Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Συνείδηση













Που, κοντά στο κέντρο της Αθήνας, πάμε για να επισκεφτούμε και να δούμε το πρότυπο έγγραφο του Συντάγματός μας, υπογεγραμμένο από τους γεννήτορες του Έθνους μας; Ξέρουμε όλοι, από παιδιά, από μνήμης, με αγάπη και περηφάνεια, κάποιο απόσπασμα του Συντάγματός μας; Τι λέει το Σύνταγμα της Ελλάδας για το ποιοι είμαστε Εμείς ο Λαός του Έθνους μας;














Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Εκλέκτορες!








Την Τρίτη, 1η Μαρτίου 2016, θα αλλάξει ο κόσμος για άλλη μια φορά, προς μια πρωτόγνωρη όμως κατεύθυνση. Η επόμενη Τρίτη είναι η επονομαζόμενη Σούπερ-Τρίτη, όπου ξεδιαλύνονται κατά πολύ τα πράγματα όσον αφορά τους υποψηφίους των κομμάτων για τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Για το 2016 το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων θα αναδείξει έναν λαϊκιστή που εκμεταλλεύεται την άγνοια, το μίσος και την αγραμματοσύνη ενός θυμωμένου όχλου, αντιγράφοντας έτσι την και σε αυτό πρωτοπόρα Ελλάδα.

Στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, από την δυσαρέσκεια των πολιτών των οποίων ξεπήδησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία 200 χρόνια, ακόμα και σήμερα πολλοί δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει Αμερικανική κυβέρνηση.

Πρώτα πρέπει ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για ένα κράτος αλλά για 50 κράτη, με 50 κυβερνήτες, 50 κοινοβούλια, 50 γερουσίες, 50 ανώτατα δικαστήρια, κάτω από μια ομοσπονδιακή ομπρέλα με τρεις κλάδους εξουσίας: 1) Την Γερουσία και την Βουλή των Αντιπροσώπων, Κογκρέσο, Νομοθετικό, 2) Τον Πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, Εκτελεστικό, και το 3) Το Ανώτατο Δικαστήριο, την Νομική πτέρυγα Δικαιοσύνης και απόδοσης του Συντάγματος.

Και, τον Πρόεδρο ΔΕΝ τον εκλέγει απ’ ευθείας ο Αμερικανός πολίτης. Οι πολίτες, σε κάθε μία από τις 50 Πολιτείες, εκλέγουν αντιπροσώπους, εκλέκτορες, οι οποίοι μετά πηγαίνουν στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα τον Ιανουάριο μετά τον Νοέμβριο των εκλογών, και εκείνοι εκλέγουν Πρόεδρο ανάλογα με τις επιθυμίες των ψηφοφόρων, χωρίς όμως, τύποις, να δεσμεύονται στην ψήφο τους.

Τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών τον εκλέγουν 538 άνθρωποι, εκλέκτορες, από 50 Πολιτείες, στους οποίους ανέθεσαν αυτήν την εργασία και καμία άλλη οι ψηφοφόροι κατά τις ανά πολιτεία αναμετρήσεις τους προηγούμενους μήνες.

Ανάλογα με τον πληθυσμό, κάθε Πολιτεία εκλέγει διαφορετικό αριθμό αντιπροσώπων (εκλεκτόρων) για να ψηφίσουν για πρόεδρο:

Alabama
9
Alaska
3
Arizona
11
Arkansas
6
California
55
Colorado
9
Connecticut
7
D.C.
3
Delaware
3
Florida
29
Georgia
16
Hawaii
4
Idaho
4
Illinois
20
Indiana
11
Iowa
6
Kansas
6
Kentucky
8
Louisiana
8
Maine
4
Maryland
10
Massachusetts
11
Michigan
16
Minnesota
10
Mississippi
6
Missouri
10
Montana
3
Nebraska
5
Nevada
6
New Hampshire
4
New Jersey
14
New Mexico
5
New York
29
North Carolina
15
North Dakota
3
Ohio
18
Oklahoma
7
Oregon
7
Pennsylvania
20
Rhode Island
4
South Carolina
9
South Dakota
3
Tennessee
11
Texas
38
Utah
6
Vermont
3
Virginia
13
Washington
12
West Virginia
5
Wisconsin
10
Wyoming
3
Σύνολο
538

Στις προκριματικές εκλογές και συνεδριάσεις ανά Πολιτεία, κάθε Πολιτεία ψηφίζει για τους υποψήφιους της Προεδρίας σε κάθε κόμμα. Οι αντιπρόσωποι (εκλέκτορες) της κάθε Πολιτείας μοιράζονται ανάμεσα στους υποψηφίους ανάλογα με τις ψήφους. Όταν ένας υποψήφιος επιλέξει να εγκαταλείψει τον προεκλογικό αγώνα, οι αντιπρόσωποί του πάνε σε κάποιον άλλον υποψήφιο που παραμένει στον αγώνα. Μετά τα συνέδρια των δύο κομμάτων το καλοκαίρι, μένει ένας υποψήφιος ανά κόμμα και παίρνει τους αντιπροσώπους του κόμματός του.

Τον Νοέμβριο, οι πολίτες σε κάθε Πολιτεία ψηφίζουν για Βουλευτές, για Γερουσιαστές και για πρόεδρο, και, η ψήφος για πρόεδρο καθορίζει πόσοι αντιπρόσωποι (εκλέκτορες προέδρου) θα σταλούν από κάθε πολιτεία να ψηφίσει για τον κάθε ένα από τους υποψηφίους πρόεδρους.

Μπερδευτήκατε ή όχι ακόμα. Επίσης, ο εκλέκτορας δεν δεσμεύεται. Μπορεί ένας εκλέκτορας να έχει πάρει την εντολή να ψηφίσει για έναν υποψήφιο, αλλά να αποφασίσει να ψηφίσει τελικά ακόμα και για υποψήφιο του άλλου κόμματος. Αυτό είναι σπάνιο αλλά έχει συμβεί μια-δυό φορές. Πιστεύω ότι τώρα πλέον μπερδευτήκατε για τα καλά. Άλλωστε το να είναι κανείς πολίτης των ΗΠΑ είναι λίγο πιο πολύπλοκο από το να ρίχνει φωτοβολίδες στις διαδηλώσεις και να εκλέγει τσίπρες. Εκτός από την  περίπτωση Ντόναλντ Τραμπ, που είναι ακριβώς σαν να εκλέγει τσίπρες.

Τέλος πάντων, Πρόεδρος την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου του έτους των εκλογών θεωρείται όποιος συγκεντρώσει έστω και έναν εκλέκτορα από 270 και επάνω, από το σύνολο των 538.

Μέχρι στιγμής, 26 Φεβρουαρίου 2016,  έχουν γίνει εκλογές και συνεδριάσεις σε τέσσερεις πολιτείες:

Iowa: Κλίντον, Κρουζ
New Hampshire: Σάντερς, Τραμπ
Nevada: Κλίντον, Τραμπ
South Carolina: Τραμπ

Την Σούπερ-Τρίτη, φέτος 1η Μαρτίου, γίνονται προκριματικές εκλογές σε 11 Πολιτείες, συν Σαμόα, συν διασπορά Δημοκρατικών ανά την υφήλιο, για τους Δημοκρατικούς και σε 14 Πολιτείες για τους Ρεπουμπλικάνους.


Συνήθως, το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει μετά από την Σούπερ-Τρίτη…










Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Εικόνα






Αυτή η φωτογραφία ενός άνδρα που περνά ένα μωρό κάτω από τα συρματοπλέγματα  των συνόρων της Σερβίας και της Ουγκαρίας στην τοποθεσία Ρούεζκε, στις 28 Αυγούστου 2015, παρμένη από τον Αυστραλό ελεύθερο φωτογράφο Γουώρεν Ρίτσαρντσον, κέρδισε το πρώτο βραβείο φωτογραφίας του Παγκόσμιου Τύπου και επίσης πρώτη θέση στην κατηγορία των Νέων.
Την προτιμώ σαν εικόνα, αντιπροσωπευτική των καιρών μας, από την έγχρωμη φωτογραφία του μικρού παιδιού, νεκρού μπρούμητα στην άμμο της παραλίας. Ή μάλλον, φωτογραφίες, πλυθηντικός, από κοντά, από μακριά, από δεξιά και από αριστερά. Εκείνες οι φωτογραφίες είχαν καλέσει την Τουρκία και την Ελλάδα σε αυτό-συλλογισμό της ποιότητας της κοινωνίας  τους με το «κατηγορώ» για ένα θάνατο. Και είχε διαρρήξει ο κόσμος τα ιμάτιά του. Δεν θα το πω ποτέ εκείνο το παιδί με το όνομά του (που όλοι το ξέρουμε), γιατί έτσι θα το ξεχώριζα από τα άλλα εκατοντάδες παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά στις θάλασσες της Τουρκίας και της Ελλάδας με τον ίδιο τρόπο αλλά δεν ξέρουμε το όνομα του καθενός.
Αυτή η φωτογραφία δεν μιλά για θάνατο και δεν είναι ένα «κατηγορώ». Μιλά για ζωή, και για προσπάθεια και ελπίδα στο πρόσωπο της πιο τραγικής δυστυχίας. Αυτή η φωτογραφία είναι μια εικόνα που αξίζει να αντιπροσωπεύσει την εποχή μας.

























Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

KBOS






Από αυτό το αεροδρόμιο, το αεροδρόμιο της Βοστώνης, Logan (KBOS) πηγαίναμε στα Βραχώδη Όρη, την Αθήνα, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Στοκχόλμη, όταν ήταν μικρός, και εκεί πηγαίναμε να πάρουμε φωτογραφίες αεροπλάνα, και να δούμε πιλότους να μπαίνουν και να βγαίνουν στα τέρμιναλ με την στολή τους και την τσάντα τους.
Προχτές πήρε τις πρώτες του φωτογραφίες εκεί από το πιλοτήριο ενός 757 που το πέταξε από την Βοστώνη στο Σαν Φρανσίσκο, 6 ώρες και σαράντα λεπτά, αφού πρώτα μπήκε στο τέρμιναλ με την στολή του και την τσάντα του. Μετά από το Σαν Φρανσίσκο (3η επίσκεψη), γύρισε στη Νέα Υόρκη για να πετάξει στην Αγγλία, στην 35η του υπερατλαντική σαν πιλότος…


































Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

Δικαστήριο!










Να και άλλο ένα μάθημα που πρόκειται να διδαχθεί ο κόσμος. Απομένει να φανεί αν θα είναι καλό, ή απογοητευτικό. 

Τα ποιο σημαντικά και εξαίσια λόγια που έχουν γραφτεί σε σχέση με ένα λαό και ένα Έθνος είναι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Το Σύνταγμα βρίσκεται, ζωτικά, στην καθημερινή ζωή και πραγματικότητα της Αμερικής όπου ο κάθε Αμερικανός μπορεί να αναφέρει από μνήμης κάποια αποσπάσματά του. Το Σύνταγμα αποδίδεται και εφαρμόζεται καθημερινά σε συλλογικές, πλειοψηφικές αποφάσεις από τους εννέα Δικαστές που αποτελούν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Εχθές πέθανε σε ηλικία 79 ετών ένας από αυτούς, ο Αντόνιν Σκαλία, ο πρώτος Ιταλός-Αμερικανός που κάθισε στο Ανώτατο Δικαστήριο, γιός μετανάστη που είχε περάσει από το Έλλις Άιλαντ. Προτάθηκε για το Ανώτατο Δικαστήριο από τον Ρόναλντ Ρέγκαν το 1986 και υπηρέτησε για 30 χρόνια, ο παλαιότερος των σημερινών δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Supreme Court), οι οποίοι αποκαλούνται με αγάπη: «Supremes» (όπως το τραγουδιστικό γκρουπ της Μότάουν της δεκαετίας του '60).

Ο Αντόνιν Σκαλία επί 30 χρόνια άλλαξε το τρόπο του σκέπτεσθε της Αμερικανικής Δικαιοσύνης και των μεθόδων και σκεπτικού απόδωσης του Συντάγματος. Είχε και χιούμορ. Είχε πει: Αντί SCOTUS (Supreme Court of the United States), θα πρέπει να ονομάσουμε το δικαστήριο SCOTUScare --λογοπαίγνιο του νόμου περί περίθαλψης Obamacare, τον οποίο η πλειοψηφία του δικαστηρίου υπερασπίστηκε σε δύο αποφάσεις ενώ ο Σκαλία ήταν αντίθετος. Ο Αντόνιν Σκαλία, «Νίνο» για τους φίλους του (από το Αντονίνο), ήταν εναντίων του «Ρώ εναντίων Γουαίηντ, 1973» (της δικαστικής απόφασης που ως "προηγούμενο" κατευθύνει τους Πολιτειακούς νόμους που είναι αναγκασμένοι, λόγω αυτού, να επιτρέπουν την έκτρωση) και ήταν εναντίων πολλών πραγμάτων. Στο κέντρο του σκεπτικού του ήταν ότι το Σύνταγμα πρέπει να αποδίδεται λαμβάνοντας υπ’ όψιν τι ήξεραν τότε και τι μπορούσαν να σκέπτονται εκείνοι που το έγραψαν. Ήταν αντίθετος στην ως επί το πλείστον επικρατούσα ιδέα του «Ζωντανού Συντάγματος» όπου το Σύνταγμα αποδίδεται στο νόημά του λαμβάνοντας υπ’ όψιν την σημερινή αντίληψη της κοινωνίας αντί την αντίληψη της 17ης Σεπτεμβρίου του 1787 (ένα σκεπτικό όχι τόσο διαφορετικό από το να αποδίδει κανείς την Αγία Γραφή κατά λέξη αντί μεταφορικά ως νόημα)

Ναι, πράγματι ο Σκαλία ήταν συντηρητικότατος και σίγουρα λυπάμαι που πέθανε ένας γίγαντας, αλλά δεν λυπάμαι που έφυγε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν λυπούνται που έφυγε από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Βλέπετε, κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να ελπίζει ότι, κατά την θητεία του, ίσως να του δοθεί η ευκαιρία να προτείνει, και να δεχτεί το Κογκρέσο την πρότασή του, για έναν, ίσως δύο καινούργιους δικαστές στο SCOTUS. Και κάθε πρόεδρος προτείνει δικαστές που να έχουν την απόχρωση των ιδεών του κόμματός του. Όταν βγαίνει Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, οι Δημοκρατικοί ανάβουν ημερισίως κεριά προς μακροημέρευση των Δημοκρατικών στο Ανώτατο Δικαστήριο, και το αντίθετο.

Το Ανώτατο Δικαστήριο χωρίζεται σε δικαστές που είναι προοδευτικοί και εκείνους που είναι συντηρητικοί. Σε κάθε σημαντική απόφαση περνάμε μήνες να ευχόμαστε ότι οι «δικοί» μας θα υπερισχύσουν 5 προς 4 στο δικαστήριο των 9.

Από τους σημερινούς Δικαστές,
Ο Ροναλντ Ρέγκαν πρότεινε τον Αντόνιν Σκαλία και τον Άντονυ Κέννεντυ,
Ο Τζωρτζ Μπους πατήρ πρότεινε τον Κλαρενς Τόμας (τον δεύτερο Αφρικανό-Αμερικανό στο Ανώτατο Δικαστήριο μετά τον Θέργκουντ Μάρσαλ),
Ο Μπιλ Κλίντον, την Ρουθ Μπέηντερ Γκίνγκσμπουργκ και τον Στήβεν Μπράιερ,
Ο Τζωρτζ Μπους πινόκιο, τον Τζων Ρόμπερτς και τον Σάμουελ Αλίτο,
Ο Μπαράκ Ομπάμα, την Σόνια Σότομάΐερ και την Έλενα Κέηγκαν.

Στις 11:30 Σάββατο βράδυ έλαβα το email από την Ουάσιγκτον Ποστ ότι πέθανε ο Σκαλία και είπα στην Μαργαρίτα ότι έχουμε ακόμα 11 μήνες να ορίσει αντικαταστάτη ο Ομπάμα (και αν το καταφέρει θα είναι ο πρώτος πρόεδρος σε ζωντανή μνήμη που πρότεινε και εγκατέστησε τρεις δικαστές, αντί δύο, ή έναν!)

Στις 12:42 ήρθε το email που έλεγε ότι ο Μιτς Μακόνελ, ηγετικό στέλεχος των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο (ο οποίος, κατά τα σόου κωμωδίας των βραδυνών ωρών μοιάζει πολύ, οπτικά, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο μιλά, με αιωνόβια χελώνα), ανακοίνωσε ότι πρέπει να περιμένουμε τον καινούργιο πρόεδρο το 2017 να συμπληρώσει την κενή θέση (σε ένα χρόνο).

Στις 1:50 ήρθε το email που έλεγε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα πρόκειται να προτείνει αντικαταστάτη άμεσα.

Και λίγο αργότερα ο ηγέτης των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο επιτέθηκε κατά του Μακόνελ για την αλλόκοτη προτροπή του να αφεθή το Ανώτατο Δικαστήριο με 8 μέλη για ένα χρόνο.

Με τις εκλογές να πλησιάζουν, ο θεοφοβούμενος κόσμος των ΗΠΑ προσευχόταν για το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι ο "θεός", με το χτεσινό νέο, απάντησε.

Το τι θα γίνει με αυτή την υπόθεση θα είναι ίσως περισσότερο καθοριστικό για την ζωτικότητα της Αμερικανικής κοινωνίας τα επόμενα χρόνια από όσο θα είναι το ποιος θα βγει πρόεδρος τον Νοέμβριο… Άλλωστε και το πραξικόπημα του 2000 που σταμάτησε την διαδικασία επαναμέτρησης των ψήφων στην Φλώριδα και εγκατέστησε τον πινόκιο στο αξίωμα του προέδρου, βγήκε από μία ψήφο (5-4) των Supremes. Μέχρι σήμερα είχαμε 3-4 συντηριτικούς, 3-4 προοδευτικούς, και 1-2 αμφίρροπους...

Πως επηρεάζουν όλα αυτά την Ελλάδα; Και με έμμεσους αλλά και με άμεσους τρόπους εφ' όσον το Ανώτατο Δικαστήριο ευθέως προσδιορίζει επιτρεπτές οδούς για Πολιτειακούς και Ομοσπονδιακούς νόμους που καθορίζουν τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν σε οικονομικό επίπεδο οι πολυεθνικές, τι είδους άνθρωποι μπορεί να εκλεγούν σε δημόσιο αξίωμα υποστηριζόμενοι από τι προέλευσης κονδύλια για προεκλογικούς αγώνες... πόση πρόσβαση μπορεί να έχει η κυβέρνηση στον έλεγχο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας --αυτά και άλλα πράγματα που επηρεάζουν το τι κάνει και πως το κάνει η Αμερική όσον αφορά διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Ακόμα και σε τι ειδους φάρμακα και θεραπείες είναι ηθικά και Συνταγματικά επιτρεπτό να γίνονται έρευνες. Πως αντέδρασαν στο νέο τα Ελληνικά ΜΜΕ και πως πληροφόρησαν; Τσιμουδιά. Χαμπάρι δεν έχουν πάρει μέχρι στιγμής. Προτιμούν να μιλάν για τα σκοτεινά και καταχθόνια σχέδια του ΔΝΤ καθώς ο τσίπρας παραπαίει αφού πρώτα φωτογραφήθηκε με την Μισέλ και τον Μπαράκ και την Μπέτι.




ΥΓ. Και, στις 3:45 ήρθε το email που έλεγε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θεώρησε τον θάνατο του Σκαλία χτύπημα κατά του συντηριτισμού και κάλεσε το Κογκρέσο "να καθυστερήσει, να καθυστερήσει, να καθυστερήσει"!




Τα πολιτικά της Αμερικής αφιερωμένα σε όσους τους ενδιαφέρουν, που τους ενδιαφέρουν αρκετά ;-)



________________________


Οι τρεις κλάδοι της Κυβέρνησης των ΗΠΑ

ΣΥΝΤΑΓΜΑ


ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ
ΚΟΓΚΡΕΣΟ
(γράφει νόμους)
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
(εκτελεί τους νόμους)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(εγκρίνει τους νόμους)
ΓΕΡΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ







Το κείμενο διορθώθηκε τα μεσάνυχτα της Κυριακής στο ότι ο Κλάρενς Τόμας ήταν ο δεύτερος Αφρικανός-Αμερικανος που κάθισε στο Ανώτατο δικαστήριο, και όχι ο πρώτος όπως είχα γράψει στην δημοσίευση των 17:50. Ο πρώτος ήταν ο θρυλικός Θέργκουντ Μάρσαλ, 1908-1993, στο Ανώτατο Δικαστήριο από το 1967 (Λύντον Τζόνσον) ως το 1991.
Έτσι γίνονται διορθώσεις στις δημοσιεύσεις. Το λέω επειδή πολλοί αναγνώστες που ζουν στην Ελλάδα και διαβάζουν Ελληνικές εφημερίδες, μπορεί να μην ξέρουν τι είναι μια και δεν το έχουν ξαναδεί.

Επίσης τα μεσάνυχτα πρόσθεσα και τις γραφικές (ή μήπως είναι γραφίστικες) πληροφορίες κάτω από το κείμενο.












Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Έβδομος!









Πω-πωωω… για πρώτη φορά πέρασε η εβδόμη Φεβρουαρίου και δεν ανέβασα επετειακό!
Πολλές δουλειές γαρ, και τραβάω ξενύχτια στο κομπιούτερ.
Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια στην Αποθήκη Σκέψης και μπήκαμε στον έβδομο προχτές.
1.101 αναρτήσεις, 1.102 με την σημερινή, 4.419 σχόλια δικά σας και άλλα τόσα περίπου δικά μου… 109 σχολιαστές και 2,193 μέρες που μου έδωσαν χαρά να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας και να μαθαίνω από εσάς…
Και δεν θα σταματήσουμε εδώ. Καθώς ελαφραίνει η δουλειά και συνεχίζει να γελοιοποιείται ο σύριζα εδώ θα ‘μαστε να τα λέμε.
Άλλαξα την σύσταση του μάδερσιπ, του κεντρικού μου κομπιούτερ. Γουίντοους 10 Προ Αμερικάνικα να αντικαταστήσω τα 7 τα Ιταλικά, καινούργιο σκληρό 500 GB Solid State για την C, δύο δίσκους από 4 ΤΒ για την D και την E, και από 2 ΤΒ για την F και την G… Τις καινούργιες σουίτες από τις Adobe, Microsoft και Filemaker, και άλλα… (όχι πειρατεμένα από κρακ! Είπαμε: το Ελληνικό διαβατήριο έχω σταματήσει να το ανανεώνω).
Εν τω μεταξύ δεν έχει περάσει απαρατήρητο ότι το Ελληνικό μπλόγκιν έχει ερημιάσει σαν λαϊκή αγορά που πουλάει πραμάτεια από την Ταΐτή με έξτρα δεσμούς και ΦΠΑ. Λένε ότι είναι λόγω Φέησμπουκ και Τουήτερ… αλλά δεν νομίζω ότι ο κόσμος έφυγε από τα μπλογκ επειδή προτιμούν να τα λένε άμεσα και σε δυό αράδες. Νομίζω ότι έφυγαν επειδή δεν το βρίσκουν πια μέσα τους να τα λένε σε 800 λέξεις με σκέψη. Και αυτό δεν είναι λόγω προόδου της τεχνολογίας αλλά μάλλον λόγω οπισθοδρόμησης τώρα που ανακαλύψανε πως ούτε ο τσίπρας είχε λεφτά. Ναι, άρχισα πάλι να τον γράφω με μικρό ταφ, κι ας είναι πρωθυπουργός. Πρωθυπουργός του τι ακριβώς;
Άντε νά ‘μαστε καλά, όσοι μείναμε, να τα λέμε, και οι άλλοι όλοι να ‘ναι καλά…












Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Iowa










There is a lot I like about the Republican party. I agree government should be small, it should stick to the Federal level, international affairs and defense looking outward from our borders, not inward (some Republicans may overlook the difference on that last one). It should best act as the coordinator and symbol of the Union, the Supreme Court being the constitution-interpreting crown jewel and the Fed the great facilitator. It should stay out of State affairs, stay out of our pockets and leave our personal freedoms alone, except when we arbitrarily take liberties.

In fact the only thing I disagree with, when it comes to Libertarians for instance, is that they leave the safety net for the weak to be provided at will by those who might choose to do so, and afford it. Not very wise, leaving the foundation and health of the labor force to the magnanimity of the rich. Point of order: Libertarianism is not to the right of the Republican camp. It is somewhere above the spectrum. Just as socialism is not the left of the Democrats but somewhere below; you see, the spectrum, me thinks, is not a one-dimensional line but a two-dimensional circle with North, South, East and West. Libertarians being the North, Socialists the South, Democrats the West and Republicans the East.

So, yes, on the whole I am drawn to Republican philosophy and it is only that lack of a constitutionalized State-as-well-as-Federal safety net for the weak that keeps me the hell away from, say, Libertarianism. As for the true-right-wing of the Republicans, the Tea Party, well… as far as I am concerned they can go make themselves some Mussolini-brand tea and let the rest of us get on with the business of being Americans.

And yet, I am a staunch, dyed-in-the-wool registered Democrat. I guess that’s because on one hand, every social progress ever achieved in America was accomplished under a Democratic leadership –Reagan was the exception, not the rule for the Republicans (and the benefits our society might have reaped from his tenure are debatable), and, on the other hand there’s hardly a choice seeing that the Republican party no longer exists, or, rather, it has lapsed into a state of delusion and fanaticism. To be a Republican these days you have to hate gays, you have to refuse women the right to choose, you need to count how many times somebody goes to a Christian church (and not look to them very kindly if they go to some old-world Christian church)… You need to doubt science, celebrate ignorance, cringe at the idea of evolution, and pander to the Evangelicals shrouding one’s self in xenophobia and isolationism. Not my cup of tea.

We need to stop expecting the next front-runner to be another Ronald Reagan or another Bill Clinton. Their kind comes around once every a very blue moon and most of the time, like right now, we’re stuck with who we got. We got Clinton’s ambitious, secretive wife, who we wish was the power behind the throne in the 90ies and will bring Camelot-Next-Gen back, and we got a slimy Texan and a kid from Miami, not forgetting old-man-socialism who would try to turn America into everything it is not.

Whether Iowa and New Hampshire are representative of the State of the Union these days is debatable, but they are seen as such, so there you go. Trump came a distinct second to Cruz, a “loser” by his former rhetoric, “honored“ if judging by today’s turn of phrase. Cruz painted, for the next few days at least, the image of a Republican body still awake enough to be scared of Trump, but with no choice other than to go fringe. Hillary was given her wake-up call in a dead-heat with Bernie –but Bernie knows his all-but-victorious show was nothing more than a good-will gesture, a pat on the back, before he goes the way of the Dodo.

Looks like Cruz or Hillary in November. The Game will be called in the last seconds by those Republicans who might be too informed to vote for Cruz and will find the strength to shut their eyes in disdain and vote for Hillary to save the Union from an adventure with far-reaching ramifications. It's gonna be a close call with no true-blue choice but plenty of compromise.






Dateline Iowa: Shoeless Joe ain't gonna walk out of the corn. Not this time.