Οφθαλμαπάτη

Το κράτος της Ελλάδας χρεοκόπησε με κάθε έννοια εκτός της επίσημης παραδοχής την Παρασκευή 23 Απριλίου του 2010, με ανακοίνωση του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σε τηλεοπτική μετάδοση από το Καστελόριζο. Τα τελευταία εφτά χρόνια η Ελλάδα, χωρίς να έχει επισήμως δηλώσει χρεοκοπία, έχει τεθεί υπό την διαχείριση των δανειστών. Μετά από εφτά χρόνια, και με την οικονομική κατάσταση της χώρας και των πολιτών να χειροτερεύει σταθερά, χωρίς η εκάστοτε κυβέρνηση και εκάστοτε κυβερνόν κόμμα να επιφέρει την παραμικρή διαφορά στην καθοδική πορεία, εμπεδώνεται πλέον η ερώτηση του αν σήμερα το 2017 η καθημερινή ζωή των Ελλήνων θα ήταν καλύτερη αν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε κηρύξει χρεοκοπία αντί να καλέσει τους δανειστές να διατηρήσουν την οφθαλμαπάτη της προσπάθειας διάσωσης της χώρας.

Πρόκειται περί οφθαλμαπάτης την οποία προσπαθούν επί εφτά χρόνια να διατηρήσουν τα κόμματα δια μέσου κυβερνήσεων κουκλοθέατρου καθώς οι δανειστές επιβάλλουν οικονομικές στρατηγικές στραγγαλισμού των πολιτών ώστε να διατηρείται η εικόνα επιβίωσης του κράτους.

Όσο η Ελλάδα δεν κηρύττει επισήμως χρεοκοπία, τόσο προεκτείνεται η αργά αλλά σταθερά επιδεινούμενη κατάσταση οικονομικού στραγγαλισμού των πολιτών σε επίπεδο ατόμου, οικογένειας και κάθε σπιτιού.

Μία χρεοκοπία το 2017 θα έχει πολύ χειρότερες επιπτώσεις από όσο θα είχε η επίσημη χρεοκοπία το 2010. Επίσης λόγω της διεθνούς συγκυρίας.

Η ερώτηση πλέον είναι το πόσο χειρότερη θα είναι για τον κάθε πολίτη η χρεοκοπία του κράτους στο μέλλον αντί σήμερα. Άλλωστε, μετά από κάθε ορόσημο της σχέσης Ελληνικού κράτους και δανειστών γίνεται όλο και περισσότερο οφθαλμοφανές το γεγονός ότι η Ελλάδα κυβερνάται από τους δανειστές και ότι οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις χρησιμεύουν απλά για την νομιμοποίηση των αποφάσεων των δανειστών.

Δεν είναι ότι τα λεφτά τελείωσαν. Είναι ότι δεν υπήρχαν ποτέ και γίνεται τώρα όλο και περισσότερο δύσκολο να καλυφτεί η πραγματικότητα.

Δεν αμφιβάλλω ότι ο Τσίπρας, στην Ελλάδα του 2014, πράγματι πίστευε πως υπήρχαν λύσεις, ακριβώς όπως πίστευε και ο Τραμπ στις ΗΠΑ το 2016 --ότι μπορούσε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Όμως η πραγματικότητα έχει τον τρόπο να αποκαλύπτεται σε κάθε άσχετο και κάθε άπειρο. Στην τελική, η Ιστορία καταγράφει πως αντέδρασε ο κάθε άπειρος όταν έμαθε ότι οι θεωρίες που πούλαγε ήταν παραμύθια.

Όπως και στην περίπτωση του Τραμπ, ο μόνος τρόπος να επιβιώσει και ο Τσίπρας είναι μέσω κάποιου είδους κεκαλυμμένης δικτατορίας.

Το ότι από το 1974 μέχρι που ο Τσοβόλας τά ‘δωσε όλα την δεκαετία του 1980 πολλοί Έλληνες λέγανε μέσα στα ταξί ότι «καλύτερα είμασταν με την δικτατορία», σημαίνει ότι ο Έλληνας δεν ενδιαφέρεται από πού έρχονται τα λεφτά, εφ’ όσον έρχονται. Απλά δεν έρχονται πλέον από πουθενά. Πως θα αντιδράσει η Ελλάδα; Ελπίζει ίσως ότι η επόμενη κυβέρνηση θα βρει κάπου κάτι τις να δώσει;

Ζούμε πλέον σε ένα σύννεφο οφθαλμαπάτης. Η οικονομία μας, και συνεπώς η κοινωνία μας, έχουν ήδη ξεψυχήσει.