Την Τρίτη, 1η
Μαρτίου 2016, θα αλλάξει ο κόσμος για άλλη μια φορά, προς μια πρωτόγνωρη όμως κατεύθυνση.
Η επόμενη Τρίτη είναι η επονομαζόμενη Σούπερ-Τρίτη, όπου ξεδιαλύνονται κατά
πολύ τα πράγματα όσον αφορά τους υποψηφίους των κομμάτων για τις εκλογές του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ.
Για το 2016 το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων θα αναδείξει έναν λαϊκιστή που εκμεταλλεύεται
την άγνοια, το μίσος και την αγραμματοσύνη ενός θυμωμένου όχλου, αντιγράφοντας
έτσι την και σε αυτό πρωτοπόρα Ελλάδα.
Στις υπόλοιπες
χώρες του κόσμου, από την δυσαρέσκεια των πολιτών των οποίων ξεπήδησαν οι
Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία 200 χρόνια, ακόμα και σήμερα πολλοί δεν έχουν
ιδέα τι σημαίνει Αμερικανική κυβέρνηση.
Πρώτα πρέπει ο κόσμος
να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για ένα κράτος αλλά για 50 κράτη, με 50
κυβερνήτες, 50 κοινοβούλια, 50 γερουσίες, 50 ανώτατα δικαστήρια, κάτω από μια
ομοσπονδιακή ομπρέλα με τρεις κλάδους εξουσίας: 1) Την Γερουσία και την Βουλή
των Αντιπροσώπων, Κογκρέσο, Νομοθετικό, 2) Τον Πρόεδρο στον Λευκό Οίκο,
Εκτελεστικό, και το 3) Το Ανώτατο Δικαστήριο, την Νομική πτέρυγα Δικαιοσύνης
και απόδοσης του Συντάγματος.
Και, τον Πρόεδρο ΔΕΝ
τον εκλέγει απ’ ευθείας ο Αμερικανός πολίτης. Οι πολίτες, σε κάθε μία από τις 50
Πολιτείες, εκλέγουν αντιπροσώπους, εκλέκτορες, οι οποίοι μετά πηγαίνουν στην
ομοσπονδιακή πρωτεύουσα τον Ιανουάριο μετά τον Νοέμβριο των εκλογών, και
εκείνοι εκλέγουν Πρόεδρο ανάλογα με τις επιθυμίες των ψηφοφόρων, χωρίς όμως,
τύποις, να δεσμεύονται στην ψήφο τους.
Τον πρόεδρο των
Ηνωμένων Πολιτειών τον εκλέγουν 538 άνθρωποι, εκλέκτορες, από 50 Πολιτείες, στους
οποίους ανέθεσαν αυτήν την εργασία και καμία άλλη οι ψηφοφόροι κατά τις ανά
πολιτεία αναμετρήσεις τους προηγούμενους μήνες.
Ανάλογα με τον
πληθυσμό, κάθε Πολιτεία εκλέγει διαφορετικό αριθμό αντιπροσώπων (εκλεκτόρων)
για να ψηφίσουν για πρόεδρο:
Alabama 9 Alaska 3 Arizona 11 Arkansas 6 California 55 Colorado 9 Connecticut 7 D.C. 3 Delaware 3 Florida 29 Georgia 16 Hawaii 4 Idaho 4 Illinois 20 Indiana 11 Iowa 6 Kansas 6 Kentucky 8 Louisiana 8 Maine 4 Maryland 10 Massachusetts 11 Michigan 16 Minnesota 10 Mississippi 6 Missouri 10 Montana 3 Nebraska 5 Nevada 6 New Hampshire 4 New Jersey 14 New Mexico 5 New York 29 North Carolina 15 North Dakota 3 Ohio 18 Oklahoma 7 Oregon 7 Pennsylvania 20 Rhode Island 4 South Carolina 9 South Dakota 3 Tennessee 11 Texas 38 Utah 6 Vermont 3 Virginia 13 Washington 12 West Virginia 5 Wisconsin 10 Wyoming 3
Σύνολο 538
Στις προκριματικές
εκλογές και συνεδριάσεις ανά Πολιτεία, κάθε Πολιτεία ψηφίζει για τους υποψήφιους
της Προεδρίας σε κάθε κόμμα. Οι αντιπρόσωποι (εκλέκτορες) της κάθε Πολιτείας
μοιράζονται ανάμεσα στους υποψηφίους ανάλογα με τις ψήφους. Όταν ένας υποψήφιος
επιλέξει να εγκαταλείψει τον προεκλογικό αγώνα, οι αντιπρόσωποί του πάνε σε
κάποιον άλλον υποψήφιο που παραμένει στον αγώνα. Μετά τα συνέδρια των δύο
κομμάτων το καλοκαίρι, μένει ένας υποψήφιος ανά κόμμα και παίρνει τους αντιπροσώπους
του κόμματός του.
Τον Νοέμβριο, οι
πολίτες σε κάθε Πολιτεία ψηφίζουν για Βουλευτές, για Γερουσιαστές και για
πρόεδρο, και, η ψήφος για πρόεδρο καθορίζει πόσοι αντιπρόσωποι (εκλέκτορες
προέδρου) θα σταλούν από κάθε πολιτεία να ψηφίσει για τον κάθε ένα από τους υποψηφίους
πρόεδρους.
Μπερδευτήκατε ή
όχι ακόμα. Επίσης, ο εκλέκτορας δεν δεσμεύεται. Μπορεί ένας εκλέκτορας να έχει
πάρει την εντολή να ψηφίσει για έναν υποψήφιο, αλλά να αποφασίσει να ψηφίσει
τελικά ακόμα και για υποψήφιο του άλλου κόμματος. Αυτό είναι σπάνιο αλλά έχει
συμβεί μια-δυό φορές. Πιστεύω ότι τώρα πλέον μπερδευτήκατε για τα καλά. Άλλωστε
το να είναι κανείς πολίτης των ΗΠΑ είναι λίγο πιο πολύπλοκο από το να ρίχνει
φωτοβολίδες στις διαδηλώσεις και να εκλέγει τσίπρες. Εκτός από την περίπτωση Ντόναλντ Τραμπ, που είναι ακριβώς
σαν να εκλέγει τσίπρες.
Τέλος πάντων, Πρόεδρος
την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου του έτους των εκλογών θεωρείται όποιος
συγκεντρώσει έστω και έναν εκλέκτορα από 270 και επάνω, από το σύνολο των 538.
Μέχρι στιγμής, 26
Φεβρουαρίου 2016, έχουν γίνει εκλογές
και συνεδριάσεις σε τέσσερεις πολιτείες:
Iowa: Κλίντον,
Κρουζ
New Hampshire: Σάντερς, Τραμπ
Nevada: Κλίντον,
Τραμπ
South Carolina: Τραμπ
Την Σούπερ-Τρίτη, φέτος 1η Μαρτίου, γίνονται προκριματικές εκλογές σε 11 Πολιτείες, συν Σαμόα, συν διασπορά Δημοκρατικών ανά την υφήλιο, για τους Δημοκρατικούς
και σε 14 Πολιτείες για τους Ρεπουμπλικάνους.
Συνήθως, το τοπίο
αρχίζει να ξεκαθαρίζει μετά από την Σούπερ-Τρίτη…
Χωρις να γνωριζω τις εκλογικες πρακτικες των ΗΠΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρω οτι ειναι απο τις καλυτερες δημοκρατιες στον κοσμο.
Αυτό είναι αλήθεια, έτσι πιστεύω κι εγώ, αγαπητέ Velvet. Δεν υπάρχει το τέλειο, όμως υπάρχει το ανά πάσα στιγμή καλύτερο, και πράγματι ο μηχανισμός της δημοκρατίας στις ΗΠΑ είναι κάτι που ανυψώνει την ψυχή.
ΔιαγραφήΑπομένει να φανεί αν θα επιτρέψει ο μηχανισμός την υπερίσχυση κάποιου που θέλει να καταλύσει τον μηχανισμό… Πάντα υπήρχαν επιλογές, καλές και κακές, αλλά φέτος όλες σχεδόν οι επιλογές είναι τραγικά ανεπαρκείς και επικίνδυνες…
Το να είναι κανείς πολίτης των ΗΠΑ, ενεργό μέρος αυτού του συστήματος, είναι σαν το μπέησμπωλ: τρομερά πολύπλοκο να γίνει κατανοητό, σε πολλαπλά επίπεδα, και, αφού γίνει κατανοητό, εύκολο και φυσικό σαν την αναπνοή… σαν οξυγόνο.
Αν υπάρχει σωστό σύστημα δημοκρατίας και είναι πιθανόν να βγει ο Τραμπ, τότε αυτό είναι τρομακτικότερο... Για την αντίληψη, για τους ανθρώπους, την εποχή και το που πορευόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, δεν υπάρχει «σωστό», αλλά, πάντα, «σωστότερο» (που υπάρχει). Η πραγματική δημοκρατία χρειάζεται το σθένος της αποδοχής μιας απλής πραγματικότητας: ότι η έννοια της δημοκρατίας πρέπει να συμπεριλαμβάνει την αυτό-κατάλυσή της, αν αυτό επιθυμεί η πλειοψηφία. Μια και, ποτέ δεν είναι υπεύθυνο ένα σύστημα αλλά οι μοχλοί που το κινούν –στην προκειμένη περίπτωση ο δήμος. Μια δημοκρατία που δεν επιτρέπει την άνοδο του Τραμπ, απλά δεν είναι δημοκρατία. Και ένας δήμος που επιλέγει τον Τραμπ θα απαντήσει για τις πράξεις του στις σελίδες της Ιστορίας –η οποία θα κρίνει με τα κριτήρια της πλειοψηφίας. Αν εσύ κι εγώ μια μέρα βρεθούμε στην μειοψηφία το μόνο που θα σημαίνει θα είναι ότι είμαστε στην μειοψηφία :-)
ΔιαγραφήΟ εξοστρακισμός της Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν άραγε πρακτική δημοκρατική, ή όχι; Όταν μια δημοκρατία χρειάζεται νόμους εξαίρεσης για προστασία, πόσο δυνατή, ή αντικειμενική είναι;
Ο τσίπρας εκλέχτηκε δημοκρατικά δύο φορές σε 9 μήνες. Αν κρίνουμε την κρίση, ή την παιδεία, του δήμου που τον εξέλεξε, κρίνουμε με κριτήρια πρώτα υποκειμενικά, και μετά σωστά ή όχι –σωστά με τι (ποιου το) μέτρο;
Κατατοπιστική ανάλυση.
ΔιαγραφήΘα γράψεις μία παρουσίαση για τον Μπέρνι Σάντερς;
"Απομένει να φανεί αν θα επιτρέψει ο μηχανισμός την υπερίσχυση κάποιου που θέλει να καταλύσει τον μηχανισμό…"
Η δημοκρατία επιτρέπει να αναδειχθούν όσοι επιθυμούν την κατάλυσή της, αλλά και η ίδια δημοκρατία έχει τους μηχανισμούς να σταματήσει την κατάλληλη στιγμή όσους επιθυμούν την ανατροπή της. Εμπιστεύσου την δημοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι επιβιώνει τόσους αιώνες. Επιβιώνει διότι δεν βασίζεται σ' ένα άτομο ή σε μία ομάδα. Αν ένας πόλος από τους τρεις που περιγράφεις στο κείμενο προσπαθήσει να κάνει κάτι αντιδημοκρατικό, οι άλλοι δύο δε θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια, έτσι δεν είναι;
Θεωρητικά έχεις δίκιο αγαπητή Emily, και αν μπορεί η θεωρία να γίνει πράξη θα το περίμενα από ελάχιστα πολιτεύματα, ένα από αυτά των ΗΠΑ. Οπότε υπάρχει ελπίδα, συμφωνώ μαζί σου.
ΔιαγραφήΘα μπορούσαμε να συζητήσουμε αν η δημοκρατία όπως την γνωρίζουμε και την κατανοούμε σήμερα έχει επιβιώσει πάνω από δύο αιώνες. Συγκεκριμένα, από 1787. Θεωρητικά από την Μάγκνα Κάρτα (1215). Η ιδέα βέβαια της απ’ ευθείας δημοκρατίας γεννήθηκε με 10% άνδρες του δήμου, ενώ τα υπόλοιπα 90% γυναικόπαιδα και σκλαβοι δεν είχαν ψήφο…
Από τους τρεις πόλους της Αμεριανικανικής αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας, ο ένας πόλος, το Κογκρέσο, αποτελείται από δύο σώματα που κατά ένα 35-45% στο καθένα απέχουν από κάθε είδους συνεννόηση μέχρι να αλλάξει το χρώμα του δέρματος του αντιπροσωπεύοντος τον δεύτερο πόλο. Όσο για τον τρίτο πόλο, το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν υπάρχει τίποτα το αντισυνταγματικό για το οποίο να επέμβει, αν συνταγματικά εκλεγεί ένας άνθρωπος που θα φέρει τον αρμεγέδωνα.
Υπάρχουν όμως δύο ελπίδες. Η πρώτη είναι η πιθανότητα ανοικτής συνέλευσης των Ρεπουμπλικάνων όπου οι εκλέκτορες του κόμματος από τις πολιτείες των προκριματικών να μη φτάσουν σε πλειοψηφία για τον Τραμπ, να συνεχιστούν οι ψηφοφορίες και να γίνει ανατροπή υπέρ του δεύτερου, του Κρουζ. Βέβαια ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη, τρέχα-γύρευε ποιο είναι το μη χείρον. Η δεύτερη πιθανότητα είναι τα εκατομμύρια Ρεπουμπλικάνων που γνωρίζουν καλά πως είτε με τον Τραμπ είτε με τον Κρουζ το κόμμα τους το απήγαγαν και το κατέστρεψαν οι μνηστήρες, και μπορεί, κλαίγοντας, να ψηφίσουν Δημοκρατικό υποψήφιο.
Ο Σάντερς δεν πρόκειται να βγει υποψήφιος. Αλλά ήταν καλό που υπήρξε και ακούστηκαν αυτά που είχε να πει. Λέει αυτά που πρέπει να ακούγονται στην κοινή συνείδηση, όμως Emily μου, ο Σάντερς θέλει να κάνει τις ΗΠΑ κάτι το οποίο δεν είναι. Οι ΗΠΑ του Σάντερς απλά δεν θα ήταν ΗΠΑ. Θα ήταν κάτι άλλο. Και η οικονομία θα κατέρρεε. Ο Τραμπ θα έφερνε πολέμους, αν όχι τον τρίτο παγκόσμιο. Ο Σάντερς θα έφερνε διεθνή οικονομική κρίση που θα μας έκανε να νοσταλγούμε την σημερινή…
Όπως και να το φέρουμε, το κόμμα του Λίνκολν και του Ρέγκαν δεν υπάρχει πια. Διαλύθκε στον εσωτερικό πολυκομματισμό των άκρων. Το μόνο που έχει μείνει αυτή τη στιγμή είναι οι Δημοκρατικοί.