Versailles

Σκέφτομαι αυτές τις μέρες την χρονική εξέλιξη που έφερε στην Ευρώπη και στον Δυτικό πολιτισμό τον Μεσαίωνα, την Αναγέννηση, την Διαφώτιση και την νεότερη εποχή.

Κλασσική Εποχή: 800 Προ Κοινής Εποχής - 468 Κοινής Εποχής, περίπου 1.300 χρόνια,
Μεσαίωνας: 468-1400, περίπου 1.000 χρόνια,
Αναγέννηση: 1400-1600, περίπου 200 χρόνια,
Διαφωτισμός: 1600-1800, περίπου 200 χρόνια,
Νεότερη Εποχή: 1800-σήμερα.

Ο Μεσαίωνας στην Ευρωπαϊκή Ιστορία προσδιορίζεται ως η Εποχή από την κατάρρευση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον Πέμπτο Αιώνα (468 ΚΕ) ως τον δέκατο τρίτο, ή δέκατο τέταρτο, ή δέκατο πέμπτο αιώνα (1400-1600 ΚΕ) ανάλογα με την περιοχή της Ευρώπης στην οποία αναφερόμαστε.

Οι λεγόμενοι Σκοτεινοί Αιώνες, μια περισσότερο ειδικευμένη έκφραση για τον Μεσαίωνα, προσδιορίζονται ως περίπου 500-1000 ΚΕ, έκτος αιώνας έως ενδέκατος αιώνας.

Η Αναγέννηση είναι μια περίοδος στην ιστορία και ένα πολιτιστικό κίνημα που σηματοδοτεί την μετάβαση από τον Μεσαίωνα στη νεωτερικότητα, που καλύπτει τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, 1400-1600, και χαρακτηρίζεται από μια προσπάθεια αναβίωσης και υπέρβασης των ιδεών και των επιτευγμάτων της κλασικής αρχαιότητας (800 ΠΚΕ-500 ΚΕ). Η Αναγέννηση ξεκίνησε στην Φλωρεντία την εποχή των Μέδικων και φτάνει μέχρι την εποχή του Σαίξπηρ στην Αγγλία, συμπεριλαμβάνοντας την ενδιάμεση ανάπτυξη και επέκταση του Πνεύματος μέσω των Τεχνών και Λογοτεχνίας, στην βόρεια Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Αγγλία.

Οι δύο συγγραφείς που «προανήγγειλαν» την Αναγέννηση ήταν ο Δάντης (Dante Alighieri, 1265-1321) που έγραψε την Θεία Κωμωδία (Divina Commedia) στην βόρειο Ιταλία, και ο Θερβάντεθ (Miguel de Cervantes Saavedra, 1547-1616) που έγραψε το Δον Κιχώτης (Don Quixote) στην Ισπανία καθώς η Αναγέννηση εδραιωνόταν στην Φλορεντία των Μέδικων με καλλιτέχνες όπως ο Ραφαήλ, ο Μποτιτσέλι, ο Μιαχήλ-Άγγελος και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Αλλά, ανάμεσα στην Αναγέννηση τον δέκατο πέμπτο αιώνα και την νεότερη Εποχή τον δέκατο ένατο αιώνα υπάρχει η περίοδος 1600-1800, τα διακόσια χρόνια που στα Ελληνικά είναι γνωστά ως Διαφώτιση και στα Αγγλικά είναι γνωστά ως Age of Reason, ή, Age of Enlightenment. Μου αρέσει ιδιαίτερα η έκφραση Age of Reason, όπου reason αναφέρεται στην λογική.

Η Εποχή του Διαφωτισμού μας έφερε κρίσιμες εφευρέσεις και ανακαλύψεις σε πολλούς τομείς, όπως η κυκλοφορία του αίματος, η οπτική, η επιστημονική ταξινόμηση, ο λογισμός, το μικροσκόπιο, η βαρύτητα και πολλά άλλα, ενώ χρησίμευσε ως έμπνευση για τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής.

Όμως όλα αυτά, μεταξύ του 1600 και του 1800, τα οποία οδήγησαν στην Αμερικανική, την Γαλλική και την Ελληνική Επανάσταση, και την Βιομηχανική Επανάσταση στην Βρετανία αναμφισβήτητα και με αλληλένδετη συνέπεια οδήγησαν και σε πολιτιστικές και κυβερνητικές ανακατατάξεις και αλλαγές που οδήγησαν με την σειρά τους από την Αναγέννηση στον Εικοστό Αιώνα. 

Για μένα, προσωπικά, υπάρχει ένα συγκεκριμένο Έργο το οποίο αντιπροσωπεύει το μεγαλείο και την κατεύθυνση της περιόδου του Διαφωτισμού. Το παλάτι των Βερσαλλιών, Le Château de Versailles, που έχτισε o Λουδοοβίκος ο δέκατος τέταρτος, Louis XIV, από το 1661 ως το 1715, επεκτείνοντας το Κυνηγετικό Καταφύγιο που είχε χτίσει ο πατέρας του, ο Louis XIII. Οι Βερσαλλίες είναι ένα αξεπέραστο αριστούργημα αρχιτεκτονικής, τέχνης, διακόσμησης και κυβερνητικής δομής, που, όπως δηλώνει η επιγραφή δίπλα στην Είσοδο, είναι αφιερωμένο A Toutes Les Gloires de la France. Σε όλες τις Δόξες της Γαλλίας.

Εκεί ο Louis XIV έφερε και επικέντρωσε την κυβέρνηση, μεταφέροντας το κέντρο της Γαλλίας από το Παρίσι στις Βερσαλλίες, 18 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Παρισιού, με τους Ευγενείς, την Αυλή και την Κυβέρνηση να ζουν με τις οικογένειές τους σε διαμερίσματα και δωμάτια δίπλα στα σαλόνια, μέσα στο Παλάτι. 

Το κεντρικό, υπέροχο, μεγαλοπρεπές και εκθαμβωτικής ομορφιάς αριστούργημα των Βερσαλλιών είναι η Gallerie des Glaces, η Αίθουσα των Καθρεπτών, μήκους 73 μέτρα, πλάτους 10,5 μέτρα και ύψους 12,30 μέτρα. Από την μία μεριά έχει τεράστια παράθυρα προς τους κήπους και συμμετρικά απέναντι, καθρέπτες από την Βενετία. 

Οι δύο φωτογραφίες επάνω από την ανάρτηση είναι από την επίσημη ιστοσελίδα των Βερσαλλιών.

Παρακάτω, καρέ από την τηλεοπτική σειρά 30 επεισοδίων Versailles (2015)

Καρέ από την τηλεοπτική σειρά Versailles (2015)

George Blagden ... Louis XIV

James Clack ... Le Dauphin

Ο Λουί Κατόρζ ήταν ένα μέτρο κι' 62. Μόνο δύο εκατοστά πιο κοντούλης από εμένα.
Ο George Blagden που έπαιξε τον Λούι είναι ένα μέτρο κι' 75... 13 εκατοστά ανακρίβεια! Απαράδεκτο!
Η Αυτού Μεγαλειότης και εγώ εξανιστάμεθα!
(...μα, ακόμα και ο Ναπολέων ο Βοναπάρτης, 100 χρόνια αργότερα, ήταν επίσης ένα μέτρο κι' 62!
και ο Joaquin Phoenix που μόλις τώρα τον έπαιξε είναι ένα μέτρο κι' 73)

Τα παρακάτω καρέ είναι από την σκηνή όταν ο Λουδοβίκος δείχνει για πρώτη φορά στους αυλικούς του, και τον επισκέπτη και εχθρό του, William of Orange, την μόλις τελειωμένη Αίθουσα των Καθρεπτών. Η σκηνή γυρίστηκε πράγματι στις Βερσαλλίες. Όμως, Λα Φρανς δεν επέτρεψε στο συνεργείο να βάλει παντού κεριά, κι’ έτσι η σκηνή που λαβαίνει χώρα στο τέλος του δέκατου έβδομου αιώνα γυρίστηκε με ηλεκτρικές λάμπες στους πολυελαίους :-)

Ολες τις παρακάτω φωτογραφίες τις έχω πάρει εγώ, 16 Απριλίου 2008.

Έφτασα στις Βερσαλλίες με το Τσεροκή μου από την Στοκχόλμη και Λονδίνο στις 15 Απριλίου,
στις 16 έφαγα το βράδυ σ' ένα Μπιστρό στην Μονμάρτρ και μετά οδήγησα όλη την νύχτα φτάνοντας
το πρωί στην Φλορεντία, και στις 7:20 μμ στις 17 Απριλίου 2008 γνώρισα την Μαργαρίτα, στα βουνά.
Ήρθα δηλαδή στο χωριό κατ' ευθείαν από τις Βερσαλλίες, μέσω των Μέδικων.

Το να στέκεται κανείς μέσα στην Αίθουσα των Καθρεπτών, στις Βερσαλλίες,
γεννά την αίσθηση του να στέκεται στο απόγειο της μετάλλαξης από την Αναγέννηση στην νεότερη εποχή,
στην στιγμή την πλέον μεγαλειώδη της πολιτιστικής εξέλιξης και ανόδου
του ανθρωπίνου πνεύματος και επιτευγμάτων.

Είχα αγαπήσει τις Βερσαλλίες από τότε που τις είχα μελετήσει, 12-15 χρονών για τα διπλώματα και τα παπλώματα του Σορμπόν. Πηγαίνοντας μετά να ζήσω στην Αγγλία αντί στο Παρίσι, πρωτοπήγα να δω τις Βερσαλλίες τον Ιούνιο του 1977 με τραίνο από το Λονδίνο. Ξαναπήγα με τους γονείς μου το 1982 καθώς οδηγούσαν από το Λονδίνο στην Αθήνα, με τον Κώστα το 2006 καθώς επιστρέφαμε από την Αθήνα στην Βοστόνη, και μόνος μου πάλι το 2008. Η επόμενη φορά θα είναι όταν πάμε να ξεναγήσω την Μαργαρίτα.

Για να δει κανείς κατά το ελάχιστο τις Βερσαλλίες, και το Παλάτι αλλά και τους Κήπους οι οποίοι είναι πράγματι μια αποθέωση σχεδίου, και περιλαμβάνουν στο βόρειο τμήμα και το Μεγάλο Τριανόν και το Μικρό Τριανόν, χρειάζονται το λιγότερο δυό μέρες. Όλη η έκταση είναι 3,7 χιλιόμετρα, νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά, επί 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά προς βορειοανατολικά, συν 1,7 επί 1,4 χιλιόμετρα βόρεια των δύο Τριανόν. 

Λεπτομέρεια από κάτω-δεξιά της παραπάνω αεροφωτογραφίας,

Το παλάτι έχει συνολικό μήκος 425 μέτρα, με το κεντρικό να έχει μήκος 100 μέτρα.
Μόνο οι κήποι αμέσως δίπλα στο παλάτι είναι 800 επί 400 μέτρα. 

Λεπτομέρεια: L' Orangerie

Λεπτομέρεια: Basin et parterre de Latone

Λεπτομέρεια: από το Basin et parterre de Latone στο Le char d'Apollon,
οδός με αγάλματα εκατέρωθεν.
Επάνω-αριστερά η αρχή της λίμνης όπου νοικιάζουμε βάρκες με κουπιά
και όπου βρίσκεται ένα υπέροχο εστιατόριο-καφετερία.

Αυτή η παρακάτω φωτογραφία του παλατιού, που την πήρα από σημείο 80 εκατοστά από το έδαφος, είναι τρεις φωτογραφίες που ένωσα στο χέρι, στο φώτοσοπ. Το Βασιλικό Παρεκκλήσιο είναι κρυμένο, σε αυτή την προοπτική, πίσω από την αριστερά-επάνω γωνία του κεντρικού κτηρίου του παλατιού. Στην αριστερή γωνία της βόρειας πτέρυγας φαίνεται η σκεπή της Βασιλικής Όπερας.
Η Αίθουσα των Καθρεπτών είναι ο πρώτος όροφος του κεντρικού κτηρίου. Στην αριστερή γωνία του κεντρικού κτηρίου βρίσκεται η Αίθουσα του Πολέμου, 13,5 επί 10,5 μέτρα, στο κέντρο η Αίθουσα των Καθρεπτών, μήκους 73 μέτρα, πλάτους 10,5 μέτρα και ύψους 12,30 μέτρα, και στην δεξιά γωνία η Αίθουσα της Ειρήνης, 13,5 επί 10,5 μέτρα.

Σε αυτή την φωτογραφία, λεπτομέρεια της παραπάνω, βλέπουμε τους καθρέπτες απέναντι από τα παράθυρα.

Η κατασκευή του Βασιλικού Παρεκκλησίου (παρακάτω φωτογραφίες, πάντα από την επίσκεψή μου του Απριλίου 2008) ολοκληρώθηκε το 1710 κοντά στο τέλος της βασιλείας του Λουδοβίκου XIV ο οποίος πέθανε το 1715. Ήταν το πέμπτο – και τελευταίο – παρεκκλήσι που χτίστηκε στο Παλάτι από τη βασιλεία του Λουδοβίκου XIII. Το σχέδιο παρουσιάστηκε στον βασιλιά από τον Jules Hardouin-Mansart το 1699. Δυστυχώς, ο Πρώτος Αρχιτέκτονας στον Βασιλιά (Πρώτος όχι σαν σειρά αλλά σαν αξίωμα) πέθανε το 1708 πριν από το τέλος των εργασιών, οι οποίες ολοκληρώθηκαν από τον κουνιάδο του Hardouin-Mansart, τον Robert de Cotte.

Η Είσοδος στο Παλάτι

Συντριβάνια και λίμνη στους Κήπους, πίσω από το παλάτι

 

Από εδώ έως την λίμνη είναι 720 μέτρα.

Η λίμνη έχει μήκος 1690 μέτρα και είναι σε σχήμα σταυρού:

1690 επί 65 μέτρα και 1070 επί 75 μέτρα.

Το Σιντριβάνι του Απόλλωνα ή, η Κρήνη του Απόλλωνα, Bassin d'Apollon.
Ο Charles Le Brun σχεδίασε το κεντρικό έργο που απεικονίζει τον θεό Απόλλωνα της Κλασσικής Ελλάδας
να ανατέλλει από τη θάλασσα σε ένα άρμα τεσσάρων αλόγων.

A Toutes Les Gloires De La France

Ο μύθος του ότι ο Λουδοβίκος ο δέκατος τέταρτος είπε στο Κοινοβούλιο του Παρισιού στις 13 Απριλίου 1655 ότι «Το Κράτος, είμαι εγώ» δεν έχει εξακριβωθεί, μια και δεν υπάρχει στα πρακτικά του Κοινοβουλίου, ούτε είχε κυκλοφορήσει προφορικά ή γραπτά τότε, και κατά πάσαν πιθανότητα έχει γραφτεί από τον Pierre-Édouard Lémontey σε ένα δοκίμιό του το 1818 με τίτλο: «Δοκίμιο για το μοναρχικό κατεστημένο του Λουδοβίκου XIV και για τις αλλαγές που βίωσε κατά τη διάρκεια της ζωής αυτού του πρίγκιπα», Άλλωστε, τα τελευταία λόγια του Λουδοβίκου XIV πριν πεθάνει στις Βερσαλλίες την 1η Σεπτεμβρίου 1715 ήταν, εξακριβωμένα: «Πεθαίνω, αλλά το κράτος θα παραμένει πάντα».

~~~