Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Ελπίδες









Είπαμε όλοι και γράψαμε πολλά τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με ένα υπέροχο θέμα. Την Ελπίδα.

Κατά κάποια σύμπτωση και συγκυρία, οι εκλογές και οι πρώτες πράξεις και ρήσης της καινούργιας κυβέρνησης γέμισαν τον κόσμο ελπίδα. Η οποία τώρα έχει αρχίσει να τρεμοσβήνει ανεπαίσθητα καθώς ελάχιστοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως είναι πιθανόν να εναποθέσαμε τις ελπίδες μας και τα όνειρά μας σε άλλον ένα τυχοδιώκτη που δεν κατάφερε να παραδώσει τίποτα από όσα υποσχέθηκε.

Ένας καινούργιος αναγνώστης, ο Ποσειδώνας, πρότεινε σε σχόλιο στην ανάρτηση Πογκρόμ ότι "Η ελπίδα φαίνεται επώδυνη, δυσδιάκριτη, ανέφικτη.... Μόνον όταν σκιάζεται από φόβο." Και μ' έβαλε να σκεφτώ. Αυτές τις δύο λέξεις: "Ελπίδα" και "Φόβος", όπου, στο σχόλιό του ο φόβος μας πιθανόν να μας κάνει να απομακρυνθούμε από την ελπίδα (αν το κατάλαβα καλά).

Και, σκέφτομαι πως ίσως είναι ώρα να κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά τους όρους μας και το τι κρύβουν.

Ένας μεγάλος Έλληνας, και μάλιστα Κρητικός, έγραψε κάποτε ότι
Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος
Ο Νίκος Καζαντζάκης βέβαια, μπορούσε να το πει αυτό και να το εννοεί.

Τι όμως εννοούσε όσο αφορά την Ελπίδα; Οφθαλμοφανώς η ρήση του μας διδάσκει πως η λεφτεριά είναι εφικτή όχι μόνο όταν δεν φοβάσαι, αλλά όταν δεν επαφύεσαι στην ελπίδα.

Ίσως ο Καζαντζάκης να εννοούσε απλά ότι Συν Αθηνά Και Χείρα Κίνει

Γιατί, ο φόβος του θεού, και η ελπίδα ότι ο θεός θα βάλει το χέρι του να σε βοηθήσει, κατά τον Καζαντζάκη δεν σημαίνουν λεφτεριά, αλλά σκλαβιά στην ανημποριά --όπου ελπίζεις κάτι να γίνει καλό, από τους ουρανούς, από κάποιον άλλο, και έτσι, ελπίζοντας, ξεχνάς πως μόνο με τα δικά σου χέρια μπορείς να προμηθεύσεις εσύ ο ίδιος για τις ανάγκες σου.

Και αυτό το βρίσκω αληθινό και για τον εαυτό μου. Πραγματικά ένοιωσα πιο ελεύθερος πριν 20-25 χρόνια όταν επί τέλους είπα: "Κάθε πρωί βγαίνω στο βουνό να κυνηγήσω την αρκούδα μου, και μέχρι τώρα νικάω εγώ. Μιά μέρα θα νικήσει η αρκούδα" (η ταινία Τζερεμάια Τζόνσον που έχω δει πολλές φορές από το 1973 μέχρι σήμερα, βοήθησε σ' αυτό). Και σταμάτησα να "ελπίζω" και να προσεύχομαι παρά άρχισα να πιστεύω μόνο στις δικές μου δυνάμεις με την γνώση των περιορισμών τους και σε ισχύ αλλά και σε βάθος χρόνου --κάτι που βρήκα λυτρωτικό και ποιο μεθυστικό από την ελπίδα. Και, όταν πέθαναν οι γονείς μου, τέσσερεις μήνες μεταξύ τους πριν 8 χρόνια, σταμάτησα να φοβάμαι, γιατί δέχτηκα το πόσο τελεσίδικος είναι ο θάνατος. Αυτά βέβαια δεν θα μπορούσα να τα σκεφτώ και να τα αισθανθώ έτσι, με τον τρόπο και άποψη που τα αισθάνθηκα, αν δεν ζούσα στην Αμερική, αν δεν ήμουνα και Αμερικανός, αν δεν είχα μεγαλώσει παιδί στην Αμερική.

Κι έτσι, τώρα, δεν είμαι πια τόσο σίγουρος ότι η ελπίδα των τελευταίων βδομάδων για την Ελλάδα ήταν κάτι το διαφορετικό από απλά άλλο ένα ναρκωτικό --ανάλογα πως το βλέπει κανείς και σε τι πλαίσιο. Εγώ, προτιμώ να είμαι ελεύθερος. Και να περιμένω μόνο από τον εαυτό μου και κανέναν κανέναν δάσκαλο, κυβέρνηση, κομπογιαννίτη ή ποιητή.


Όσο για τους αγώνες και τους πολέμους...
Οι αγώνες και οι πόλεμοι είναι, για μένα, η παραδοχή της ανικανότητας να χτίσουμε ειρήνη.











4 σχόλια:

  1. Άνοιξη άρχισε να ξεγελά το Χειμώνα και ξεπετάγεται χωρίς να τον υπολογίζει από παντού.



    Με την ευχή να ζεσταθούν και οι καρδιές μας, να βγουν από την παγωνιά της οικονομικής κρίσης και των δυσάρεστων ειδήσεων, ας προχωρήσουμε κοιτώντας μόνο μπροστά.

    Να εισται καλά καλημέρα και καλό μήνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και καλό μήνα Ποσειδών.

      Θυμάμαι πως στην Νέα Αγγλία (βορειοανατολική Βόρειο Αμερική), κάθε εποχή έχει μια χάρι ξεχωριστή... πως χαιρόμουνα κάθε φορά που άλλαζαν, από τα υπέροχα χιόνια όλου του κρυστάλλινου χειμώνα στις ανθισμένες κερασιές της Άνοιξης, το μπέησμπωλ όλο το καλοκαίρι, τα εξαίσια χρώματα του φθινοπώρου... Έρχονται, και η ζωή νικά, πάντα, και, καθώς ένα είδος ζωής με την απροσεξία του συμβάλλει στην αλλαγή των καιρικών συνθηκών μπορεί να συμβάλει στην καταστροφή την δική του αλλά η Γη θα συνεχίσει, και η ζωή, με την οποία σφύζει, θα βρει τον τρόπο...

      Είναι μια πολύ ωραία ευχή να ζεσταθούν οι καρδιές μας και είμαι μαζί σου στο να το εύχομαι αυτό για όλους, να βρουν ο καθένας την δική του δύναμη μέσα του και να το αισθάνονται, πάντα.

      Η παγωνιά (ή, το πυρ) της οικονομικής κρίσης είναι πρόκληση μεγάλη, γιατί μου φαίνεται πως η αιτία της είναι συστημική, παγκόσμια, ατέλεια (ή ανεπάρκεια) του μοναδικού συστήματος που μπορέσαμε να χτίσουμε --άλλο για την ώρα δεν έχουμε, καθώς σε συνδυασμό με την ανθρώπινη απληστία έφτασε σε ένα σημείο κορεσμού από το οποίο κανένας δεν ξέρει πως να βγούμε, και οι πιο αδύναμες ενότητες υποφέρουν το περισσότερο και χειρότερα...

      Αλλά είμαι μαζί σου και στο ότι μόνο κοιτώντας μπροστά μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε για να προφυλαχτούμε, ξεχνώντας το τι θα θέλαμε και ανακαλύπτοντας το τι μπορούμε.

      Νά 'σαι καλά.

      Διαγραφή
  2. "Κάθε πρωί βγαίνω στο βουνό να κυνηγήσω την αρκούδα μου, και μέχρι τώρα νικάω εγώ. Μιά μέρα θα νικήσει η αρκούδα"
    https://www.youtube.com/watch?v=Ko08whs0Kpk

    Στο παραπάνω στιγμιότυπο, από την ταινία "Τα μυθικά πλάσματα του Νότου", φαίνεται ξεκάθαρα (στο 1:38) πώς ένα παιδί αντιμετωπίζει τους φόβους της και τους κατατροπώνει.

    (Δε σε προλαβαίνω με τίποτα πια.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο υπέροχη σύλληψη και σκηνή! Δεν ήξερα για την ταινία. Ναι, αυτό πρέπει να έχουμε μέσα μας όλοι. Θυμάμαι μικρός είχ διαβάσει σε ένα βιβλίο: "κάνε αυτό που φοβάσει και θα δεις τον φόβο σου να εξαφαμίζεται".

      Σ' ευχαριστώ Emily! Καλό σου απόγευμα.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.