Δρόμος

Σίγουρα ποιητής δεν είμαι --αλλά ότι αγαπώ θέλω αυθόρμητα να το μεταφράσω σε μια άλλη γλώσσα στην οποία δεν γράφτηκε. Και θά 'θελα να το δω γραμμένο να το καταλάβουν εκείνοι που στην γλώσσα τους και στην ψυχή τους δεν γράφτηκε. Ίσως τώρα να περιέγραψα την αφορμή ύπαρξης αυτού του μπλογκ.

Ο δρόμος που δεν πάρθηκε
Ρόμπερτ Φροστ

Δυό μονοπάτια χώρισαν σε δάσος φθινοπωρινό
Και, λυπημένος που δεν μπορούσα να τα περπατήσω και τα δυό,
Και να παραμείνω οδοιπόρος ένας,
Κοίταξα ένα, κάτω όσο μπορούσα μακριά
Μέχρι εκεί όπου έστριβε και στη βλάστηση χανόταν.

Μετά πήρα το άλλο, που ήταν το ίδιο όμορφο
Και που ίσως άξιζε περισσότερο
Γιατί ήταν χορταριασμένο και ήθελε να περπατηθεί
Αν και το πέρασμα από 'κεί
Τα είχε πατήσει το ίδιο και τα δυό,

Και βρίσκονταν εκεί και τα δύο εκείνο το πρωινό
με φύλλα πάνω τους όπου βήμα δεν είχε επιστρέψει
Άφησα το πρώτο για άλλη μέρα!
Αλλά, ξέροντας πως ένα μονοπάτι οδηγεί σε άλλο,
Αμφέβαλα αν θα ξαναγύριζα ποτέ εδώ.

Θα το λέω με έναν αναστεναγμό,
Κάπου, πολύ καιρό από τώρα:
Δυό μονοπάτια χώρισαν σε ένα δάσος, κι εγώ,
Πήρα το λιγότερο περπατημένο,
Και αυτό ήταν η διαφορά στην ζωή



Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

We live in an age of apologies. Apologies, false or true, are expected from the descendants of empire builders, slave owners, persecutors of heretics and from men who, in our eyes, just got it all wrong. So, with the age of 85 coming up shortly, I want to make an apology. It appears I must apologize for being male, white and European.
~Sir Alec Guinness, 1998



I like to see a man proud of the place in which he lives.  I like to see a man live so that his place will be proud of him.
~Abraham Lincoln



This country will not be a good place for any of us to live in unless we make it a good place for all of us to live in. 
~Theodore Roosevelt



Some Americans need hyphens in their names, because only part of them has come over; but when the whole man has come over, heart and thought and all, the hyphen drops of its own weight out of his name. 
~Woodrow Wilson



We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.
~Declaration of Independence, July Fourth, 1776
And some of us catch-up with Happiness, after single-minded pursuit, and never let go of her. Ever.
~Dimitris, Thinks, 2008



~Princess Leia: "I love you"
~Han Solo: "I know"