Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Τατόι











Το πρωτοανέφερε ο Τζων Μπόης, αλλά και η Roadartist φρόντισε να μην το ξεχάσουμε! Μπήκε στο πρόγραμμα για την τελευταία μας μέρα στην Ελλάδα και έκανα και εγώ την απαραίτητη διαφήμιση στην Μαργαρίτα, η οποία δεν χρειαζότανε διαφήμιση... Όταν πρόκειται για φύση και δάσος, μέχρι να τελειώσεις να το προτείνεις η Μαργαρίτα βρίσκεται ήδη εκεί και σε ρωτάει γιατί αργείς.

Όσον αφορά τα βασιλικά κτήματα στο Τατόι, το αγρόκτημα, το δάσος και το ανάκτορο, αισθάνομαι συνδεδεμένος μιά και, όπως ίσως έχω ξαναγράψει μιά-δυό φορές, ο υπολοχαγός του μηχανικού Θεόδωρος Κουλουμόπουλος, πρώτος ξάδελφος του πατέρα της μητέρας μου (και με το ίδιο όνομα και επώνυμο του παππού μου), ήταν ένας από τους τρεις αξιωματικούς που κάηκαν ζωντανοί για να σώσουν τον βασιλιά στην πυρκαγιά του Τατοΐου, 30/6-12/7  του 1916.

Οι δύο Θεόδωροι το '12, τέσσερα χρονια πριν σκοτωθεί ο ένας.

Ο παππούς και η γιαγιά, μάλλον γύρω στο 1925
με αυτοκίνητο και κυνηγόσκυλο κοντά στο Τατόι.


Μέσα στα κτήματα δεν είχα πάει ποτέ, αν και έχουμε μαυρόασπρες φωτογραφίες του παππού μου από εκεί μπροστά στο αυτοκίνητό του με την γιαγιά. Όταν ήμουνα πολύ-πολύ μικρός είχαμε πάει να φάμε στον Άγιο Μερκούριο στην Βαρυμπόμπη. Στο τέλος του Δημοτικού είχα πάει 2-3 φορές στο αεροδρόμιο του Τατοΐου για αγώνες αερομοντελιστών επειδή παιδικός φίλος του πατέρα μου έχτιζε συρματοκατευθυνόμενα αεροπλανάκια. Και στο τέλος του Γυμνασίου (Λυκείου) είχα πάει με συμμαθητή μου, ο οποίος από το 1977 εργάζεται σαν πιλότος ιδιωτικών τζετ στις ΗΠΑ, και είχα πετάξει με Πάιπερ από το Τατόι.

Το Σάββατο το μεσημέρι λοιπόν, μετά από το Ευγενίδειο και τον Αγγελιοφόρο του Σύμπαντος, η red sister (με Ιταλικές πινακίδες πλέον, μετά από της Μασαχουσέτης και του Ελληνικού τελωνείου) κι' εμείς, πήραμε την Εθνική Οδό από το ΣΕΦ και ήμασταν στο Τατόι κατά τις μία. Στην red sister άρεσαν οι λάσπες. Και σε μένα, και φυσικά στην Μαργαρίτα.

Ήταν πολύ τυχερό και το ότι είχε τέλειο καιρό, και το ότι πολλές οικογένειες είχαν πάει να πετάξουν αετό. Το χώμα ήταν υγρό, η βλάστηση σε οργιάζουσα κατάσταση. Η παιδευμένη λόγω σπουδών και επαγγέλματος ετυμηγορία της Μαργαρίτας ήταν ότι οι εκτάσεις αυτές, έχοντας αφεθεί ανεξέλεγκτα στην φύση είναι ένα καλό παράδειγμα Μεσογειακής θαμνώδους βλάστησης (Macchia Medtiterranea). Ηλικιωμένα δέντρα και νέα, νεκρά και ζωντανά, πανύψηλα και χαμηλά, κάθε είδους, με βλάστηση ανάμεσά τους που κάνει το περπάτημα δύσκολο αλλά την εμπειρία υπέροχη... Φύση και κτίσματα από εντελώς εγκαταλελειμμένα έως ελάχιστα και στοιχειωδώς διατηρημένα, που χτίζουν ένα ιδιαίτερο, περίεργο, μυστήριο αλλά και υπέροχο σκηνικό!

Μια τέλεια εκδρομή για όλη την οικογένεια, παππούδες και γιαγιάδες, ερωτευμένους νέους, παιδιά και σχολεία, περιηγητές και φυσιολάτρες. Έχει και ένα σταθμό αστυνομίας/δασοφυλακής όπου φυσικά η Μαργαρίτα έδωσε γνωριμία και τα είπανε με τον μοναδικό αστυνομικό βάρδιας, με πολιτικά. 

Κάπου εκεί πίσω από τα ερείπια βρήκα και δύο Ford Limited Country Squire Station Wagons, μοντέλα του 1972, σε ευτράπελα τρομακτική εγκατάλειψη σκουριάς. Μου έκανε εντύπωση πως όταν έπιανε το αυτί μου κουβέντες άλλων, συνήθως μιλούσαν για τον Κώτσο, τον πήξε, τον δείξε, τους βασιλιάδες... λες και μόλις είχαν μπει στην Βαστίλη και είχαν ρίξει τους Λουδοβίκους. Οι οποίοι Λουδοβίκοι, εκείνοι, δεν θα είχαν Φορντ αλλά Κάντιλακ ή Ρολς. Οι δικοί μας είχαν Φορντ: παρακατιανοί όσον αφορά βασιλείς. Λίγο γνωστό γεγονός: Ο Φίλιππος της Αγγλίας, σύζυγος της Ελίζαμπεθ Γουίνδσορ και μπαμπάς του Πρινς Τσαρλς, γεννήθηκε "Έλληνας" στο τραπέζι της Κουζίνας στο Τατόι.

Σημείωση εκ παραδρομής... Έχει σημασία η Ιστορία ενός λαού, πέρα και ανεξάρτητα από το τι φατρίες αντιπροσωπεύουν τα γεγονότα και οι θύμισες. Το Τατόι είναι Εθνική Κληρονομιά και θα έπρεπε να του δίναμε περισσότερη σημασία και φροντίδα. Ούτε ένα έντυπο, ούτε ένα σημειωμένο μονοπάτι... Ούτε ένα περίπτερο για πληροφορίες ή βοήθεια-ξενάγηση, ούτε μία τουαλέτα (εκτός από την μεγάλη τουαλέτα του δάσους) ή ένα ποτήρι δροσιστικό κάτι-τις να πιεί κανείς κάπου... Το ανάκτορο με τα συρματοπλέγματα γύρω-γύρω και τα πρόχειρα προκατ κτίσματα απ' έξω είναι σε άθλια κατάσταση, ανεπίτρεπτη.

Επί του πιεστηρίου: Ο Σύλλογος Φίλων Κτήματος Τατοΐου ζητά από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Λουί Μπενέκ να μελετήσει το ανάκτορο και τον χώρο και να καταθέσει πρόταση για αποκατάσταση. Κάλιο αργά παρά ποτέ... αλλά... δεν έχουμε αρχιτέκτονες νταν λα Γκρές;;; Πάντως, διαβάζοντας για το σωματείο, μου φαίνεται ότι κάνουν καλά πράγματα και χαίρομαι! Η ιστοσελίδα τους είναι θαυμάσια φτιαγμένη και πολύ κατατοπιστική. Όσο διαβάζω μάλιστα εντυπωσιάζομαι από την προσπάθεια που γίνεται.

Από την άλλη, είναι αυτό που είναι... μία υπέροχη έκταση αφημένη στην φύση, όπου η φύση είναι βασίλισσα...

Περπατήσαμε, και από δρόμους και μέσα στην βλάστηση, πάνω και κάτω... Για μας ήταν ακριβώς αυτό που μας αρέσει και το κάνουμε συχνά απ' έξω από την πόρτα μας στο χωριό. Το καλοκαίρι θα επιστρέψουμε με τον μπαμπά μας και την μαμά μας για πικ νικ!

Ευχαριστούμε Τζων Μπόη, και Ευχαριστούμε Roadartist!!! :-)



Σημείωση:
Είχα πάρει και φωτογραφίες τα άδεια πλαστικά μπουκάλια, τα χαρτιά, τα σκουπίδια, που αφήνουν μερικοί ...ρωμιοί φυσιολάτρες.
Αλλά τελικά αποφάσισα να μην τις συμπεριλάβω.


Εδώ μία ενδιαφέρουσα ιστορία του Τατοΐου,
και 
η πρώτη σελίδα των Φίλων του Τατοΐου,
και
εδώ για την πυρκαγιά












Ασβουλίνα στο δάσος!










Πινακίδες πληροφοριών στο έδαφος και όχι με καρφιά και βίδες πάνω στα δέντρα!
:-)))











Μαργκαριτίνε!!










1972 Ford Limited Country Squire




















Η Μαργαρίτα πρόσεξε ότι ο ιππέας είναι τρομερά δυσανάλλογος με το άλογο.
Εκτός αν είναι το μικρό του πόνυ.














Εδώ είχα φάει πριν 53 χρόνια!





Αν κοιτάξτε προσεκτικά στην μέση της φωτογραφίας,
θα δείτε έναν αετό να πετάει πάνω απο΄τα βουνά!

Όλο αυτό το ανέβηκαν η Μαργαρίτα με τον Λεωνίδα πριν δυό βδομάδες!



Ciao! Θα σας δούμε πάλι το καλοκαίρι!













10 σχόλια:

  1. Buongiorno Dimitris e Margherita :)

    Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η εγκληματική αμέλεια της Πολιτείας να διαφυλάξει μια Εθνική Κληρονομιά όπως λες κι εσύ και που είναι τα πρώην βασιλικά κτίσματα στο Τατόι, είναι ίσως αυτή που έχει "διαφυλάξει" αυτό το υπέροχο δάσος και την οργιαστική του βλάστηση, μια ανάσα κιόλας από το κέντρο της Αθήνας. Η «ανάπτυξη του», με βάση την ελληνική εμπειρία, ίσως να ήταν καταστροφική.
    Το δάσος το προτιμώ έτσι, παρθένο και ανόθευτο από ανθρώπινες παρεμβάσεις "ανάπτυξης", η προστασία όμως ιστορικών κτηρίων μέσα στα οποία έχει γραφτεί μέρος της νεοελληνικής ιστορίας είναι ένα άλλο θέμα που πονά.

    Αν ξαναέρθετε και είστε και τυχεροί ίσως να δείτε και ιππείς, προφανώς από τον γειτονικό ιππικό όμιλο της Βαρυμπόμπης να περιδιαβαίνουν το δάσος και να δροσίζουν τα άλογά τους στα ρυάκια του δάσους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Buonasera Giovani!

      Δεν έχεις άδικο ότι αν το είχαν παραλάβει να το "αναπτύξουν" θα είχε εξαφανιστεί! Κι εμείς το προτιμάμε φυσικό και απείραχτο το δάσος! Πάντως ένα- δύο μονοπατάκια μισό μέτρο φάρδος, όπως έχουμε και εδώ, δεν θα έβλαπτε. Το πρόβλημα είναι ότι με τέτοια βλάστηση το μονοπάτι θα έπρεπε να συντηρείται κάθε μήνα το λιγότερο.

      Νομίζω ότι είδαμε δύο ιππείς. Εδώ στο χωριό υπάρχουν στάβλοι, με πανσιόν και εστιατόριο, και χώρους εκμάθησεις, χωρίς να χρειάζεται κανείς να είναι σε όμιλο, €20 την ώρα, και ένα δυό άλογα πολύ ήρεμα για μικρά παιδιά... άλλα πέντε-έξι για ενήλικες, και ένα Απαλούζα. Να κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν με τους παλιούς στάβλους...

      Ο κυρίως χώρος είναι περίπου 1x2 χιλιόμετρα. Είναι μικρό αλλά πάρα πολύ όμορφο και απαραίτητο για παιδιά...

      Διαγραφή
  2. Όμορφες φωτογραφίες, όντως σας έκανε και καλό καιρό!
    Μου γέννησες την επιθυμία να πάω ξανά σύντομα.
    Έχει όντως ένα μυστήριο ο τόπος, με τα εγκαταλελειμμένα κτήρια, δε νομίζω σε κάποιο άλλο κράτος να τα είχανε αφήσει έτσι ρημαγμένα, είναι κρίμα, είναι ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας και θα πρέπει να το αναδειχτεί. Θα κέρδιζε πολλά χρήματα και το κράτος αν το φρόντιζε και το πλάσαρε με κάποιο τρόπο στους τουρίστες. Μπερδεμένη ιστορία αυτή σίγουρα. Χαίρομαι που περάσατε όμορφα, ελάτε και θα φτιάξουμε πάλι πρόγραμμα :P :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστούμε Roadartist μου :-) Τα προγράμματα πολύ ευπρόσδεκτα!!!

      Ο Σύλλογος Φίλων Τατοΐου φαίνεται μια καλά συντονισμένη και αξιόλογη προσπάθεια. Ίσως να έπρεπε να γίνει πολύς κόσμος μέλη...

      Πραγματικά, σε όποιο κράτος έχω πάει έχω δει τέτοια φροντίδα στους χώρους, στην ιστορία... Τέτοια επιμέλεια και τόσα διαφορετικά μέρη... το New Forest μόνο κοντά στο Σάουθάμπτον στην Αγγλία είναι κάπου 15x15 χιλιόμετρα... Το Borderland Park στην Μασαχουσέτη (το πιο κοντινό μας, 7 χιλιόμετρα από το σπίτι) όπου κάναμε ποδήλατο με τον Κώστα και μοιάζει με το Τατόι, είναι 7x4 χιλιόμετρα... Αυτό βέβαια είναι μεγαλύτερη κουβέντα που πάει στην παραδοσιακή έλλειψη φροντίδας για το περιβάλλον και τους χώρους μας στην Ελλάδα...

      Καλό σου βράδυ :-)

      Διαγραφή
  3. Πολύ πλούσια η φωτοξενάγηση. σαν να πήγαμε κι εμείς κατά κάποιο τρόπο :-)
    Ευχαριστούμε όλους όσους συνέπραξαν ;-)

    Με το καλό να μας ξανάρθετε.. να είστε καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το καλό να σας ξαναβρούμε :-)
      With a little help from our friends, που λένε, οργανώσαμε υπέροχο πρόγραμμα και είδαμε πράγματα που δεν θα βλέπαμε αλλιώς.

      Διαγραφή
  4. Τώρα περιηγήθηκα και στις προηγούμενες αναρτήσεις. Φαίνεται πως χαρήκατε το ταξίδι. :-)
    Υπέροχες φωτογραφίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Margo! Κάναμε ωραίες βόλτες και σας πήραμε όλους μαζί μας εδώ. Και χαίρομαι που σου άρεσαν :-)))
      Καλό βράδυ :-)

      Διαγραφή
  5. Δεν μπορώ να αποφανθώ αν είναι μεγαλύτερη η χαρά που ένιωσα βλέποντας την παρθένα ομορφιά ή η λύπη από την εγκατάλειψη της περιοχής !

    Πάντως περάσατε υπέροχα κι αυτό φαίνεται ! Πάντα τέτοια !!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Αγγελική! Αμ, περάσαμε τέλεια! Και η ομορφιά της φύσης καλύτερα έτσι, γιατί όπως έγραψε και Ο Τζων Μπόης αν την είχαν παραλάβει να την συντηρήσουν μπορεί και να είχε εξαφανιστεί :-)))
      Καλησπέρα σε όλους, ιδίως τους δύο νεόυς και υπέροχους!

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.