Μπίζνες

Μιά πολύ προσοδοφόρα απασχόληση ήταν πάντα οι μεταφορές. Μεταφορές μεταναστών και προσφύγων. Η δυστυχία του άλλου, γενικά, είναι πάντα καλή μπίζνες. Ρωτήστε τον τσίπρα.

Η Κυβέρνηση της Αυστραλίας ανακοίνωσε σήμερα 4 Δεκεμβρίου, μέτρα που θα μειώσουν κατά πολύ την ευκολία πρόσβασης και περεταίρω διεκπεραίωσης εκείνων που φτάνουν με βάρκες στις παραλίες της Αυστραλίας. Μέλη του Κοινοβουλίου που αντιτίθενται στα μέτρα έβγαλαν λόγους καυστικότατους λέγοντας ότι σήμερα ντρέπονται να είναι Αυστραλοί (δεν έχω ακούσει κανέναν Έλληνα βολευτή να λέει ότι ντρέπεται να είναι Έλληνας λόγω του αίσχους που ονομάσαμε "Ξένιος Ζευς").

Η δικαιολογία της Αυστραλιανής κυβέρνησης είναι ότι τα μέτρα προσβλέπουν στο να δυσκολέψουν την ζωή των πειρατών, λαθρεμπόρων και "μεταφορέων" οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Και αυτό το πρόβλημα είναι υπαρκτό και μεγάλο.

Φίλος, εδώ στο χωριό, μας είχε εξιστορήσει πως όταν μπήκαν στην βάρκα μεσάνυχτα στην Λιβύη, πίστευαν ότι θα είναι καμιά δεκαριά και χώσανε οι Λίβυοι τελικά κάπου 150 στην βάρκα. Μερικοί άρχισαν να φοβούνται για την ασφάλεια της βάρκας όταν είδαν πως οι λαθρέμποροι ανθρώπων έσπρωχναν όλο και περισσότερους μέσα στην βάρκα. Κάποιοι θέλησαν να βγουν από την βάρκα και να μείνουν στην Λιβύη, αλλά οι λαθρέμποροι τους απείλησαν με όπλα να μείνουν μέσα στην βάρκα. Όλοι νόμιζαν ότι η Ιταλία απέχει 1-2 ώρες, και όταν ξημέρωσε στην ανοιχτή Μεσόγειο δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε και που βρίσκονται.

Η τακτική των λαθρεμπόρων είναι να προκαλούν πρόβλημα στην βάρκα, τρύπα, φωτιά, κάτι, έτσι ώστε καθώς πανικοβάλλονται και αρχίζουν να πνίγονται οι άνθρωποι, να επέμβει το Ιταλικό ναυτικό και να τους σώσει.

Οι επιβάτες πληρώνουν αδρά για μιά θέση στην βάρκα, και οι γυναίκες, όταν δεν έχουν να πληρώσουν, βάζουν, ή τις αναγκάζουν να βάλουν ενέχυρο το κορμί τους. Μετά, παίρνουν νόμιμες άδειες ημερών από τα κέντρα στην Ιταλία όπου βρίσκονται και πάνε σε "σπίτια" σε κοντινές μεγαλουπόλεις να "ξεπληρώνουν" το χρέος τους. Η Ιταλική αστυνομία προσπαθεί να τις ακολουθήσει για να συλλαμβάνει τους "άρχοντες" των κυκλωμάτων.

Τον Ιούνιο είχα φτιάξει μία αίτηση στα Ιταλικά και στα Αγγλικά για τους μετανάστες που ήθελαν να ζητήσουν άδεια, και στην αίτηση είχα γράψει επεξηγήσεις των νόμων και των δικαιωμάτων εκείνου που θα την συμπλήρωνε, όπως και προειδοποιητικές πληροφορίες, σε δύο αντίτυπα, ένα για τον αιτούντα, να έχει στην τσέπη του, και ένα για μας. Το υπουργείο εσωτερικών ακόμα σκέφτεται αν θα εγκρίνει ή όχι την χρήση της αίτησης που έφτιαξα.

Από την άλλη, τοπικές "μαφίες" καθώς-πρέπει επιχειρηματιών και αξιόλογων πολιτών, αριστοτεχνικά διοχετεύουν τα Ευρωπαϊκά χρήματα, 30 Ευρώ ανά μετανάστη την ημέρα, προς τις τσέπες τους, κρατώντας τους πρόσφυγες και μετανάστες σε άθλιες συνθήκες, παράνομα. Και εγώ κάθομαι και τα ανασκαλεύω...

Αυτά συμβαίνουν έτσι και στην Μεσόγειο, και στο Αιγαίο, και στον Ειρηνικό. Η κυβέρνηση της Αυστραλίας αυτήν την διαφθορά λαθρέμπορών και ντόπιων προσπαθεί (υποτίθεται) να χτυπήσει, και έτσι επίσης να προστατέψει τους μετανάστες από τους Ασιάτες και Ινδονήσιους λαθρεμπόρους και τους αξιότιμους Αυστραλούς "επιχειρηματίες".

Αυτό όμως συνεπάγεται ένα οξύμωρο: Χτυπώντας τους λαθρεμπόρους με τις βάρκες, καταδικάζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να μην έχουν μεταφορικό μέσο για προσφυγιά ή μετανάστευση, άρα, εμμέσως, το μέτρο καταδικάζει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στα χειρότερα.

Και εδώ η κατάσταση γίνεται βαλτώδης και ομιχλώδης... Εκείνοι που θα "πληρώσουν" τελικά τα μέτρα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Όχι οι λαθρέμποροι. Αν όμως δεν υπάρξουν μέτρα, η κυβέρνηση εμμέσως "βοηθά" τους λαθρέμπορους.

Τουλάχιστον οι Αυστραλοί, στην πολιτική τους συζήτηση μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο, συζητάνε. Κάνουν διάλογο επί της ουσίας, όπου τουλάχιστον ένα μέρος του διαλόγου αφορά στο πως βλέπουν τους εαυτούς τους οι Αυστραλοί σε σχέση με τον τρόπο που οι ίδιοι φέρονται. Κι' ας πέρασε τελικά η κυβέρνηση έναν νόμο που κάνει πολλούς να ντρέπονται. Τουλάχιστον υπάρχουν εκείνοι που ντρέπονται. Για το πως φέρονται σε εκείνους τους ανθρώπους που ψάχνουν ένα μέλλον και καλύτερο αύριο. Όπως έψαχναν και οι παππούδες και οι γιαγιάδες των Αυστραλών, των Ελλήνων και των Ιταλών. Και άλλων.

Δεν έχω ακούσει διάλογο στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Μονόλογο και δικαιολογίες έχω ακούσει στα ΜΜΕ. Σε αυτό, μάλλον, οι Αυστραλοί σήμερα μας ρίχνουνε.

Είχα διαβάσει κάτι πολύ σωστό κάπου.

Τη Γη μας δεν την κληρονομούμε από τους γονείς μας:
την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.

Αυτό το σκεπτικό ισχύει σε πολλά πράγματα... όχι μόνο στην οικολογία.
Εμείς είμαστε τα παιδια και τα εγγόνια των λαθρομεταναστών και προσφύγων των παλιών χρόνων.
Τα παιδιά και τα εγγόνια μας μπορεί αν αναγκαστούν να πάνε πρόσφυγες στην Συρία που πιθανόν σε μιά-δυό γενιές να είναι σε καλή και ισχυρή θέση.

Ρόδα είναι και γυρίζει...

Ας βλέπουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας όταν κοιτάμε τους Σύριους πρόσφυγες στο Σύνταγμα.