| Τζώννυ Κας, Ο Άνθρωπος στα μαύρα Λοιπόν, αναρωτιέστε γιατί ντύνομαι πάντοτε στα μαύρα, Γιατί δεν βλέπετε ποτέ ζωηρά χρώματα επάνω μου, Και γιατί το παρουσιαστικό μου φαίνεται να έχει ένα τόνο σκοτεινό, Λοιπόν, υπάρχει λόγος για το τι πράγματα φορώ. Φοράω το μαύρο για τους φτωχούς και τους νικημένους, Που ζουν στην χωρίς ελπίδα, πεινασμένη μεριά της πόλης, Το φοράω για τον φυλακισμένο που από έχει από καιρό πληρώσει για το έγκλημά του, Αλλά βρίσκεται εκεί γιατί είναι θύμα των καιρών. Φοράω το μαύρο για εκείνους που ποτέ δεν διάβασαν, ή δεν άκουσαν τα λόγια που είπε ο Ιησούς, Σχετικά με τον δρόμο προς την ευτυχία με αγάπη και φιλανθρωπία, Γιατί, θα νόμιζε κανείς ότι μιλάει κατ' ευθείαν σε εσένα και σε μένα. Λοιπόν, πάμε πολύ καλά, υποθέτω, Με τα αυτοκίνητά μας σαν αστραπές και τα φανταχτερά μας ρούχα, Αλλά έτσι για να θυμόμαστε εκείνους που κρατιούνται πίσω, Μπροστά, εκεί, θα έπρεπε να είναι ένας άνθρωπος στα μαύρα. Το φοράω για τους άρρωστους και μοναχικούς γέρους, Για τους ρέμπελους που η δόση τους, τους σκότωσε, Φοράω μαύρα πένθους για τις ζωές που θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει, Κάθε βδομάδα χάνουμε εκατό καλούς νέους ανθρώπους. Και τα φοράω για τις χιλιάδες που έχουν πεθάνει, Πιστεύοντας ότι ο Θεός ήταν με το μέρος τους, Το φοράω για άλλες εκατό χιλιάδες που πεθάνανε, Πιστεύοντας πως όλοι εμείς είμασταν με το μέρος τους. Λοιπόν, υπάρχουν πράγματα που ποτέ δεν θα είναι σωστά, το ξέρω, Και πράγματα που χρειάζεται να αλλάξουν όπου και να πας, Αλλά, μέχρι να κάνουμε ένα βήμα ν' αρχίσουμε να τα διορθώνουμε, Δεν θα με δείτε να φοράω κουστούμι λευκό. Ω, πολύ θα μου άρεσε να φοράω ένα ουράνιο τόξο κάθε μέρα, Και να λέω στον κόσμο ότι όλα είναι καλά, Αλλά θα προσπαθήσω να κουβαλώ λίγη σκοτεινιά στην πλάτη μου, Μέχρι τα πράγματα νά 'ναι φωτεινότερα, είμαι ο άνθρωπος στα μαύρα. |
 |
