Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Το τέρας





Μια φορά τον χρόνο έρχεται σε κάθε μπλογκ εκείνη η στιγμή όταν ο οικοδεσπότης  αναρωτιέται πως να γράψει ένα ενδιαφέρον και ξεχωριστό επετειακό! Όταν μάλιστα το επετειακό είναι το πρώτο, η απόφαση είναι ακόμα πιο δύσκολη!

Μετά από πολύ σκέψη επέλεξα τον ναρκισσισμό. Και, στο δεύτερο μέρος του επετειακού, θα σας πω και μια ιστορία σχετική με τα της προηγούμενης ανάρτησης! 


Το μπλογκ το έφτιαξα Παρασκευή, 10 Απριλίου του 2009, για να υπάρχω ως επώνυμος σχολιαστής σε άλλα μπλογκ. Συγκεκριμένα στου Αθεόφοβου, που ήταν το πρώτο μπλογκ στο οποίο με είχαν οδηγήσει οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, μεγάλη η χάρη τους! Όσο τα σχόλιά μου πονοκεφάλιαζαν τον Αθεόφοβο με την συνεχή τους επιμήκυνση, και υπομονετικά μου απαντούσε, τόσο συνειδητοποιούσα ότι είχα μπει σε ένα κόσμο θαυμαστό και πρωτόγνωρο, γεμάτο από ανθρώπους που θα ήθελα μια μέρα, όταν μεγαλώσω, να τους μοιάσω.


Έτσι, στις 7 Φεβρουαρίου του 2010 άλλαξα τον στόχο τούτου του μπλογκ και ξεκίνησα να γράφω. Και για αυτό σας ζητώ συγγνώμη. Αλλά, και σας ευχαριστώ γιατί αυτή η Αποθήκη Σκέψης θα ήταν άδεια χωρίς εσάς, που είστε γνωστοί ως:

Αθεόφοβος, Βάσσια, latecomer, ria, Δείμος του Πολίτη , Τελευταίος, epanechnikov, ManBlogg, Ύπνος, Squarelogic, Locus Publicus, ellinaki, AdeGia, Roadartist, ESKARINA, Glam, NdN, kapetanios, Α. Παπαγιάννης, Φάνης Ξημεράκης, Scarlett, Elva, Αντρέας Κ, Vassper, Batcic, και, φυσικά, Ανώνυμος...

 

Μετά από:
126 αναρτήσεις
609 σχόλια (εκτός των δικών μου)
120.285 λέξεις (εκτός σχολίων)
άλλες 95.000 λέξεις, περίπου, σχολίων
9.145 επισκέψεις (εκτός από τις δικές μου)
και
αμέτρητες φωτογραφίες,
ο απολογισμός με κάνει ευγνώμονα για την γνωριμία και φιλία που μου προσφέρετε εσείς, οι μπλογκίστες τους οποίους, επί σχεδόν ένα χρόνο πριν αρχίσω να γράφω, θαύμαζα, θαυμάζω τώρα, και θα ήθελα μια μέρα να μοιάσω.

Βέβαια η πλήρης ιστορία περιλαμβάνει και τον άνθρωπο και το περιβάλλον που επέτρεψαν για πρώτη φορά την διάθεση και ατμόσφαιρα μέσα στην οποία η Αποθήκη Σκέψης μπόρεσε να ανοίξει την πόρτα της και να την κρατήσει ανοιχτή: την αγάπη και συμπαράσταση της γυναίκας μου της Μαργαρίτας, και την ευλογημένη ειρήνη του Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε και των συγχωριανών μας.



Υπήρξαν κάμποσες πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές τον περασμένο χρόνο και οι πιο πρόσφατες από αυτές ήταν ο σάλος με την marianaonice (Μαριάνα στον Πάγο), και επίσης όλες μας οι συζητήσεις εδώ και στα δικά σας μπλογκ περί φιλοσοφίας, αθεϊσμού, ιστορίας, επιστήμης... Ξεκίνησα την πρωτοχρονιά με το πρώτο από εκείνα τα ποστ, το "Τι Άθεος Είμαι", και δεν ξέρω αν το έχετε παρακολουθήσει, αλλά τα σχόλια σ' εκείνη την ανάρτηση έχουν περάσει τα 70 και συνεχίζονται, κυρίως μεταξύ των Epanechnikov, ManBlogg, και εμού.

Η προηγούμενη ανάρτηση, "Οι Ρεβιζιονιστές", εμπνευσμένη, όπως και μερικές άλλες, από πρόσφατες αναρτήσεις του Δήμου, είχε να κάνει με ευθανασία, αυτοκτονία, εκτρώσεις και το ήθος του Ιατρού.

Σκέφτηκα λοιπόν να σας πω σήμερα μια ιστοριούλα, ακριβώς όπως μου την έλεγαν εμένα, και όπως την έλεγαν στα πάρτυ, οι γονείς μου.



Το 1958 δεν υπήρχαν υπερηχογραφήματα. Μόνο ακτινογραφίες. Ο μαιευτήρας, στον οποίον είχε πάει η μητέρα μου, έκανε μια ακτινογραφία να δούνε τι πρόκειται να εισβάλει στον κόσμο του πλανήτη μας. Άπειρος ακόμα από φωτογραφίες, κουνήθηκα κατά την διάρκεια της έκθεσης της πλάκας, και ο γιατρός ανακοίνωσε στους γονείς μου ότι δυστυχώς πρόκειται περί τέρατος, ή υδροκέφαλο, ή, ίσως, με δύο κεφάλια. Ο γιατρός συνέστησε επέμβαση και άμεσο τερματισμό της κυοφορίας.

Οι γονείς μου το σκέφτηκαν πάρα πολύ. Η μητέρα μου πήγε και στον Άγιο Νικόλαο στην Ασκληπιού να ανάψει κεράκι και να προσευχηθεί στον Άγιο. Τελικά αποφάσισαν να φτάσουν στον ένατο μήνα, και ότι ήθελε ο Θεός.

Ο Γιατρός με πολλές ενστάσεις αναγκάστηκε να συμφωνήσει υπό τον όρον ότι θα έκανε καισαρική, έτοιμος να δώσει τέλος στο έμβρυο επί τόπου.

Όταν έφτασε ο αστερισμός του Τοξότη, η μητέρα μου ανέβηκε άλλη μια φορά τα σκαλιά του Άγιου Νικόλα στην Ασκληπιού και μετά πήγε γραμμή για την κλινική. Της έδωσαν το χλωροφόρμιο και το τελευταίο που θυμόταν ήταν τα εργαλεία στο τραπέζι δίπλα της που δεν φαινόντουσαν σαν εργαλεία για γέννα. Κάθε άλλο μάλιστα, αν θυμάμαι από τις περιγραφές της.





Τελικά, ο γιατρός είχε δίκιο, εκτός μόνο από το είδος του τέρατος που επρόκειτο να διεκδικήσει την θέση του ανάμεσα σε ανθρώπους και ζώα, ανάμεσα σε θεούς και άθεους. Στον τρίτο πλανήτη ενός ξεχασμένου αστρικού συστήματος σε μια μακρινή γωνιά ενός τυπικού και ειρηνικού γαλαξία, σε ένα σύμπαν τριών διαστάσεων και χρόνου που σφύζει από ζωή και δεν φοβάται την ανυπαρξία.

Και έτσι έφτασα να υπάρχω σήμερα ώστε να μπορώ άφοβα να λέω ότι πρέπει να σταματάμε την κυοφορία όταν ξέρουμε ότι το έμβρυο είναι προβληματικό, και ότι δεν υπάρχουν θεοί και άγιοι, εκτός βέβαια από τους Αγίους Σέργιο και Βάκχο του Καραγάτση, μεγάλη ή χάρη τους.







Ο Δεύτερος Χρόνος ξεκινά εδώ!








27 σχόλια:

  1. Καλή συνέχεια!Ένας χρόνος ε;...
    Μπράβο σου φίλε!
    Εγώ 21 Φεβρουαρίου κλείνω πρώτο εξάμηνο.

    Ελπίζω να συνεχίσεις έτσι για πολλές χρονιές ακόμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς σε ευχαριστούμε για όσα μοιράζεσαι μαζί μας! Εγώ στα 3,5 χρόνια πλέον.. Καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Happy Birthday!
    Εγώ από τη μεριά μου θα σε ευχαριστήσω γιατί μου δίνεις τη δυνατότητα να πιστεύω ότι εκεί έξω, στον ορυμαγδό της βλακείας που κυριαρχεί, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μπορούν ακόμη να συζητούν και να συνδιαλέγονται, ακόμη και όταν δεν συμφωνούν.

    ΥΓ. Δεν έχει πολύ πλάκα που όλοι μπορούμε να ισχυριζόμαστε βάσιμα ότι είμαστε νήπια ;;;
    (στο blogging that is...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρη σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλή συνέχεια!

    Σημειώνω πως ο ιατρός της μητέρας μου της είχε υπογραμμίσει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Πως πιθανότατα θα γεννήσει ένα υδροκέφαλο τερατάκι. Τελικά γέννησε ένα αγοράκι με κεφάλι ίσο σχεδόν με το υπόλοιπο σώμα του (το οποίο ευτυχώς ή δυστυχώς πολλαπλασιάστηκε σε μάζα!)

    Τέλος ομολογώ πως μου φαίνεστε ένα πολύ ταιριαστό ζευγάρι ;) Να είστε καλά και οι δύο σας και με το καλό να αποκτήσετε και τον καρπό του έρωτα σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή συνέχεια στο μπλογκ και στη ζωή σου!
    Η ιστοσελίδα σου συνεχίζει να είναι μία από τις πιο θετικές και αισιόδοξες και βλέποντας τα πανέμορφα χαμόγελά σας, καταλαβαίνω το λόγο.
    Να είστε πάντα καλά και να συνεχίζεις να μοιράζεσαι μαζί μας τις απόψεις και τις εμπειρίες σου με το δικό σου ιδιαίτερο τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα με κάνεις να αμφιβάλλω για την άμβλωση, στο τέλος... (και ξέρεις πόσο δύσκολο μου είναι να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου:) )... Άντε και σε ανώτερο, νεοφώτιστε/πρωτάρη (ευχή παλιού από το 2003)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρη, μακάρι να συνεχίσεις για πολλά χρόνια να μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις σου.

    Εκείνο που δεν είπε ο γιατρός όταν είδε την ακτινογραφία είναι ότι θα γεννιόταν ένας υπέροχος άνθρωπος που η ποιότητα του μυαλού και των σκέψεών του θα έκαναν κι άλλους ανθρώπους να συμπαρασύρονται στο μοναδικό πνευματικό του κόσμο.

    Περιμένουμε όχι μόνο το δεύτερο χρόνο αλλά και τον τρίτο και τον τέταρτο και... Και η πηγή της έμπνευσης σου να μην είναι μόνο η Μαργαρίτα (να πεις στη συνάδερφο ότι τη είναι πολύ όμορφη με τη στολή της…), αλλά και η Ζωή που εύχομαι να σου χαρίσει και να της χαρίσεις…

    Σε ευχαριστώ ειλικρινά που με συμπεριέλαβες στον κατάλογο των ανθρώπων που “γεμίζουν” την Αποθήκη Σκέψης διότι με τιμά αφενός η δική σου προτίμηση κι αφετέρου η ταξινόμησή μου ανάμεσα στους λοιπούς πολύ αξιόλογους της παρέας που θεωρώ ότι έχω πολύ δρόμο να καλύψω προκειμένου να τους προσεγγίσω ποιοτικά.

    Καλή συνέχεια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. άντε βρε, μπράβο. να τα εκατοστήσεις στη μπλογκόσφαιρα και πάντα με όμορφες και επικοδομητικές συζητήσεις!!!

    ωραίο το χωριό σας, πνιγμένο στα έλατα! σαν το δικό μου μοιάζει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δημήτρη να είσαι καλά με τη γυναίκα σου, την οικογένειά σου και να χαίρεσαι τη ζωή! Τρομακτική η ιστορία με την ακτινογραφία. Τη γλίτωσες από τον γιατρό αλχημιστή, και εφόσον επιβίωσες και την ακτινοβολία με την οποία σε βομβάρδισε μπορείς να συνεχίσεις χωρίς φόβο τη συνέχεια του ταξιδιού σου στο σύμπαν! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημήτρη μου, χαίρομαι ιδιαίτερα που σε παρακίνησα να ξεκινήσεις το μπλογκάρισμα γιατί όταν μου έστειλες το δικό σου τέλος για τον Σέργιο και Βάκχο αμέσως κατάλαβα την αξία σου, άσχετα αν σε πέρασα τότε γενεές 14 επειδή αναγκάστηκα να το αντιγράψω ολόκληρο για να το δημοσιεύσω!
    Ήδη μέσα σε αυτό το χρόνο με την αμεσότητα ,την ειλικρίνεια και την καθαρότητα στις απόψεις σου έχεις καταφέρει να προκαλέσεις αρκετές ενδιαφέρουσες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις .
    Βέβαια από ότι φαίνεται δεν έχεις ικανότητα μόνο στο γράψιμο αλλά και στο μπλα-μπλά γιατί κατάφερες να ρίξεις και να σε παντρευτεί μια τόσο όμορφη και συμπαθέστατη γυναίκα!
    Εύχομαι λοιπόν ή μάλλον είμαι σίγουρος, πως θα συνεχίσεις με την ίδια όρεξη και στον δεύτερο χρόνο να γράφεις, και εμείς άλλοτε να συμφωνούμε και άλλοτε να διαφωνούμε μαζί σου πάντα όμως με καλή διάθεση!
    Πάντως τα περί κουνημένης ακτινογραφίας και διάγνωσης υδροκέφαλου ή δικέφαλου το 1957 και ότι άμα ο γιατρός θα έκανε καισαρική και θα έδινε τέλος στο έμβρυο ή σου έχουν μεταφερθεί λανθασμένα ή ο γιατρός ήταν μπουζουκοκέφαλος !
    Το κεφάλι του εμβρύου στην ακτινογραφία διακρίνεται πλήρως και δεν υπάρχει πρόβλημα στην διάγνωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για να πω την αλήθεια κι εμένα μου έκανε σχετική εντύπωση, αθεόφοβε. Αλλά επειδή ήμασταν στα πρώτα χνάρια της ακτινογραφίας στην Ελλάδα, φοβάμαι ότι ο γιατρός ήταν πειραματιστής ή υπέρ της ευθανασίας και της άμβλωσης. Αλλά, ρε Δημήτρη, εκείνα τα χρόνια (δηλαδή τον προηγούμενο αιώνα) απαγορεύονταν διά ροπάλου οι εκτρώσεις. Πώς το συνέστησε ο τύπος έτσι εύκολα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χρόνια πολλά στο ιστολόγιό σου, και με τη σειρά μου να σε ευχαριστήσω κι εγώ! Ελπίζω να συνεχίσεις να γράφεις όπως γράφεις γιατί έχεις μία ιδιαίτερη "πένα" με προσωπικές πινελιές που πολλές φορές ζηλεύω ;)

    Χρόνια σου πολλά λοιπόν και να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου!

    Υ.Γ. Ειδικά εκείνη η ανάρτηση με την αποφοίτηση του υιού, μου ήταν πολύ οικεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ύπνε, σ' ευχαριστώ, και καλή, και όλο καλύτερη, συνέχεια και σε 'σένα. Και στον πρώτο μας χρόνο, εμάς των πρωτάρηδων, και στον δεύτερο και βάλε!



    Roadartist, η χαρά του να μοιραζόμαστε ότι είμαστε είναι στο τι υπέροχοι άνθρωποι χαμογελούν ενθαρρυντικά διαβάζοντάς μας, και η συζήτηση και ανταλλαγή. Εγώ είμαι πραγματικά συνεπαρμένος με αυτόν τον κόσμο. Και τον δικό μας των μπλογκ, και τον ...γενικότερο! Πάντως, όταν θα φτάσω εγώ τα 3,5 σου χρόνια, εσύ θα είσαι στα 6! καλή συνέχεια σε όλους!



    ESKARINA, Thank You!
    Είναι πολύ ακριβό το δώρο γενεθλίων που είναι τα λόγια σου και δεν ξεχνώ ότι πρέπει να προσπαθώ να τα φτάσω κάθε μέρα. Πάντα πίστευα ότι η συζήτηση και η συνδιάλεξη πρέπει να υπάρχουν ιδίως όταν δεν συμφωνούν οι άνθρωποι γιατί είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσουν μπροστά και πάνω. Γιατί πάνω στην συμφωνία η συζήτηση σταματά, και η αντιπαράθεση όμως, για να είναι εποικοδομητική χρειάζεται το λιγότερο δύο. Τι θόρυβο κάνει το δέντρο που πέφτει στο δάσος αν δεν είναι κανείς εκεί να το ακούσει, η, χειρότερα, αν δεν ενδιαφέρεται κανείς να το ακούσει...
    - Όλα κι όλα! στο blogging μετριέται η ηλικία της καρδιάς!



    Epanechnikov, σ' ευχαριστώ, και σ' ευχαριστώ για τις συζητήσεις, και για το θαυμάσιο μπλογκ, που είναι και στα Αγγλικά, μην ξεχνάμε κει εκείνο τον τρόπο μετάφρασης σκέψης σε λόγια!

    Να λοιπόν που δεν είμαι το μοναδικό τερατάκι! Ένας στέκεται μόνος, αλλά, δύο μπορούν πλέον να είναι λέσχη! Κι εσένα από ακτινογραφία σε καταλάβανε; στο τέλος αισθάνεται κανείς ευγνώμων που οι γονείς του δεν ήταν πολύ ορθολογιστές όταν μάθανε τα νέα!

    Είμαστε ευτυχισμένοι με ένα τρόπο που ούτε στη φαντασία περίμενα να είναι δυνατόν να υπάρχει. Και σ' ευχαριστούμε για την ευχή! Προσπαθούμε!



    scarlett, τα δικά σου καλά λόγια βρίσκονται στο κέντρο του τι αισθάνομαι κάθε πρωί, και του τι ελπίζω να καταφέρνω με αυτά που γράφω... σ' ευχαριστώ, όπως και για το σχόλιό σου στην ανάρτηση του πως γνωριστήκαμε με την Μαργαρίτα. Και, ο λόγος τον οποίον καταλαβαίνεις δείχνει ότι έχεις μάτια που βλέπουν καλά, μιά που για τον ίδιο λόγο κι εγώ δεν ξεχνώ ποτέ να ευχαριστήσω την Ζωή, και την Μαργαρίτα.



    Δήμο Δεν χρειάζεται να αμφιβάλλουμε για την έκτρωση: μόνο να έχουμε περισσότερη πίστη στον εαυτό μας, τοποθετώντας την ίδια στιγμή τους γιατρούς εκεί που ανήκουν, στην σφαίρα των ανθρώπων που κάνουν και λάθη, αντί στο στερέωμα των ημίθεων με λοφία. Η τελική απόφαση πρέπει να είναι πάντα δικιά μας αφού συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε να αφομοιώσουμε και να καταλάβουμε. Από την άλλη μεριά, ποτέ δεν θα ξέρουμε με σιγουριά ότι το έμβρυο στο οποίο δώσαμε τέλος θα έβγαινε πράγματι προβληματικό. Τα καλά νέα είναι ότι μια και δεν θα το μάθουμε ποτέ μπορούμε να ζούμε πιστεύοντας ότι ήτανε. Καταλαβαίνεις τώρα την διάσταση περιπλοκής στην οποία αναφερόμουν.

    Μωρέ ότι και να κάνω πρωτάρης θα είμαι πάντα μια που εσύ θα μου ρίχνεις μονίμως εφτά χρόνια! Συνέχισε εσύ να είσαι ένας Δείμος, κι εγώ μαθαίνω!



    Τελευταίε, τα λόγια σου που φέρνουν χαμόγελο και ευγνωμοσύνη δείχνουν για μια ακόμα φορά ότι με βλέπεις καθαρά όπως θα ήθελα να ήμουν, και γι αυτό σ' ευχαριστώ. Με τέτοια οικογένεια, βουνό και φίλους δεν ξέρω τι άλλο να ζητήσω παρά ποτέ να μην χάσω ούτε ένα από αυτά. Και η κα συνάδελφος σε ευχαριστεί :-)
    Εγώ πρέπει επίσης να πω ευχαριστώ που μου δίνεις την τιμή και την χαρά να είσαι στον κατάλογο των φίλων που γεμίζουν αυτό το ιστολόγιο!
    Ευχές για σένα και όλη την οικογένεια~



    ria μου, πρωτάκι μπορεί να είμαι αλλά είμαι σε επιβλητική συντροφιά και πάντα θα περπατάω όσο μπορώ να μην μείνω ακόμα πιο πίσω :-)
    Σ' ευχαριστώ!
    Το χωριό και τα βουνά έχουν κάθε λογής δέντρα που από μακριά την άνοιξη φαίνονται σαν ένα μωσαϊκό διαφόρων αποχρώσεων του πράσινου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ManBlogg, σ' ευχαριστώ, και μακάρι όλοι πάντα να χαιρόμαστε την ζωή, που ότι και να φέρει είναι Ζωή, υπέροχη και γεμάτη πράγματα θαυμαστά! Ναι, μα τον Ιπποκράτη και τον Ασκληπιό, την γλύτωσα φτηνά από τον μπαγάσα τον σοφολογιότατο της δεκάρας! Και το ταξίδι συνεχίζεται! Πάντα! Καλή σου μέρα, καθώς ο ήλιος σου ανατέλλει πάνω από την κορυφογραμμή του Μανχάταν!



    Αθεόφοβε, νά 'χουμε να λέμε και μέρη της ιστορίας κάθε χρόνο! Εκτός από το πόσο με εξέπληξες και συγκίνησες όταν δακτυλογράφησες όλο το κείμενο για να πάει από Symbol σε Times, δεν ξεχνάω και το download που με έβαλες να κάνω με το μοντεμάκι του χωριού για τα 95ΜΒ ελληνικού add-in στο Office για να μπορεί το Αμερικάνικο κομπιούτερ να διορθώνει Ελληνικά, πράγμα που στέρησε από τον κόσμο την thinkική ορθογραφία! Μάλιστα, μπορώ να σου πω ότι μόνο αφού μ' έβαλες να το κάνω αυτό αισθάνθηκα σε θέση να μπορώ να γράφω και δικές μου αναρτήσεις!

    Βέβαια περιττό να σου πω τι σημαίνουν για μένα τα καλά σου λόγια! Όσο για το μπλαμπλά μου, με βοήθησε βέβαια να επιβιώσω στα boardrooms της Αμερικής, αλλά δεν το χρειάστηκα καθόλου από την στιγμή που έφτασα στην Μαργαρίτα, γιατί ήταν και για τους δυό μας απλά σαν να επέστρεφα, επί τέλους, για πρώτη φορά. Από την ώρα που γνωριστήκαμε δεν χωρίσαμε ούτε στιγμή.

    Σ' ευχαριστώ Αθεόφοβε με όλη μου την καρδιά!

    Η συνέχεια στην επόμενη απάντηση:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δήμο και Αθεόφοβε, η ιστορία είναι κατά λέξη όπως την έλεγαν αναλλοίωτη και χωρίς παραλλαγές και οι δύο γονείς μου επί 48 χρόνια, άρα, είμαστε σίγουροι πως και οι δύο ήταν πεπεισμένοι πως ήταν αληθινή. Επίσης ξέρουμε τα παρακάτω:

    - Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι αν κουνηθεί ο ασθενής κατά την διάρκεια της έκθεσης της πλάκας, η εικόνα θα φανεί κουνημένη ή διπλή, ακριβώς όπως μια κουνημένη φωτογραφία. Γι αυτό ακόμα και σήμερα ο ακτινολόγος ζητά από τον ασθενή να μείνει ακίνητος. Και σήμερα ο χρόνος έκθεσης είναι και μικρότερος από ότι ήταν πριν 50 χρόνια. Μια φορά στην Αμερική, με ψηφιακή πλάκα που την έβλεπε αμέσως ο ακτινολόγος μου ζήτησε να ξαναπάρει γιατί κουνήθηκα, και μου έδειξε στην οθόνη την κουνημένη εικόνα. Πόσο μάλλον πριν 50 χρόνια με τις παλιές πλάκες και ταχύτητες, και όταν κανείς δεν έβλεπε αν είχε κουνηθεί το έμβρυο. Αυτό Αθεόφοβε, όπως είπα και πριν, είναι αναμφισβήτητο.

    - Ο γιατρός στον οποίον ο ακτινολόγος δίνει το τελικό φιλμ, δεν είναι ακτινολόγος, είναι γιατρός, άρα, η ευθύνη του δεν είναι στο να ξέρει τα τεχνικά, αλλά στο να επιβεβαιώνει και να προωθεί παρά πέρα το "διάβασμα" που έκανε ο ακτινολόγος. Η ευθύνη του γιατρού (και του ακτινολόγου) είναι να ξέρει πότε το φιλμ που κοιτάει είναι κουνημένο, όπως το βλέπει αμέσως ένας φωτογράφος. Σαν φωτογράφος, σχολίαζα τις πλάκες και MRI της μητέρας μου με τρόπο που ρώτησαν αν ήμουνα γιατρός, λες και είχα κάποια γνώση που μόνο Δρουίδιδες του ΕΣΥ μπορούσαν να έχουν. Και όταν διόρθωσα μια γνωμάτευση βάση της πλάκας και φωτογραφικής γνώσης, σε τρία λεπτά τέσσερεις γιατροί είχαν συμφωνήσει, κι εγώ κρατούσα το κεφάλι μου στα χέρια μου. Στοιχειώδες αγαπητέ Γουάτσον :-)

    - Γιατρός που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πότε η πλάκα είναι κουνημένη, όπως πολύ σωστά λέει ο Αθεόφοβος, λέγεται "Μπουζουκοκέφαλος". Μπορούμε δε να είμαστε σίγουροι ότι ανάμεσα στους Γιατρούς, ανεξαρτήτως λοφίων, υπάρχουν τόσοι μπουζουκοκέφαλοι όσοι και σε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.

    - Όσο για το τι θα έκανε ο Μπουζουκοκέφαλος με το έμβρυο αν έβγαινε Τέρας, Αθεόφοβε, στην Ελλάδα του 1958 ψάχνεις για μεγάλα κεφάλια; και μάλιστα σε ιδιωτική κλινική που ότι γινόταν έμενε μεταξύ του κλινικάρχη και του νεκροθάφτη;

    Στο τέλος, αγαπητοί μου, το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι, αν οι γονείς μου άκουγαν ευλαβικά τον γιατρό, και αν η μάνα μου δεν πίστευε σε μια ανύπαρκτη οντότητα, εγώ δεν θα υπήρχα σήμερα. Πράγμα που μπορεί να επιζητεί αναθεώρηση της χρησιμότητας των διαφόρων θρησκειών στην κοινωνία, όπως και το κατά πόσο είναι σωστό να ΜΗΝ βλέπουμε του γιατρούς σαν τρωτούς ανθρώπους, σαν κι εμάς, στους οποίους εμπιστευόμαστε τις αναντικατάστατες ζωές μας, αυτές των αγαπημένων μας, και των παιδιών μας.

    Δείτε και το σχόλιο του Epanechnikov παραπάνω. Είμαστε και οι δύο στην λέσχη με τα τερατάκια, όπως φαίνεται!



    ellinaki μου, έχω ιδιαίτερο θαυμασμό και προσοχή για το πάντα σταθερό, διαυγές, διορατικό και αντικειμενικό αλλά και ανθρώπινα εμπλουτισμένο ιστολόγιό σου, κι έτσι τα λόγια σου είναι βάλσαμο που φέρνει χαμόγελο και αισιοδοξία -και την ευχή να τα άξιζα και να το προσπαθώ πάντα. Η προσωπική απόχρωση που αποδίδεις είναι ένας κεντρικός στόχος για μένα, πολύ κοντά στην καρδιά, και αν φαίνεται κάτι τέτοιο, είναι μια παρατήρηση που μόνο χαρά και humility μου δίνει... ποτέ δεν κοτσάρω αγγλικά με τα Ρωμέικα, αλλά η humility δεν μεταφράζεται με τίποτα όπως την εννοώ :-)

    Μεταξύ του Κώστα και της Μαργαρίτας, του Σαν Μπενεντέτο και του μπλογκ, αλλά και της δουλειάς, ellinaki, καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος εφηύρε τον όρο "ευλογία"...

    Σ΄ευχαριστώ ellinaki, και εις έτη πολλά όλοι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δημήτρη μου καλησπέρα!

    Τα χρόνια πολλά κι από μένανε, να σου στείλω ένα βαρελάκι χλιαρής ale για τα μεθεόρτια?

    Πρέπει να παραδεχτώ ότι ώρες ώρες δεν σε προλαβαίνω, κυρίως βέβαια λόγω του καταρρέοντος time management μου αλλά και του ενίοτε "τερατώδους" οίστρου σου ;)

    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις να μας γράφεις για τα ανυπότακτα χωριά τόσο κοντά στον Καίσαρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ Δημήτρη, καλή σου επέτειο και καλή συνέχεια. Κάτω απο κανονικές συνθήκες, δεν θα υπήρχε τρόπος να ανακαλύψεις ποτέ την ύπαρξη των συνομιλητών σου, που απο διάφορες γωνιές της γής σήμερα ανταλλάσουν σκέψεις μαζί σου. Χαίρομαι που σε γνώρισα, διαδικτυακά επι του παρόντος, και χαίρομαι που είσαι και ευτυχισμένος στην προσωπική σου ζωή. Μεγάλη υπόθεση αυτή. Καλή συνέχεια λοιπόν. Και ευχαριστώ για την τιμή της προσωπικής μου αναφοράς. Νάσαι καλά. Τα σέβη μου σην σύζυγό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. things και Δείμο-
    Απλά πληροφοριακά θέλω να πω πως το 1958 η ακτινογραφία δεν έκανε τα πρώτα βήματα της στην Ελλάδα.
    Ήδη τότε είχε στην χωρα μας μια προϊστορία τουλάχιστον 50 ετών.
    Έχω από τον πατέρα μου ακτινογραφίες προπολεμικές που την λήψη όμως έχει κάνει ακτινολόγος, που η ευκρίνεια τους είναι εξαιρετική.
    Στην συγκεκριμένη ιστορία όπως μας την περιέγραψε ο things η εξήγηση είναι απλή.
    Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν οργανωμένες ιδιωτικές κλινικές, όπως σήμερα, και ο κάθε μαιευτήρας είχε την δική του κλινική με συνήθως 3-5,6 κρεββάτια για εξυπηρέτηση της πελατείας του.
    Στον εξοπλισμό της κλινικής είχε και κάποιο,συνήθως από δέυτερο χέρι φορητό ακτινολογικό μηχάνημα,για να βγάζει στην ανάγκη καμιά τέτοια ακτινογραφία που τις περισσότερες φορές ήταν θολή και κουνημένη και επιπρόσθετα δεν ήξερε κιόλας να την διαβάσει γιατί δεν ήταν και ακτινολόγος!
    Σε μια τέτοιας ποιότητας ακτινογραφία προφανώς ο ανίδεος μεν γυναικολόγος έβλεπε τον things σαν τον δικέφαλο αετό της ΑΕΚ η δε μητέρα του πηγαίνοντας στην εκκλησία της ενορίας μου, πίστεψε πως ο Αγιος Νικόλαος έριξε μία στο δεύτερο κεφάλι του things και έτσι βγήκε μονοκέφαλος και ωραίος όπως στην φωτογραφία που μας έβαλε σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κωστή καλησπέρα! ένα βαρελάκι Ale θα ήταν ότι έπρεπε! Το αγριογούρουνο ήδη έχει ένα χαμόγελο να! και το βαρελάκι είναι το μόνο που λείπει! Κάνε κάτι για αυτό το δόλιο το time management! Νομίζω του λείπει blogging time! Πού είναι οι προτεραιότητες σου;;;


    Locus σ' ευχαριστώ! και πράγματι η διαδικτυακή γνωριμία ελπίζω να είναι "επί του παρόντος" και να αναβαθμισθεί στο μέλλον! Μέχρις στιγμής κάνεις πολύ καλή δουλειά προσέχοντας την Μασαχουσέτη, και, αν δεν έρθω για κανένα ξαφνικό έλεγχο εγώ κατά 'κεί, μπορείς να έρθεις εσύ να δεις τα λημέρια μας! Η προσωπική ζωή το μαγείρευε 47 χρόνια αλλά στο τέλος το πέτυχε! Νάσαι πάντα καλά Locus, και η οικογένειά σου!


    Αθεόφοβε Νομίζω τώρα το έθεσες ακριβέστατα και μάλλον έτσι έγινε, πράγματι! Βέβαια καμιά δυό λεπτομερειούλες μπορεί να ήταν διαφορετικές: πιστεύω ο δικέφαλος ήταν κατ' ευθείαν του Βυζαντίου άνευ ποδοσφαιρικής αναμίξεως, και, δεν είμαι σίγουρος ότι ήταν ο Άγιος Νικόλας που έκανε το θαύμα του. Όπως ξέρεις ήταν μόνο δέκα χρόνια αφού έφυγαν απ' το υπόγειό τους, και ακόμα ήτανε στα μουσαφιρλίκια δεξιά κι αριστερά μέχρι που ο κάθε Άγιος έβαζε τη σκούπα ανάποδα πάνω απ΄ τον τρούλο να ξεκουμπιστούνε. Τον καιρό εκείνο περιττό να σου πω που είχανε βολευτεί οι δυό τους, και το έχω από καλή πηγή ότι το όμορφό μου και μοναδικό τσερβέλο το οφείλω σε μια στιγμή που καθώς ο Σέργιος ήταν απασχολημένος να συζητά με τον Νικόλαο, ο Βάκχος άκουσε τη μάνα μου, που ήτανε και ομορφούλα, και ξεγλίστρησε να κάνει τη δουλειά του, πράττοντας μετά την πάπια και σφυρίζοντας αδιάφορα!

    Αλλά εσύ, αθεόφοβε προσπαθείς, σώνει και καλά να με σπρώξεις στον υπαρξιακό υλισμό και από thinks μου κόλλησες πάλι το things! Τι να κάνει ένας όμορφος Ρωμιοαμερικάνος σαν κι εμένα; να μην σκέπτεται πέραν των υλικών πραγμάτων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αθεόφοβε και Δήμο, μπορεί ο Αθεόφοβός να το έθεσε σωστότατα παραπάνω, αλλά μην παρασυρθούμε ότι αυτά γινόντουσαν τότε και όχι τώρα! Τώρα, απλά, γίνονται με περισσότερη τεχνολογία -αλλά ο χόμο σάπιενς γκρηκ ντηπαρτμεντ είναι ο ίδιος!

    Κατ' αρχάς, οι πλάκες που ακόμα χρησιμοποιούν φιλμ και όχι ψηφιακό, ακόμη εμφανίζονται, σαν κανονικό φιλμ, σε υγρά. Αν τα υγρά είναι εξασθενημένα ή σε λάθος θερμοκρασία κατά 3-4 βαθμούς μόνο, είναι πολύ πιθανόν το φιλμ να εμφανιστεί ανομοιόμορφα και να δημιουργήσει πλάβες οι οποίες κάλλιστα μπορούν να ερμηνευτούν σαν ύποπτες σκιές.

    Εκτός αυτού, η πλάκα, και τα MRI και τα Cat Scans, είναι κατά βάση μαυρόασπρα αρνητικά, όπου όσο πιο στερεά η μάζα τόσο λιγότερο έχει γράψει το φιλμ, και για αυτό τα οστά φαίνονται σαν διαφανές μέρος του φιλμ, λιγότερο ή περισσότερο, και διάφορα όργανα φαίνονται επίσεις ή όχι, ανάλογα με την ένταση και χρόνο έκθεσης που έλαβε η πλάκα.

    Ήμουνα σε ένα "ογκολογικό συμβούλιο" (Broadway Show πριν στείλουν τον συγγενή στο λογιστήριο) και έβλεπα τρείς πλάκες της μάνας μου τη μία δίπλα στην άλλη. Οι τρείς πλάκες το ίδιο σημείο του σώματος του ίδιου ασθενή, παρμένες με τρεις βδομάδες διαφορά σε τρεία διαφορετικά νοσοκομεία: μια ιδιωτική κλινικούλα της συμφοράς, ένα γνωστό μεγάλο του ΕΣΥ, και το παρών ιδιωτικό των 25000 Ευρώ για 10 μέρες.

    Η διαφορά μεταξύ τους σε ποιότητα ήταν εξωφρενική. Υπήρχαν λεπτομέρειες στη μία που δεν την έβλεπες στην άλλη. Η μία ήταν θολή σαν ομίχλη, η άλλη πατημένη στο κοντράστ και η τρίτη η σωστότερη. Αυτά δεν χρειάζεται να είσαι ακτινολόγος για να τα δεις. Ένας έμπειρος φωτογράφος με δεκαετία σκοτεινού θαλάμου μπορεί να καταλαβαίνει την τεχνική πλευρά καλύτερα και από ακτινολόγο.

    Ένα πολύ ανησυχητικό legion στο αριστερό πνευμόνι ήταν ατέλεια της πλάκας και δεν προσέχαν ότι έλειπε από την χρονικά μεταγενέστερη τρίτη πλάκα. Τα 50% των πολλαπλών μεταστάσεων περίπου απεδείχθησαν προϊόντα του κοντράστ. Ήμουνα μεγάλος πονοκέφαλος και δεν είμαι περήφανος γι αυτό, ούτε το παίζω ξερόλας ή αντι-γιατρός. Απλά λέω, φωνή βοώντος εν τη ερήμω: Η καιροί και η τεχνολογία αλλάζει. Αλλά οι άνθρωποι παραμένουν, τώρα και πριν 100 χρόνια οι ίδιοι. Και οι γιατροί είναι άνθρωποι. Και καλώς ή κακώς είναι και επιχειρηματίες οι άνθρωποι. Δεν μπορούμε, ούτε πρέπει, να μην τους έχουμε εμπιστοσύνη. Απλά μην τους έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "Η καιροί και η τεχνολογία αλλάζει. Αλλά οι άνθρωποι παραμένουν, τώρα και πριν 100 χρόνια οι ίδιοι."

    Δημήτρη ρίξε μια ματιά σε αυτό το βίντεο. (ξεκίνησε το από το 4. Intro to medicine)

    http://fora.tv/2007/01/29/End_of_Medicine

    Αρκετές intuitive (prone to error) λειτουργίες των hοmo-sapiens ιατρών θα μπορούσαν να είχαν ήδη αντικατασταθεί από καλοσχεδιασμένες μηχανές. Η ιατρική έχει κολλήσει στις πρακτικές των 1940s...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πολλές ευχές και από μένα σε όλα τα επίπεδα......

    Πάντως οι δικοί μου έπαθαν το αντίθετο απ΄ ότι οι δικοί σου, μετά από 3 προσπάθειες (τα τρία μεγαλύτερα μου αδέλφια...) ήλπιζαν βάσιμα , με τον νόμο των πιθανοτήτων , ότι θα βγει και ένα έξυπνο......μπα τίποτις!

    * Έχεις δίκιο ότι πιθανόν να μη σε συμφέρει να δηλώσεις κάτοικος εξ. αν έχεις εισοδήματα στην Ελλάδα, θα χάσεις το αφορολόγητο.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Epanechnikov, θα προσπαθήσω να τα δω αύριο στην πόλη αν τα καταφέρω. Εδώ δεν έχει ακόμα γρήγορο ίντερνετ και ας ήταν η προεκλογική υπόσχεση του Δημάρχου. Έβαλε τον φύλακα του κάμπινγκ υπεύθυνο να μιλήσει με τις εταιρείες που θα μπορούσαν να το φέρουν, μα μετά ερωτεύτηκε μια γραμματέα του Δημαρχείου που δεν άρεσε στη μαμά του... μεταξύ μας αυτά βέβαια! τέλος πάντων, δεν βλέπω ADSL ούτε για φέτος...

    Και πριν δω τα βίντεο πάντως, ξέρω περί τίνος ομιλείς και συμφωνώ. Το πρόβλημα είναι ότι όσο θα διορθωνόταν η περίθαλψη με αυτοματοποίηση τόσο την ίδια στιγμή θα εξέλειπε και ο παράγων που την κάνει "περίθαλψη": ο άνθρωπος. Έχω από το 1983 να δοκιμάσω NHS, αλλά τα Αμερικάνικα με τα οποία μεγάλωσε ο γιός μου, το Harvard Health, παραήταν αυτοματοποιημένα ιδίως στην γραφειοκρατία.



    glam σ΄ ευχαριστώ για τις ευχές και σ' ευχαριστώ που περνάς από εδώ! Πάντα ευπρόσδεκτος να τα λέμε! εμένα ο πατέρας μου με έλεγε περήφανα "κεφάλα" κάθε φορά που τέλειωνε να λέει την ιστορία του τέρατος!

    Το αφορολόγητο ήταν ένας από τους τρείς λόγους που δεν συνέφερε το Εξωτερικού, από ότι θυμάμαι. Οι άλλοι δύο ήταν το μπέρδεμα με το ότι ζητούσαν δήλωση της γυναίκας μου και κάτι που είχε να κάνει με το ότι έπρεπε να αλλάξω ΑΦΜ και ένα κάρο έγραφα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μετά από δεύτερη σκέψη πιστεύω ότι ο γιατρός είχε δίκιο. Ναι, είχες δύο κεφάλια τα οποία με τη βοήθεια των Αγίων συγχωνεύτηκαν σε ένα. Και μπορεί, όπως λέει κι ο Αθεόφοβος να βγήκες τελικά ωραίος όπως στη φωτογραφία, αλλά συγχωνεύτηκαν και οι δυο εγκέφαλοι σε έναν με αποτέλεσμα τσα καταπληκτικά κείμενα που διαβάζουμε στο ιστολόγιό σου. Για να μην μιλήσω και για τον υπέροχο άνθρωπο πίσω από τη φωτογραφία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τελευταίε, φίλε μου, πήγα να το γυρίσω και να πω μα δεν βλέπω κανένα στη φωτογραφία από πίσω μου, μόνο εμένα, αλλά μετά σκέφτηκα να μην το πω έτσι, και απλά να σ' ευχαριστήσω κι ας μην το αξίζω. τέτοια λόγια είναι όμορφα να ακούει κανείς σε όλες τις ηλικίες και τις εποχές γιατί λένε ότι υπάρχουν ακόμα, και πάντα, καλοί φίλοι :-)
    Σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δημήτρη πολλές ευχές κι από μένα,έστω και καθυστερημένα,διότι αφενός είχα υποτροπή στην ίωση που με ταλαιπώρησε προ 10μέρου κι επανήλθε-ηπιότερη αλλά ενοχλητική μετά 1 εβδομαδιάια παρένθεση υγείας,αφετέρου είχε ρίξει το βαρος αλλού...
    Εύχομαι έμπνευση,αντοχές,και λίγο μέτρο,γιατί το άκρατο blogging έχει εξαντλήσει πολλούς καλούς,γρήγορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. squarelogic, σ' ευχαριστώ, και περαστικά! Είχα να συναχωθώ ενάμιση χρόνο, από τότε που έφτιαξα με επέμβαση τη μύτη μου, και συναχώθηκα γερά στην Αθήνα πριν δύο βδομάδες! κι ακόμα τρέχει και δε λέει να σταματήσει! τι έχετε στο αέρα κει πέρα βρε παιδί μου! Περαστικά και η δεύτερη ίωση, γρήγορα!

    Η ευχή και προειδοποίησή σου πολύ σοφή, και το έχω σκεφτεί κι εγώ που και που, αν θα μπορώ να συνεχίζω έτσι και σταθερά. Το γράψιμο και η επικοινωνία και οι ανταλλαγές απόψεων είναι κεντρικά πράγματα στη ζωή μου και πάντα ήταν. Το γράψιμο μάλιστα ήταν το μόνο μέσο επικοινωνίας που δεν είχα κάνει. Η ζωή οπωσδήποτε περιμένω ότι θα φέρει μερικές περιόδους πιο αραιού γραψίματος, και άλλες με διακυμάνσεις στην ποιότητα. Είναι φυσικό. Ίσως να πάρει κανείς και καμιά "άδεια" καμιά δυό φορές το χρόνο! Πόσες μέρες άδεια έχουν οι μπλογκίστες; Πάντως, δεν βλέπω, ξέροντας τον εαυτό μου και την πραγματικότητά μου, πως θα σταματούσα ποτέ για τα καλά.

    Νάμαστε καλά να τα λέμε σε κάθε επετειακό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.