Πω-πωωω… για πρώτη φορά πέρασε η εβδόμη Φεβρουαρίου και δεν ανέβασα επετειακό!
Πολλές δουλειές γαρ, και τραβάω ξενύχτια στο κομπιούτερ.
Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια στην Αποθήκη Σκέψης και μπήκαμε στον έβδομο προχτές.
1.101 αναρτήσεις, 1.102 με την σημερινή, 4.419 σχόλια δικά σας και άλλα τόσα περίπου δικά μου… 109 σχολιαστές και 2,193 μέρες που μου έδωσαν χαρά να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας και να μαθαίνω από εσάς…
Και δεν θα σταματήσουμε εδώ. Καθώς ελαφραίνει η δουλειά και συνεχίζει να γελοιοποιείται ο σύριζα εδώ θα ‘μαστε να τα λέμε.
Άλλαξα την σύσταση του μάδερσιπ, του κεντρικού μου κομπιούτερ. Γουίντοους 10 Προ Αμερικάνικα να αντικαταστήσω τα 7 τα Ιταλικά, καινούργιο σκληρό 500 GB Solid State για την C, δύο δίσκους από 4 ΤΒ για την D και την E, και από 2 ΤΒ για την F και την G… Τις καινούργιες σουίτες από τις Adobe, Microsoft και Filemaker, και άλλα… (όχι πειρατεμένα από κρακ! Είπαμε: το Ελληνικό διαβατήριο έχω σταματήσει να το ανανεώνω).
Εν τω μεταξύ δεν έχει περάσει απαρατήρητο ότι το Ελληνικό μπλόγκιν έχει ερημιάσει σαν λαϊκή αγορά που πουλάει πραμάτεια από την Ταΐτή με έξτρα δεσμούς και ΦΠΑ. Λένε ότι είναι λόγω Φέησμπουκ και Τουήτερ… αλλά δεν νομίζω ότι ο κόσμος έφυγε από τα μπλογκ επειδή προτιμούν να τα λένε άμεσα και σε δυό αράδες. Νομίζω ότι έφυγαν επειδή δεν το βρίσκουν πια μέσα τους να τα λένε σε 800 λέξεις με σκέψη. Και αυτό δεν είναι λόγω προόδου της τεχνολογίας αλλά μάλλον λόγω οπισθοδρόμησης τώρα που ανακαλύψανε πως ούτε ο τσίπρας είχε λεφτά. Ναι, άρχισα πάλι να τον γράφω με μικρό ταφ, κι ας είναι πρωθυπουργός. Πρωθυπουργός του τι ακριβώς;
Άντε νά ‘μαστε καλά, όσοι μείναμε, να τα λέμε, και οι άλλοι όλοι να ‘ναι καλά…
καλημέρα Δημήτρη Να ευχηθώ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε πάντα όλοι μαζί, ευτυχισμένοι κι αγαπημένοι, να προεδρεύετε και να σας καμαρώνουμε!
Καλή σου μέρα αγαπητέ Νικόλα! Σ' ευχαριστω!
ΔιαγραφήΚαι σ' ευχαριστούμε για τις ευχές :-) Προσπαθούμε το κατά δύναμιν και τις περισσότερες φορές καλά πάει, και τις άλλες No Regrets.
Νά 'σαι καλά :-)
7 χρόνια! Πάλιωσες και εσύ! Να είσαι καλά Δημήτρη μου, σε ευχαριστούμε για όλα όσα έχουμε μοιραστεί και μάθει από εσένα. Πολλά πολλά ακόμη, δημιουργικά και γεμάτα με προβληματισμό, όπως πάντα. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει , πάλιωσα κι εγώ αγαπητή μου Roadartist, αλλά οι παλαιότεροι και από μένα πάντα είναι μπροστά στις ζυμώσεις του κρασιού ;-) Μια μπουκάλα με μήνυμα στον ωκεανό, και όποιος το ανακαλύψει :-) Εδώ να ‘μαστε να τα λέμε, και να ‘μαστε καλά!
ΔιαγραφήΠολλές ευχές για δυναμική συνέχεια! Και στα επόμενα 7!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου θα είμαστε άραγε σε εφτά χρόνια, αγαπητέ spacefreak; Εδώ να είμαστε, και τουλάχιστον εμείς στο βουνό μας μακριά από τους ανερχόμενους ωκεανούς :-)
ΔιαγραφήΕφτα χρονια φαγουρα δηλαδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα υπολοιπα που θαρθουν παντα καλα και δημιουργικα ναναι
Καλη συνεχεια
Εφτά χρόνια φαγούρα, αγαπητέ μου Velvet και δεν λέει να σταματήσει. Η συνέχεια έπεται, πάντα, και σ’ ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΚαι στα εκατό Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ενδιαφέρον με το μπλογκ σου είναι ότι δεν είναι μονοθεματικό.
Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα που τα περνάς όλα στο ιστολόγιο συν τον Κώστα.
Γράφεις για τα πολιτικά της Ελλάδας, της Αμερικής (όσους μας ενδιαφέρει, μας ενδιαφέρει αρκετά), για την καθημερινότητα σου σε τόσες χώρες, για την δουλειά και βέβαια για το παιδί. Και όλα αυτά τα εμπλουτίζεις με πολύ ωραίες ταξιδιάρικες εικόνες. Λογικό να μακροημερεύει το μπλογκ. :)
Όσο για το γιατί βρίσκεται σε φάση παρακμής το ελληνικό μπλόγκιν γενικότερα... μμμ, πολλοί λόγοι.
Ένας βασικός νομίζω είναι ότι πολλοί άνοιξαν μπλογκ για να κατακεραυνώσουν τους πουλημένους δημοσιογράφους που συνδιαλέγονται με την πολιτική εξουσία και την διαφθορά που όλοι μαζί δημιουργούν στη χώρα. Το έκαναν αυτό οι μπλόγκερ, τα κατάφεραν, απόκτησαν φαν και πολλά κλικ καθημερινά και μετά εξαργύρωσαν την επιτυχία τους πιάνοντας δουλειά σε κομματικές εφημερίδες και περιοδικά. Έξυπνο, ε;
Ε, με το χρόνο ακόμα και οι στρατοί τους άρχισαν να καταλαβαίνουν τι γίνεται (ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται) και να απομακρύνονται.
Καλή συνέχεια!
Αγαπητή μου Emily, σ’ ευχαριστώ :-) Μ’ αρέσει να μοιράζομαι όλες τις σκέψεις και εμπειρίες όλου του φάσματος της ζωής!
ΔιαγραφήΑλλά έθιξες ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα: Ναι μεν υπάρχει λόγος για να αντιδράσει κανείς στους πουλημένους δημοσιογράφους, και πρέπει, αλλά πως; Με αυτό που στις ΗΠΑ λέγεται «Citizen journalism»? Το πρόβλημα με την ανάληψη εκ μέρους του κοινού «καθηκόντων» δημοσιογραφικών, είναι απλά ότι δεν έχουν την παιδεία να το κάνουν, περισσότερο από τους υποτιθέμενους πραγματικούς δημοσιογράφους. Δεν ξέρουν πως να πιστοποιούν, πως να κάνουν διπλό έλεγχο από δύο ή περισσότερες πηγές, πως να εκφράζονται αντικειμενικά, πως να γράφουν και να παρουσιάζουν με ευθύνη. Από το μακρύ και το κοντό του κάθε πουλημένου πάμε στο μακρύ και το κοντό του κάθε απαίδευτου… Σε τι διαφέρουν, στην τελική; Όταν ξεκινά μια παράφωνη πολυφωνία περνά καιρός μέχρι να φτάσουν οι πιο σωστές φωνές να ακούγονται πάνω από τις άλλες, και δυστυχώς είμαστε μόνο στην αρχή.
Και πράγματι, κατέληξαν στα κομματικά φυλλάδια, και μετά βαρέθηκαν και πήγαν για φραπέ…
Συγγνώμη για την τόση καθυστέρηση και σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας και τα καλά σας λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και κάτι άλλο που ξέχασα να πω. Οι έλληνες ξέρουμε τα πάντα, άρα δε χρειάζεται να διαβάζουμε άρθρα σε μπλογκ ή εφημερίδες. Αφού ξέρουμε, πηγαίνουμε στο τουίτερ ή το fb να μοιράσουμε τη σοφία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτάζω φαρμάκι ή περιγράφω μια πραγματικότητα;
Φρέσλος από μία εμπειρία με ένα Ελληνικό Διοικητικό Συμβούλιο βασιλέων με καινούργια ρο;yχα και τενεκεδένιες περικεφαλαίες (το λοφίο φτιαγμένο με σκούπα από λαίκή αγορά), μπορώ να πιστοποιήσω ότι έχεις απόλυτο δίκιο αγαπητή μου Emily!
Διαγραφή