Τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής δεν ξεκινάνε τώρα να ξαναχτιστούν από τον Τραμπ διαφορετικά.
Αποσυναρμολογούνται.
Το γράφω αυτό σιγά-σιγά τις περασμένες εβδομάδες, συνεχώς αλλάζοντας ή προσθέτοντας ή αφαιρώντας κάτι επειδή, απλά, δεν περνάνε ούτε λίγες ώρες χωρίς κάτι το καινούργιο να αλλάξει την πορεία των ειδήσεων και την προτεραιότητα του σε τι να δώσει κανείς προσοχή, ή ανάλυση. Ξαφνικά, η δολοφονία ενός ακροδεξιού Τραμπικού ρατσιστή και λάτρη της παραμορφωμένης και εφευρεμένης πραγματικότητας άλλαξε, και πάλι, τα πάντα. Θα αφήσω όμως την ανάρτηση όπως είχε φτάσει να είναι την περασμένη βδομάδα, πριν εισβάλει με drones στην Πολωνία ο Πούτιν, πριν γίνουν τόσα άλλα που ήδη έγιναν…
Ξέρω ότι κάποιοι ψηφοφόροι δεν το πιστεύουν, ότι ο Τραμπ αποσυναρμολογεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση των Ενωμένων Κρατών, και μας διαγιγνώσκουν ότι εμείς, που ψηφίζουμε Δημοκρατικό κόμμα, πάσχουμε από TDS (Trump Derangement Syndrome - Σύνδρομο Διαταραχής λόγω Τραμπ). Αυτό είναι αναμενόμενο. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε και οι Γερμανοί εβραϊκής καταγωγής το πίστευαν στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας των 1930 το που επρόκειτο να πάει εκείνο που είχε ξεκινήσει. Και λέγανε ότι πρόκειται για την οικονομία, και την εθνική υπερηφάνεια.
Ετοιμαστείτε να ζήσετε αυτό που έχετε δει μόνο στις ταινίες μέχρι τώρα. Όλοι θα ξανασυναντηθούμε στην άλλη πλευρά αν και πότε τα καταφέρουμε να φτάσουμε εκεί.
Προσωπικά, πιστεύω ότι θα φτάσουμε, και το πιστεύω επειδή πιστεύω εκείνο που είχε πει ο Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:
«Το τόξο του ηθικού σύμπαντος είναι μακρύ, αλλά κλίνει προς τη δικαιοσύνη»
(αυτό που εγώ το ονομάζω «εκκρεμές»)
(ναι, ειναι η εποχή τωρα που χρησιμοποιώ αυτή τη φράση του Μάρτιν, συχνά)
Ευτυχώς η Joan ζει ακόμα, να ξανατραγουδήσει We Shall Overcome.
Ενα δυστύχημα δεν συμβαίνει ποτέ από μία μόνο αιτία. Πάντα υπάρχουν τρεία, τέσσερα, πέντε πράγματα που πηγαίνουν στραβά κατά αλυσειδωτή σύμπτωση για να έρθει ένα τραγικό αποτέλεσμα όπως το να αναλάβει τα ινία της Αμερικανικής προεδρίας ο Ντοναλντ Τραμπ... Πρέπει να κοιτάξει κανείς την γενική εικόνα προσεκτικά και πολυδιάστατα. Τίποτα δεν είναι ποτέ απλό. Να το ξαναπώ άλλη μια φορά: τίποτα δεν είναι απλό.
Ο Νότος ποτέ δεν είχε φύγει από την εικόνα.
Όσοι γνωρίζουν την Αμερικανική πραγματικότητα, γλώσσα και καθημερινότητα, γνωρίζουν ότι ο Νότος είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Τόσο μεγάλος που δίπλα σου να είναι δεν τον βλέπεις αν δεν γνωρίζεις την μυρωδιά του.
Και είναι και οι μετανάστες. Οι Εβραίοι του Χίτλερ γίνανε τώρα οι μετανάστες του Τραμπ. Τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως του Τραμπ για την ώρα βρίσκονται εκτός, στο Σαν Σαλβαντόρ, Ουγκάντα κλπ., όπου στέλνει τους μετανάστες που συλλαμβάνει η Γκεστάπο του μέσα στην Αμερική. Μάλιστα, κεκτημένη ταχύτητα, συλλαμβάνουν και Αμερικανούς πολίτες.
Επίσης κανείς δεν περίμενε ο Τραμπ να κερδίσει το 2016 και να χάσει η Χίλαρι. Μετά τους πρώτους δυό καταπληκτικούς μήνες της Κάμαλα κανείς δεν περίμενε να κερδίσει ο Τραμπ το 2024. Αυτό που συνέβη είναι ότι ο Τραμπ κέρδισε εναντίων δύο γυναικών και έχασε στον λευκό άνδρα ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Δώσατε σε αυτό καμία σημασία; Η Αμερική απλά δεν είναι έτοιμη για γυναίκα Πρόεδρο. Βγάλανε τον παλιάτσο για να μην βγει γυναίκα.
Είναι μακρύγορο να εξηγεί κανείς ότι πρόκειται για μια τέλεια καταιγίδα μίσους κατά των μεταναστών και των LGBQT, ρατσισμού, σεξισμού, μισογυννίας, εθνικισμού, αγραμμαροσύνης και άγνοιας.
Είναι πολύ πιο απλό, και ακούγεται πολύ ...σοφότερο να πει κανείς ότι είναι η ...οικονομία (λες και είναι 1992). Και όταν πιάσει και αρχίσει να λέει ο κόσμος ναι, ναι, η οικονομία, πετάς και μια παγκοσμιοποίηση και το ανακοινωθέν βγήκε: φταίνε οι Δημοκρατικοί. Κι' εδώ γελάνε. Και κλαίνε.
Με την φωτογραφική μου μηχανή ακολούθησα την Μάγκι Θάτσερ την νύχτα των εκλογών μέχρι το πρώτο της σήμα Νίκης με τα δύο δάχτυλα του χεριού της σε "V". Και πριν από εκείνη είχαν δώσει το παράδειγμα και η Γκόλντα και η Ιντίρα. Θέλω να ζήσω για να ψηφίσω την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο, οποιουδήποτε χρώματος.
Για την ώρα αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ήδη έχει αποσυναρμολογήσει, εξουδετερώσει, αποδυναμώσει τους μηχανισμούς της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης του 1787 και του 1865 και του 1966.
Είναι αμφίβολο αν θα το προλάβω. Και είναι αμφίβολο αν ο Τραμπ θα φύγει στο τέλος της δεύτερης θητείας του χωρίς πρώτα να χρησιμοποιήσει πυρηνικά. Η χρήση των πυρηνικών είναι μια από τις επιβεβαιωμένες από τον ιδιο προσωπικές επιθυμίες.
Εφ' όσον έχουμε πυρηνικά γιατί δεν τα χρησιμοποιούμε; ρώτησε το 2016. Δυό χρόνια αργότερα πρότεινε να ρίξουμε ένα πυρηνικό όπλο στο μάτι ένός τυφώνα για να αποδυναμώσει τον τυφώνα. Εδώ είσαστε και εδώ είμαστε, πριν φύγει μπορει να δούμε τουλάχιστον ένα μανιτάρι.
Δεν είχε δικαίωμα να μετονομάσει το Υπουργείο μια και μόνο το Κογκρέσο μπορεί να το κάνει.
Κι' έτσι πρόσθεσε το Υπουργείο Πολέμου σαν παρατσούκλι κάτω από το Υπουργείο Άμυνας.
Και ο τηλεπαρουσιαστής της Fox News τον οποίο έκανε Υπουργό, κόλλησε καινούργια ταμπέλα στην πόρτα του:
~~~
Ρωμαϊκή Αντιπροσωπευόμενη Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα) , 509-27 ΠΚΕ, 482 χρόνια
Αθηναϊκή Δημοκρατία, 508-322 ΠΚΕ, 186 χρόνια
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 27 ΠΚΕ-468 ΚΕ, 495 χρόνια
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 325-1453 ΚΕ, 1,128 χρόνια
Ρεπούμπλικα της Βενετίας, 810-1797 ΚΕ, 987 χρόνια
Αυτοκρατορία της Πορτογαλίας, 1415-1808 ΚΕ, 393 χρόνια
Αυτοκρατορία της Ισπανίας, 1492-1976 ΚΕ, 486 χρόνια
Οθωμανική Αυτοκρατορία, 1301-1922 ΚΕ, 621 χρόνια
Γαλλική Αποικιακή Αυτοκρατορία, 1680-1945 ΚΕ, 265 χρόνια
Βρετανική Αυτοκρατορία, 1497-1997 ΚΕ, 500 χρόνια
Ενωμένα Κράτη της Αμερικής
(το τελευταίο σύνορο της Ανθρωπότητας, στον πλανήτη)
16 Δεκεμβρίου 1773 (Τσάι στο λιμάνι της Βοστόνης) – 20 Ιανουαρίου 2025 (δεύτερη θητεία του Τραμπ)
252χρόνια
Κυριακή, 2 Σεπτεμβρίου 1945. Όταν μια αρμάδα υπό την ηγεσία των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής κατέπλευσε στον κόλπο του Τόκιο πριν από 80 χρόνια για να αποδεχτεί την παράδοση της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μόλις 27 ημέρες αφότου μια ατομική βόμβα σκότωσε περίπου 90.000 έως 166.000 ανθρώπους στην Χιροσίμα, και 24 μέρες αφότου μια δεύτερη ατομική βόμβα σκότωσε περίπου 60.000 έως 80.000 ανθρώπους στο Ναγκασάκι.
Ήταν 125 ημέρες αφότου ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτόνησε, τερματίζοντας τη ζωή ενός ανθρώπου που ήταν υπεύθυνος για τη σφαγή 60 εκατομμυρίων ανθρώπων, περίπου 3% του τότε πληθυσμού της Γης. Ήταν 218 ημέρες αφότου ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε το Άουσβιτς, του οποίου οι σκελετικοί επιζώντες στέκονταν μάρτυρες του σκοτεινού βάθους στο οποίο μπορεί να φτάσει η ανθρωπότητα: ένα μάθημα-προσφορά της Γερμανίας.
Τα μαθήματα, για πολλούς Αμερικανούς, φαίνονταν αυταπόδεικτα: Ο απομονωτισμός, ο εθνικισμός και ο αυταρχισμός οδηγούν στην καταστροφή. Οι συμμαχίες, το ελεύθερο εμπόριο και η δημοκρατία είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός. Και οι ΗΠΑ πρέπει να αναλάβουν την ηγεσία. Πολλοί Αμερικανοί τα σκέφτονται αυτά αλλά δυστυχώς λιγότεροι από τους μισούς.
Παρά ορισμένα χτυπήματα, αυτή η συναίνεση διατηρήθηκε σε μεγάλο βαθμό - τουλάχιστον μεταξύ των υπευθύνων χάραξης πολιτικής - για σχεδόν 80 χρόνια. Αλλά η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, με την μονοδιάστατη επιδίωξη του αμερικανικού πλεονεκτήματος, σηματοδοτεί το τέλος της.
~~~
Αν προχωράμε προς μια νέα τραγωδία, ίσως θα είναι πρέπον να θυμόμαστε, αν υπάρχει καν η παιδεία για να γνωρίζει και να θυμάται κανείς, να θυμόμαστε τις δύο κρυστάλλινα δυνατές στιγμές της ανθρωπότητας, της αντίστασης στο κακό:
- Ιούνιος ως Σεπτέμβριος 1940, Η Μάχη της Αγγλίας, όταν μερικά Σπίτφάιαρ και Χάρικέην αναχαίτισαν τετραπλάσιο αριθμό Μέσερσμιτ και Χάινκελ της Ναζιστικής δύναμης του Γκαίρινγκ και του Χίτλερ πάνω από τους λευκούς βράχους του Ντόβερ, και,
- Οκτώβριος 1940 έως Μάρτιος 1941, Το Αλβανικό Έπος, όταν ο Ελληνικός στρατός αναχαίτισε και έσπρωξε πίσω μέσα στην Αλβανία τον στρατό εισβολής της Φασιστικής Ιταλίας.
Vera Lynn
1943
Don't know where
~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου