Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Βαλκανικά




Έχω περάσει τους τελευταίους μήνες επεξεργαζόμενος χιλιάδες φωτογραφίες από την δουλειά μου των τελευταίων 42 ετών, για τον καινούργιο μου ιστοχώρο ό οποίος μέχρι στιγμής έχει κάπου 2.050 φωτογραφίες σε 15 γκαλερί και 10 πορτφόλιο. 
Σήμερα βρήκα αυτές, από το 1986, και σκέφτηκα ότι η χώρα σ’ αυτές τις φωτογραφίες, μόνο τριάντα δύο (32) γρήγορα χρόνια αργότερα, κατάφερε να πάρει τα περισσότερα δανεικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα, να τα φάει, να χρεοκοπήσει, να δεχτεί τέσσερα μνημόνια μέχρι τα επόμενα σαράντα δύο χρόνια, να λέει ότι ο κόσμος της χρωστάει τον πολιτισμό, και ότι για το χρέος φταίνε εκείνοι που της έδωσαν τα δανεικά, και η Μέρκελ. 
ΥΓ. Στην πρώτη φωτογραφία, το ατροποιείον έδινε το ψωμί σε χαρτοσακούλες που επάνω τους είχαν σφραγίδα από την δεκαετία του 50 ότι ήταν Αλεύρι, Βοήθεια από τις ΗΠΑ.



















Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

Μινωικά












Ήρθε πάλι η εποχή του χρόνου όταν γρυλίζω και γκρινιάζω για το πως όλα γίνονται κάθε χρόνο και χειρότερα.
Και για όσους ακόμα δεν το ξέρουν, οι Μινωικές γραμμές, MINOAN LINES,  δεν είναι πια Ελληνικές αλλά τις αγόρασε από το 2008 η Ιταλική εταιρία Γκριμάλντι Λάινς, της οικογένειας Γκριμάλντι, από το Παλέρμο της Σικελίας με έδρα στην Νάπολι. Τα δύο αδελφά πλοία που χρησιμοποιούν για Πάτρα-Ηγουμενίτσα-Ανκόνα-Τεριέστη είναι τα Κρουζ Γιουρόπα και Κρουζ Ολύμπια. Κάθε χρόνο Ιταλοποιούνται ακόμα και περισσότερο.
Μόνο στα κατώτερα αξιώματα πληρώματος και σερβιτόροι έχουν μείνει Έλληνες, μπαϊλντισμένοι, απογοητευμένοι, βαριεστημένοι, τα καράβια είναι καταβρώμικα, τα προϊόντα πανάκριβα και κακής ποιότητας, τα φαγώσιμα πανάκριβα και δεν τρώγονται. Η οργάνωση σαν να προορίζεται για γελάδια. Η πελατεία, ανάλογη. Δυστυχώς, η Γκριμάλντι (Μινώαν) είναι φτηνότερη από την ΑΝΕΚ κι’ έτσι έχουμε αναγκαστεί χρόνια τώρα να μας λείπει η ΑΝΕΚ και να πηγαίνουμε ΜΙΝΟΑΝ.
Από πρόπερσι η τυρόπιτα και ο γύρος δεν τρώγονται. Από πέρσι ο καφές δεν πίνεται. Φέρνουμε πια δικά μας φαγητά να ‘χουμε στην καμπίνα.
Αλλά για να μην τα ρίχνουμε όλα στους Γκριμάλντι, να πούμε και για την δυσλειτουργική, κακή κι’ ανάποδη Ανκόνα. Στην Πάτρα κάνουμε 10-20 λεπτά να βγούμε με τ'αυτοκίνητο απ' το καράβι. Στην Ανκόνα κάνουμε 1-2 ώρες για να βγούμε. Επίσης, την μέρα που φεύγαμε είχαν κρατήσει το καράβι που ερχόταν για 3 ώρες έξω από το λιμάνι γιατί είχαν μέσα ένα κρουαζιερόπλοιο, και αντί να φύγουμε 4 μμ., κατά το πρόγραμμα του δρομολογίου, φύγαμε 9 το βράδυ.
Στα εισιτήρια χρησιμοποίησα το γλυκύτερο χαμόγελό μου ώστε, μια που είμαστε τακτικοί πελάτες, και λόγω τέτοιας καθυστέρησης, αν μπορούσαν, να μας κάνουν μια δωρεάν αναβάθμιση καμπίνας. Και από δίκλινη εσωτερική, μας έδωσαν στο πι και φι «τζούνιορ σουίτα», δωρεάν.





Ο φάρος στο νότιο άκρο της Λευκάδας...


...και, με τηλεφακό, η θέα από το μπαλκόνι μας στο Παλιό Φάληρο.


Δυό βδομάδες αργότερα, στην Πάτρα, τα καράβια δεν είχαν καταφέρει να διορθώσουν την καθυστέρηση, κρατώντας 3-4 ώρες καθυστέρηση επί 15 μέρες, και, αντί για την προγραμματισμένη 7 μμ., φύγαμε τελικά 10:15 το βράδυ.
Στα εισιτήρια της Πάτρας χρησιμοποίησα το ίδιο γλυκό χαμόγελο για δωρεάν αναβάθμιση καμπίνας αλλά μου πρόσφεραν αναβάθμιση με 78 Ευρώ και όταν εξήγησα ότι από την Ανκόνα μας την είχαν κάνει δωρεάν, οι Έλληνες μου απάντησαν: «δεν γίνονται αυτά, κύριε, δεν μπορεί να σας έκαναν δωρεάν αναβάθμιση», υπονοώντας, υποθέτω, ότι τους έλεγα ψέματα.
Μεταξύ μας δηλαδή, να κι' αν μας κάναν δωρεάν αναβάθμιση, να κι' αν δεν μας κάνανε. Αλλά να μου λένε ότι λέω ψέματα;!; Να βάλουνε τα εισητήριά τους εκεί που δεν λάμπει ο ήλιος! 










Φτάσαμε σπίτι μεσάνυχτα 3 Ιουλίου, πάνω στην ώρα για τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου το πρωί!
Σπίτι μας, σπιτάκι μας!















~~~