Φαίνεται πως το κυρίως μπάχαλο αυτές τις μέρες στην Ελλάδα είναι το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφύλων.
Με επέκταση στο θέμα του αν δικαιούται ένας άνθρωπος να αισθάνεται το φύλο του και τους πόθους του στην ψυχή του αντί να του λένε οι άλλοι πως πρέπει να αισθάνεται, πως να φέρεται και τι να ποθεί.
Και, παρά πέρα επέκταση στο αν έχουν δίκιο όλες οι μελέτες ανά τον κόσμο (κλικ για παράδειγμα) που λένε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες δεν έχουν στους χαρακτήρες και μετέπειτα ζωή την παραμικρή διαφορά με εκείνα που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες.
Η Ελλάδα, βέβαια, ήρθε στο θέμα με πολύ μεγάλη καθυστέρηση.
Ήδη, με πρώτη την Ολλανδία το 2001, εδώ και 22 χρόνια και μέχρι σήμερα, ο γάμος μεταξύ δύο ατόμων ιδίου φύλου έχει νομιμοποιηθεί σε πάνω από 35 χώρες συν τον περισσότερο Καναδά και πολλά από τα Κράτη των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής.
Για να πάω κατ’ ευθείαν στο ψητό της ανάρτησης, το πραγματικό θέμα είναι το κατά πόσο επιτρέπεται η θρησκεία να εισέρχεται στην νομοθεσία ενός κράτους και στο αν και πως το κράτος πρέπει να αναγνωρίζει τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Η ερώτηση όμως, πολύ συχνά, δεν θα έπρεπε να είναι το αν πρέπει να γίνεται κάτι, αλλά ποιος ο λόγος του να μην γίνεται.
Πέντε αποφθέγματα του Βολταίρου (1694-1778)
Η θρησκεία ξεκίνησε όταν ο πρώτος απατεώνας συνάντησε τον πρώτο ανόητο.
Για να μάθετε ποιος σας κυβερνά, απλώς βρείτε ποιους δεν επιτρέπεται να επικρίνετε.
Ο Θεός δημιούργησε το σεξ. Οι ιερείς δημιούργησαν τον γάμο.
Αυτοί που μπορούν να σας κάνουν να πιστέψετε παραλογισμούς,
μπορούν να σας κάνουν να διαπράξετε φρικαλεότητες.
Κρίνετε έναν άνθρωπο από τις ερωτήσεις του και όχι από τις απαντήσεις του.
Είναι άραγε σωστό, τον εικοστό πρώτο αιώνα, η νομοθεσία ενός κράτους να επηρεάζεται από την προσωπική πίστη μέρους των πολιτών, είτε αυτή η πίστη βασίζεται στην θρησκεία τους είτε απλά στη γνώμη τους; Είναι βέβαια ευκολότερο να πούμε ότι η προσωπική γνώμη δεν πρέπει να επιβάλλεται σε άλλους που δεν την ασπάζονται παρά να πούμε ότι η θρησκεία δεν μπορεί να επηρεάζει το κράτος. Η Θρησκεία αιτιολογεί και θεμελειώνει την προσωπική γνώμη.
Ο διαχωρισμός μεταξύ Θρησκείας και Κράτους είναι ένα θέμα κεντρικό στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνιολογική εξέλιξη μετά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό. Παντού και ιδιαίτερα στον Δυτικό κόσμο, αλλά όχι τόσο στην Ελλάδα όπου η Θρησκεία και το Κράτος είναι ακόμα ασφυκτικά συνυφασμένα. Στην Ελλάδα όπου η προσωπική γνώμη παρουσιάζεται σαν απόδειξη του σωστού και του λάθους.
Το κατά πόσο και πως η Θρησκεία αναμιγνύεται με το Κράτος στην Ελλάδα είναι εμφανέστατο σε κραυγαλέα παραδείγματα όπως αυτό: όταν ορκίζονται υπουργοί του κράτους, μαζεύονται όλοι μπουλούκι, ακουμπάει ένας (ή μία) το βαγγέλιο στο τραπέζι μπροστά από τον παπά και οι υπόλοιποι ακουμπάνε τους ώμους των μπροστινών τους. Ίδιο σκεπτικό με το όπως όταν παντρευτήκαμε με την Μαργαρίτα, και ο Αμερικανός Κουμπάρος μας δεν ήταν Ορθόδοξος, έπρεπε να βρούμε μια Ελληνίδα να ακουμπήσει με το μικρό της δάκτυλο το δεξί χέρι του κουμπάρου καθώς εκείνος άλλαζε τα στέφανα. Κάτι σαν καλωδίωση, να δεις, για να διοχετευτεί ο θεός, γιατί χωρίς καλωδίωση ο θεός δεν διοχετεύεται κατά πως φαίνεται να λέει η Εκκλησία... Όσο για το μπουλούκι των ορκιζόμενων υπουργών, την στιγμή εκείνη της ορκωμοσίας, όχι μόνο διαχωρισμός Θρησκείας και Κράτους δεν υπάρχει, αλλά το Κράτος γίνεται Θρησκευτικό.
Σε άλλες Δυτικές χώρες, η τελετή ορκωμοσίας υπουργών στην Ελλάδα έχει θέση όχι τόσο στις ειδήσεις αλλά σε κωμωδίες.
Τι έχουμε λοιπόν να πούμε όσον αφορά τον διαχωρισμό Κράτους και Θρησκείας;
Πριν αρχίσουμε ο καθένας το μακρύ μας και το κοντό μας, ως προς το κατά πόσο τα θρησκευτικά ήθη και οι προσωπικές γνώμες των μεν επιτρέπεται να καθορίζουν τα δικαιώματα όλων των πολιτών συμπεριλαμβανημένων των δε είτε τους αρέσει είτε όχι, και την μεταχείρισή τους από το κράτος, ηθικά, πρακτικά και οικονομικά, ας δούμε ποιος στην Ιστορία της συγκεκριμένης θρησκείας είναι ο πρώτος που είπε ότι το κράτος και η θρησκεία δεν πρέπει να μπερδεύονται και πρέπει να είναι εντελώς ξεχωριστά.
Το εξήγησε πεντακάθαρα ο Ιησούς από την Ναζαρέτ όταν είπε «ἀπόδοτε οὖν τα Καίσαρος Καίσαρι καί τα τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ».
Ελεύθερη απόδοση στα νέα Ελληνικά: «Φερθείτε προς το κράτος ως πολίτες του κράτους και προς τον θεό ως πιστοί του θεού, αλλά μην μπερδεύετε, να σας χαρώ, το ένα με το άλλο, γιατί αυτά όλα που λέω περί αγάπης και βασιλείας του ουρανού θα τα ανακατώσουνε με την αυτοκρατορία της Ρώμης και θα πούνε ότι ξεσηκώνω επανάσταση, θα με σταυρώσουνε οι Ρωμαίοι τον κακομοίρη εμένα τον Εβραίο, και άντε μετά εσείς να βγάλτε άκρη.»
Έτσι είπε ο άνθρωπος! Δεν φταίω ούτε εγώ, ούτε οι άνθρωποι που επιλέγουν με ποιόν ή ποιά να μοιραστούν την ζωή τους –όπως και ο Γιεσουά είχε κολλητή την μορφωμένη και από καλή και εύπορη οικογένεια Μαρία από τα Μάγδαλα την οποία η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τον μεσαίωνα την έβγαλε πουτάνα μη και την πάρουμε στα σοβαρά την γυναίκα για Μαθήτρια του περιβόητου περιπλανώμενου Ραβίνου αντί για αμαρτούσα γυνή. Τον οποίο Ραβίνο τον δόλιο (Ραβίνος, όπως αποκαλούν τον Ιησού στην Καινή Διαθήκη, σημαίνει Δάσκαλος) 1.698 χρόνια τώρα από τον Constantine και την Νίκαια τον αντιπροσωπεύει επί Γης η κυβερνητικά δομημένη οργάνωση του Χριστιανισμού που τον έφερε στους μη-Εβραίους ο Σαούλ από την Ταρσό, που τον λέμε Παύλο στην Ελλάδα και Πάολο στην Ρώμη, και Πωλ αλλού. Ο «Χριστιανισμός» είναι Παυλισμός και έχει να κάνει με τον Γεσουά όσο έχει ο Λενινισμός να κάνει με τον Μαρξ.
Κι’ αν της Ελληνικής Αυτοκέφαλης και Ανεγκέφαλης Εκκλησίας και των προβάτων της δεν τους αρέσει αυτό που δίδαξε ο Χριστούλης περί θεού και κράτους… αυτό δεν θα το λύσει ένα δημοψήφισμα (άλλωστε η ψήφος του λαού εξέλεξε και τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ) αλλά το απαντά η λογική: Εκείνη η Λογική που μας την έφερε ο Διαφωτισμός μετά την Αναγέννηση, παντού εκτός από την Ελλάδα η οποία Ελλάδα ούτε Αναγέννηση πέρασε ούτε Διαφωτισμό αλλά πήγε κατ' ευθείαν στην ξερολίαση. που μας χρωστάνε πολιτισμό, ρε! και για τους οποίους Ρωμιούς τον γαλανομάτη, ξανθό Χριστούλη τον σκοτώσανε οι κακοί Εβραίοι, όχι οι Ρωμαίοι. Και αυτοί οι τα πάντα γιγνώσκοντες Ρωμιοί τώρα πιστεύουν ότι είναι σωστό να επιβάλλουν τα δικά τους πιστεύω σε όλους.
Αμέτι τους χαμέτι τό 'χουν μερικοί να μπάζουν την θρησκεία τους στις κρεβατοκάμαρες των άλλων...
Και μόνο το να ρωτάμε αν τα ήθη και επιταγές μιας οργανωμένης θρησκείας πρέπει να εισέρχονται στην νομοθεσία του κράτους και να προσδιορίζουν τι δικαιώματα έχουν ή δεν έχουν όλοι οι πολίτες, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί θλιβερό και μεσαιωνικό. Στην Αρχαία Ελλάδα άραγε τι πιστεύανε και τι έπρατταν με το θέμα της ομοφυλοφιλίας και της αγάπης μεταξύ ανδρών; στην Αθήνα; στην Σπάρτη;
Κατά την Ερευνητική Εγκυκλοπαίδεια Πολιτικής, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης:
Κλικ εδώ για την σελίδα, σχετικά με ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα.
Και στα Ελληνικά, στην σελίδα Ψυχολογία Τώρα, κλικ εδώ για Ελληνική άποψη βασισμένη σε εργασία γιατρών.
γαλλοϊταλική ταινία του 1957 σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν.
Ο Πιέρ Βανέκ (Χριστός), η Μελίνα (Μαγδαληνή) και ένα πρόβατο.
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται του Νίκου Καζαντζάκη.
~~~
Όσον αφορά τον διαχωρισμό μεταξύ Κράτους και Θρησκείας στην νεότερη εποχή, ο πρώτος Συνταγματικός διαχωρισμός θεσμοθετήκηκε στο Σύνταγμα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής το 1787. Από τότε και σε άλλα Κράτη, είτε στο Σύνταγμά τους είτε με νόμους όπως στην Γαλλία με τον νόμο περί λαϊκισμού του 1905, και στο Σύνταγμα της Ιταλίας όπου η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθορίζεται ως εντελώς ξεχωριστή (!) του κράτους.
Η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου το Άρθρο 3 του Συντάγματος συγχέει Κράτος και Θρησκεία χωρίς η φρασεολογία να είναι ακριβής, και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να λεχθεί ότι υπάρχει πραγματικός διαχωρισμός μεταξύ Κράτους και Θρησκείας, στην Ελλάδα.
Όπως θα δείται στην παρακάτω φρασεολογία, η θεσμοθέτηση του αν υπάρχει καθαρός διαχωρισμός ή όχι μεταξύ Κράτους και Θρησκείας στην Ελλάδα είναι άρες μάρες κουκουνάρες, ή, άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε και πρώτα ο Θεός μεγάλ'η χάρι του.
Σύνταγμα της Ελλάδας:
Άρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)
1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
3. Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη.
Άρθρο 5
1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Και διερωτάται κάποιος που διαβάζει το Ελληνικό Σύνταγμα, Άρθρο 5.1., πως άραγε προσδιορίζει κανείς τα «χρηστά ήθη»; ποιος τα προσδιορίζει; Τι είναι «χρηστά ήθη»; Ένας άνδρας που αγαπά άνδρα, ή γυναίκα που αγαπά γυναίκα, δεν είναι χρηστών ηθών; (Σημ.: Χρηστά Ηθη με ήτα αντί για γιώτα δεν εννοούν τα του Χριστού)
Από την άλλη μεριά, το Σύνταγμα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής είναι πιο σαφές. Κατά την Πρώτη Τροποποίηση στην Διακύρηξη των Δικαιωμάτων, στο Σύνταγμα: «Congress shall make no law respecting an establishment of religion» (Το Κογκρέσο δεν θα θεσπίσει νόμο που να σέβεται [να σχετίζεται με/να εγκαθιδρύει] το θεσμό της θρησκείας). Το 1787 το γράψανε αυτό, πριν 236 χρόνια, στο τέλος της Εποχής του Διαφωτισμού.
Η πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα τίθεται, κατά τις δημοσκοπήσεις, υπέρ του γάμου μεταξύ ομοφύλων. Η Εκκλησία τίθεται εναντίων. Ούτε όμως το ένα ούτε το άλλο έχει την παραμικρή σημασία σε πολίτευμα και κράτος του εικοστού πρώτου αιώνα, επειδή ούτε από την πλειοψηφία εξαρτάται να πεί ναι, ούτε από την Εκκλησία να πει όχι. Το κράτος έχει την υποχρέωση να διαφυλάσσει τα δικαιώματα όλων, ιδιαίτερα των μειονοτήτων, τελεία και παύλα. Αν η εξάσκηση δικαιωμάτων εξαρτάται από την γνώμη της πλειοψηφίας τότε, παραδόξως, δεν πρόκειται για δημοκρατία αλλά για δικτατορία των πολλών επί των λίγων. Άλλο, σε μια δημοκρατία, να έρχεται ένα κόμμα δεύτερο ή τρίτο, και να υπάρχει σαν αντιπολίτευση, και άλλο όταν ένα δικαίωμα δεν υπάρχει καθόλου, απαγορευμένο από τους πολλούς. Θα ήταν παραδείγματος χάριν σαν το ΚΚΕ να μην έχει δικαίωμα να υπάρχει καν (εντός ή εκτός Βουλής) επειδή το θέλουν μόνο ένα 10% περίπου των πολιτών. Στην περίπτωση του γάμου μεταξύ ομοφύλων, αν κάποιος διαφωνεί με την πρακτική ας μην παντρευτεί ομόφυλο και ας μην σχετίζεται με παντρεμένους ομόφυλους, και ας μην παντρεύει ομόφυλους η Εκκλησία. Δεν μπορεί όμως να αφαιρέσει το δικαίωμα εκείνων που το ποθούν, ούτε το δικαίωμα τους να παντρευτούν εκτός εκκλησίας και να απολαύσουν τα ίδια δικαιώματα, πολιτιστικά και οικονομικά και φορολογικά και κληρονομικά όπως οι ετερόφιλοι. Έτσι τουλάχιστον έφτασαν στα τέλη του εικοστού αιώνα να σκέπτονται οι κοινωνίες που πέρασαν και Αναγέννηση και Διαφωτισμό.
Πότε αποποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία στις ευρωπαϊκές χώρες:
- Ιταλία: 1889
- Ελβετία: 1942
- Ελλάδα: 1951
- Ουγγαρία: 1961
- Αγγλία: 1967
- Αυστρία: 1971
- Ισπανία: 1978
- Γαλλία: 1982
- Ρωσία: 1993
- Γερμανία: 1994
Ενώ στην Ελλάδα η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε το 1951 και το Σύμφωνο Συμβίωσης (αποκλειστικά για ομοφυλόφιλους) θεσμοθετήθηκε το 2008, η πρόταση του να θεσμοθετηθεί ο γάμος (εκτός Εκκλησίας) για τους ομοφυλόφιλους βρίσκει μεγάλη αντίσταση η οποία είναι βασισμένη ως επί το πλείστο, αμέσως ή εμμέσως, στην Ελληνική Εκκλησία.
Θέση σχετικά με την ομοφυλοφιλία ανάμεσα στις κυρίως Θρησκείες σήμερα:
- Θρησκείες που ως επί το πλείστο τίθενται ευθέως εναντίων της ομοφυλοφιλίας:
Αβρααμικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ.
Οι Αβρααμικές θρησκείες είναι μια ομάδα θρησκειών, κυρίως ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, με επίκεντρο τη λατρεία του Θεού του Αβραάμ.
- Θρησκείες που δεν λαβαίνουν άμεση θέση εναντίων της ομοφυλοφιλίας:
Ινδουισμός, Βουδισμός, Παγανισμός.
Νομιμότης γάμου μεταξύ ομόφυλων:
Πηγή του παρακάτω πίνακα, Wikipedia, Same sex marriage
Χώρες της Ευρώπης,
από τον παρακάτω πίνακα, όπου ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων είναι νόμιμος:
Αυστρία, Βέλγιο, Δανία,
Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ισλανδία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Νορβηγία,
Πορτογαλία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο.
Χώρες της Ευρώπης,
από τον παρακάτω πίνακα, όπου μόνο το σύμφωνο συμβίωσης είναι κατοχυρωμένο:
Κροατία, Κύπρος,
Τσεχία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Λιχτενστάιν.
Χώρες της Ευρώπης,
από τον παρακάτω πίνακα, όπου μόνο σε ορισμένα μέρη γίνονται γάμοι μεταξύ
ομοφυλόφιλων:
Λευκορωσία,
Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Λάτβια,
Λιθουανία, Μολδαβία, Πολωνία, Ρουμανία, Ρωσία, Σερβία, Σλοβακία, Ουκρανία.
Χώρες της Ευρώπης
όπου η ομοφυλοφιλία απαγορεύεται από τον νόμο:
Καμία.
- Opinion polls for same-sex marriage by country
| Country | Pollster | Year | For[l] | Against[l] | Neither[m] | Margin of error | Ref. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Andorra | Institut d'Estudis Andorrans | 2013 | 70% (79%) | 19% (21%) | 11% | [130] | |
 Antigua and Barbuda | AmericasBarometer | 2017 | 12% | – | – | [131] | |
 Argentina | Ipsos | 2023 | 70% (81%) | 16% [8% support some rights] (19%) | 14% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 67% (72%) | 26% 28% | 7% | ±3.6% | [133] | |
 Armenia | Pew Research Center | 2015 | 3% (3%) | 96% (97%) | 1% | ±3% | [134] [135] |
 Aruba | 2021 | 46% | [136] | ||||
 Australia | Ipsos | 2023 | 63% (70%) | 27% [16% support some rights] (30%) | 10% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 75% (77%) | 23% | 2% | ±3.6% | [133] | |
 Austria | Eurobarometer | 2019 | 66% (69%) | 30% (31%) | 4% | [137] | |
 Bahamas | AmericasBarometer | 2015 | 11% | – | – | [138] | |
 Belarus | Pew Research Center | 2015 | 16% (16%) | 81% (84%) | 3% | ±4% | [134] [135] |
 Belgium | Ipsos | 2023 | 72% (81%) | 17% [9% support some rights] (19%) | 10% not sure | ±3.5% | [132] |
 Belize | AmericasBarometer | 2014 | 8% | – | – | [138] | |
 Bolivia | AmericasBarometer | 2017 | 35% | 65% | – | ±1.0% | [131] |
 Bosnia and Herzegovina | Pew Research Center | 2015–2016 | 13% (14%) | 84% (87%) | 4% | ±4% | [134] [135] |
 Brazil | Ipsos | 2023 | 51% (64%) | 29% [15% support some rights] (36%) | 20% not sure | ±3.5% [n] | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 52% (57%) | 40% (43%) | 8% | ±3.6% | [133] | |
 Bulgaria | Eurobarometer | 2019 | 16% (18%) | 74% (82%) | 10% | [137] | |
 Cambodia | Pew Research Center | 2023 | 57% (58%) | 42% | 1% | [133] | |
 Canada | Ipsos | 2023 | 69% (80%) | 17% [7% support some rights] (20%) | 15% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 79% (84%) | 15% (16%) | 6% | ±3.6% | [133] | |
 Chile | Ipsos | 2023 | 65% (73%) | 24% [18% support some rights] (27%) | 12% | ±3.5% | [132] |
 China | Ipsos | 2021 | 43% (52%) | 39% [20% support some rights] (48%) | 18% not sure | ±3.5% [n] | [139] |
 Colombia | Ipsos | 2023 | 49% (60%) | 33% [21% support some rights] (40%) | 18% | [132] | |
 Costa Rica | CIEP | 2018 | 35% | 64% | 1% | [140] | |
 Croatia | Eurobarometer | 2019 | 39% (41%) | 55% (59%) | 6% | [137] | |
 Cuba | Apretaste | 2019 | 63% | 37% | – | [141] | |
 Cyprus | Eurobarometer | 2019 | 36% (38%) | 60% (62%) | 4% | [137] | |
 Czech Republic | Median agency | 2019 | 67% | – | – | [142] | |
 Denmark | Eurobarometer | 2019 | 89% (92%) | 8% (8%) | 3% | [137] | |
 Dominica | AmericasBarometer | 2017 | 10% | 90% | – | ±1.1% | [131] |
 Dominican Republic | CDN 37 | 2018 | 45% | 55% | - | [143] | |
 Ecuador | AmericasBarometer | 2019 | 23% (31%) | 51% (69%) | 26% | [144] | |
 El Salvador | Universidad Francisco Gavidia | 2021 | 82.5% | – | [145] | ||
 Estonia | HumanrightsEE | 2023 | 53% (58%) | 39% (42%) | 8% | [146] | |
 Finland | Eurobarometer | 2019 | 76% (78%) | 21% (22%) | 3% | [137] | |
 France | Ipsos | 2023 | 66% (73%) | 25% [15% support some rights] (27%) | 9% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 82% (85%) | 14% (15%) | 4% | ±3.6% | [133] | |
 Georgia | Women's Initiatives Supporting Group | 2021 | 10% (12%) | 75% (88%) | 15% | [147] | |
 Germany | Ipsos | 2023 | 62% (71%) | 25% [12% support some rights] (29%) | 14% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 80% (82%) | 18% | 2% | ±3.6% | [133] | |
 Greece | Pew Research Center | 2023 | 48% (49%) | 49% (51%) | 3% | ±3.6% | [133] |
| Eurobarometer | 2023 | 57% | 40% | 3% | [148] | ||
 Grenada | AmericasBarometer | 2017 | 12% | 88% | – | ±1.4%c | [131] |
 Guatemala | AmericasBarometer | 2017 | 23% | 77% | – | ±1.1% | [131] |
 Guyana | AmericasBarometer | 2017 | 21% | 79% | – | ±1.3% | [138] |
 Haiti | AmericasBarometer | 2017 | 5% | 95% | – | ±0.3% | [131] |
 Honduras | CID Gallup | 2018 | 17% (18%) | 75% (82%) | 8% | [149] | |
 Hong Kong | Pew Research Center | 2023 | 58% (59%) | 40% (41%) | 2% | [133] | |
 Hungary | Ipsos | 2023 | 47% (57%) | 36% [20% support some rights] (43%) | 18% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 31% (33%) | 64% (67%) | 5% | ±3.6% | [133] | |
 Iceland | Gallup | 2006 | 89% | 11% | – | [150] | |
 India | Pew Research Center | 2023 | 53% (55%) | 43% (45%) | 4% | ±3.6% | [133] |
 Indonesia | Pew Research Center | 2023 | 5% | 92% (95%) | 3% | ±3.6% | [133] |
 Ireland | Ipsos | 2023 | 64% (72%) | 25% [13% support some rights] (28%) | 11% | [132] | |
 Israel | Pew Research Center | 2023 | 36% (39%) | 56% (61%) | 8% | ±3.6% | [133] |
 Italy | Ipsos | 2023 | 61% (67%) | 30% [21% support some rights] (33%) | 9% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 73% (75%) | 25% | 2% | ±3.6% | [133] | |
 Jamaica | AmericasBarometer | 2017 | 16% | 84% | – | ±1.0% | [131] |
 Japan | Kyodo News | 2023 | 64% (72%) | 25% (28%) | 11% | [151] | |
| Asahi Shimbun | 2023 | 72% (80%) | 18% (20%) | 10% | [152] | ||
| Ipsos | 2023 | 38% (49%) | 40% [31% support some rights] (51%) | 22% not sure | ±3.5% | [132] | |
| Pew Research Center | 2023 | 68% (72%) | 26% (28%) | 6% | ±2.75% | [133] | |
 Kazakhstan | Pew Research Center | 2016 | 7% (7%) | 89% (93%) | 4% | [134] [135] | |
 Kenya | Pew Research Center | 2023 | 9% | 90% (91%) | 1% | ±3.6% | [133] |
 Latvia | Eurobarometer | 2019 | 24% (26%) | 70% (74%) | 6% | [137] | |
 Liechtenstein | Liechtenstein Institut | 2021 | 72% | 28% | 0% | [153] | |
 Lithuania | Eurobarometer | 2019 | 30% (32%) | 63% (68%) | 7% | [137] | |
 Luxembourg | Eurobarometer | 2019 | 85% (90%) | 9% (10%) | 6% | [137] | |
| Pew Research Center | 2023 | 17% | 82% (83%) | 1% | [133] | ||
 Malta | Eurobarometer | 2019 | 67% (73%) | 25% (27%) | 8% | [137] | |
 Mexico | Ipsos | 2023 | 58% (67%) | 28% [17% support some rights] (33%) | 14% not sure | ±4.8% [n] | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 63% (66%) | 32% (34%) | 5% | ±3.6% | [133] | |
 Moldova | Pew Research Center | 2015 | 5% (5%) | 92% (95%) | 3% | ±4% | [134] [135] |
 Mozambique (3 cities) | Lambda | 2017 | 28% (32%) | 60% (68%) | 12% | [154] | |
 Netherlands | Ipsos | 2023 | 80% (85%) | 14% [6% support some rights] (15%) | 7% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 89% (90%) | 10% | 1% | ±3.6% | [133] | |
 New Zealand | Ipsos | 2023 | 70% (78%) | 20% [11% support some rights] (22%) | 9% | ±3.5% | [132] |
 Nicaragua | AmericasBarometer | 2017 | 25% | 75% | – | ±1.0% | [131] |
 Nigeria | Pew Research Center | 2023 | 2% | 97% (98%) | 1% | ±3.6% | [133] |
 Norway | Pew Research Center | 2017 | 72% (79%) | 19% (21%) | 9% | [134] [135] | |
 Panama | AmericasBarometer | 2017 | 22% | 78% | – | ±1.1% | [131] |
 Paraguay | AmericasBarometer | 2017 | 26% | 74% | – | ±0.9% | [131] |
 Peru | Ipsos | 2023 | 41% (51%) | 40% [24% support some rights] (49%) | 19% | ±3.5% [n] | [132] |
 Philippines | SWS | 2018 | 22% (26%) | 61% (73%) | 16% | [155] | |
 Poland | Ipsos | 2023 | 32% (36%) | 57% [35% support some rights] (64%) | 11% | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 41% (43%) | 54% (57%) | 5% | ±3.6% | [133] | |
 Portugal | Ipsos | 2023 | 80% (84%) | 15% [11% support some rights] (16%) | 5% | [132] | |
 Romania | Ipsos | 2023 | 25% (30%) | 59% [26% support some rights] (70%) | 17% | ±3.5% | [132] |
 Russia | Ipsos | 2021 | 17% (21%) | 64% [12% support some rights] (79%) | 20% not sure | ±4.8% [n] | [139] |
| FOM | 2019 | 7% (8%) | 85% (92%) | 8% | ±3.6% | [156] | |
 Saint Kitts and Nevis | AmericasBarometer | 2017 | 9% | 91% | – | ±1.0% | [131] |
 Saint Lucia | AmericasBarometer | 2017 | 11% | 89% | – | ±0.9% | [131] |
 Saint Vincent and the Grenadines | AmericasBarometer | 2017 | 4% | 96% | – | ±0.6% | [131] |
 Serbia | Civil Rights Defender | 2020 | 26% | – | – | ±3.33% | [157] |
 Singapore | Ipsos | 2023 | 32% (39%) | 50% [23% support some rights] (61%) | 19% | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 45% (47%) | 51% (53%) | 4% | [133] | ||
 Slovakia | Ipsos | 2022 | 32% (36%) | 56% (64%) | 13% | [158] | |
 Slovenia | Eurobarometer | 2019 | 62% (64%) | 35% (36%) | 3% | [137] | |
 South Africa | Ipsos | 2023 | 57% (66%) | 29% [10% support some rights] (34%) | 14% | ±3.5% [n] | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 38% (39%) | 59% (61%) | 3% | ±3.6% | [133] | |
 South Korea | Ipsos | 2023 | 35% (45%) | 42% [18% support some rights] (55%) | 23% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 41% (42%) | 56% (58%) | 3% | [133] | ||
 Spain | Ipsos | 2023 | 78% (82%) | 17% [12% support some rights] (18%) | 5% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 87% (90%) | 10% | 3% | ±3.6% | [133] | |
 Sri Lanka | Pew Research Center | 2023 | 23% (25%) | 69% (75%) | 8% | [133] | |
 Suriname | AmericasBarometer | 2014 | 18% | – | – | [138] | |
 Sweden | Ipsos | 2023 | 75% (82%) | 16% [7% support some rights] (18%) | 9% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 92% (94%) | 6% | 2% | ±3.6% | [133] | |
 Switzerland | Ipsos | 2023 | 54% (61%) | 34% [16% support some rights] (39%) | 13% not sure | ±3.5% | [132] |
 Taiwan | CNA | 2023 | 63% | 37% | [159] | ||
| Pew Research Center | 2023 | 45% (51%) | 43% (49%) | 12% | [133] | ||
 Thailand | Ipsos | 2023 | 55% (65%) | 29% [18% support some rights] (35%) | 16% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 60% (65%) | 32% (35%) | 8% | [133] | ||
 Trinidad and Tobago | AmericasBarometer | 2014 | 16% | – | – | [138] | |
 Turkey | Ipsos | 2023 | 20% (28%) | 52% [22% support some rights] (72%) | 28% not sure | ±3.5% [n] | [132] |
 Ukraine | Rating | 2023 | 37% (47%) | 42% (53%) | 22% | ±1.5% | [160] |
 United Kingdom | YouGov | 2023 | 77% (84%) | 15% (16%) | 8% | [161] | |
| Ipsos | 2023 | 64% (70%) | 27% [14% support some rights] (30%) | 9% not sure | ±3.5% | [132] | |
| Pew Research Center | 2023 | 74% (77%) | 22% (23%) | 4% | ±3.6% | [133] | |
 United States | Ipsos | 2023 | 54% (64%) | 31% [14% support some rights] (36%) | 15% not sure | ±3.5% | [132] |
| Pew Research Center | 2023 | 63% (65%) | 34% (35%) | 3% | ±3.6% | [133] | |
 Uruguay | Equipos Consultores | 2019 | 59% (68%) | 28% (32%) | 13% | [162] | |
 Venezuela | Equilibrium Cende | 2023 | 55% (63%) | 32% (37%) | 13% | [163] | |
 Vietnam | Pew Research Center | 2023 | 65% (68%) | 30% (32%) | 5% | [133] |
~~~
Εσύ καλά τα λες. Το πρόβλημα κτγμ δεν είναι η εκκλησία, ούτε το κράτος, αλλά οι πολίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάσαι που κάποτε η Ελλάδα είχε οικονομική κρίση; Κάπου στο μακρινό (αιώνες) 2011; Τότε είχε διαδοθεί μια ιστορία ότι ένας τύπος "ρεζιλεύτηκε" επειδή δεν είχε 20.000 ευρω για να κάνει τον γάμο της κορούλας του. Δεν έχει σημασία το αν η ιστορία είναι αληθινή ή όχι. Σημασία έχει ότι όλοι το θεώρησαν φυσιολογικό.
Ο γάμος είναι τζέρτζελο και επίδειξη (μαύρου) χρήματος. Μια κοινωνία από απολίτιστους τσιφτετέλληνες τζομπαναραίους γουστάρει - θρησκευτικό παρακαλώ - γάμο. Ο πολιτικός γάμος είχε γίνει λίιιιιιιιγο πιο δημοφιλής όσο οι τσέπες ήταν άδειες. Τώρα που ο κούλης μοιράζει επιδόματα, τώρα που όλοι έχουν γίνει υπερφραγκάτοι με (κατα)μαυρα, ο πολιτικός γάμος ξανασβήνει.
Ξέρεις καλέ μου φίλε γιατί η εκκλησία έχει τόση εξουσία ειδικά στην Ελλάδα; Επειδή μπορεί!
Κι εγώ αν είχα 20.000 λυσσαμένους τζομπαναραίους _κάθε_ χρόνο να στέκονται ουρά στην πόρτα μου για να τους επιτρέψω να ξασαλώσουν, θα ήμουν Εξουσία, θα ανεβοκατέβαζα κυβερνήσεις.
Ξέρεις γιατί σε άλλες χώρες η εκκλησία δεν έχει (τόση) εξουσία; Επειδή στις άλλες χώρες οι τσιφτετέλογερμανοί, τσιφτετελοσουηδοί, τσιφτετελοεγγλέζοι κ.ο.κ. είναι _πολύ_ λιγότεροι.
Το σύμφωνο συμβίωσης προσφέρει νομικά σχεδόν τα ίδια πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα με έναν γάμο. Το σύμφωνο συμβίωσης επιτρέπει - εδώ και κάμποσα χρόνια - ομόφυλα ζευγάρια. Στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2020 υπογράφτηκαν 7.900 σύμφωνα συμβίωσης, από τα οποία 200 ήταν από ομόφυλα ζευγάρια.
Κυριολεκτικά, ο κόσμος καίγεται (Ουκρανία, Κίνα, Περσικός, Ισραήλ) και το **μπιιιπ** χτενίζεται. Πρόκειται για ένα μη-θέμα. Οποιος θέλει να πάρει τον/την εκλεκτό/ή της καρδιάς του, μπορεί ανετότατα να κάνει ένα σύμφωνο συμβίωσης, ότι σεξουαλικό προσανατολισμό και να έχει. Ισχύει εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα.
Για χατήρι των 200 ζευγαριών που θεωρητικά γουστάρουν κάτι παραπάνω από το σύμφωνο συμβίωσης, έχουμε κάψει φλάτζα. Δεν αξίζουν ούτε τα bytes που καίει η google για το θέμα.
Εσύ γράφεις ότι φταίει η σκοταδιστική εκκλησία. Πιστεύω πως δεν φταίει. Κι εμένα αν τα ανεγκέφαλα χάπατα ήθελαν να μου χαρίσουν 30 μύρια/χρόνο, δεν θα έλεγα όχι. Ιδίως όταν έχουν _ήδη_ την εναλλακτική του σύμφωνου συμβίωσης και δεν την χρησιμοποιούν.
Καλησπερούδια αγαπητέ μου Jolly Roger!
ΔιαγραφήΦυσικά μπορώ να συμφωνήσω ότι «το πρόβλημα είναι οι πολίτες και όχι η Εκκλησία ή το Κράτος», με την έννοια και στο πλαίσιο του ότι και η Εκκλησία και το Κράτος διαμορφώνονται διαχρονικά από τους πολίτες σαν κότα και αυγό. Το ότι η Εκκλησία «μπορεί» είναι επειδή της το επιτρέπουν, και το Κράτος λειτουργεί από εκείνους που γέννησαν, ανέθρεψαν και ψήφισαν οι πολίτες.
Αν υπάρχει ένα θέμα σε όλη την ανάρτηση που θα επέλεγα σαν αντιπροσωπευτικό της ανάρτησης είναι το Άρθρο 3 και το Άρθρο 5.1 του Συντάγματος. Αυτό είναι ντροπή, κωμωδία για δυτική χώρα που καυχάται ότι είναι και μανούλα του πολιτισμού. Δεν «φταίει» η Εκκλησία, ούτε είναι σκοταδιστική περισσότερο από όσο είναι μια θρησκεία εκ του ορισμού της, όταν σερβίρει αυτά που σερβίρει σε εκείνους που ζητάνε την χνουδωτή ζεστασιά και ασφάλεια του σκοταδιού. Η έλλειψη διαχωρισμού Κράτους και Θρησκείας φταίει… :-)
Το ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ Κράτους και Θρησκείας είναι το μεγαλύτερο θέμα, που σήμερα κάνει θόρυβο λόγο της κοινωνικής αντιμετώπισης των ομοφυλόφιλων. Με αυτή την έννοια δεν φταίει τόσο η Εκκλησία, που βρίσκει και τα κάνει, όσο το Κράτος που είναι παραδομένο στην Εκκλησία χειροπόδαρα. Όταν δω υπουργούς να ορκίζονται σηκώνοντας το δεξί χέρι μπροστά σε έναν δικαστή αντί να καλωδιώνουν τον θεό στο βαγγέλιο του παπά, θα αισθανθώ καλύτερα :-) Μετά την ορκωμοσία μπορούν να πάνε ιδιωτικά σε μια εκκλησία ν’ ανάψουνε κεράκι.
Βέβαια για κάθε 200 άτομα που «φαίνονται» (σε οποιοδήποτε θέμα) μπορεί να υπάρχουν 2.000 με 20.000 από πίσω που δεν φαίνονται, αλλά όσοι και να είναι, αυτό που θεωρητικά έχει νομίζω σημασία είναι το κατά πόσο το Κράτος αποδίδει τα δικαιώματά τους, ιδιαίτερα στην περίπτωση μειοψηφίας (παρεμπιπτόντως, 2% έως 7% οποιουδήποτε πληθυσμού ταυτίζονται ως LGBT. Στην Ελλάδα, πχ., μπορεί να μιλάμε για πολύ πάνω από μισό εκατομμύριο).
Και φυσικά το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να είναι τραγικά ασήμαντο, αυτό καθ’ αυτό, μπροστά στα παγκόσμια προβλήματα και άλλα εγχώρια προβλήματα, αλλά δεν παύει να είναι έστω και συμβολικά ενδεικτικό του βαθύτερου λόγου για πολλά των προβλημάτων. Καταλαβαίνω ότι πρακτικά μπορούν να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και μόνο το ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορούν να κάνουν τους θέτει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Γιατί να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Για το «γάμος» μπορούμε να ρωτήσουμε «γιατί όχι» αντί να πούμε «ας κάνουν αυτό που μπορούν».
Πάντως, μόλις τελείωσα την επόμενη ανάρτηση που είναι η πολύ πιο ειδικευμένη συνέχεια της παρούσης. Θα περιμένω κάμποσα κλικ ακόμα εδώ, και θα την δημοσιεύσω :-)
Fun fact: Αν εσύ κι εγώ και μερικοί ακόμα ιδρύσουμε ένα κόμμα με σκοπό τον διαχωρισμό κράτους/εκκλησίας, θα μας μπαγλαρώσουν εν ριπή οφθαλμού. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να θέλεις να καταργήσεις το Σύνταγμα της Ελλάδας. ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ένα παρόμοιο νομικίστικο τερτίπι προσπαθούν οι κακομοίρηδες οι γερμανοί αυτές τις μέρες να φρενάρουν τους ακροδεξιούς ηλίθιους που κερδίζουν διαρκώς δημοτικότητα (21% έφτασαν).
Κάτι παρόμοιο προσπαθούν να κάνουν και στον Τραμπ, που ξέρω ότι τον υπεραγαπάς ;-)
Προσπαθούν δλδ να τον καταδικάσουν για το ότι παρότρυνε τους (ανεγκέφαλους) οπαδούς του σε πραξικόπημα.
Πίσω στα ελληνικά δεδομένα: Υπάρχει απόλυτη συμφωνία μεταξύ μας, ότι κανένας δεν πρέπει να βασανίζεται εξ αιτίας της φυλής του ή της σεξουαλικής του προτίμησης. Ανήκω μάλιστα σε αυτούς που πιστεύουν ότι αυτό οφείλουμε να το επεκτείνουμε και στα ζώα (specisism).
Αλλά είναι εντελώς άλλο πράγμα το "όχι διακρίσεις επειδή είσαι lgbt" και εντελώς άλλο πράγμα "σου επιτρέπω να ξεσαλώσεις σε ένα αναχρονιστικό θρησκευτικό τζέρτζελο".
Το πρώτο όντως αφορά ένα 7% του πληθυσμού, το δεύτερο αφορά 200-500 χαζοχαρούμενους.
Ιδίως μάλιστα όταν οι εν λόγω χαζοχαρούμενοι έχουν μια νομικά ισοδύναμη εναλλακτική.
Το ότι ο διαχωρισμός κράτους / εκκλησίας έπρεπε να είχε γίνει εδώ και 5 γενεές είναι ξεκάθαρο. Αλλά δεν μπορεί να γίνει με αντιδημοκρατικό τρόπο. Πρέπει να το θέλουν οι πολίτες, και με τεράστια πλειοψηφία μάλιστα (75%).
Πως περιμένεις τέτοιες πλειοψηφίες, όταν οι ΝΕΟΛΑΙΟΙ καραγουστάρουν να παντρολογιούνται στις εκκλησίες; Ξέρεις πόσοι αβάφτιστοι υπάρχουν στην Ελλάδα; Μηδέν. Ακόμα και οι άθεοι βαφτίζουν τα παιδιά τους στην εκκλησία. Να μη μιλήσουμε για κηδείες, που "πρέπει" να τις κάνουν οι παπάδες, αλλιώς δεν θα πάει ο άνθρωπος σου στον παράδεισο... Αυτό ισχύει ακόμα και αν ο άνθρωπος σου έχει αποτεφρωθεί. Ακόμα και την στάχτη σου πρέπει να την ευλογήσει παπάς.
Ο διαχωρισμός κράτους / εκκλησίας δεν θα γίνει από κάποιο κόμμα. Θα γίνει πρακτικά, όταν κανένας δεν θα παντρεύεται, κανένας δεν θα βαφτίζεται και κανένας δεν θα θάβεται με την παρουσία παπάδων. Ας ξεμείνουν οι βουλευτές να ορκίζονται στο ευαγγέλιο. Αν οι πολίτες δεν γεμίζουν τις εκκλησίες, αδιαφορώ για τους βουλευτές.
Η πλάκα είναι ότι μεγάλωσα διδασκόμενος ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι και το ανώτερο στον κόσμο. Αργότερα το διάβασα και βάζω τα γέλια κάθε φορά.
ΔιαγραφήΒέβαια δεν λέει κανείς, ούτε εγώ, να «καταργηθεί» ένα Σύνταγμα, αλλά, να εξελίσσεται. Η καρδιά του Συντάγματος που ξεπήδησε από τον Διαφωτισμό το 1787 έχει σαν κέντρο της σημασίας του και των επιταγών του την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, μια λίστα με αριθμημένες τροποποιήσεις που καθορίζουν τα πάντα που αφορούν τα Δικαιώματα των πολιτών. Υπάρχουν μέχρι σήμερα 27 Τροποποιήσεις. Οι πρώτες 10 υπάρχουν από την Επικύρωση του Συντάγματος το 1791. Οι υπόλοιπες 17 προστέθηκαν από το 1795 ως το 1992.
Κάθε τροποποίηση πρέπει να επικυρωθεί από κάθε ένα από τα Κράτη της Ένωσης. Το τελευταίο κράτος, χρονικά, που επικύρωσε την 13η Τροποποίηση, την κατάργηση της Δουλείας μετά τον Εμφύλιο, ήταν το κράτος του Μισσισσίππι, το 1992, 130 χρόνια αργότερα. Το Μισσισσίππι δεν έστειλε την επικύρωση στην Ουάσιγκτον παρά στις 7 Φεβρουαρίου του 2013, 20 χρόνια μετά την επικύρωση, κατά την δεύτερη θητεία μαύρου προέδρου.
Στην περίπτωση του Συντάγματος του Ελληνικού Κράτους, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, ειδικεύοντας, αντί ακυρώνοντας, αλλά φυσικά δεν το βλέπω να γίνεται, μια και πολύ σωστά και ρεαλιστικά τα λες…
Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το σχόλιο! Το ξαναδιαβάζω και το βρίσκω άψογο και ακριβέστατο ως προς την πραγματικότητα της κοινωνίας αυτής!
Δεν μπορώ να αποκλείσω την ερμηνεία του σχολίου σου που θα πρότεινε ότι απλά δεν υπάρχει ελπίδα προόδου στον τόπο των Καραγκιοζοφασιστών και την εστία των Ξερόλων. Άλλωστε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μεταξύ των δύο συζητητών στα σχόλια αυτά δεν επέλεξαν να ζουν στην Ελλάδα. Και ίσως αυτή να είναι η μόνη σοβαρή απάντηση 😊
Αισθάνομαι και μοιράζομαι ριζικά την άποψή σου ισότητας πέρα από τον χόμο-στούπιντους, να περικλείει όλη την Ζωή, όπου οφείλουμε να το επεκτείνουμε και στα ζώα (ζώα είμαστε και εμείς, είτε του αρέσει του Κασιδιάρη είτε όχι). Για μένα αυτό το σκεπτικό ισχύει, βαθιά μέσα μου από μικρός και το ταυτίζω και το ειδικεύω μελετημένα με τα πιστεύω εκείνων που ζουν στην Αμερικανική Ήπειρο 15.000 χρόνια τώρα. Ιδιαίτερα, των Λακότα. Έχω πει στην Μαργαρίτα ότι θέλω Ταφή στον Ουρανό όπως έκαναν οι Λακότα (σε ξύλινη κλίνη υψωμένη από το έδαφος), αλλά με βεβαιώνει ότι είναι παράνομο. Θα προσπαθήσει, λέει, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα.
Η γνώμη μου είναι ότι η Εκκλησία επιτελεί ένα ανεκτίμητης αξίας έργο επιτελώντας την συνέχεια των παραδόσεων, όπου οι παραδόσεις είναι το μόνο που κρατά ένα λαό συσπειρωμένο στον δρόμο του στον χρόνο. Αλλά εκεί έπρεπε, μετά την Διαφώτιση, να σταματά, έξω από τις πόρτες του Κράτους, μόνο για όσους το χρειάζονται.