Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Αγγελιοφόροι




Από μικρό παιδί έβλεπα από το Simca 1000 των γονιών μου, από την πίσω θέση, τον περίεργο θόλο πάνω από το μεγαλοπρεπές κτήριο δίπλα στο Παλιό Φάληρο, καθώς γυρίζαμε από την γιαγιά μου. Ήταν κρίμα που ποτέ δεν είχα πάει, και ποτέ δεν είχα μάθει για το σύμπαν που κρυβόταν κάτω από εκείνο τον θόλο. Μέχρι που το 1975, μόνος μου στο Λονδίνο 16 χρονών, πήγα, την δεύτερή μου μέρα στο Λονδίνο, στο πλανητάριο της Μαντάμ Τισώ, και για πρώτη φορά πέταξα προς τα άστρα έκθαμβος και θορυβημένος από την πρωτόγνωρη εμπειρία, χωρίς να χρειαστεί ποτέ να επιστρέψω στην Γη.
Από τότε βρέθηκα σε διάφορα πλανητάρια, όποτε έβρισκα ένα μπροστά μου. Το περασμένο Σάββατο, με την Μαργαρίτα, αφού είχαμε πάει μαζί στο πλανητάριο Χέηντεν του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης το 2009, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε επί τέλους το τι υπάρχει κάτω από τον θόλο του επιβλητικού κτηρίου δίπλα στο Φάληρο.









Η πρώτη εντύπωση ήταν μεγάλης χαράς, γιατί γνώρισα το μαγαζί στο φουαγιέ σαν αντάξιο όλων των μαγαζιών διδακτικών και επιστημονικών παιγνιδιών και αντικειμένων για παιδιά, από τα οποία έχω αγοράσει τόσα πράγματα, από το Λονδίνο και την Νέα Υόρκη ως το ακρωτήριο Κανάβεραλ και το Ορλάντο... Είναι τρομερά σημαντικό να υπάρχουν αυτά τα μαγαζιά και αυτή η πραμάτεια για τα παιδιά!
Το μόνο που έλειπε από αυτό το μαγαζί, ήταν τα παιδιά.







Και όλη η εμπειρία, η αρχιτεκτονική, οι άνθρωποι του ιδρύματος, η αίθουσα προβολής, τα πάντα, με γέμισαν ικανοποίηση γιατί άξιζε να περιμένω 56 χρόνια για να ανακαλύψω τι υπήρχε δίπλα στο σπίτι μου.
Οι πρωινές παραστάσεις ενός Σαββατοκύριακου, στο Λονδίνο, την Νέα Υόρκη, λέγονται "Ματινέ". Στις Ματινέ επικρατεί το αδιαχώρητο γιατί τότε πηγαίνουν όλα τα μικρά παιδιά με τους γονείς τους... το θυμάμαι καλά ;-) και από το πλανητάριο και Μουσείο Επιστημών την Βοστώνης, με ένα μικρό που επρόκειτο να γίνει κυβερνήτης στα 24 του :-) Αλλά, αυτή η Ματινέ στο Φάληρο ήταν άδεια. Με βία δέκα άνθρωποι. Ήμασταν μόνοι μας.


















Η παράσταση, η ταινία "Ο Αγγελιοφόρος του Σύμπαντος" ήταν μια πραγματικά καταπληκτική, προσεγμένη και καλοφτιαγμένη παραγωγή. Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται, που θέλουν να δουν τα παιδιά για να ανοίξουν τις πόρτες και τα παράθυρα της ζωής τους.
Η ταινία δεν έδινε πληροφορίες για συγκεκριμένες ανακαλύψεις ή επιστημονικές θεωρίες, αλλά, όπως πρότεινε και ο τίτλος της, πληροφορούσε για το τι υπάρχει "εκεί έξω" και τι μεθόδους έχει προωθήσει η ανθρωπότητα δια μέσου των οποίων να ανακαλύπτει και να αποκαλύπτει τα μυστικά της φύσης γύρω μας. Μιας φύσης που δεν περιορίζεται στην επιφάνεια ενός μικρού πλανήτη αλλά συμπεριλαμβάνει τα δισεκατομμύρια έτη φωτός του απέραντου σύμπαντος του οποίου ήμαστε ένα ομοούσιο μέρος. Ήταν μια εισαγωγή στις μεθόδους τις οποίες χρησιμοποιούμε για να κοιτάξουμε το σύμπαν και τα μηχανήματα, επιστήμη και κατασκευές που το επιτρέπουν.
Ήταν η τέλεια παρουσίαση που θα έπρεπε να δουν όλα τα παιδιά ώστε να ενδιαφερθούν, αν αυτά που είδαν ήταν κάτι που θα τους γεννούσε την περιέργεια, και να συμπεριλάβουν την επιστήμη, και την χαρά της γνώσης και της ανακάλυψης, στην διαμόρφωση της ζωής τους αν μπορούσαν, αν έβρισκαν την δύναμη να ξεφύγουν την βαρύτητα της μαύρης τρύπας που λέγεται "Γονεύς που Θέλει το Παιδί του να γίνει Γιατρός ή Δικηγόρος για να γίνει Πλούσιος και Σεβαστός".
Εγώ, προσωπικά, ξέρω πως είναι δυνατόν να το κάνει αυτό ακόμα και ένα Ελληνόπουλο. Η καλύτερή μου παιδική φίλη που μεγαλώσαμε μαζί στο Φάληρο, ζει τώρα στο Παρίσι και είναι αστρονόμος, πλανητολόγος... δικά της πειράματα μετέφερε, μεταξύ άλλων, το εργαστήριο Κασίνι που τώρα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο και εκτοξεύτηκε από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ... Είναι χαρά και τιμή μου να διατηρώ το μπλογκ της Αθηνάς.
Βέβαια η ταινία δεν είναι μόνο για παιδιά. Λειτουργεί εξ' ίσου καλά και για μεγάλους, όσους θέλουν να μάθουν, όσους μαγεύονται από το μεγαλείο του σύμπαντος και της ανθρώπινης επιστήμης.


Όταν τέλειωσε η παράσταση ήμουνα τόσο ενθουσιασμένος που έπιασα κουβέντα και τους είπα συγχαρητήρια και μιλήσαμε λίγο για την δουλειά του Ευγενίδειου. Είπα μερικά από αυτά που έγραψα και παραπάνω.
Μου είπαν ότι πράγματι η παρουσίαση στοχεύει σε παιδιά από 10 ετών και πάνω, αλλά, πρότεινα ότι θα έφερνε καλύτερο αποτέλεσμα σε παιδιά 5-10 ετών γιατί στις ηλικίες 5-10 ο νους έχει αναπτυχθεί αρκετά για να έχει συγκεκριμένη περιέργεια και να συλλαμβάνει γενικές έννοιες που να προκαλούν ενδιαφέρον, μια στιγμή έξαρσης/έκρηξης στην γέννηση και ανάπτυξη του νου που δεν έχουν ακόμα προλάβει οι περισσότεροι γονείς, η "παιδεία" και η κοινωνία να την καταστρέψουν...
Επίσης, τους ρώτησα γιατί το λένε "Πλανητάριο" εφ' όσον δεν είναι Πλανητάριο αλλά είναι αίθουσα προβολής ταινιών Super Imax. Η απάντηση ήταν ότι ναι, πράγματι είναι Super Imax, αλλά ο κόσμος δεν ξέρει "Imax" και ξέρει "Πλανητάριο". (Το Imax είναι μία καινούργια τεχνική προβολής ταινιών φιλμ 70 mm ή ψηφιακών, πολύ εξελιγμένη από την γιαγιά της: το Σινεράμα των '50 και '60). Η τεχνική πλευρά της ψηφιακής προβολής είναι τέλεια στημένη στο Ευγενίδειο, χωρίς παραμορφώσεις σε μία σωστά και προσεγμένα τοποθετημένη οθώνη. Η ένταση της φωτεινότητας δεν είχε καλή ισχύ, αλλά αυτό μπορεί να είναι επίτηδες από επιλογή, ή λόγω των περιορισμών του συγκεκριμένου ψηφιακού προβολέα --δεν ρώτησα γιατί δεν είχε τόση σημασία. Η εμπειρία ήταν υπέροχη, θαυμαστή και η γνώση ότι υπάρχει κάτι τέτοιο και για τα Ελληνόπουλα μου έδωσε μεγάλη χαρά και περηφάνια!


Ο κεντρικός προβολέας του πραγματικού πλανητάριου που αποσύρθηκε προς χάριν του Imax είναι εκτεθειμένος στο δεύτερο φουαγιέ.
















Ευχαριστούμε πολύ-πολύ-πολύ την Roadartist
γιατί χωρίς εκείνη δεν θα ξέραμε τίποτα για την προβολή και δεν θα είχαμε πάει :-)











10 σχόλια:

  1. Χαίρομαι που σου άρεσε. Πράγματι καταπληκτική παράσταση. Οι κόρες μου έχουν πάει 3 φορές και με τσιγκλούν για 4η.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι για τις επιλογές και προτιμήσεις των νεότερων μελλών της οικογενείας! Αλλά για να τα έχουν ανακαλύψει, κάποιο μπράβο πάει και στον μπαμπά και την μαμά ;-)

      Να ξαναπάτε!
      :-)

      Διαγραφή
  2. Τι χαρά!!!! Λατρεύω το Ευγενίδιο, έμπρακτα με έχει βοηθήσει σε στιγμές της ζωής μου, έχω διαβάσει άπειρα βιβλία από την εξαιρετική (!) δανειστική του βιβλιοθήκη και έχω ταξιδέψει τόσες φορές στα άστρα με παραγωγές του. Τυχαίνει να μένω και εγώ σχετικά κοντά και μας πήγαιναν με το σχολείο, βέβαια καμία σχέση τότε με το σήμερα. Προσπαθούν οι άνθρωποι εκεί και εκσυγχρονίζεται, παρακολουθώ στενά τις εκθέσεις και όσα συνεχώς διοργανώνει. Πόσο χαίρομαι που πήγατε και σας άρεσε.

    Δυστυχώς με γεμίζει με απορία και με θλίψη ότι πολλοί ούτε καν γνωρίζουν την ύπαρξη του ή μάλλον αδιαφορούν για να γνωρίσουν. Να υπάρχουν όμορφα πράγματα που σου ανοίγουν ορίζοντες και να αδιαφορείς, είναι πολύ άσχημο.
    "Και όλη η εμπειρία, η αρχιτεκτονική, οι άνθρωποι του ιδρύματος, η αίθουσα προβολής, τα πάντα, με γέμισαν ικανοποίηση γιατί άξιζε να περιμένω 56 χρόνια για να ανακαλύψω τι υπήρχε δίπλα στο σπίτι μου."
    Δημήτρη ειλικρινά χαίρομαι που σας άρεσε. Με στεναχώρησε η άδεια αίθουσα, συνήθως έχει κόσμο και συχνά βλέπω το πωλητήριο γεμάτο, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς αν κρίνω απ' ότι γνωρίζω ελάχιστοι ενδιαφέρονται που υπάρχει ένα τέτοιο ίδρυμα τόσο δίπλα μας, ελάχιστοι γνωρίζουν το έργο, τις παραστάσεις, τις εκθέσεις και τη βιβλιοθήκη του... Είναι κρίμα η αδιαφορία σε κάτι τόσο όμορφο. Υπήρχαν στιγμές που δεν είχα τα χρήματα για ν' αγοράσω τα βιβλία που ήθελα να διαβάσω και ένιωθα τεράστια ευγνωμοσύνη που από εκεί έβρισκα τόσα πολλά. Αυτή είναι η σωστή λέξη: ευγνωμοσύνη. Μου επιτρέπεις να το κοινοποιήσω στο facebook... Χαίρομαι που πήγατε και χαρήκατε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμείς σε σκεφτόμασταν καθώς βλέπαμε ότι μας είχες δώσει ένα υπέροχο πρωινό, αγαπητή μου Roadartist :-)

      Θα έπρεπε να υπάρχει προβολή στα κανάλια που δείχνουν τόσες και τόσες διαφημίσεις (οι οποίες αυτές τις μέρες είναι πολύ φτηνότερες για να προβληθούν από όσο ήταν άλλα χρόνια) --όμως δεν νομίζω να υπάρχει μια καμπάνια με στόχο να κάνει μέρος του γενικού συνειδητού ότι υπάρχει αυτή η καταπληκτική πόρτα στ' αστέρια και είναι άμεσα προσιτή σε 4 εκατομμύρια Έλληνες και τα παιδιά τους... Στις μεγάλες και μικρές πόλεις του εξωτερικού υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες για μεγάλους και μικρούς σχεδόν σε κάθε γειτονιά, και είναι πάντα γεμάτες κόσμο. Το Μουσείο Επιστημών της Βοστώνης Σάββατο πρωί έχει πολλές φορές 45-90 λεπτά ουρά... Οι προβολές στο Πλανητάριο Χέηντεν στην Νέα Υόρκη έχουν έναρξη κάθε ώρα ή κάθε δύο ώρες ανάλογα με το μήκος της παράστασης, συχνά εναλλασσόμενες παραστάσεις.

      Όμως δεν είναι μόνο το να γίνει γνωστό από ειδικευμένες και έντονες καμπάνιες. Το άλλο συστατικό είναι η νοοτροπία που θα προτιμήσει ποδόσφαιρο, ταβέρνα, σινεμά, κλπ., "τοποθετώντας" το Ευγενίδειο σε μία σφαίρα διαφορετική, όχι άμεση, όχι μέρος της ζωής, αλλά κάτι εκεί "έξω" που αν το ξέρουμε πάμε μιά φορά τον χρόνο και άν. Μία νοοτροπία που αυτά τα υπέροχα πράγματα δεν τα βλέπει σαν άμεσες και πιθανές επιλογές για το παρών και το μέλλον των παιδιών...

      Και όποτε έζησα στην Αθήνα, ενώ πάντα ήξερα ότι υπάρχει, ποτέ δεν είχα δει κάποια πληροφόρηση που να μου είχε περάσει το μήνυμα: Πλανητάριο, Παράσταση Για το Κοινό. Φέρτε τα παιδιά, Τάδε ώρα, Τάδε είσοδος. Τάδε Πρόγραμμα. Και τώρα, οι λίγες διαφημίσεις παίρνουν σαν δεδομένο ότι ο κόσμος γνωρίζει τις λεπτομέρειες -βλέπω να λείπουν από το επικοινωνιακό οι ελάχιστες λέξεις που θα άνοιγαν "πόρτες" στην κατανόηση του κοινού ως προς το περί τίνος πρόκειται. Αν θέλετε να πάτε κάπου τα παιδιά σας στην βροχή, καλύτερα και φθηνότερα στο πλανητάριο παρά σε λούνα παρκ της συμφοράς αφύλακτα και επικίνδυνα...

      Και με το που βρέθηκα εκεί, μέσα, ενθουσιασμένος, κοιτώντας τα πάντα, μιλώντας και με τους υπεύθυνους εκεί... Το ότι υπάρχει και δανειστική βιβλιοθήκη το έμαθα από εσένα τώρα. Θα έπρεπε να το είχα δει κάπου τα πρώτα 95 δευτερόλεπτα αφού μπήκα στο φουαγιέ (για να μην πω και από την τηλεόραση)... Υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας και πρόβλημα νοοτροπίας στην καθημερινότητα της πρωτεύουσας (για' αυτό και είναι σημαντικό το μπλογκ σου)...

      Πάντως, πράγματι, το Ευγενίδειο και την παρουσίαση και την παραγωγή τα είδα με χαρά μου σαν εντελώς ισάξια της οποιασδήποτε άλλης σχετικής εμπειρίας μου στο εξωτερικό. Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι που υπάρχουν άνθρωποι εδώ οι οποίοι δημιουργούν και συντηρούν κάτι τέτοιο για την κοινωνία μας και τα παιδιά μας...

      Σ' ευχαριστούμε Roadartist!!!

      Και βέβαια μπορείς να κοινοποιείς πάντα ότι θέλεις από εδώ :-)

      Καλό απόγευμα!
      -η επόμενη είναι σχεδόν έτοιμη :-)))

      Διαγραφή
  3. http://roadartist.blogspot.gr/2012/10/blog-post_16.html Για τη δανειστική βιβλιοθήκη. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα επισημαίνεις. Άνοιγμα προς το κοινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρεις λέξεις: Επικοινωνία, Επικοινωνία, Επικοινωνία.
      Η δε επικοινωνία, επιτυγχάνεται καλύτερα με τα αυτιά και τα μάτια παρά με το στόμα :-)

      Διαγραφή
  5. Γεια σου Δημήτρη,

    το Πλανητάριο είναι πράγματι καταπληκτικό και δε χρειάζεται να ανησυχείς για την μοίρα του :)
    Τα παιδια στην Αθήνα το επισκέπτονται πολύ τακτικά, απλά όχι με τους γονείς τους ,αλλά με τα σχολεία τους. Κι αυτός είναι και ο λόγος που μάλλον το είδες άδειο αν πήγες Σ/Κ.
    Αν και προσωπικά όταν το επισκέφτηκα Σάββατο απόγευμα είχε αρκετό κόσμο.
    Όσο για το κατάστημα, αν και αρέσει και σε μένα πάρα πολύ, δυστυχώς οι τιμές του είναι πολύ ακριβές για τα πιο πολλά παιχνίδια, με αποτέλεσμα οι γονείς να προτιμούν να τα αγοράζουν από αλλού, ακόμη κι από το ίντερνετ αν κάτι δεν υπάρχει στην εγχώρια αγορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Scarlett!

      Εφ' όσον υπάρχει και καλυτερεύει τόσες δεκαετίες, σίγουρα δεν ανησυχώ :-)

      Το σκέφτηκα κι εγώ για τα σχολεία, αλλά το σκεπτικό μου είναι διαφορετικό. Άλλο να πας με τους συμμαθητές σου μπουλούκι σαν μέρος "μαθήματος" (πάνω-κάτω) για να γλυτώσεις ώρες στην τάξη, και άλλο να γίνει κάτι δικό σου που να πηγάζει από την ***οικογένεια***, που να είναι "δική σου" ανακάλυψη... που να πηγαίνεις την άλλη μέρα στο σχολείο και να λες στους φίλους σου "εγώ ανακάλυψα κάτι καταπληκτικό εχθές". Τουλάχιστον αυτό το σκεπτικό είναι πολύ συνειδητό έξω για τους γονείς...

      Βέβαια ήταν και Σαββατοκύριακο Καθαρής Δευτέρας και αυτό θα συνέβαλλε στο να είναι άδειο... πάντως έξω το Σαββατοκύριακο είναι γεμάτα τα μουσεία κλπ., και ιδιαίτερα τα τριήμερα Σαββατοκύριακα. Τότε γίνεται συνωστισμός με ουρές.

      Το καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι ακριβό το κατάστημα, αλλά είναι μέρος της εμπειρίας του να πάρεις κάτι από εκείνο το περιβάλλον/χώρο και να το πάρεις μαζί σου και στο σπίτι να θυμάσαι που το βρήκες και από που το έφερες... Κι ας χρειαστεί να έχεις περσινό μοντέλο σμαρτφων :-)

      Δεν παραπονιέμαι! το ότι υπάρχει και πηγαίνει κόσμος είναι υπέροχο όπως και νά 'χει!!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.