Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2023

Ριζοσπαστικά





Το κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα πέντε χρόνια και τώρα θεωρείται αξιωματική αντιπολίτευση αποκαλείται με ένα όνομα που συμπεριλαμβάνει πέντε λέξεις.

Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία

Δεν λεγόταν πάντα έτσι.
Λεγόταν Συνασπισμός, μετά από το 2004 Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (υποθέτω για να ξεχωρίσει την Αριστερά που είναι Ριζοσπαστική από εκείνη που δεν είναι) και το 2013 κόλλησε και το Προοδευτική Συμμαχία στο τέλος.
Πριν λεχθεί Συνασπισμός λεγόταν Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού, ή ΚΚες, ή Ευρωκομουνιστές.

Ας αναρωτηθούμε όμως τι ακριβώς σημαίνει το όνομα σήμερα…

Από τις πέντε λέξεις, δύο είναι Συνασπισμός και Συμμαχία, και άλλες δύο είναι Ριζοσπαστική και Προοδευτική.

Είναι δηλαδή και Συνασπισμός και Συμμαχία και Ριζοσπαστική και Προοδευτική.

Και, Αριστερά. Φυσικά. Η σαλάτα ενός συνασπισμού που είναι και συμμαχία και ριζοσπαστική και προοδευτική δένει με το «Αριστερά».

Από τις πέντε λέξεις, ή τις τέσσερεις λέξεις με την μαγική σως, διαλέγει κανείς όποια είναι κοντύτερα στην παθολογία του, και ψηφίζει το κόμμα που συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον μια αγαπημένη λέξη-κλειδί στο όνομά του. 

Φυσικά, Συνασπισμός, Συμμαχία, Ριζοσπαστισμός και Προοδευτική σκέψη μπορούν να ταιριάξουν σε αρκετές διαφορετικές πολιτικές τάσεις, αλλά, όταν τις προσδιορίζεις για την Αριστερά, η συνταγή πιάνει και τα εγγόνια εκείνων που σκοτώνανε ο ένας τον άλλον στον εμφύλιο (1946-1949, μεταξύ εκείνων που θέλανε ΗΠΑ-Βρετανία και εκείνων που θέλανε Σοβιετική Ένωση) συνεχίζουν την παράδοση.

Συνασπισμός: Ένας συνδυασμός ή συμμαχία, ειδικά μια προσωρινή μεταξύ προσώπων, φατριών, κρατών κ.λπ. μια ένωση σε ένα σώμα ή μάζα. Σύντηξη.
Συμμαχία: Mια ένωση μεταξύ ανθρώπων, ομάδων, χωρών κ.λπ.: μια σχέση στην οποία οι άνθρωποι συμφωνούν να συνεργαστούν. 

Ριζοσπαστική: Κάτι που θεωρείται εξτρεμιστικό (ακραίο) ή πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε έχει προηγηθεί.
Προοδευτική: Ως πολιτικό κίνημα, ο προοδευτισμός επιδιώκει να προωθήσει την ανθρώπινη κατάσταση μέσω της κοινωνικής μεταρρύθμισης που βασίζεται σε υποτιθέμενες προόδους στην επιστήμη, την τεχνολογία, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική οργάνωση. 

Αριστερά: Οι αριστερές πεποιθήσεις είναι φιλελεύθερες καθώς πιστεύουν ότι η κοινωνία εξυπηρετείται καλύτερα με έναν διευρυμένο ρόλο για την κυβέρνηση. 

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2023 τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ψήφισαν για καινούργιο πρόεδρο εφ’ όσον ο τυχοδιώκτης που τους είχε βάλει στον γύψο παραιτήθηκε. Τα αποτελέσματα ανάδειξαν δυο μονομάχους: Μια γυναίκα (επί τέλους) που θα μπορούσε να διεκδικήσει την πρωθυπουργία σε τέσσερα χρόνια, και έναν κομήτη που εμφανίστηκε από το πουθενά ως αστέρι της Βηθλεέμ. 

Όμως το πραγματικό μήνυμα των μελών ενός κόμματος που άρχισε στο 4%, έγινε κυβέρνηση και μετά έπεσε κατά πάνω από 20 μονάδες, ήταν πιο απλό και πιο βαθύ. Με πέντε κυρίως υποψηφίους, τα μέλη ψήφισαν εναντίων όλων των υποψηφίων που είχαν ανάμειξη στην κορυφή του κόμματος τα τελευταία 15 χρόνια. Ψήφισαν ελπίδα. Οι Έλληνες, οι δύστυχοι, πάντα ψηφίζουν «ελπίδα», είτε αυτή έρχεται με την κελεμπία του «Λεφτά Υπάρχουν», είτε με την αύρα της λέξης Αριστερά, της οποίας το πραγματικό νόημα ελάχιστοι κατέχουν με τους περισσότερους να την βρίσκουν οικογενειακή παράδοση από τον εμφύλιο.


~~~




2 σχόλια:

  1. Εγώ πάντα ήθελα να είμαι αριστερός. Οι αριστεροί έχουν μεγαλύτερη πέραση στα κορίτσια.
    Αλλά δεν μου επιτρεπόταν να είμαι αριστερός, επειδή είμαι πλούσιος.
    Τώρα θα μου πεις, και ο Παπασπιτούλης πλούσιος είναι. Για την ακρίβεια, έγινε πλούσιος μετά που πήρε την κουτάλα. Όπως και όλα τα άλλα τα λουλούδια αυτής της παράταξης που διόρισαν και μάσησαν από το κρατικό ταμείο όσο μπόρεσαν.

    Γιατί λοιπόν δεν έγινα κι εγώ πλούσιος αριστερός; (να ρίξω κανένα κορτσούδι βρε αδερφέ)
    Πρώτον γιατί έχω κάποια στοιχειώδη τσίπα και δεύτερον γιατί τον δικό μου πλούτο τον απόκτησα με πολυυυυ διαφορετικό τρόπο από όλα αυτά τα καλόπαιδα.

    Τα καλόπαιδα που η Μαλβίνα (άσχετο αν ποτέ δεν την συμπάθησα), τα είχε χαρακτηρίσει "δέκα κώλοι που γυρεύουν καρέκλα". Δεκαπέντε χρόνια πριν καν πάρουν την εξουσία.

    Σαν μη αριστερός λοιπόν γουστάρω πάρα πολύ τις αναλύσεις που έχουν θέματα όπως "τι είναι η Αριστερά, τι θα έπρεπε να κάνει η Αριστερά, γιατί η Αριστερά έτσι και όχι γιουβέτσι κλπ κλπ κλπ". ;-)

    Βάζω γι αυτό κι εγώ το λιθαράκι μου στην Μεγάλη Ιδέα της Αριστεράς, επισημαίνοντας δύο πραγματάκια:
    1.- Κανένας δεν ενδιαφέρεται πλέον για αναλύσεις, ιδέες, ετυμολογίες και τα παρόμοια. Όσοι έχουν έτος γέννησης που αρχίζει από 199 είτε από 20, δεν μπορούν καν να καταλάβουν οποιαδήποτε φράση που ξεπερνάει τις 5 λέξεις ή τους 160 χαρακτήρες. Πόσο μάλλον να την αναλύσουν.
    Μην αναζητάς λογική. Ούτε συνέπεια. Ούτε επιστήμη. Δεν μπορείς να εξηγήσεις αυτά που συμβαίνουν γύρω μας με λογική.

    2.- Ανάμεσα σε ένα λιγούρι της εξουσίας που είναι εφοπλιστής/αδερφή και ένα άλλο λιγούρι της εξουσίας που είναι (δαρμένη από τον σύντροφο της) γυναίκα, θα διάλεγα σαφώς το πρώτο λιγούρι. Επειδή υπόσχεται το μεγαλύτερο τζέρτζελο. Έτσι κι αλλιώς, την πλάκα μας κάνουμε.

    Το ότι το δεύτερο λιγούρι είναι γυναίκα, δεν μου λέει κάτι. Και η Μέρκελ γυναίκα είναι, και η ΦονΝτερΛαιεν, και η Θατσερ και η Νουλαντ και η Ωλμπραιτ. Και παμπολλες άλλες ακόμα. Το ότι όλες αυτές είναι γυναίκες, δεν τις εμπόδισε από το να μας πηδήξουν.
    Άσε που η συγκεκριμένη έχει δώσει ήδη άσχημα 'δείγματα γραφής' από τότε που είχε την κουτάλα.

    Διευκρίνηση στο τέλος: Δεν είμαι ούτε δεξιός. Από αυτούς τουλάχιστον πάντα το περιμέναμε ότι θα είναι ανίκανοι και κλέφτες - και δεν πέσαμε έξω.

    Και ένα προσωπικό: Χθες ήμουν στο σουπερμάρκετ και κοντοστάθηκα στο ράφι με τα εμφιαλωμένα νερά. Δεν ήξερα καν το γιατί, συνήθως προσπερνάω. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις ετικέτες μέχρι που κατάλαβα: Μια μεγάλη στοίβα μπουκάλια είχε μπλε ετικέτα "San Benedetto de Alpe" ;-)
    Το υποσυνείδητο παίζει αστεία παιχνίδια μερικές φορές ;-)

    Νάσαι καλά




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βεβαίως ο έρωτας, η απλά ο πόθος θα είχε χρεοκοπήσει χωρίς την Αριστερά. Εν τω μεταξύ, στην Αμερική πρέπει να ψηφίζω Δημοκρατικό Κόμμα γιατί αλλιώς θα έρθει η ίδια η Μπάρμπρα Στράιζαντ στην πόρτα του σπιτιού μου να μου κατάσχει όλες μου τις κόπιες της πλέον αγαπημένης μου ταινίας, The Way we Were (1973). Που θα ήταν άραγε, σήμερα, ο John Reed και η Louise Bryant αν δεν ήταν για τον Γουώρεν Μπήτη και την Νταϊάν Κήτον στους Reds (1981). Και που θα ήταν ο Ελληνικός Εμφύλιος αν δεν ήταν για την σκηνή στο Ψυχή Βαθιά (2009) όταν ο Θανάσης Βέγγος πάει να εκλιπαρήσει τον κύριο ταξίαρχο να του δώσει το πτώμα του εγγονιού του να το θάψει στο χωριό.

      Ένα πρόβλημα που είχα με την αριστερά ήταν ότι οι συμμαθητές μου στο πανάκριβο γυμνάσιό μου ήταν αριστεροί α-λα-Μπομπ Ντύλαν, και Σάιμον και Γκάρφάνκελ, όμως τα άλμπουμ που μπορούσα να φέρω να μοστράρω εγώ ήταν Made in Greece ενώ εκείνων οι γονείς τους έφερναν άλμπουμ Made in USA. Στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου να δεις κορίτσια αριστερά, απ’ την Φιλοθέη ώσαμε το Ψυχικό… (Κοιτώντας βόρεια την Κηφισίας, Ψυχικό και Φιλοθέη είναι στ’ αριστερά). Το δικό μου το σχολείο όμως κάτω στη Συγγρού ήταν δεξιά, κοιτώντας βόρεια, πράμα που με μπέρδευε.

      Σήμερα μου είπε άνθρωπος της Αριστεράς ότι η Δεξιά φταίει για τις καταστροφές στη Θεσσαλία κι’ όταν παρατήρησα ότι οι καταστροφές στην Ιταλία τον Μάιο ήταν χειρότερες και σε άλλες χώρες χειρότερες, είπε ότι άλλες χώρες είναι αδιάφορες, η δική μας χώρα μας ενδιαφέρει. Και ο άνθρωπος αυτός τυχαίνει ντιπ Αριστερά είτε κοιτάς βόρεια είτε νότια. Ίσως για να διατηρήσω ήπιο κλίμα να έπρεπε να προτείνω ότι αν ήταν ο Alexis πρωθυπουργός, θα είχε ανοίξει μια ομπρέλα και η βιβλική θεομηνία θα είχε ρίξει τα νερά στο Αιγαίο και το Ιόνιο αντί την Θεσσαλία…

      Τι να φέρει περισσότερη θλίψη από όταν βλέπεις κοινωνίες να μαλακίζονται σε πελάγη άγνοιας και εγωκεντρισμού χρησιμοποιώντας λέξεις τις έννοιες των οποίων δεν κατανοούν αλλά παραποιούν κατά το δοκούν…

      Τότε, στο Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε στη Ρομάνια, γεμίζουμε το ψυγείο χυμούς Σαν Μπενεντέτο από την Μάγκνα Γρέτσια ανάμεσα στην Πούλια και την Καλάμπρια, και μας ζηλεύουν τα άλλα τέσσερα Σαν Μπενεντέτο σπαρμένα ανά την Ιταλία. Πολύ γλυκό να σου θυμίσουν τα μπλε μπουκάλια τον μικρό μας παράδεισο τον οποίον μια μέρα ελπίζω να δεις από κοντά. Έχει ένα χυμό φρούτι ντι μπόσκο η Σαν Μπενεντέτο που δεν λείπει ποτέ από το ψυγείο μας! Αλλά τα νερά του σούπερ μάρκετ είναι φθηνότερα από τα νερά της Σαν Μπενεντέτο… οπότε…

      Νά ‘σαι πάντα καλά Jolly Roger μου!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.