Περίεργο

 

Κάτι περίεργο συμβαίνει στην Αμερική. 

Χαρά. 

Έκρηξη, αφθονία ενθουσιασμού. 

Λες και, κάτω από την σκοτεινή συννεφιά το υγρό από την βροχή γρασίδι και τα λασπόνερα είχαν γεμίσει σκουλήκια, και ξαφνικά βγήκε σε καταγάλανο ουρανό ο ήλιος και η γη γέμισε χαρούμενους, αποφασισμένους ανθρώπους –περισσότερους και δυνατότερους από τα σκουλήκια του Τραμπ. Από την μια μέρα στην άλλη. 

Θετική ενέργεια. 

Χιλιάδες στέκονται χιλιόμετρα ουρά στον καύσωνα της κλιματικής αλλαγής όχι για να δούνε την Κάμαλα και τον προπονητή Τιμ, αλλά για να δούνε το πόσο πολλοί είναι, όλοι μαζί, μαζί με την Χάρις και τον Γουώλζ που υπηρετούν εκείνους, που τους αντιπροσωπεύουν στην ιδέα της Αμερικής: πόσο έτοιμοι είναι να στείλουν τα σκουλήκια εκεί από όπου ήρθαν, κάτω από το χώμα. Κάτω από τις πέτρες. 

Ο Τραμπ χρειάζεται όχλο να τον λατρεύει, εχθρούς να τον φοβούνται. Ξαφνικά, ο ίδιος και η εκστρατεία μίσους που εξαπόλυσε δεν ξέρουν τι να κάνουν, πως να απαντήσουν, πως να επιτεθούν. Επειδή ο Τραμπ δεν μπορεί να κατανοήσει, να διανοηθεί την έννοια, την ιδέα του να υπηρετεί κανείς τον καθημερινό κόσμο, αντί να περιμένει να παρελαύνουν μπροστά του με το βήμα της χήνας, χαιρετώντας με χέρι τεντωμένο. 

• Η προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ αναφέρει ότι συγκέντρωσε 137 εκατομμύρια δολάρια τον Ιούλιο.
• Από τότε που ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε την απόφασή του να παραιτηθεί ως υποψήφιος των Δημοκρατικών, η Χάρις έχει συγκεντρώσει πάνω από 310 εκατομμύρια δολάρια για την εκστρατεία της, με το 66 τοις εκατό των δωρεών να προέρχονται από πρωτοεμφανιζόμενους που δεν είχαν συνεισφέρει στο παρελθόν.

Δεν ξέρω τι σας λένε οι δημοθιογλάφοι σας πάντως αυτό που συμβαίνει στην Αμερική δεν το έχουμε δει από την εκστρατεία του Ομπάμα το 2008. Απρόσμενο. Και κάτι άλλο απρόσμενο για μένα: ποτέ δεν πρόσφερα δεκάρα σε πολιτικούς. Τώρα αισθάνθηκα ότι ήταν αναμφισβήτητο καθήκον, όχι "να στείλω λεφτά σε πολιτικούς" αλλά να κάνω ότι μπορώ, από εδώ που είμαι, περισσότερο από τις δεκάδες σχόλια και συζητήσεις μου στην Washington Post κάθε μέρα, σαν την υποχρέωσή μου να πάρω θέση, στην πραγματική και μεγαλύτερη μάχη για την Δημοκρατία και το Σύνταγμά μας –και έστειλα 125 δολάρια στην Κάμαλα. Και θα στείλω κι’ άλλα, όσα μπορώ, για το κόστος των διαφημίσεων και της επικοινωνίας, να ξυπνήσουν όσοι κοιμούνται ακόμα. Το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ αλλά οι κακομοίρηδες που έχαψαν την απάτη του ενάντια στο Σύνταγμα.

Έχουμε 87 μέρες μπροστά μας. Έχουμε δουλειά. Πάμε.

 Το παιγνίδι αρχίζει.
Παίζουμε για τις επόμενες γενεές.
Από σεβασμο για τις προηγούμενες.

 ~~~