Υποκρισία

Στην προηγούμενη ανάρτηση που λεγόταν «Ήθη» εξετάσαμε τον διαχωρισμό μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας χρησιμοποιώντας την οπτική των επίκαιρων νέων στην Ελλάδα σχετικά με τον γάμο μεταξύ ομόφυλων. Η φυσική προέκταση της συζήτησης είναι ο διάλογος σχετικά με την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, και επίσης, την βάπτισή τους και σε ποια ηλικία. 

Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να πει ότι αν και όταν ο γάμος μεταξύ ομόφυλων είναι νομικά θεσμοθετημένος, τότε δεν είναι δυνατόν να υφίσταται η ερώτηση του αν θα έχουν δικαίωμα τα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετήσουν παιδιά, επειδή η υιοθεσία είναι αυτόματο και αυτονόητο δικαίωμα ενός παντρεμένου ζευγαριού. Σκεπτικό το οποίο προτείνει ότι αν το Ήθος του Συντάγματος επιτρέπει την αναγνώριση ενός ζευγαριού στον θεσμό του γάμου, η αμφισβήτηση ενός από τα φυσικά δικαιώματα του παντρεμένου ζευγαριού χειραγωγεί το Ήθος, ηθο-ποιεί, είναι ηθοποιία εκείνων που αμφισβητούν το δικαίωμα, άρα Υποκριτική, και γι’ αυτό ονόμασα την σημερινή ανάρτηση Υποκρισία. 

Στην Ελλάδα, στην Ελληνική κοινωνία, η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια όχι μόνο τίθεται σαν ερώτηση ξεχωριστή του αν αναγνωρίζονται από τον νόμο στον θεσμό του γάμου ομόφυλα ζευγάρια, αλλά παρουσιάζεται σαν ξεχωριστό θέμα. Ενώ μια πλειοψηφία συμφωνεί με τον γάμο μεταξύ ομόφυλων, μια ξεχωριστή πλειοψηφία αντιτίθεται στην υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Αυτή η στατιστική διαφορά είναι ο προσδιορισμός της Υποκρισίας η οποία ξεπηδά είτε από άγνοια είτε από μισαλλοδοξία, είτε από αδιαλλαξία η παραδοσιακά στερεότυπα, αμέσως ή εμμέσως προερχόμενη από την Εκκλησία η οποία κατευθύνει και παραδοσιακά και καθημερινά την συλλογική σκέψη. 

Παραδόξως, η γνώμη μου είναι ότι η Εκκλησία επιδεικνύει συνοχή και συνέπεια με το να αντιτίθεται στην υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Εφ’ όσον δεν δέχεται τον γάμο τους, είναι συνεπές να μην δέχεται και ένα από τα αναπόσπαστα δικαιώματα της ένωσής τους. Ενώ, απο΄την άλλη μεριά το να δέχεται κανείς τον γάμο τους αλλά να αντιτίθεται σε ένα από τα δικαιώματα τέτοιας ένωσης είναι αλλοπρόσαλλο. 

Το σημείο όμως στο οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας χάνει τ’ αυγά και τα πασχάλια και εκτροχιάζεται, και εντάσσεται στον θίασο της Υποκρισίας (και της ηλιθιότητας) είναι όταν λέει, όπως είπε πρόσφατα, ότι δεν θα δεχτεί να βαπτίσει μωρά ομόφυλων ζευγαριών αλλά θα περιμένει να μεγαλώσουν τα παιδιά και να αποφασίσουν μόνα τους αν θέλουν να βαπτιστούν ή όχι. Αυτό, και επιδεικνύει και αποδεικνύει ύψιστη κακεντρέχεια αλλά, όπως έβαλα και σε παρένθεση προηγουμένως, και αγνή ηλιθιότητα εκ μέρους της Αυτοκέφαλης και Ανεγκέφαλης Εκκλησίας του Ελλαδιστάν. 

Με αυτή την δήλωση πρόθεσης του να μην δεχτεί να βαπτίσει παιδιά ομόφυλων στην ίδια ηλικία με τα παιδιά ετερόφυλων, η Εκκλησία κατορθώνει να σκοτώσει δυό πουλιά με μια πέτρα: αφ' ενός να τιμωρήσει τα παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα και να τα καταδικάζει να μεγαλώσουνε αισθανόμενα ότι είναι διαφορετικά από τα άλλα λόγω των γονέων τους, αλλά η Εκκλησία προσθέτει ύβρη σε τραυματισμό (adds insult to injury) προς τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους καθώς επί πλέον του τραυματισμού της μη αποδοχής της ένωσής τους η Εκκλησία δηλώνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν το δικαίωμα να θεωρούν εαυτούς Χριστιανούς και να πιστεύουν, και να θέλουν να βαπτιστούν τα παιδιά τους όπως είχαν βαπτιστεί και εκείνοι όταν ήταν μωρά.

Η Εκκλησία, όχι μόνο τμωρεί, κοινωνικά, τα παιδιά λόγω των γονέων τους, αλλά και λέει στους γονείς ότι δεν έχουν δικαίωμα να είναι Χριστιανοί. Αυτή είναι άραγε η Εκκλησία του Ιησού από την Ναζαρέτ; Πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασαν τα ευαγγέλια και τον βίο και πολιτεία του Ιησού οι παπάδες;

Θα έλεγα ότι είναι πολύ πιθανόν, και γι’ αυτό και μόνο τον λόγο (λες και δεν υπάρχουν κι’ άλλοι λόγοι) αν ερχόταν ο Γεσουά ανάμεσά μας σήμερα, θα πήγαινε γραμμή στην Αρχιεπισκοπή, θα έμπαινε μέσα και θα πετούσε έξω τους παπάδες κλοτσηδόν. Με τις κλοτσιές, έξω! Δεν ντρέπονται; Μετά, ο Χριστούλης θα έβγαινε στο πεζοδρόμιο, θα πλησίαζε ένα ομόφυλο ζευγάρι με το παιδάκι τους, θα τους έπιανε και τους ή τις δύο από τα χέρια και θα τους έλεγε «Η πίστη σας, σας έσωσε» (όπως έλεγε πάντα, διδάσκοντας ότι τα «θαύματα» γίνονται μέσα μας από εμάς τους ίδιους και όχι από εκείνον), και μετά θα γονάτιζε μπροστά από το παιδάκι, αγοράκι, κοριτσάκι, και θα το αγκάλιαζε με αγάπη φιλώντας το στο μέτωπο. Μετά θα σηκωνόταν και θα γύριζε να κοιτάξει τους παπάδες στην άκρη του πεζοδρομίου που ακόμα θα κρατούσαν τον κώλο τους από τις κλωτσιές του, και θα τους έλεγε με χαμόγελο, μετανοήστε την υποκρισία σας, η αγκαλιά μου σας χωράει όλους αν το θέλετε. 

Γιατί προτείνω ότι έτσι θα φερόταν ο πραγματικός Ιησούς; Και πάλι, επειδή ο ίδιος το είπε ήδη. Είπε πεντακάθαρα ότι δεν «ήρθε» για να καταλύσει τον νόμο αλλά για να τον συμπληρώσει. Και, με πραγματική σοφία που λείπει πάντα από τις κοινωνίες μας, αντί να πει ότι ένας νόμος δεν είναι σωστός, είπε την ποινή που καθορίζει ο νόμος να την εκτελέσουν οι αναμάρτητοι. «Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθο βαλέτω». Και επίσης, «Μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε ἐν ᾧ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καί ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.» (Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Γιατί με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε, και το μέτρο που χρησιμοποιείτε, θα μετρήσει και εσάς).

Βέβαια αυτά είναι όνειρα γιατί ο Γεσουά από την Γαληλέα, είτε πέθανε πάνω στον σταυρό, είτε πέθανε από τα τραύματά του πενήντα μέρες αργότερα, δεν πρόκειται να μας δώσει δεύτερη ευκαιρία. Άλλωστε, για όσους ανθρώπους στον πλανήτη πιστεύουν στην Αγάπη, στο να βοηθάς τους άλλους όταν μπορείς, και στο να μην θεωρείς καμία ομάδα λιγότερης αξίας και εγκυρότητας από καμία άλλη, τότε, ο Γεσουά ζει μέσα σου, «αναστημένος», εσύ τον ανασταίνεις, όπως ζουν μέσα μας και όλοι όσοι δίδαξαν έτσι από την Μεσοποταμία μέχρι τον Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Αυτή είναι άλλωστε η λεγόμενη «Δευτέρα Παρουσία»: Την ζούμε καθημερινά και πάντοτε όποτε αγαπάμε, όποτε βοηθάμε τους άλλους και όταν δεν τους επικρίνουμε.

Κάμποσοι δάσκαλοι και φιλόσοφοι ανά τους αιώνες δίδαξαν παρεμφερείς σκέψεις, για την αγάπη, για την σύμπνοια και την αρμονική ύπαρξη και συνύπαρξη με ισότητα και θετικότητα. Και, είτε οι διδαχές τους και οι γνώμες τους κατέληξαν σαν θρησκείες ή σαν πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικές θεωρίες, ήταν πάντα δική μας επιλογή το πως θα τις ακούσουμε και πως θα τις διαχειριστούμε. Άλλωστε οι διδαχές του Μαρξ είναι τόσο πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικές όσο είναι θρησκεία οι διδαχές του Ιησού, και τανάπαλι. Στο ζουμί, ποια η διαφορά μεταξύ των δύο, πέρα από την δική μας επιλογή διαχείρησής τους και κατάταξής τους;

Θα ήταν αρκετά σωστό, σκέφτομαι, όταν σχηματίζουμε κάποια οποιαδήποτε γνώμη να δίνουμε και σημασία σε γεγονότα αναμφισβήτητα. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι «τα γεγονότα σηκώνουν διαφορετικές ερμηνείες». Αυτό συνήθως το λέει κανείς όταν ένα γεγονός δεν συμβιβάζεται με την αφήγηση των πιστεύω του και θέλει αυθόρμητα να αλλάξει την αφήγηση του γεγονότος αντί να αλλάξει την αφήγηση του τι πιστεύει. Είτε αυτό το λέει ο Τραμπ όταν μιλάει για «εναλλακτικά γεγονότα» (alternative facts), είτε το λέει κάποιος που θέλει να μας πείσει ότι ο Θεοδόσιος, σαράντα χρόνια μετά από τον Κωνσταντίνο, δεν κατέστρεψε τον Κλασσικό Πολιτισμό… είναι καλό να αφήνουμε ένα γεγονός να μιλά ατόφιο και ανεξάρτητο της αφήγησης που προτιμάμε εμείς.

Υπάρχουν και επιστημονικές μελέτες από σεβαστά και αξιόπιστα ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο οι οποίες καταλήγουν στο ότι:

1. Οικογενειακή βία παρατηρείται σε ένα 25% περίπου των ετερόφυλων οικογενειών και σε ένα 25% περίπου των ομόφυλων οικογενειών. Καμία διαφορά στην ανθρώπινη φύση των ζευγαριών όσον αφορά την βία.
2. Παιδιά που μεγάλωσαν σε ομόφυλες οικογένειες επιδεικνύουν την ίδια προσωπική εξέλιξη, ευκαιρίες, επιλογές, χαρακτήρα, επιτυχίες ή αποτυχίες και ζωή γενικά όπως παιδιά που μεγάλωσαν σε ετερόφυλες οικογένειες. Καμία διαφορά, και πάλι, στην ανθρώπινη φύση των παιδιών όσον αφορά την ανάπτυξη και της φύσης τους και του χαρακτήρα τους.

Τα ζευγάρια, και ετερόφυλα και ομόφυλα, που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, και θέλουν να έχουν παιδιά και να κάνουν οικογένεια, έχουν τρεις επιλογές.

• Μπορούν να υιοθετήσουν ένα μωράκι ή παιδάκι που οι γονείς του δεν το θέλουν, ή που οι γονείς του δεν υπάρχουν, ή,
• Μπορούν να χρησιμοποιήσουν παρένθετη μητέρα η οποία να κυοφορήσει γονιμοποιημένο ωάριο, ή,
• Μπορούν να χρησιμοποιήσουν σπέρμα από τράπεζα σπέρματος, από δωρητές.

Τις τρεις αυτές επιλογές και τις εναλλακτικές/παραλλαγές τους, μπορούν εντελώς ισάξια να τις χρησιμοποιήσουν και ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια. Μόνο ο νόμος ορισμένων κρατών μπορεί να το απαγορεύσει. Πως και γιατί λοιπόν η Ελληνική Εκκλησία δέχεται, λέει, να βαφτίσει μωράκι υιοθετημένο, η γονιμοποιημένο σε ετερόφυλο ζευγάρι αλλά όχι σε ομόφυλο ζευγάρι ; Αν αυτό δεν είναι κακεντρεχής και βλαβερή υποκρισία που εναντιώνεται στις διδαχές του ιδρυτή και κεφαλής της Εκκλησίας, τι είναι;

 ~~~

 

Ήθη

 

Φαίνεται πως το κυρίως μπάχαλο αυτές τις μέρες στην Ελλάδα είναι το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων.
Με επέκταση στο θέμα του αν δικαιούται ένας άνθρωπος να αισθάνεται το φύλο του και τους πόθους του στην ψυχή του αντί να του λένε οι άλλοι πως πρέπει να αισθάνεται, πως να φέρεται και τι να ποθεί.
Και, παρά πέρα επέκταση στο αν έχουν δίκιο όλες οι μελέτες ανά τον κόσμο (κλικ για παράδειγμα) που λένε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες δεν έχουν στους χαρακτήρες και μετέπειτα ζωή την παραμικρή διαφορά με εκείνα που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες. 

Η Ελλάδα, βέβαια, ήρθε στο θέμα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. 
Ήδη, με πρώτη την Ολλανδία το 2001, εδώ και 22 χρόνια και μέχρι σήμερα, ο γάμος μεταξύ δύο ατόμων ιδίου φύλου έχει νομιμοποιηθεί σε πάνω από 35 χώρες συν τον περισσότερο Καναδά και πολλά από τα Κράτη των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής. 

Για να πάω κατ’ ευθείαν στο ψητό της ανάρτησης, το πραγματικό θέμα είναι το κατά πόσο επιτρέπεται η θρησκεία να εισέρχεται στην νομοθεσία ενός κράτους και στο αν και πως το κράτος πρέπει να αναγνωρίζει τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Η ερώτηση όμως, πολύ συχνά, δεν θα έπρεπε να είναι το αν πρέπει να γίνεται κάτι, αλλά ποιος ο λόγος του να μην γίνεται. 

Πέντε αποφθέγματα του Βολταίρου (1694-1778)

Η θρησκεία ξεκίνησε όταν ο πρώτος απατεώνας συνάντησε τον πρώτο ανόητο.

Για να μάθετε ποιος σας κυβερνά, απλώς βρείτε ποιους δεν επιτρέπεται να επικρίνετε.

Ο Θεός δημιούργησε το σεξ. Οι ιερείς δημιούργησαν τον γάμο.

Αυτοί που μπορούν να σας κάνουν να πιστέψετε παραλογισμούς,
μπορούν να σας κάνουν να διαπράξετε φρικαλεότητες.

Κρίνετε έναν άνθρωπο από τις ερωτήσεις του και όχι από τις απαντήσεις του.

Είναι άραγε σωστό, τον εικοστό πρώτο αιώνα, η νομοθεσία ενός κράτους να επηρεάζεται από την προσωπική πίστη μέρους των πολιτών, είτε αυτή η πίστη βασίζεται στην θρησκεία τους είτε απλά στη γνώμη τους; Είναι βέβαια ευκολότερο να πούμε ότι η προσωπική γνώμη δεν πρέπει να επιβάλλεται σε άλλους που δεν την ασπάζονται παρά να πούμε ότι η θρησκεία δεν μπορεί να επηρεάζει το κράτος. Η Θρησκεία αιτιολογεί και θεμελειώνει την προσωπική γνώμη.

Ο διαχωρισμός μεταξύ Θρησκείας και Κράτους είναι ένα θέμα κεντρικό στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνιολογική εξέλιξη μετά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό. Παντού και ιδιαίτερα στον Δυτικό κόσμο, αλλά όχι τόσο στην Ελλάδα όπου η Θρησκεία και το Κράτος είναι ακόμα ασφυκτικά συνυφασμένα. Στην Ελλάδα όπου η προσωπική γνώμη παρουσιάζεται σαν απόδειξη του σωστού και του λάθους.

Το κατά πόσο και πως η Θρησκεία αναμιγνύεται με το Κράτος στην Ελλάδα είναι εμφανέστατο σε κραυγαλέα παραδείγματα όπως αυτό: όταν ορκίζονται υπουργοί του κράτους, μαζεύονται όλοι μπουλούκι, ακουμπάει ένας (ή μία) το βαγγέλιο στο τραπέζι μπροστά από τον παπά και οι υπόλοιποι ακουμπάνε τους ώμους των μπροστινών τους. Ίδιο σκεπτικό με το όπως όταν παντρευτήκαμε με την Μαργαρίτα, και ο Αμερικανός Κουμπάρος μας δεν ήταν Ορθόδοξος, έπρεπε να βρούμε μια Ελληνίδα να ακουμπήσει με το μικρό της δάκτυλο το δεξί χέρι του κουμπάρου καθώς εκείνος άλλαζε τα στέφανα. Κάτι σαν καλωδίωση, να δεις, για να διοχετευτεί ο θεός, γιατί χωρίς καλωδίωση ο θεός δεν διοχετεύεται κατά πως φαίνεται να λέει η Εκκλησία... Όσο για το μπουλούκι των ορκιζόμενων υπουργών, την στιγμή εκείνη της ορκωμοσίας, όχι μόνο διαχωρισμός Θρησκείας και Κράτους δεν υπάρχει, αλλά το Κράτος γίνεται Θρησκευτικό.

Σε άλλες Δυτικές χώρες, η τελετή ορκωμοσίας υπουργών στην Ελλάδα έχει θέση όχι τόσο στις ειδήσεις αλλά σε κωμωδίες.

Τι έχουμε λοιπόν να πούμε όσον αφορά τον διαχωρισμό Κράτους και Θρησκείας;
Πριν αρχίσουμε ο καθένας το μακρύ μας και το κοντό μας, ως προς το κατά πόσο τα θρησκευτικά ήθη και οι προσωπικές γνώμες των μεν επιτρέπεται να καθορίζουν τα δικαιώματα όλων των πολιτών συμπεριλαμβανημένων των δε είτε τους αρέσει είτε όχι, και την μεταχείρισή τους από το κράτος, ηθικά, πρακτικά και οικονομικά, ας δούμε ποιος στην Ιστορία της συγκεκριμένης θρησκείας είναι ο πρώτος που είπε ότι το κράτος και η θρησκεία δεν πρέπει να μπερδεύονται και πρέπει να είναι εντελώς ξεχωριστά. 

Το εξήγησε πεντακάθαρα ο Ιησούς από την Ναζαρέτ όταν είπε «ἀπόδοτε οὖν τα Καίσαρος Καίσαρι καί τα τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ». 
Ελεύθερη απόδοση στα νέα Ελληνικά: «Φερθείτε προς το κράτος ως πολίτες του κράτους και προς τον θεό ως πιστοί του θεού, αλλά μην μπερδεύετε, να σας χαρώ, το ένα με το άλλο, γιατί αυτά όλα που λέω περί αγάπης και βασιλείας του ουρανού θα τα ανακατώσουνε με την αυτοκρατορία της Ρώμης και θα πούνε ότι ξεσηκώνω επανάσταση, θα με σταυρώσουνε οι Ρωμαίοι τον κακομοίρη εμένα τον Εβραίο, και άντε μετά εσείς να βγάλτε άκρη.»

Έτσι είπε ο άνθρωπος! Δεν φταίω ούτε εγώ, ούτε οι άνθρωποι που επιλέγουν με ποιόν ή ποιά να μοιραστούν την ζωή τους –όπως και ο Γιεσουά είχε κολλητή την μορφωμένη και από καλή και εύπορη οικογένεια Μαρία από τα Μάγδαλα την οποία η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τον μεσαίωνα την έβγαλε πουτάνα μη και την πάρουμε στα σοβαρά την γυναίκα για Μαθήτρια του περιβόητου περιπλανώμενου Ραβίνου αντί για αμαρτούσα γυνή. Τον οποίο Ραβίνο τον δόλιο (Ραβίνος, όπως αποκαλούν τον Ιησού στην Καινή Διαθήκη, σημαίνει Δάσκαλος) 1.698 χρόνια τώρα από τον Constantine και την Νίκαια τον αντιπροσωπεύει επί Γης η κυβερνητικά δομημένη οργάνωση του Χριστιανισμού που τον έφερε στους μη-Εβραίους ο Σαούλ από την Ταρσό, που τον λέμε Παύλο στην Ελλάδα και Πάολο στην Ρώμη, και Πωλ αλλού. Ο «Χριστιανισμός» είναι Παυλισμός και έχει να κάνει με τον Γεσουά όσο έχει ο Λενινισμός να κάνει με τον Μαρξ.

Κι’ αν της Ελληνικής Αυτοκέφαλης και Ανεγκέφαλης Εκκλησίας και των προβάτων της δεν τους αρέσει αυτό που δίδαξε ο Χριστούλης περί θεού και κράτους… αυτό δεν θα το λύσει ένα δημοψήφισμα (άλλωστε η ψήφος του λαού εξέλεξε και τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ) αλλά το απαντά η λογική: Εκείνη η Λογική που μας την έφερε ο Διαφωτισμός μετά την Αναγέννηση, παντού εκτός από την Ελλάδα η οποία Ελλάδα ούτε Αναγέννηση πέρασε ούτε Διαφωτισμό αλλά πήγε κατ' ευθείαν στην ξερολίαση. που μας χρωστάνε πολιτισμό, ρε! και για τους οποίους Ρωμιούς τον γαλανομάτη, ξανθό Χριστούλη τον σκοτώσανε οι κακοί Εβραίοι, όχι οι Ρωμαίοι. Και αυτοί οι τα πάντα γιγνώσκοντες Ρωμιοί τώρα πιστεύουν ότι είναι σωστό να επιβάλλουν τα δικά τους πιστεύω σε όλους.

Αμέτι τους χαμέτι τό 'χουν μερικοί να μπάζουν την θρησκεία τους στις κρεβατοκάμαρες των άλλων...
Και μόνο το να ρωτάμε αν τα ήθη και επιταγές μιας οργανωμένης θρησκείας πρέπει να εισέρχονται στην νομοθεσία του κράτους και να προσδιορίζουν τι δικαιώματα έχουν ή δεν έχουν όλοι οι πολίτες, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί θλιβερό και μεσαιωνικό. Στην Αρχαία Ελλάδα άραγε τι πιστεύανε και τι έπρατταν με το θέμα της ομοφυλοφιλίας και της αγάπης μεταξύ ανδρών; στην Αθήνα; στην Σπάρτη;
Κατά την Ερευνητική Εγκυκλοπαίδεια Πολιτικής, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης:
Κλικ εδώ για την σελίδα, σχετικά με ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα.
Και στα Ελληνικά, στην σελίδα Ψυχολογία Τώρα, κλικ εδώ για Ελληνική άποψη βασισμένη σε εργασία γιατρών.

Εν τω μεταξύ, στους κόλπους της τέχνης:

Σκηνή από την ταινία Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (Celui qui doit mourir / Εκείνος που πρέπει να πεθάνει‎‎),
γαλλοϊταλική ταινία του 1957 σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν.
Ο Πιέρ Βανέκ (Χριστός), η Μελίνα (Μαγδαληνή) και ένα πρόβατο.
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται του Νίκου Καζαντζάκη.

.

...και ξανασταυρώνεται, και ξανασταυρώνεται, και άντε πάλι... και η οργανωμένη Εκκλησία, Εκκλησία.

~~~

Όσον αφορά τον διαχωρισμό μεταξύ Κράτους και Θρησκείας στην νεότερη εποχή, ο πρώτος Συνταγματικός διαχωρισμός θεσμοθετήκηκε στο Σύνταγμα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής το 1787. Από τότε και σε άλλα Κράτη, είτε στο Σύνταγμά τους είτε με νόμους όπως στην Γαλλία με τον νόμο περί λαϊκισμού του 1905, και στο Σύνταγμα της Ιταλίας όπου η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθορίζεται ως εντελώς ξεχωριστή (!) του κράτους.

Η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου το Άρθρο 3 του Συντάγματος συγχέει Κράτος και Θρησκεία χωρίς η φρασεολογία να είναι ακριβής, και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να λεχθεί ότι υπάρχει πραγματικός διαχωρισμός μεταξύ Κράτους και Θρησκείας, στην Ελλάδα. 

Όπως θα δείται στην παρακάτω φρασεολογία, η θεσμοθέτηση του αν υπάρχει καθαρός διαχωρισμός ή όχι μεταξύ Κράτους και Θρησκείας στην Ελλάδα είναι άρες μάρες κουκουνάρες, ή, άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε και πρώτα ο Θεός μεγάλ'η  χάρι του.

Σύνταγμα της Ελλάδας:

Άρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)

1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού  τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

3. Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη.

Άρθρο 5

1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

Και διερωτάται κάποιος που διαβάζει το Ελληνικό Σύνταγμα, Άρθρο 5.1., πως άραγε προσδιορίζει κανείς τα «χρηστά ήθη»; ποιος τα προσδιορίζει; Τι είναι «χρηστά ήθη»; Ένας άνδρας που αγαπά άνδρα, ή γυναίκα που αγαπά γυναίκα, δεν είναι χρηστών ηθών; (Σημ.: Χρηστά Ηθη με ήτα αντί για γιώτα δεν εννοούν τα του Χριστού)

Από την άλλη μεριά, το Σύνταγμα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής είναι πιο σαφές. Κατά την Πρώτη Τροποποίηση στην Διακύρηξη των Δικαιωμάτων, στο Σύνταγμα: «Congress shall make no law respecting an establishment of religion» (Το Κογκρέσο δεν θα θεσπίσει νόμο που να σέβεται [να σχετίζεται με/να εγκαθιδρύει] το θεσμό της θρησκείας). Το 1787 το γράψανε αυτό, πριν 236 χρόνια, στο τέλος της Εποχής του Διαφωτισμού.

Η πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα τίθεται, κατά τις δημοσκοπήσεις, υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφύλων. Η Εκκλησία τίθεται εναντίων. Ούτε όμως το ένα ούτε το άλλο έχει την παραμικρή σημασία σε πολίτευμα και κράτος του εικοστού πρώτου αιώνα, επειδή ούτε από την πλειοψηφία εξαρτάται να πεί ναι, ούτε από την Εκκλησία να πει όχι. Το κράτος έχει την υποχρέωση να διαφυλάσσει τα δικαιώματα όλων, ιδιαίτερα των μειονοτήτων, τελεία και παύλα. Αν η εξάσκηση δικαιωμάτων εξαρτάται από την γνώμη της πλειοψηφίας τότε, παραδόξως, δεν πρόκειται για δημοκρατία αλλά για δικτατορία των πολλών επί των λίγων. Άλλο, σε μια δημοκρατία, να έρχεται ένα κόμμα δεύτερο ή τρίτο, και να υπάρχει σαν αντιπολίτευση, και άλλο όταν ένα δικαίωμα δεν υπάρχει καθόλου, απαγορευμένο από τους πολλούς. Θα ήταν παραδείγματος χάριν σαν το ΚΚΕ να μην έχει δικαίωμα να υπάρχει καν (εντός ή εκτός Βουλής) επειδή το θέλουν μόνο ένα 10% περίπου των πολιτών. Στην περίπτωση του γάμου μεταξύ ομοφύλων, αν κάποιος διαφωνεί με την πρακτική ας μην παντρευτεί ομόφυλο και ας μην σχετίζεται με παντρεμένους ομόφυλους, και ας μην παντρεύει ομόφυλους η Εκκλησία. Δεν μπορεί όμως να αφαιρέσει το δικαίωμα εκείνων που το ποθούν, ούτε το δικαίωμα τους να παντρευτούν εκτός εκκλησίας και να απολαύσουν τα ίδια δικαιώματα, πολιτιστικά και οικονομικά και φορολογικά και κληρονομικά όπως οι ετερόφιλοι. Έτσι τουλάχιστον έφτασαν στα τέλη του εικοστού αιώνα να σκέπτονται οι κοινωνίες που πέρασαν και Αναγέννηση και Διαφωτισμό.

Πότε αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία στις ευρωπαϊκές χώρες:

• Ιταλία: 1889
• Ελβετία: 1942
• Ελλάδα: 1951
• Ουγγαρία: 1961
• Αγγλία: 1967
• Αυστρία: 1971
• Ισπανία: 1978
• Γαλλία: 1982
• Ρωσία: 1993
• Γερμανία: 1994

Ενώ στην Ελλάδα η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε το 1951 και το Σύμφωνο Συμβίωσης (αποκλειστικά για ομοφυλόφιλους) θεσμοθετήθηκε το 2008, η πρόταση του να θεσμοθετηθεί ο γάμος (εκτός Εκκλησίας) για τους ομοφυλόφιλους βρίσκει μεγάλη αντίσταση η οποία είναι βασισμένη ως επί το πλείστο, αμέσως ή εμμέσως, στην Ελληνική Εκκλησία.

Θέση σχετικά με την ομοφυλοφιλία ανάμεσα στις κυρίως Θρησκείες σήμερα:

- Θρησκείες που ως επί το πλείστο τίθενται ευθέως εναντίων της ομοφυλοφιλίας:
Αβρααμικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ.
Οι Αβρααμικές θρησκείες είναι μια ομάδα θρησκειών, κυρίως ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, με επίκεντρο τη λατρεία του Θεού του Αβραάμ.

- Θρησκείες που δεν λαβαίνουν άμεση θέση εναντίων της ομοφυλοφιλίας:
Ινδουισμός, Βουδισμός, Παγανισμός.

Νομιμότης γάμου μεταξύ ομόφυλων:

Πηγή του παρακάτω πίνακα, Wikipedia, Same sex marriage

Χώρες της Ευρώπης, από τον παρακάτω πίνακα, όπου ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων είναι νόμιμος:
Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο. 

Χώρες της Ευρώπης, από τον παρακάτω πίνακα, όπου μόνο το σύμφωνο συμβίωσης είναι κατοχυρωμένο:
Κροατία, Κύπρος, Τσεχία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Λιχτενστάιν. 

Χώρες της Ευρώπης, από τον παρακάτω πίνακα, όπου μόνο σε ορισμένα μέρη γίνονται γάμοι μεταξύ ομοφυλόφιλων:
Λευκορωσία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη,  Βουλγαρία, Λάτβια, Λιθουανία, Μολδαβία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σλοβακία, Ουκρανία. 

Χώρες της Ευρώπης όπου η ομοφυλοφιλία απαγορεύεται από τον νόμο:
Καμία.

Opinion polls for same-sex marriage by country

  Same-sex marriage performed nationwide (γάμος)

  Same-sex marriage performed in some parts of the country

  Civil unions or registered partnerships nationwide (κοινωνική ένωση / σύμφωνο συμβίωσης)

  Same-sex sexual activity is illegal

Η κολώνα Year είναι το έτος στο οποίο έγινε η σφυγομέτρηση.

Country	Pollster	Year	For[l]	Against[l]	Neither[m]	Margin of error	Ref.
Andorra	Institut d'Estudis Andorrans	2013	70% (79%)	19% (21%)	11%		[130]
Antigua and Barbuda	AmericasBarometer	2017	12%	–	–		[131]
Argentina	Ipsos	2023	70% (81%)	16% [8% support some rights] (19%)	14% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	67% (72%)	26% 28%	7%	±3.6%	[133]
Armenia	Pew Research Center	2015	3% (3%)	96% (97%)	1%	±3%	[134] [135]
Aruba		2021	46%				[136]
Australia	Ipsos	2023	63% (70%)	27% [16% support some rights] (30%)	10% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	75% (77%)	23%	2%	±3.6%	[133]
Austria	Eurobarometer	2019	66% (69%)	30% (31%)	4%		[137]
Bahamas	AmericasBarometer	2015	11%	–	–		[138]
Belarus	Pew Research Center	2015	16% (16%)	81% (84%)	3%	±4%	[134] [135]
Belgium	Ipsos	2023	72% (81%)	17% [9% support some rights] (19%)	10% not sure	±3.5%	[132]
Belize	AmericasBarometer	2014	8%	–	–		[138]
Bolivia	AmericasBarometer	2017	35%	65%	–	±1.0%	[131]
Bosnia and Herzegovina	Pew Research Center	2015–2016	13% (14%)	84% (87%)	4%	±4%	[134] [135]
Brazil	Ipsos	2023	51% (64%)	29% [15% support some rights] (36%)	20% not sure	±3.5% [n]	[132]
	Pew Research Center	2023	52% (57%)	40% (43%)	8%	±3.6%	[133]
Bulgaria	Eurobarometer	2019	16% (18%)	74% (82%)	10%		[137]
Cambodia	Pew Research Center	2023	57% (58%)	42%	1%		[133]
Canada	Ipsos	2023	69% (80%)	17% [7% support some rights] (20%)	15% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	79% (84%)	15% (16%)	6%	±3.6%	[133]
Chile	Ipsos	2023	65% (73%)	24% [18% support some rights] (27%)	12%	±3.5%	[132]
China	Ipsos	2021	43% (52%)	39% [20% support some rights] (48%)	18% not sure	±3.5% [n]	[139]
Colombia	Ipsos	2023	49% (60%)	33% [21% support some rights] (40%)	18%		[132]
Costa Rica	CIEP	2018	35%	64%	1%		[140]
Croatia	Eurobarometer	2019	39% (41%)	55% (59%)	6%		[137]
Cuba	Apretaste	2019	63%	37%	–		[141]
Cyprus	Eurobarometer	2019	36% (38%)	60% (62%)	4%		[137]
Czech Republic	Median agency	2019	67%	–	–		[142]
Denmark	Eurobarometer	2019	89% (92%)	8% (8%)	3%		[137]
Dominica	AmericasBarometer	2017	10%	90%	–	±1.1%	[131]
Dominican Republic	CDN 37	2018	45%	55%	-		[143]
Ecuador	AmericasBarometer	2019	23% (31%)	51% (69%)	26%		[144]
El Salvador	Universidad Francisco Gavidia	2021		82.5%	–		[145]
Estonia	HumanrightsEE	2023	53% (58%)	39% (42%)	8%		[146]
Finland	Eurobarometer	2019	76% (78%)	21% (22%)	3%		[137]
France	Ipsos	2023	66% (73%)	25% [15% support some rights] (27%)	9% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	82% (85%)	14% (15%)	4%	±3.6%	[133]
Georgia	Women's Initiatives Supporting Group	2021	10% (12%)	75% (88%)	15%		[147]
Germany	Ipsos	2023	62% (71%)	25% [12% support some rights] (29%)	14% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	80% (82%)	18%	2%	±3.6%	[133]
Greece	Pew Research Center	2023	48% (49%)	49% (51%)	3%	±3.6%	[133]
	Eurobarometer	2023	57%	40%	3%		[148]
Grenada	AmericasBarometer	2017	12%	88%	–	±1.4%c	[131]
Guatemala	AmericasBarometer	2017	23%	77%	–	±1.1%	[131]
Guyana	AmericasBarometer	2017	21%	79%	–	±1.3%	[138]
Haiti	AmericasBarometer	2017	5%	95%	–	±0.3%	[131]
Honduras	CID Gallup	2018	17% (18%)	75% (82%)	8%		[149]
Hong Kong	Pew Research Center	2023	58% (59%)	40% (41%)	2%		[133]
Hungary	Ipsos	2023	47% (57%)	36% [20% support some rights] (43%)	18% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	31% (33%)	64% (67%)	5%	±3.6%	[133]
Iceland	Gallup	2006	89%	11%	–		[150]
India	Pew Research Center	2023	53% (55%)	43% (45%)	4%	±3.6%	[133]
Indonesia	Pew Research Center	2023	5%	92% (95%)	3%	±3.6%	[133]
Ireland	Ipsos	2023	64% (72%)	25% [13% support some rights] (28%)	11%		[132]
Israel	Pew Research Center	2023	36% (39%)	56% (61%)	8%	±3.6%	[133]
Italy	Ipsos	2023	61% (67%)	30% [21% support some rights] (33%)	9% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	73% (75%)	25%	2%	±3.6%	[133]
Jamaica	AmericasBarometer	2017	16%	84%	–	±1.0%	[131]
Japan	Kyodo News	2023	64% (72%)	25% (28%)	11%		[151]
	Asahi Shimbun	2023	72% (80%)	18% (20%)	10%		[152]
	Ipsos	2023	38% (49%)	40% [31% support some rights] (51%)	22% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	68% (72%)	26% (28%)	6%	±2.75%	[133]
Kazakhstan	Pew Research Center	2016	7% (7%)	89% (93%)	4%		[134] [135]
Kenya	Pew Research Center	2023	9%	90% (91%)	1%	±3.6%	[133]
Latvia	Eurobarometer	2019	24% (26%)	70% (74%)	6%		[137]
Liechtenstein	Liechtenstein Institut	2021	72%	28%	0%		[153]
Lithuania	Eurobarometer	2019	30% (32%)	63% (68%)	7%		[137]
Luxembourg	Eurobarometer	2019	85% (90%)	9% (10%)	6%		[137]
Malaysia	Pew Research Center	2023	17%	82% (83%)	1%		[133]
Malta	Eurobarometer	2019	67% (73%)	25% (27%)	8%		[137]
Mexico	Ipsos	2023	58% (67%)	28% [17% support some rights] (33%)	14% not sure	±4.8% [n]	[132]
	Pew Research Center	2023	63% (66%)	32% (34%)	5%	±3.6%	[133]
Moldova	Pew Research Center	2015	5% (5%)	92% (95%)	3%	±4%	[134] [135]
Mozambique (3 cities)	Lambda	2017	28% (32%)	60% (68%)	12%		[154]
Netherlands	Ipsos	2023	80% (85%)	14% [6% support some rights] (15%)	7% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	89% (90%)	10%	1%	±3.6%	[133]
New Zealand	Ipsos	2023	70% (78%)	20% [11% support some rights] (22%)	9%	±3.5%	[132]
Nicaragua	AmericasBarometer	2017	25%	75%	–	±1.0%	[131]
Nigeria	Pew Research Center	2023	2%	97% (98%)	1%	±3.6%	[133]
Norway	Pew Research Center	2017	72% (79%)	19% (21%)	9%		[134] [135]
Panama	AmericasBarometer	2017	22%	78%	–	±1.1%	[131]
Paraguay	AmericasBarometer	2017	26%	74%	–	±0.9%	[131]
Peru	Ipsos	2023	41% (51%)	40% [24% support some rights] (49%)	19%	±3.5% [n]	[132]
Philippines	SWS	2018	22% (26%)	61% (73%)	16%		[155]
Poland	Ipsos	2023	32% (36%)	57% [35% support some rights] (64%)	11%	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	41% (43%)	54% (57%)	5%	±3.6%	[133]
Portugal	Ipsos	2023	80% (84%)	15% [11% support some rights] (16%)	5%		[132]
Romania	Ipsos	2023	25% (30%)	59% [26% support some rights] (70%)	17%	±3.5%	[132]
Russia	Ipsos	2021	17% (21%)	64% [12% support some rights] (79%)	20% not sure	±4.8% [n]	[139]
	FOM	2019	7% (8%)	85% (92%)	8%	±3.6%	[156]
Saint Kitts and Nevis	AmericasBarometer	2017	9%	91%	–	±1.0%	[131]
Saint Lucia	AmericasBarometer	2017	11%	89%	–	±0.9%	[131]
Saint Vincent and the Grenadines	AmericasBarometer	2017	4%	96%	–	±0.6%	[131]
Serbia	Civil Rights Defender	2020	26%	–	–	±3.33%	[157]
Singapore	Ipsos	2023	32% (39%)	50% [23% support some rights] (61%)	19%	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	45% (47%)	51% (53%)	4%		[133]
Slovakia	Ipsos	2022	32% (36%)	56% (64%)	13%		[158]
Slovenia	Eurobarometer	2019	62% (64%)	35% (36%)	3%		[137]
South Africa	Ipsos	2023	57% (66%)	29% [10% support some rights] (34%)	14%	±3.5% [n]	[132]
	Pew Research Center	2023	38% (39%)	59% (61%)	3%	±3.6%	[133]
South Korea	Ipsos	2023	35% (45%)	42% [18% support some rights] (55%)	23% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	41% (42%)	56% (58%)	3%		[133]
Spain	Ipsos	2023	78% (82%)	17% [12% support some rights] (18%)	5% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	87% (90%)	10%	3%	±3.6%	[133]
Sri Lanka	Pew Research Center	2023	23% (25%)	69% (75%)	8%		[133]
Suriname	AmericasBarometer	2014	18%	–	–		[138]
Sweden	Ipsos	2023	75% (82%)	16% [7% support some rights] (18%)	9% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	92% (94%)	6%	2%	±3.6%	[133]
Switzerland	Ipsos	2023	54% (61%)	34% [16% support some rights] (39%)	13% not sure	±3.5%	[132]
Taiwan	CNA	2023	63%	37%			[159]
	Pew Research Center	2023	45% (51%)	43% (49%)	12%		[133]
Thailand	Ipsos	2023	55% (65%)	29% [18% support some rights] (35%)	16% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	60% (65%)	32% (35%)	8%		[133]
Trinidad and Tobago	AmericasBarometer	2014	16%	–	–		[138]
Turkey	Ipsos	2023	20% (28%)	52% [22% support some rights] (72%)	28% not sure	±3.5% [n]	[132]
Ukraine	Rating	2023	37% (47%)	42% (53%)	22%	±1.5%	[160]
United Kingdom	YouGov	2023	77% (84%)	15% (16%)	8%		[161]
	Ipsos	2023	64% (70%)	27% [14% support some rights] (30%)	9% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	74% (77%)	22% (23%)	4%	±3.6%	[133]
United States	Ipsos	2023	54% (64%)	31% [14% support some rights] (36%)	15% not sure	±3.5%	[132]
	Pew Research Center	2023	63% (65%)	34% (35%)	3%	±3.6%	[133]
Uruguay	Equipos Consultores	2019	59% (68%)	28% (32%)	13%		[162]
Venezuela	Equilibrium Cende	2023	55% (63%)	32% (37%)	13%		[163]
Vietnam	Pew Research Center	2023	65% (68%)	30% (32%)	5%		[133]

~~~