Δυσαρέσκεια

 

Εθνική Συνέλευση

Μετά την Γαλλική Επανάσταση, η κυβέρνηση καθόταν στην δεξιά πτέρυγα της Συνέλευσης και η αντιπολίτευση στην αριστερή πτέρυγα. Από εκεί και από τότε κατάγονται οι χαρακτηρισμοί «Αριστερά» και «Δεξιά» στην πολιτική. 

Τον Δέκατο Ένατο αιώνα, με την Βιομηχανική Επανάσταση αναπτύχθηκαν οι θεωρίες και απόψεις που στον Εικοστό Αιώνα θα κατέληγαν στον Κομουνισμό και τον Σοσιαλισμό. Η «Αριστερά» και η «Δεξιά» απέκτησαν τον χρωματισμό της κατευθυνόμενης οικονομίας εις όφελος των αδυνάτων με κοινωνικό και οικονομικό δίχτυ ασφαλείας, και της ελεύθερης οικονομίας, τον καπιταλισμό, εις όφελος της ελευθερίας ιδιωτικής πρωτοβουλίας. 

Τα δώδεκα χρόνια από το 1989 με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ως το 2001 με την κατά κράτος νίκη του Οσάμα Μπιν Λάντεν εναντίων των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής στις 11 Σεπτεμβρίου, το πολιτικό και οικονομικό τοπίο του πλανήτη άλλαξε για πάντα. 

Η εκλογή μαύρου προέδρου της Αμερικής το 2008 απελευθέρωσε και εξαπέλυσε μίση που μόλις οχτώ χρόνια νωρίτερα ετοιμαζόντουσαν να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας του Αμερικανικού εμφυλίου –νά ‘τα όμως, ξεπετάχτηκαν ωμά σαν πρώτα, στο πρόσωπο του από το 2011 αυτοδιορισμένου αρχι-πολέμιου του Μπαράκ Ομπάμα, δισεκατομμυριούχου ακινήτων και τηλεπαρουσιαστή τηλεοπτικών παιγνιδιών Ντόναλντ Τραμπ. 

Τα επόμενα πέντε χρόνια ο Τραμπ εισήγαγε μια νέα στρατηγική στον πόλεμο των περιθωριακών εναντίων των κρατούντων: Παρουσίασε το ψέμα σαν αλήθεια και την αλήθεια ως ψέμα. Εφηύρε τον όρο: "Fake News".

Η «Αριστερά» δεν φαινόταν πλέον σαν φορέας της βοήθειας προς τους αδύνατους αλλά σαν φορέας ανέχειας προς τους περιθωριακούς. Η «Δεξιά» δεν φαινόταν πλέον σαν φορέας του καπιταλισμού και της υπερίσχυσης του ισχυρότερου αλλά σαν υπερασπίστρια εκείνων που έβαζαν κάποιο μέτρο στο ως που θα την ανεχθούν την ανέχεια. 

Η «Αριστερά» κάλυπτε πλέον τους «τρελοαριστερούς» και η «Δεξιά» έγινε το βάθρο εκείνων που ήθελαν να γυρίσουν το ρολόι της κοινωνικής εξέλιξης πίσω, μέχρι και πίσω στον Δέκατο Ένατο αιώνα. 

Η απόλυτα επιτυχής στρατηγική του Νόναλντ Τραμπ, το να θεωρηθούν τα ψέματα αλήθεια και η αλήθεια ψέματα εστιάστηκε σε ένα απλό σκεπτικό: 

THE LEFT HAS GONE TOO FAR

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΠΑΡΑΞΗΛΩΣΕ 

Ένα σκεπτικό, μια ατάκα, τόσο αόριστη όσο είναι προσφιλής για κάθε έναν που προτιμά αοριστίες αντί κριτική σκέψη, δηλαδή την μεγάλη πλειοψηφία του σήμερα-απαίδευτου, εν ίντερνετ-αυτάρεσκου Δυτικού κόσμου της προχειρότητας –εφ’ όσον ενεργοποιήσει την οποιαδήποτε δυσαρέσκειά του με το κατεστημένο.

Έτσι μπήκε η MAGA (Make America Great Again) στο κοτέτσι και ξεπουπούλιασε τις γευστικές κότες. MAGA: Ενα σύνθημα που μόνο στον Παλιό Νότο και στην μέση, αγροτική και καομπόικη Αμερική γινόταν αντιληπτό στο μεδούλι. Την στιγμή που τύπωσε το Make America Great Again στα κόκκινα καπέλα του μπέης μπωλ ο Τραμπ, η Αμερική χωρίστηκε στα δύο σαν να ήταν 1861. Το «Again» πήγαινε την μέση Αμερική στο 1880-1920 και τον Παλιό Νότο στο 1860. 

Η δεξιοτεχία ήταν στο να κάνει εκτροπή και ανακατεύθυνση, όπου όταν τους λέμε «κάνατε άλφα» απαντάνε «όχι, εσείς το κάνατε», και πράξεις των Ρεπουμπλικάνων αποδίδονται στιους Δημοκρατικούς για όσους δεν έχουν ώρες την ημέρα για έρευνα του τι τους ζητάνε να χάψουνε.

Ο Τραμπ είχε το βιβλίο «Ο Αγών μου» στο κομοδίνο του όπως μας πληροφόρησε η πρώτη του σύζυγος, Ivana. Επίσης, ο Τραμπ είχε μελετήσει τον Μουσολίνι και πως έλεγε στους Ιταλούς απο το 1922: Make Italy Great Again.

Πιστεύω πως είναι ώρα να βάλουμε τους όρους «Αριστερά» και «Δεξιά» στο ντουλάπι. Δεν ισχύουν πλέον με το νόημα που αντιπροσώπευαν επί 200 χρόνια. Δεν ξέρω με τι μπορούμε να αντικαταστήσουμε τις λέξεις αυτές, αλλά είμαι σίγουρος ότι σήμερα είναι πλέον λέξεις εντελώς παραπλανητικές. 

Ο πρώτος μου φίλος στο χωριό ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου, ένας αγρότης που δούλευε κάθε μέρα της ζωής του από τις πέντε το πρωί από έξι ετών. Ταυτιζόταν ως Κομουνιστής, αλλά στην Ιταλία οι Κομουνιστές, χωρίς να το συνειδητοποιούν δεν είναι Κομουνιστές: είναι Ουμανιστές, αλλά μην τους το πείτε γιατί θα απορήσουν. Τον θυμάμαι πριν πολλά χρόνια να κοιτάζει τον Μπερλουσκόνι στην τηλεόραση και να μουρμουρίζει «παλιάτσος» καθώς μιλούσε ο Μπερλουσκόνι. Και πρόσφατα το 2024 τον θυμάμαι να εξηγεί πως η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε στην Ιταλική κυβέρνηση να στέλνει λεφτά στην Ουκρανία παίρνοντάς τα από το εισόδημά του. Αυτή είναι η απόλυτη επιτυχία της φασίστα επιτήδειας και γκόμενας του Τραμπ, Τζώρτζια Μελόνι. Ακόμα και άνθρωποι σαν τον φίλο μου επαναλαμβάνουν τα ψέματά της χωρίς να το συνειδητοποιούν ότι τα ψέματά της επαναλαμβάνουν. 

Ο φίλος μου μπορούσε να καταλάβει τι ήταν ο Μπερλουσκόνι αλλά δεν κατάφερε να καταλάβει τι ακριβώς είναι η Μελόνι, η οποία έθελε η καημένη να του δώσει χρήματα αλλά δεν της το επέτρεπε η κακιά Ευρωπαϊκή Ένωση που τα έστελνε στην κακιά Ουκρανία εναντίων του πατριώτη Πούτιν... (η κακιά Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία χρωστάει τρία τρισεκατομμύρια Ευρώ η Ιταλία, καθώς την αρμέγει).

Σήμερα, άξιοι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τα ψέματα που περνάνε σαν αλήθεια χωρίς καν να το συνειδητοποιούν. Είναι η απόλυτη επιτυχία του Τραμπισμού. Ο Τραμπισμός πέτυχε επειδή απλά οργάνωσε την ενστικτώδη αντίδραση των για-οποιονδήποτε-λόγο-δυσαρεστημένων/απογοητευμένων. Δυσαρεστημένοι/απογοητευμένοι υπάρχουν πάντα: δε στερεύει το πηγάδι. Και να μην τους αρέσει ο Τραμπ, και να μην συμφωνουν με τους MAGAts, αγοράζουν το ψέμα σαν αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, σαν τον φίλο μου τον αγρότη που δεν συνειδητοποιούν καν ότι εξυπηρετουν τον Τραμπισμό ενάντια στα ίδια τους τα συμφέροντα, ή την ηθική.

Η Ιστορία, λένε, γράφεται από τους νικητές, όμως υπάρχει και το άλλο τσιτάτο, ότι τίποτα δεν τελειώνει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία. Η Ιστορία δεν είναι απαραίτητα αυθαίρετη. Μα να χτυπηθούν κάτω όσοι για οποιονδήποτε λόγο δεν πηγαίνανε τον Ομπάμα, ο Μπαράκ Ομπάμα ήδη αξιολογείται μέσα στους έντεκα καλύτερους προέδρους στην Ιστορία των 250 χρόνων των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής, δέκατος ή ενδέκατος από τους συνολικά 45 μέχρι σήμερα (ο Ντόναλντ Τραμπ, μέχρι τώρα, αξιολογείται στην θέση 41 ή 42).

Ο Τραμπισμός έπιασε τους πάντες στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο στον ύπνο. Κανείς δεν περίμενε το τι συνέβαινε και πως θα προχωρούσε η εξέλιξή του.

...και, όταν το Δημοκρατικό κόμμα έδωσε την υποψηφιότητα σε γυναίκα το 2016 ο κύβος είχε ριφθεί. Και τον ξαναρίξανε τον δόλιο τον κύβο ξαναδίνοντας υποψηφιότητα σε γυναίκα, και δη χρώματος, το 2024. Η μισή Αμερική δεν είναι έτοιμη για γυναίκα πρόεδρο.

Κανείς δεν είναι ακόμα οργανωμένος να κάνει οτιδήποτε το ουσιαστικό ή αποτελεσματικό για να αποτρέψει αυτή την τέλεια καταιγίδα. Κανείς δεν  έχει βρει τρόπο να πείσει οποιονδήποτε ότι αυτά που πιστεύουν ως ψέματα είναι στην πραγματικότητα η αλήθεια. Και ότι αγοράσανε σε χονδρική πώληση ότι η αλήθεια είναι ψέμα. Και τα ψέματα της MAGA, η μπασταροδποίηση της Ιστορίας και των γεγονότων, αλήθεια.

Είναι δύσκολο έως απίθανο να αποδείξει κανείς κάτι το αρνητικό, ότι κάτι δεν έγινε. Σε αυτή την θέση έβαλε την υφήλιο ο Τραμπισμός.

Όχι, όχι, το να απαιτήσουμε από τους τρανς να επιστρέψουν στην ντουλάπα δεν είναι τρόπος να κατευνάσεις τους δυσαρεστημένους που το ξέρουν-δεν το ξέρουν ενισχύουν τον Τραμπισμό θέλοντας να βάλουν φρένο στην ανέχεια, στην ελευθερία για όλους. Τους παρεμβαίνει η ελευθερία των άλλων, αλλά εκεί είναι τα δύσκολα στην ευθύνη, στο ζύγι που είναι απαραίτητο για πραγματική Ελευθερία ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας.

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μέχρι τις εκλογές στο Κογκρέσο της Αμερικής, Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2026.

Μόνο οι ίδιοι οι ψηφοφόροι θα καταλάβουν, κάποτε, απο μόνοι τους.
Κανείς δεν μπορεί να τους πείσει.
Μόνο η ίδια η MAGA μπορεί να πυροβολήσει το πόδι της.

Στις 4 Νοεμβρίου του 2026, το πρωί της επόμενης μέρας, θα ξέρουμε αν ο κόσμος ξύπνησε και η καταιγίδα περνάει, ή αν πάμε για πλήρες ξεχαρβάλωμα που θα κρατήσει δεκαετίες. Αν θα μέηκ Αμέρικα γκρέητ εγκέν όπως ήταν το 1860.

Όσο για το ποιο κόμμα στην Αμερική θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις 7 Νοεμβρίου του 2028, αν επιτρέψει εκλογές ο Τραμπ και δεν έχει εγκαθιδρύσει δικτατορία, αυτό εξαρτάται από το Δημοκρατικό κόμμα. Αν δώσει υποψηφιότητα σε άτομο μη-λευκό, ή ομοφυλόφιλο, ή σε γυναίκα οπουδήποτε χρώματος, θα βγει ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος. Η μισή Αμερική δεν είναι ακόμα έτοιμη για γυναίκα πρόεδρο ή για επανάληψη προέδρου κάποιου χρώματος εκτός λευκού, ή για ομοφυλόφιλο πρόεδρο. Ο Παλιός Νότος και οι Ευαγγελικοί χριστοφασίστες της μέσης Αμερικής δεν θα το επιτρέψουν.

Γυναίκα πρόεδρος θα βγει στην Αμερική μόνο όταν οι Ρεπουμπλικάνοι δώσουν την υποψηφιότητα σε γυναίκα και κάνουν το ίδιο τότε και οι Δημοκρατικοί.

Και αν οι Δημοκρατικοί δεν βάλουν λευκό άνδρα υποψήφιο το 2028, θα βγει Ρεπουμπλικάνος.

Εν τω μεταξύ, το να χρησιμοποιούμε τους όρους «Αριστερά» και «Δεξιά» είναι μια αυταπάτη που θρέφεται από την υποκρισία της εκτροπής και της ανακατεύθυνσης και την δυσαρέσκεια.

~~~

Εν τω μεταξύ, οι MAGAts συνεχίζουν να επιμένουν ότι ο Παλιός Νότος είναι παρθένος και αθώος σαν Παναγίτσα. Και άσχετος με τα δρώμενα, αλλά…

https://www.washingtonpost.com/politics/2025/10/14/supreme-court-voting-rights-black-louisiana/

The Washington Post: «Εάν το Ανώτατο Δικαστήριο καταργήσει το Άρθρο 2 του Νόμου για το Δικαίωμα Ψήφου ή το περιορίσει σοβαρά, η Λουιζιάνα και άλλες πολιτείες που διοικούνται από Ρεπουμπλικάνους στον Βαθύ Νότο θα μπορούσαν να αναδιαμορφώσουν τις περιφέρειες με τρόπους που θα διασπάσουν τις μαύρες κοινότητες και θα εξαλείψουν τις Δημοκρατικές περιφέρειες.»

Η επέλαση του Νότου συνεχίζεται ακάθεκτη στα Ρεπουμπλικανικά δικαστήρια καταργώντας το έργο του Λίνκολν και του Τζόνσον, αφαιρώντας την δύναμη της ψήφου μειονοτήτων, καθώς κάποιοι σφυρίζουν ανέμελα και εξηγούν ότι δεν είναι έτσι, το Δημοκρατικό κόμμα φταίει 😊 Αλήθεια! Πιστέψτε τους!

Οι εκλογές στο κάθε κράτος της Ένωσης γίνονται με απλή αναλογική, αλλά το ποιοι υποψήφιοι Κρατικοί και Ομοσπονδιακοί Αντιπρόσωποι, ποιοι υποψήφιοι Κρατικοί και Ομοσπονδιακοί Γερουσιαστές και ποιοι κρατικοί Κυβερνήτες κερδίζουν, εξαρτάται από την ανθρώπινη σύνθεση της κάθε εκλογικής περιφέρειας. Ο νόμος Εκλογικών Δικαιωμάτων του 1965 απαγορεύει να χαράσσονται περιφέρειες με τρόπο με τον οποίον ο πληθυσμός να μην μπορεί να εκλέξει νικητές μέσα από μειονότητες. Τώρα, τα Ρεπουμπλικανικά κράτη στον βαθύ Νότο αλλάζουν τα σύνορα των περιφερειών ώστε να συμπεριλαμβάνουν συνδυασμό πληθυσμών που να μην επιτρέπει να μπορούν μειονότητες να προβάλλουν δικούς τους νικητές. Έτσι, ενισχύουν το πόσοι Ρεπουμπλικάνοι θα πάνε στο Κογκρέσο.

Και μετά σφυρίζουν ανέμελα και λένε ότι ο λαός επέλεξε καθώς κλείνουν το μάτι ο ένας στον άλλον.

Γίνονται μηνύσεις για αντισυνταγματική συμπεριφορά, και το τώρα Ρεπουμπλικάνικο Ανώτατο Δικαστήριο που συνέθεσε ο Τραμπ μέχρι το 2020 με την βοήθεια του Μιτς Μακόνελ, καλειται να δώσει γνωμάτευση για το αν οι Ρεπουμπλικάνοι μπορούν να ευνουχίσουν τα Συνταγματικά Εκλογικά Δικαιώματα των μειονοτήτων.

Λέγεται:

gerrymandering

(η χειραγώγηση των ορίων μιας εκλογικής περιφέρειας με σκοπό την εύνοια ενός κόμματος ή τάξης. «Η χειραγώγηση των εκλογών προστατεύει τις κομματικές γραμμές και διατηρεί τους κακούς εν ενεργεία πολιτικούς στην εξουσία»)

~~~

Η Αμερικανική Δημοκρατία είναι η πλέον πολυσύνθετη σε δομή και η πλέον περίπλοκη και αυτοελεγχόμενη στον κοσμο, επειδή χτίστηκε και αποτελείται από όλους ανά τον κόσμο που επέλεξαν από τις αρχικές τους ρίζες να υπερβούν την ανεπάρκεια της εκάστοτε κοινωνίας τους και να περάσουν τον ωκεανό. Γι' αυτό οι Ευρωπαίοι και άλλοι το βρίσκουν τόσο αδιανόητο να νοήσουν το πως και γιατί λειτουργεί η Αμερική και την κατανοούν λανθασμένα, από το δικό τους πρίσμα. Όλοι έχουν κομμάτια του γρίφου αλλά κανείς δεν κατέχει ολόκληρο το αίνιγμα της Αμερικής παρά μόνο οι Αμερικανοί.

Όταν μια τέλεια καταιγίδα ξεχαρβαλώνει τον αυτοέλεγχο της Αμερικανικής δημοκρατίας, η απάντηση, όπως αποδεικνύει το Ιστορικό αρχείο δεν είναι οι διαδηλώσεις αλλά η τρίτη εξουσία: η δικαστική διαδικασία, και το υπόβαθρο της τετάρτης εξουσίας: του τύπου.

Την τελευταία λέξη την έχουν οι εκλογές, με τα πολυσύνθετα αποτελέσματά τους, οι οποίες γίνονται:
- κάθε δύο χρόνια για τον Οίκο των Αντιπροσώπων,
- κάθε τέσσερα χρόνια για το Εκτελεστικό του οποίου ηγείται ο Προεδρος της Ομοσπονδίας, και,
- κάθε έξι χρόνια για την Γερουσία,
όπου και στην περίπτωση του Οίκου των αντιπροσώπων και στην περίπτωση της Γερουσίας, ποτέ δεν είναι εκλεξιμα όλα τα μέλη σε κάθε εκλογή.
Είναι πολύπλοκο.
Όσο περισσότερο απλοποιείται η Αμερικανική δημοκρατία σε μαυρόασπρα τσιτάτα και δισδιάστατα σκεπτικά, τόσο και σταματά να λειτουργεί.

Και ο κόσμος την σήμερον ημέρα δυσαρεστείται από το να υποχρεούται να κατανοήσει πολύπλοκα πράματα. Αυτό είναι ο υιός που έπληξε την Αμερικανική δημοκρατία σήμερα: η ικανοποίηση που προβάλλει η απλοποίηση σε τσιτάτα και στο ότι η «αλήθεια» είναι ό,τι συμφέρει τον καθένα να είναι, και ό'τι δεν αρέσει στον καθένα είναι «ψέματα».

Ποιό είναι το λάθος των Δημοκρατικών; Είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν συμβατικές πολιτικές τακτικές για να αντιμετωπίσουν τον πιο αντισυμβατικό πρόεδρο στην ιστορία — επαναλαμβάνοντας ένα σενάριο που τους οδηγεί συνεχώς σε πολιτική καταστροφή.

Τον κάθε πολίτη που θα μπει στο παραβάν της κάλπης μόνος του την Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2026 για να εκλέξει Αντιπροσώπους, Γερουσιαστές και Κυβερνήτες δεν πρόκειται, αυτή την φορά, να τον πείσουν οι Δημοκρατικοί να μην ψηφίσει ότι το «ψέμα» είναι «αλήθεια». Από αυτήν την αυταπάτη που πούλησε ο απατεώνας, μόνο ο ίδιος ο κάθε πολίτης είναι πιθανόν να ξυπνήσει από μόνος του. Και αυτό ούτε καν 50% πιθανότητα δεν έχει για να γίνει. Αλλά όσο υπάρχει το δόλιο το μοναχικό 1% και μόνο, παραμένει πιθανόν να αναδειχθεί η πιθανότητα να ξυπνήσει ο κάθε ένας, μόνος του μέσα στο παραβάν: παραμένει πιθανον μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία.

~~~