκούνται να πούνε ότι έχουν αυτοί δίκιο και οι άλλοι άδικο, παρακάμπτοντας την νόμιμη διαδικασία και χωρίς να αναγνωρίσουν πτυχές ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο, και, πλέον σημαντικό: χωρίς να δέχονται να χρησιμοποιήσουν το ισχύον σύστημα δικαίου για να αποδείξουν εκ των έσω το δίκαιό τους, ή τουλάχιστον να αποδυναμώσουν την θέση του άλλου.
Βέβαια, τα αποτελέσματα πάντα επιτυγχάνονται αποδυναμώνοντας την θέση του άλλου, σιγά-σιγά μέσα από το σύστημα του άλλου. Ποτέ από το μουλάρωμα του "Εγώ έχω δίκιο και 'σύ άδικο!"
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, των Άγγλων και όλων των άλλων, υποστηρίζει την επιστροφή των Ελγίνειων στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν γίνεται, και ούτε πρόκειται να γίνει, όσο το Βρετανικό Μουσείο χαίρει της νομιμότητας των ...νόμιμων (έως τώρα) τίτλων ιδιοκτησίας.
Η Ελλάδα δεν ξεκίνησε ζητώντας να μεταφερθούν τα Ελγίνεια στην Αθήνα. Ξεκίνησε, και επιμένει, στο να λέει ότι τα Ελγίνεια δεν ανήκουν νόμιμα (ή ηθικά) στο Βρετανικό Μουσείο. Έχει τρομερή διαφορά το ένα από το άλλο. Σε μία διαμάχη προσπαθείς να φέρεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Όχι να τον κάνεις να παραδεχτεί ότι έχει άδικο όταν ο νόμος και η Ιστορία είναι με το μέρος του.
Δεν αρκεί να γκαρίζει ο κόσμος ότι δεν έχει νόμιμη βάση η ιδιοκτησία. Πρέπει να το αποδείξει δια της νομικής οδού μέσα στο γήπεδο του άλλου.
Η νομιμότητα της ιδιοκτησίας των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο βασίζεται σε δύο κολώνες θεμελίων:
Αν δεν αποδυναμώσουμε τα παραπάνω δύο θεμέλια της σημερινής ιδιοκτησίας, την ιδιοκτησία των Ελγίνειων δεν θα την δούμε ούτε στον ύπνο μας.
Όλα τα άλλα, όσο λογικά και ηθικά και να είναι, είναι άσχετα και υποκειμενικά όσο υπάρχει η νόμιμη ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου. Νόμιμη κατά των Βρετανικό νόμο, όχι τον νόμο του καθ' ενός εκτός Βρετανίας. Αυτό είναι κάτι το οποίο το Ελληνικό νιονιό αδυνατεί να το κατανοήσει.
Στην Ελλάδα, οι Άγγλοι πρέπει να παίξουνε τάβλι, αλλά στην Βρετανία οι Έλληνες πρέπει να παίξουνε σκάκι. Είναι τόσο απλό. Κι αν δεν ξέρουν σκάκι να πάνε να μάθουνε.
Επιλέξαμε από Μελίνα και μετά να επιτεθούμε φραστικά και όχι νομικά στην ιδιοκτησία αντί να εργαστούμε για την γεωγραφική τοποθέτηση των Ελγίνειων. Πρώτο λάθος. Έστω. Ας επιτεθούμε λοιπόν στην ιδιοκτησία μια και στριμώξαμε τους εαυτούς μας 30 χρόνια τώρα σε μία Βρετανική γωνία με τον Ελληνικό μας απερίσκεπτο χαζοχαρούμενο τσαμπουκά του ταβλιού.
Το γεγονός ότι στο Βρετανικό Μουσείο παραχωρήθηκαν τα αντικείμενα βάση ψηφίσματος και απόφασης του Βρετανικού Κοινοβουλίου δεν είναι αμφισβητήσιμο. Είναι γεγονός. Για να αποδυναμωθεί πρέπει να υποσκάψουμε τα θεμέλια στα οποία βάσισε το Κοινοβούλιο το ψήφισμά του. Πρέπει να αμφισβητηθεί η ιδιοκτησία του Έλγιν, σε δικαστήριο, όπου να πρέπει να αποδειχθεί ότι η άδεια που πήρε ο Έλγιν από τις τότε αρχές της Ελλάδας ήταν, ή δεν ήταν, νόμιμη.
Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι δεν υπήρχε ποτέ το φιρμάνι. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πούμε ότι δεν υπήρχε ή ότι αν υπήρχε δεν μας αρέσει γιατί ήταν Οθωμανικό. Μπορούμε όμως να θέσουμε θέμα του αν χωρίς φιρμάνι μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη η ιδιοκτησία του Έλγιν. Γιατί δεν έχει γίνει μέχρι τώρα αυτό; Γιατί κανείς δεν έθεσε έτσι το θέμα, δικαστικά, μέσα στο Βρετανικό σύστημα.
Το φιρμάνι αυτό δεν υπάρχει. Έχει χαθεί. Αυτό είναι γνωστό από τον δέκατο ένατο αιώνα. Νομικά, κάθε βήμα είναι ένα ανεξάρτητο βήμα στο οποίο στηρίζεται το επόμενο, αλλά δεν πρέπει να μπλέκονται όλα μαζί τουρλού.
Το πρόβλημα είναι ότι ο σκοπός ενός Κοινοβούλιο είναι να γράφει νόμους. Δεν αρκεί να αποδείξουμε ότι δεν υπήρχε αρκετά σταθερή βάση για να ψηφίσει το Κοινοβούλιο. Το ψήφισμα είχε την ισχύ νόμου. Είναι πολύπλοκο θέμα αλλά δεν είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί. Χρειάζεται νομική και διπλωματική δεξιοτεχνία.
Πρώτα πρέπει να αποφανθεί δικαστήριο επισήμως ότι πράγματι, το χαρτί του φιρμανιού 1) δεν υπάρχει σήμερα και 2) ούτε υπήρχε όταν το Κοινοβούλιο ψήφισε. Αφού υπάρχει η γραπτή σημερινή βεβαίωση ότι το φιρμάνι δεν υπάρχει ούτε υπήρχε, επόμενο δικαστήριο πρέπει να εξετάσει τα κριτήρια βάση των οποίων το Βρετανικό Κοινοβούλιο δέχτηκε την νομιμότητα ιδιοκτησίας του Έλγιν χωρίς την φυσική ύπαρξη φιρμανιού.
Και πάει λέγοντας. Το λάθος που κάνει ο Ρωμιός είναι ότι όταν είναι για 'κείνον οφθαλμοφανές το δίκιο του δε τον ενδιαφέρει να το αποδείξει νομικά αλλά του αρκεί να το διατυμπανίζει και να αποφαίνεται πως οι άλλοι είναι οι κακοί αποικιοκράτες που δεν καταλαβαίνουν ότι ο Έλληνας έχει δίκιο.
Το θα έλεγε άραγε ένας Έλληνας Θεσσαλονικιός αν πήγαινε κάποιος και του έλεγε ότι δεν έχει νόμιμο δικαίωμα στο διαμέρισμα-ιδιοκτησία του, επειδή ανήκε σέ άλλον ο οποίος ήταν Εβραϊκής καταγωγής, την ιδιοκτησία του την έκλεψαν οι ναζί Γερμανοί, την αγόρασε το Ελληνικό κράτος και την έδωσε σε Έλληνες επειδή κέρδισαν οι μεν τους δε στον εμφύλιο (εκείνοι που έχασαν τον εμφύλιο θέλανε οι Εβραϊκές ιδιοκτησίες να επιστραφούν σε όσους αρχικούς και νόμιμους ιδιοκτήτες επέζησαν το Νταχάου και το Άουσβιτς).
Τι θέλετε να πει το Βρετανικό Μουσείο όταν απαιτείτε το οφθαλμοφανές χωρίς όμως να το βασίζετε σε οποιαδήποτε νόμιμη διαδικασία;
Το ατού σας δεν είναι η γνώμη σας ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν είχε δικαίωμα επί αντικειμένων που βρισκόντουσαν στο κράτος της 300 χρόνια. Το ατού σας είναι ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες δεν μπορούν να αποδείξουν την αλυσίδα ιδιοκτησίας γιατί δεν μπορούν να επιδείξουν το αρχικό έγγραφο. Έχει διαφορά. Μπορείτε να την δεχτείτε την διαφορά, ή δεν το θεωρείτε σημαντικό; Αν δεν το θεωρείτε σημαντικό, λυπάμαι, αλλά εκεί που βρίσκονται τα Ελγίνεια σήμερα το θεωρούνε σημαντικό.
Ο Έλγιν, άθελά του, έσωσε τα μάρμαρα από πιθανές καταστροφές κατά την Ελληνική Επανάσταση (βλ., Καραϊσκάκης, πολιορκία Ακρόπολης κλπ) και επίσης χωρίς να το ξέρει τα έσωσε από τους ναζί και τον Χίτλερ που είχαν λεηλατήσει όλες τις χώρες υπό την κατοχή τους. Δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπον να το αμφισβητούμε αυτό. Πρέπει να εστιάσουμε στο σήμερα, και πρέπει να εστιάσουμε στην ύπαρξη του τότε φιρμανιού, αλλά να ευχαριστήσουμε το Βρετανικό Μουσείο και τους Βρετανούς για τα εν τω μεταξύ. Το πιάνετε αυτό;
Τι στοίχημα βάζετε ότι έτσι πρόκειται να πορευτεί η κυρία Κλούνη;
Τώρα βέβαια που το Βρετανικό Μουσείο χώρισε τα αντικείμενα και άρχισε να τα δανείζει μεμονωμένα... επιστρέφετε στην αρχή, σε ένα καινούργιο παιγνίδι. Σας προλάβανε οι Άγγλοι και σας τα γυρίσανε τα πάνω, κάτω! Όπως κάνανε πάντα, σε όλους. Ρωτήστε τους κακομοίρηδες στην Γκάζα, και στα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν, αν ξέρετε ιστορία (και αν την δέχεστε --το αν αυθαίρετα δεν την δέχεστε την ιστορία κανέναν δεν ενδιαφέρει).
Δυστυχώς για την Ελλάδα, πήρε λάθος δρόμος μιλώντας για ιδιοκτησία. Στην τελική άλλωστε, τα Ελγίνεια είναι ιδιοκτησία της ανθρωπότητας. Η Ελλάδα έπρεπε να είχε προσπαθήσει να βρίσκονται τα Ελγίνεια στην Αθήνα χωρίς να πατήσει την μπανανόφλουδα της ιδιοκτησίας. Αλλά όταν πιστεύει ότι έχει δίκιο ο Ρωμιός...
Με την Νεοελληνική Φιλοσοφία, οι Νεοέλληνες αρκούνται να πούνε ότι έχουν αυτοί δίκιο και οι άλλοι άδικο, παρακάμπτοντας την νόμιμη διαδικασία και χωρίς να αναγνωρίσουν πτυχές ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο, και, πλέον σημαντικό: χωρίς να δέχονται να χρησιμοποιήσουν το ισχύον σύστημα δικαίου για να αποδείξουν εκ των έσω το δίκαιό τους, ή τουλάχιστον να αποδυναμώσουν την θέση του άλλου.
Βέβαια, τα αποτελέσματα πάντα επιτυγχάνονται αποδυναμώνοντας την θέση του άλλου, σιγά-σιγά μέσα από το σύστημα του άλλου. Ποτέ από το μουλάρωμα του "Εγώ έχω δίκιο και 'σύ άδικο!"
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, των Άγγλων και όλων των άλλων, υποστηρίζει την επιστροφή των Ελγίνειων στην Ελλάδα. Αυτό όμως δεν γίνεται, και ούτε πρόκειται να γίνει, όσο το Βρετανικό Μουσείο χαίρει της νομιμότητας των ...νόμιμων (έως τώρα) τίτλων ιδιοκτησίας.
Η Ελλάδα δεν ξεκίνησε ζητώντας να μεταφερθούν τα Ελγίνεια στην Αθήνα. Ξεκίνησε, και επιμένει, στο να λέει ότι τα Ελγίνεια δεν ανήκουν νόμιμα (ή ηθικά) στο Βρετανικό Μουσείο. Έχει τρομερή διαφορά το ένα από το άλλο. Σε μία διαμάχη προσπαθείς να φέρεις τον άλλον σε δύσκολη θέση. Όχι να τον κάνεις να παραδεχτεί ότι έχει άδικο όταν ο νόμος και η Ιστορία είναι με το μέρος του.
Δεν αρκεί να γκαρίζει ο κόσμος ότι δεν έχει νόμιμη βάση η ιδιοκτησία. Πρέπει να το αποδείξει δια της νομικής οδού μέσα στο γήπεδο του άλλου.
Η νομιμότητα της ιδιοκτησίας των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο βασίζεται σε δύο κολώνες θεμελίων:
- Τον ισχυρισμό ότι ο Έλγιν αφαίρεσε και μετέφερε αντικείμενα από τον Παρθενώνα με την γραπτή άδεια των νόμιμων αρχών της εποχής.
- Το γεγονός ότι στο Βρετανικό Μουσείο παραχωρήθηκαν τα αντικείμενα βάση ψηφίσματος και απόφασης του Βρετανικού Κοινοβουλίου.
Αν δεν αποδυναμώσουμε τα παραπάνω δύο θεμέλια της σημερινής ιδιοκτησίας, την ιδιοκτησία των Ελγίνειων δεν θα την δούμε ούτε στον ύπνο μας.
Όλα τα άλλα, όσο λογικά και ηθικά και να είναι, είναι άσχετα και υποκειμενικά όσο υπάρχει η νόμιμη ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου. Νόμιμη κατά των Βρετανικό νόμο, όχι τον νόμο του καθ' ενός εκτός Βρετανίας. Αυτό είναι κάτι το οποίο το Ελληνικό νιονιό αδυνατεί να το κατανοήσει.
Στην Ελλάδα παίζουνε τάβλι.
Ζαριά-μπαμ!- Ζαριά-μπαμ!- Ζαριά-μπαμ!- Ζαριά-μπαμ!
Στη Αγγλία παίζουνε σκάκι...
και σκέπτονται 3-4 κινήσεις πιο πέρα από την δισδιάστατη χαρούμενη ζαριά του Ρωμιού.
Στην Ελλάδα, οι Άγγλοι πρέπει να παίξουνε τάβλι, αλλά στην Βρετανία οι Έλληνες πρέπει να παίξουνε σκάκι. Είναι τόσο απλό. Κι αν δεν ξέρουν σκάκι να πάνε να μάθουνε.
Επιλέξαμε από Μελίνα και μετά να επιτεθούμε φραστικά και όχι νομικά στην ιδιοκτησία αντί να εργαστούμε για την γεωγραφική τοποθέτηση των Ελγίνειων. Πρώτο λάθος. Έστω. Ας επιτεθούμε λοιπόν στην ιδιοκτησία μια και στριμώξαμε τους εαυτούς μας 30 χρόνια τώρα σε μία Βρετανική γωνία με τον Ελληνικό μας απερίσκεπτο χαζοχαρούμενο τσαμπουκά του ταβλιού.
Το γεγονός ότι στο Βρετανικό Μουσείο παραχωρήθηκαν τα αντικείμενα βάση ψηφίσματος και απόφασης του Βρετανικού Κοινοβουλίου δεν είναι αμφισβητήσιμο. Είναι γεγονός. Για να αποδυναμωθεί πρέπει να υποσκάψουμε τα θεμέλια στα οποία βάσισε το Κοινοβούλιο το ψήφισμά του. Πρέπει να αμφισβητηθεί η ιδιοκτησία του Έλγιν, σε δικαστήριο, όπου να πρέπει να αποδειχθεί ότι η άδεια που πήρε ο Έλγιν από τις τότε αρχές της Ελλάδας ήταν, ή δεν ήταν, νόμιμη.
Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι δεν υπήρχε ποτέ το φιρμάνι. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πούμε ότι δεν υπήρχε ή ότι αν υπήρχε δεν μας αρέσει γιατί ήταν Οθωμανικό. Μπορούμε όμως να θέσουμε θέμα του αν χωρίς φιρμάνι μπορεί να θεωρηθεί νόμιμη η ιδιοκτησία του Έλγιν. Γιατί δεν έχει γίνει μέχρι τώρα αυτό; Γιατί κανείς δεν έθεσε έτσι το θέμα, δικαστικά, μέσα στο Βρετανικό σύστημα.
Το φιρμάνι αυτό δεν υπάρχει. Έχει χαθεί. Αυτό είναι γνωστό από τον δέκατο ένατο αιώνα. Νομικά, κάθε βήμα είναι ένα ανεξάρτητο βήμα στο οποίο στηρίζεται το επόμενο, αλλά δεν πρέπει να μπλέκονται όλα μαζί τουρλού.
Το πρόβλημα είναι ότι ο σκοπός ενός Κοινοβούλιο είναι να γράφει νόμους. Δεν αρκεί να αποδείξουμε ότι δεν υπήρχε αρκετά σταθερή βάση για να ψηφίσει το Κοινοβούλιο. Το ψήφισμα είχε την ισχύ νόμου. Είναι πολύπλοκο θέμα αλλά δεν είναι αδύνατο να αμφισβητηθεί. Χρειάζεται νομική και διπλωματική δεξιοτεχνία.
Πρώτα πρέπει να αποφανθεί δικαστήριο επισήμως ότι πράγματι, το χαρτί του φιρμανιού 1) δεν υπάρχει σήμερα και 2) ούτε υπήρχε όταν το Κοινοβούλιο ψήφισε. Αφού υπάρχει η γραπτή σημερινή βεβαίωση ότι το φιρμάνι δεν υπάρχει ούτε υπήρχε, επόμενο δικαστήριο πρέπει να εξετάσει τα κριτήρια βάση των οποίων το Βρετανικό Κοινοβούλιο δέχτηκε την νομιμότητα ιδιοκτησίας του Έλγιν χωρίς την φυσική ύπαρξη φιρμανιού.
Και πάει λέγοντας. Το λάθος που κάνει ο Ρωμιός είναι ότι όταν είναι για 'κείνον οφθαλμοφανές το δίκιο του δε τον ενδιαφέρει να το αποδείξει νομικά αλλά του αρκεί να το διατυμπανίζει και να αποφαίνεται πως οι άλλοι είναι οι κακοί αποικιοκράτες που δεν καταλαβαίνουν ότι ο Έλληνας έχει δίκιο.
Το θα έλεγε άραγε ένας Έλληνας Θεσσαλονικιός αν πήγαινε κάποιος και του έλεγε ότι δεν έχει νόμιμο δικαίωμα στο διαμέρισμα-ιδιοκτησία του, επειδή ανήκε σέ άλλον ο οποίος ήταν Εβραϊκής καταγωγής, την ιδιοκτησία του την έκλεψαν οι ναζί Γερμανοί, την αγόρασε το Ελληνικό κράτος και την έδωσε σε Έλληνες επειδή κέρδισαν οι μεν τους δε στον εμφύλιο (εκείνοι που έχασαν τον εμφύλιο θέλανε οι Εβραϊκές ιδιοκτησίες να επιστραφούν σε όσους αρχικούς και νόμιμους ιδιοκτήτες επέζησαν το Νταχάου και το Άουσβιτς).
Τι θέλετε να πει το Βρετανικό Μουσείο όταν απαιτείτε το οφθαλμοφανές χωρίς όμως να το βασίζετε σε οποιαδήποτε νόμιμη διαδικασία;
Το ατού σας δεν είναι η γνώμη σας ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν είχε δικαίωμα επί αντικειμένων που βρισκόντουσαν στο κράτος της 300 χρόνια. Το ατού σας είναι ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες δεν μπορούν να αποδείξουν την αλυσίδα ιδιοκτησίας γιατί δεν μπορούν να επιδείξουν το αρχικό έγγραφο. Έχει διαφορά. Μπορείτε να την δεχτείτε την διαφορά, ή δεν το θεωρείτε σημαντικό; Αν δεν το θεωρείτε σημαντικό, λυπάμαι, αλλά εκεί που βρίσκονται τα Ελγίνεια σήμερα το θεωρούνε σημαντικό.
Ο Έλγιν, άθελά του, έσωσε τα μάρμαρα από πιθανές καταστροφές κατά την Ελληνική Επανάσταση (βλ., Καραϊσκάκης, πολιορκία Ακρόπολης κλπ) και επίσης χωρίς να το ξέρει τα έσωσε από τους ναζί και τον Χίτλερ που είχαν λεηλατήσει όλες τις χώρες υπό την κατοχή τους. Δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπον να το αμφισβητούμε αυτό. Πρέπει να εστιάσουμε στο σήμερα, και πρέπει να εστιάσουμε στην ύπαρξη του τότε φιρμανιού, αλλά να ευχαριστήσουμε το Βρετανικό Μουσείο και τους Βρετανούς για τα εν τω μεταξύ. Το πιάνετε αυτό;
Τι στοίχημα βάζετε ότι έτσι πρόκειται να πορευτεί η κυρία Κλούνη;
Τώρα βέβαια που το Βρετανικό Μουσείο χώρισε τα αντικείμενα και άρχισε να τα δανείζει μεμονωμένα... επιστρέφετε στην αρχή, σε ένα καινούργιο παιγνίδι. Σας προλάβανε οι Άγγλοι και σας τα γυρίσανε τα πάνω, κάτω! Όπως κάνανε πάντα, σε όλους. Ρωτήστε τους κακομοίρηδες στην Γκάζα, και στα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν, αν ξέρετε ιστορία (και αν την δέχεστε --το αν αυθαίρετα δεν την δέχεστε την ιστορία κανέναν δεν ενδιαφέρει).
Δυστυχώς για την Ελλάδα, πήρε λάθος δρόμος μιλώντας για ιδιοκτησία. Στην τελική άλλωστε, τα Ελγίνεια είναι ιδιοκτησία της ανθρωπότητας. Η Ελλάδα έπρεπε να είχε προσπαθήσει να βρίσκονται τα Ελγίνεια στην Αθήνα χωρίς να πατήσει την μπανανόφλουδα της ιδιοκτησίας. Αλλά όταν πιστεύει ότι έχει δίκιο ο Ρωμιός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου