Πληρωτέα

Η Ελλάδα έχει κάμποσες διαφορές από τις ΗΠΑ. Κατ' αρχάς, η Ελλάδα καλύπτει 131.940 τετραγωνικά χιλιόμετρα και οι ΗΠΑ είναι 74,5 φορές μεγαλύτερη με 9.826.675 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ελλάδα έχει 11.000.000 κατοίκους, δηλαδή 27,7 φορές λιγότερους από τα 305.000.000 Αμερικανούς. Επίσης, η Ελλάδα έχει μικρότερη ...παραγωγή και οικονομία από τις ΗΠΑ.

Το Δημόσιο Χρέος της Αμερικής είναι περίπου 80% του Εθνικού προϊόντος, ενώ της Ελλάδας πλησιάζει το 150% του Εθνικού προϊόντος. Εν τω μεταξύ, κάθε Έλληνας χρωστάει κάπου 44.000 δολάρια (και βγάζει κάπου 10-12.000 δολάρια το χρόνο), ενώ κάθε Αμερικανός χρωστάει περίπου 48.000 δολάρια Εθνικού Χρέους (και βγάζει κάπου 28-42.000 δολάρια το χρόνο).

Οι διαφορές δεν σταματάνε εκεί. Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών που αντιπροσωπεύει τις κυβερνήσεις των 50 Πολιτειών αποτελείται από τρείς κλάδους: Το Νομοθετικό (Legislative) το οποίο είναι το Κογκρέσο και χωρίζεται σε Βουλή Αντιπροσώπων και Γερουσία, το Δικαστικό (Judicial), με τα ομοσπονδιακά δικαστήρια (ξεχωριστά των της κάθε Πολιτείας), και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, και, το Εκτελεστικό (Executive), το οποίο λειτουργεί στο πρόσωπο του Προέδρου των ΗΠΑ.

Σε αντίθεση, η κυβέρνηση της Ελλάδας αποτελείται από 300 ξετσίπωτους που εκλέγονται από τους επιτηδείους οι οποίοι μπορούν υποτραπεζίως να χρησιμοποιούν τους 300 της Βουλής για να τα τσεπώνουν. Πέρα των τριακοσίων δεν υπάρχει λειτουργών δικαστικός τομέας, ούτε λειτουργούσα Αστυνομία, ούτε ανεξάρτητα σώματα ελέγχου των παραπάνω. και φυσικά δεν υπάρχει εκτελεστικό. Μόνο, αντί εκτελεστικού, υπάρχει ένα συμβούλιο στο οποίο οι υπουργοί παραπωνιούνται ότι δεν μπορούνε να δουλέψουν τους λογιστές της Ευρώπης (τους οποίους αποκαλούν "Τροϊκανούς"), επειδεί είναι, όπως είπε ένας υπουργός, οι Τροϊκανοί, "προτεστάντες και βλάκες".

Όσον αφορά τα κόμματα, οι Αμερικανοί έχουν μόνο δύο από τα οποία μπορούν να διαλέξουν. Και που-και-που εμφανίζεται κανένας Ρος Περό ή κανένας Οικολόγος, ή κανένα Tea Party όπως τώρα, έτσι για ποικιλία. Ενώ οι Έλληνες χαίρουν της δυνατότητας να επιλέξουν ξετσίπωτους που να ανήκουν σε οποιοδήποτε από περισσότερα των 20 κομμάτων.

Και να τώρα άλλη μια διαφορά: Καθώς η παγκόσμια οικονομία αρχίζει να τινάζεται στον αέρα με περισσότερα χρήματα δανεισμένα από όσα χρήματα υπάρχουν στη Γη (και με πάνω από 7.000.000.000 νοματαίους στους οποίους η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και πληροφορικής επιδρά σαν οδοστρωτήρας σβήνοντας τον διακόπτη της σκέψης), χώρες αρχίζουν να τα βρίσκουν μπαστούνια στο να διατηρούν το χρέος και τον δανεισμό τους, ανήμπορες να καλύψουν πια τις ανάγκες τους.

Ενώ στην Ελλάδα, επί 15 μήνες τώρα γίνονται αυτά που ξέρετε για να αποφύγουμε την στάση πληρωμών του χρέους, και μιλάμε ότι ακολουθούν Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία, και τα λοιπά, και να δακρυγόνα, και να τα ΜΑΤ και οι αγανακτισμένοι, και να τρομάρα τους και οι ταξιτζήδες να δίνουν την χαριστική βολή στον τουρισμό μας (πάρτε δέκα, κύριοι και κυρίες των ταξί με το κλειστό σας επάγγελμα των εκατό χιλιάδων και ανά ταξί και κλίκα, να μην σας τα χρωστάω και κρατήστε τα ρέστα)... καθώς τα περνάμε όλα αυτά, πια θα είναι η πρώτη χώρα που δεν θα κάνη πληρωμή μιας δόσης του χρέους της; μαντέψατε ακόμη ή να σας το πω;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!

Σύντομα ο μέσος Αμερικανός θα δει τα επιτόκια να ανεβαίνουν και τα ξένα συναλλάγματα να γίνονται ακριβότερα, μαζί με το ξένο εργατικό και τα ξένα προϊόντα μια και θα πέφτει το δολάριο.

Τον ενδιαφέρει αυτό τον μέσο Αμερικανό;

Η πλάκα είναι ότι από την κατάσταση της Αμερικής πιο πολύ θα υποφέρουν οι άλλοι λαοί παρά οι Αμερικανοί. Γιατί, μην ξεχνάμε, η πραγματική Αμερική δεν είναι η Ουάσινγκτον που βλέπουμε απ' έξω, ή η Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες. Η Αμερική είναι οι μέσες Πολιτείες, οι κωμοπόλεις, όλοι οι λαοί του κόσμου και θρησκείες περισσότερες από όσες βρίσκεις στον υπόλοιπο κόσμο... Η Αμερική είναι οι αλάνες μπέης μπωλ της γειτονιάς και τα Mall με τους τηνέητζερς... και άλλα πολλά που δεν τα ξέρουμε απ' έξω...

Όμως η Αμερική έχει και κάτι άλλο που δεν το έχουμε εμείς. Έχει κοινή ταυτότητα και περηφάνια.

Και, με κοινή ταυτότητα και περηφάνια αντιμετωπίζεις τα πάντα, και στη γειτονιά σου, και στην επαρχία, και τη χώρα, και στις κυβερνήσεις που εκλέγεις να σε αντιπροσωπεύουν... φτάνει να ξέρει κανείς πως να ελέγχει αποτελεσματικά το κράτος του. Πριν πάει διακοπές.

Γενέθλια!

Να ζήσεις Ποσειδωνάκο,
και Χρόνια Πολλά-α,
μεγάλος να γίνεις
με γαλάζια-α μαλλι-άααα!
Παντού να σκορπίζεις
τη γνώση, το φώ-ως
και όλοι να λένε...
να ένας πλανήτη-ηηης!

Ο Ποσειδώνας (Neptune) αυτές τις μέρες γίνεται ενός έτους! Στην τροχιά του γύρω από τον ήλιο  ο Ποσειδώνας κάνει 164,79 γήινα χρόνια για να συμπλήρωση ένα δικό του χρόνο, δηλαδή μια πλήρη περιστροφή του γύρω από τον ήλιο μας.

Ο Ποσειδώνας ανακαλύφτηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1846. Άρα, στις 8 Ιουλίου του 2011 (της Γης), εδώ και μερικές μέρες, συμπλήρωσε ακριβώς ένα Ποσειδώνιο χρόνο από την ανακάλυψή του.

Αυτό σημαίνει βέβαια πως αν ζούσε κάποιος στον Ποσειδώνα, και το βιολογικό του ρολόι ανταποκρινόταν στον χρόνο βάση της περιστροφής γύρω από τον ήλιο, ο κάτοικος αυτός του Ποσειδώνα θα κοίταζε την Γη και, κατά την αντίληψή του, στην Γή, θα πέρναγαν 164,49 χρόνια για κάθε "έτος" του Ποσειδώνα. Δηλαδή, στην Γη έρχονται και φεύγουν περίπου 6 γενιές ανθρώπων για κάθε ένα "έτος" του Ποσειδώνα.

Αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούμε ποτέ το πόσο σχετικός και εφήμερος είναι ο χρόνος της ζωής και της αντίληψής μας και πόσο ασήμαντος είναι στην μεγαλύτερη εικόνα της φύσης. Αν συνειδητοποιούμε, άραγε, ποτέ, πόσο ασήμαντα, σχεδόν ανύπαρκτα, είναι τα θέματα που θεωρούμε κεντρικά στην ύπαρξή μας.

Κοιτώντας το ηλιακό σύστημα από μακριά και ψηλά, θα δούμε τους μεγάλους πλανήτες, τους αιθέριους γίγαντες Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα να περιφέρονται γύρω από το μοναχικό μας άστρο, τον ήλιο. Καθώς όμως αυτοί οι γίγαντες κάνουν μια περιφορά γύρω από τον ήλιο, οι μικροί πλανήτες, πολύ-πολύ κοντά στον ήλιο, περιφέρονται με ταχύτητα μεγάλη, σαν να βλέπεις τις άκρες των φτερών ενός ανεμιστήρα. Βροοοοούμμμ! κάνει η Γη και συμπληρώνει 164,79 περιστρφές για κάθε μία του Ποσειδώνα... ή 84 περιστροφές για ένα χρόνο του Ουρανού, ή 29,5 περιστροφές για ένα χρόνο του Κρόνου... 11,86 περιστροφές για ένα χρόνο του Δία.

Αν δηλαδή υπολογίσουμε μια περιστροφή ενός πλανήτη σαν ένα χρόνο, εγώ ο Δημήτρης, στον Ποσειδώνα, είμαι σχεδόν τεσσάρων μηνών! Τριών μηνών και τριών εβδομάδων για την ακρίβεια! Πράγμα που δεν με πειράζει καθόλου. Ζώντας στον πλανήτη Ποσειδώνα, όπως πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι εκεί ζω, η Γη θα βρίσκεται στο έτος 15141 όταν θα φτάσω να σβήσω 80 κεράκια.

Δεν ξέρω αν η πραγματικότητα του σύμπαντος γίνεται εντελώς αντιληπτή με τον απλοϊκό μου, βουνίσιο τρόπο.

Ας το πω διαφορετικά:

Ένας εργαζόμενος που βγάζει 800 Ευρώ τον μήνα (δηλαδή σχεδόν τα διπλά από τους περισσότερους συνταξιούχους, και 130% παραπάνω από πολλούς συναδέλφους του -ή της), για να ξεπληρώσει με τον μισθό του (ή της) τα 109 δισεκατομμύρια Ευρώ που θα μας δώσουν τον Σεπτέμβριο (τα οποία θα μας τα δώσουν για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να νομίζουμε πως τους δουλεύουμε), για να τα ξεπληρώσει αυτά τα 109 δις ένας εργαζόμενος (ή εργαζόμενη) των 800 Ευρώ, πρέπει να δουλέψει έντεκα εκατομμύρια, τριακόσιες πενήντα τέσσερεις χιλιάδες, εκατόν εξήντα έξι χρόνια και εφτάμιση μήνες (11.354.166,66).

________

ΥΓ. Αν υπάρχουν 6.000.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, και δουλέψουν όλοι δίνοντας όλο το μισθό τους χωρίς να κρατάνε δεκάρα για να φάνε, τα 109 δις θα ξεπληρωνόντουσαν σε 22 χρόνια αν δεν είχαν τόκους, και δεν υπολογίζουμε βέβαια τα 110 δις του 2010 ούτε τα λεφτά που χρωστάμε (κάπου 320 δις) για τα οποία μας δώσανε τα παραπάνω 110 δις πέρυσι και τα 109 δις φέτος. Αν τα υπολογίσουμε όοοοολα αυτά, συν τόκους, και τα ξεπληρώνουν κάθε μήνα όοοολοι οι εργαζόμενοι, τότε μπορεί να έχουμε ξεχρεώσει σε καμιά κατοπενηνταριά χρόνια. Άν κρατάνε και αρκετά για να φάνε λίγο ψωμοτύρι, πάμε στην χιλιετηρίδα. Υπολογίστε το και 'σείς! Γειά σου Αντρίκο! Γιά σου Σημήτη σαΐνι! Γιά σου Κώστα (όχι εσύ, ο άλλος Κώστας) και γιά σου μεγάλε Γιωργάκη, και όοοοολοι που τους ψηφήσατε για να κάνουν εν γνώση σας αυτά που κάνανε. Εσείς που δεν τα ξέρατε όταν τους ψηφίζατε, δεν πειράζει: τα ξέρετε τώρα.

ΥΓ2. Όσοι, σαν κι εμένα των τεσσάρων μηνών (τριών μηνών και τριών εβδομάδων για την ακρίβεια), πιστεύουν πως αυτά τα παραπάνω τα καταλαβαίνουν στην εντέλεια οι κυβερνόντες, θα διερωτούνται, σαν κι εμένα, τι σόι τσίρκο είναι αυτό που ζούμε. Και ίσως, σαν κι εμένα καλή ώρα, να σκεφτούν πολλοί, ότι τα  μικρά χωριουδάκια στα βουνά, ξαφνικά, δεν φαίνονται και τόσο εκτός πραγματικότητας...

Αντίο

Οι προετοιμασίες για την αναχώρηση ξεκίνησαν 19 Δεκεμβρίου του 1972 με την τελευταία αποστολή στην Σελήνη, με τον Απόλλωνα 17. Τριάντα οκτώ χρόνια και έξι μήνες αργότερα, μήνες μόνο αφού φωτογραφήθηκαν τα απομεινάρια μιας από τις αποστολές, η αναχώρηση γίνεται πλήρης με την τελευταία προσγείωση του διαστημικού λεωφορείου στις 20 Ιουλίου.

Μια εποχή τελείωσε και είναι ώρα να πούμε Αντίο.

Μια εποχή που ξεκίνησε το 1452 όταν στο μικρό χωριό Βίντσι της Τοσκάνης γεννήθηκε ένα αγοράκι που το ονόμασαν Λεονάρδο.

Και έληξε το 1972 όταν η ανθρωπότητα χαμήλωσε τα μάτια της από τα ουράνια, κοίταξε μέσα της, βαθύτερα και βαθύτερα, πολλαπλασιάζοντας γεωμετρικά τον όγκο των πληροφοριών που μπορούσε να μοιραστεί, αφαιρώντας έτσι την αξία από την πληροφορία εις όφελος του όγκου των πληροφοριών, οι οποίες, με περισσότερο και περισσότερο επιφανειακή εκπαίδευση, χάνουν  πλέον την σημασία τους.

Η πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό το μπλογκ, "Επιτάφιος για μια Εποχή" ήταν πάνω σε αυτό το θέμα. Σήμερα, λίγες ώρες πριν πω, εγώ τουλάχιστον, αυτό το Αντίο, και δεχτώ το σκοτάδι του επικείμενου νέου Μεσαίωνα, σας αφήνω με μερικές φωτογραφίες του ονείρου του τι θα μπορούσαμε να είχαμε καταφέρει αν δεν είχαμε κουραστεί τόσο πολύ από το 1452 έως το 1972.

Οι τελευταίες είναι του γιού μου, από τον Φεβρουάριο του 2010 όταν είχε παρακολουθήσει μια εκτόξευση σαν προσκεκλημένος της NASA, αντιπροσωπεύοντας το πανεπιστήμιό του, 50 μίλια βόρεια του ακρωτηρίου Κέννεντυ.

Ήθελε να πάει στην τελευταία εκτόξευση, 8 Ιουλίου, αλλά δεν μπόρεσε γιατί έπρεπε να εργάζεται εκείνη την ημέρα στην δουλειά του σαν εκπαιδευτής πιλότων. Είπε τότε ότι "δεν πειράζει" γιατί θα μπορέσει να δει την εκτόξευση από το αέρα, κοιτώντας νότια από το "δικό του" αεροπλάνο. Τελικά όμως ήταν συννεφιά, και μπόρεσε μόνο να ακούει τους ελεγκτές εναερίου κυκλοφορίας της NASA στα ακουστικά του.

Μετά, μου έγραψε ότι δεν τον στεναχώρησε καθόλου που δεν είδε την τελευταία εκτόξευση, γιατί, όπως είπε: "Εκείνη την στιγμή πετούσαμε στον ίδιο εναέριο χώρο: οι Αστροναύτες έκαναν εκείνο που αγαπούν, και εγώ έκανα εκείνο που αγαπώ -η ζωή ειναι καλή".

Αντίο, λοιπόν στο τι θα μπορούσαμε να είμαστε.

Από το STS130, φωτογραφίες που πήρε ο γιός μου, Φεβρουάριο 2010:

Το κτήριο αυτό, δίπλα στο οποίο παρκάρισε το Jeep του ο Κώστας, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα κτίσματα στον κόσμο. Λέγεται Vehicle Assembly Building, ή VAB, κτίστηκε το 1968 και μέσα του χωρούσε, όρθιος, ο πύραυλος Κρόνος 5 που πήγε στο φεγγάρι. Οι διαστάσεις αυτού του κτηρίου είναι: 218,2 μέτρα μήκος επί 157,9 μέτρα πλάτος, και έχει ύψος 160,3 μέτρα, δηλαδή όσο ένας ουρανοξύστης 62 ορόφων (πάνω από 2 φορές το ύψος του Πύργου της Αθήνας). Κάθε φορά που απογειώνεται από το αεροδρόμιό του ο Κώστας, αν είναι καθαρή μέρα, βλέπει αυτό το κτήριο 50 μίλια (80 χιλιόμετρα) νότια. Μέσα εκεί συναρμολογούντο όλοι οι πύραυλοι, και από το 1981 ετοιμάζονταν εκεί τα διαστημικά λεωφορεία, τα οποία μετά, σε τεράστια οχήματα-πλατφόρμες με ερπύστριες, πήγαιναν στις εξέδρες εκτόξευσης.

Καμπάνα

Διαβάζω ένα χρόνο τώρα τις προτεινόμενες λύσεις:

- Να τα πάρουμε από εκείνους που χρωστάνε φόρους
- Να αναδιοργανωθεί το χρέος,
- Να χρεοκοπήσουμε,
- Να βγούμε από το Ευρώ,
- Να αρνηθούμε να πληρώσουμε,
έχω διαβάσει ακόμα και...
- Να τα πληρώσουν οι Πρεσβείες των αλλοδαπών.

Παραληρήματα υστερίας μέσα σε τέλεια έλλειψη γνώσης του πως λειτουργεί το σύστημα.

Ας πάρουμε το πρώτο: Να τα πάρουμε από εκείνους που χρωστάνε φόρους. Εννοείται πως το πολύ χρήμα εδώ δεν το χρωστάει η κυρά Κατίνα ή ακόμα και ο φιόγκος με το Καγιέν. Το πολύ χρήμα το χρωστάνε εταιρείες.

Όταν το δικαστήριο πάει στην μεγάλη εταιρεία Μ'ΕΚΑΨΕΣ ΑΕ, ο Οικονομικός Διευθυντής, μέσω του Νομικού Τμήματος θα απαντήσει, απλά και "ειλικρινά", ότι αν η εταιρεία δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει με τέτοιο παθητικό, όπως θα δημιουργούταν προσθέτοντας τα χρέη στο ενεργητικό, η εταιρεία θα κηρύξει πτώχευση, θα μείνουν χωρίς δουλειά οι υπάλληλοι και οι εργάτες, και κανένα στέλεχος δεν θα είναι προσωπικά υπεύθυνο για δεκάρα. Αν δε, η εταιρεία Μ'ΕΚΑΨΕΣΠΟΛΥ, έχει μετόχους και μετοχές στο Χρηματιστήριο, τότε, συν τους άνεργους και το κλείσιμο της παραγωγής, θα αντιμετωπίσουμε και πτώση στο Χρηματιστήριο.

Αυτά, έξω, τα ξέρουν και μικρά παιδιά του Δημοτικού. Στην Ψωροκώσταινα που βγαίνουν όλοι στους δρόμους και απαιτούν να τα πληρώσουν οι "μεγάλοι", πείτε μου, με τι είδους παραλήρημα αλλαλούμ ανιδεότητας δικαιολογούνται αυτοί που πιστεύουν ότι μπορεί κανείς να πάρει ποτέ λεφτά από εταιρεία; Ά! να δημεύσουμε περιουσίες! Τι να δημεύσουμε ωρέ; τα φυσικά πρόσωπα μιας εταιρίας δεν αγγίζονται, και τα μηχανήματα, γραφεία, εξοπλισμός, κτήρια, κλπ., οι εταιρείες τα χρωστάνε ήδη σε άλλες εταιρείες. Αυτά που νομίζουν μέσα στο παραλήρημα τους οι άνθρωποι στο δρόμο ότι θα δημεύσουνε δεν υπάρχουν! Είναι και αυτά μέρος του παθητικού μιας εταιρείας.

Τα άλλα σημεία δεν αξίζουν σχόλιο. Το φαβορί πάντως και πλέον ιλαρόν είναι το να τα πάρουμε από τις πρεσβείες των αλλοδαπών. Εδώ γελάει και το παρδαλό αλλοδαπό κατσίκι...

Ήθελα να προτείνω όλοι να διαβάσουμε ένα άρθρο του Forbes για το οποίο με πληροφόρησε ο φίλος ManBlogg.
Το άρθρο είναι εδώ και είναι κατά την γνώμη μου καταπληκτικό, και τα πιο νηφάλια λόγια που έχω ακούσει ή διαβάσει για το θέμα μας: For Whom The Greek Bell Tolls, ή, Για Ποιόν Χτυπάει η Ελληνική Καμπάνα:
http://www.forbes.com/forbes/2011/0718/opinions-steve-forbes-fact-comment-greek-bell-tolls.html


Καλή Κυριακή!

Λουλούδια

Ένα πρόβλημα βρίσκει την λύση του! Από την ημέρα που γνώρισα την Μαργαρίτα, και από πριν παντρευτούμε, ποτέ δεν ήθελε λουλούδια! Προτιμά τα λουλούδια να παραμένουν στο φυτό που τα γέννησε, και που με αυτά, μπορεί το κάθε φυτό να κάνει έρωτα με την φύση γύρω του. Έτσι δεν μπορούσα ούτε λουλούδια να κόψω, ούτε να αγοράσω να της δώσω!

Το μόνο κόσμημα που την είδα ποτέ να φοράει ήταν ένα κολιέ της μητέρας μου την ημέρα που παντρευτήκαμε! Και δεν μπορούσα να της κάνω έκπληξη ούτε με τα άλλα διάφορα συνηθισμένα αρώματα και λοιπά, μια που δεν υπάρχει άρωμα ωραιότερο από του λιβαδιού, ή του δάσους, ή του κήπου μας την άνοιξη! Μια που και στα μαγαζιά η Μαργαρίτα κολλάει μαζί μου μόνο στους πάγκους με εργαλεία, τρυπάνια, κατσαβίδια, εργαλειοθήκες, τανάλιες, εργαλεία κήπου, και λοιπά, και έχουμε ήδη απ' όλα ούτως ή άλλως, καταλαβαίνετε το πρόβλημα! Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορώ να της προσφέρω! Εκτός από το να μαγειρεύω που και που μια που έχει την εντύπωση ότι είμαι σεφ!

Πρόσφατα όμως, αυτή την άνοιξη, βλέποντας τα τριαντάφυλλα να ανοίγουν στον κήπο μας, μου είπε μια μέρα να μην ανησυχώ που δεν θέλει κομμένα λουλούδια, γιατί όταν βλέπει τα τριαντάφυλλα να ανθίζουν δίπλα στο περιβολάκι μας με τα λαχανικά, είναι, λέει, σαν να της τα έχω προσφέρει εγώ.

Μετά, έκοψε και έφερε τρία τριαντάφυλλα από τον κήπο μας σε ένα βαζάκι λευκό και τα έβαλε πάνω στο τζάκι ευχαριστώντας με και λέγοντας ότι αυτά της τα προσέφερα εγώ.

Και σήμερα μόλις, μου είπε ότι μπορώ να κόψω και εγώ και να βάλω στο βάζο!

Της εξήγησα πως φοβάμαι μην κόψω κάποια που δεν πρέπει να κοπούν, αλλά μου έδωσε αβίαστα το ελεύθερο εφ' όσον έχουν ανοίξει!

Αύριο λοιπόν λέω να στηθώ μπροστά στις τριανταφυλλιές και να περιμένω πιο μπουμπούκι θα ανοίξει πρώτο!

Ντομάτες, ζουκίνι, σαλάτες, αγγούρια, βασιλικός, ρίγανη, μπουγάδα, ορτανσίες, και μια Μαργαρίτα!

Οι τριανταφυλλιές είναι κάτω δεξιά και δεν φαίνονται!

HAPPY 4TH OF JULY!

Γυναίκα

Ένα θύμα βιασμού μπορεί τώρα πια να ξέρει ότι, εκτός εάν είναι η Παρθένος Μαρία, δεν αξίζει τον κόπο να καταγγείλει τίποτα στην Αστυνομία.

Η στιγμή προσδιορισμού του τι έγινε στο Μανχάταν εχτές ήρθε καθώς ο δικηγόρος της υπαλλήλου του Σοφιτέλ, η οποία κατηγόρησε τον Στράους-Καν για βιασμό, μιλούσε σε δημοσιογράφους και αναφέρθηκε στην ομάδα ντετέκτιβς του Μανχάταν που ασχολούνται αποκλειστικά με εγκλήματα σεξουαλικής φύσης. Η Ομάδα λέγεται Special Crimes Unit (Ομάδα Ιδιαιτέρων Εγκλημάτων). Η επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά που πάει στην 13η σαιζόν και δραματοποιεί τις υποθέσεις με τις οποίες ασχολείται η Ομάδα, λέγεται Law & Order Special Victims Unit (Ομάδα Ιδιαιτέρων Θυμάτων). Ο δικηγόρος εν τη ρύμη του λόγου, πήγε να αποκαλέσει την Ομάδα "Special Crimes", αλλά διόρθωσε τον εαυτό του και την απεκάλεσε Special Victims Unit, κάνοντας τελικά λάθος και αποκαλώντας την με το φανταστικό τηλεοπτικό όνομα.

Λανθάνουσα γλώσσα λέει την αλήθεια: Show Business!

Είχα προτείνει σε αυτή την ανάρτηση μου ότι και η γυναίκα και ο άνδρας έλεγαν την αλήθεια από την μεριά τους ο καθένας, και είχα εξηγήσει τους λόγους για αυτή μου την υπόθεση: ότι δηλαδή και ο Στράους-Καν δεν ήταν, κατά την εμπειρία και πρόθεσή του, ένοχος βιασμού, αλλά και ότι η γυναίκα αυτή αισθανόταν ειλικρινά πως ήταν θύμα βιασμού. Πιστεύω ότι τα γεγονότα χτες προτείνουν πως η εκδοχή αυτή φαίνεται τώρα περισσότερο ακριβής και ότι οι θεωρείες πλεκτάνης φαίνονται ακόμα πιο τραβηγμένες από τα μαλλιά.

Γράφοντας αυτό το κείμενο στα Ελληνικά, για να διαβαστεί από την Ελληνική κοινωνία, είμαι σίγουρος ότι θα πέσω πάνω στον τοίχο της νοοτροπίας η οποία στην Ελλάδα κρατά ακόμα την γυναίκα σε θέση απαράδεκτη, όπου σύζυγοι λένε καλαμπούρια υποβαθμίζοντας την αξιοπρέπεια της συζύγου τους, και όπου αν μια γυναίκα φορέσει κάτι που να υποδηλώνει την φυσική της ομορφιά "τα ζητάει" -μια νοοτροπία την οποία ντρέπομαι να ξέρω πως ανήκει στην γενέτειρά μου κοινωνία.

Στην περίπτωση του Στράους-Καν δεν έχουμε να κάνουμε, πιστεύω, με πλεκτάνες για να τον βγάλουν από την θέση του και από την πολιτική. Βλέπουμε κατάματα άλλη μια γκάφα υπερβολικού ζήλου εύθυμων πιστολέρο που φοβόντουσαν μην και ο Στράους-Καν γίνει δεύτερος Ρομάν Πολάνσκι. Ένα Εισαγγελικό γραφείο με ένα εκλεγμένο Εισαγγελέα ενάμιση χρόνο μέσα σε μια αποτυχημένη θητεία, με αυξανόμενες απώλειες σε σημαντικές υποθέσεις, που έβγαλε το σουφλέ από τον φούρνο πολύ νωρίς, νομίζοντας ότι έπιασε σίγουρη υπόθεση, και το σουφλέ ...του έπεσε. Του Εισαγγελέα.

Από την άλλη μεριά όμως, η κοινή γνώμη καταδικάζει επιπόλαια και γρήγορα, και καταστρέφει ζωές και υπολήψεις αμετάκλητα. Και του άντρα και της γυναίκας.

Βασισμένος πάντα στο σκεπτικό της πρώτης μου ανάρτησης, ποτέ δεν πιστεύω ότι επειδή η γυναίκα αυτή "έκλεψε" λίγο στην δήλωση στην εφορία, επειδή είπε ψέματα για να μπει στην Αμερική, και επειδή σκέφτηκε ότι μπορεί να κάνει μήνυση για να βγάλει χρήματα, λέει απαραιτήτως ψέματα. Θα είναι όμως τώρα πολύ πιο δύσκολο να την πιστέψουν 12 ένορκοι, χωρίς να λέει απαραιτήτως ψέματα. Ούτε το ότι καθάρισε άλλη μια σουίτα και μετά επέστρεψε σημαίνει ότι λέει ψέματα. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί κάλλιστα να δείχνει ψυχικό τραυματισμό και αποπροσανατολισμό.

Αν οι κακές και σκοτεινές δυνάμεις ήθελαν να παγιδέψουν τον διευθυντή του ΔΝΤ δεν θα μπορούσαν να είχαν βρει πιο αξιόπιστη ηθοποιό;

Και αν η γυναίκα έλεγε ψέματα από μόνη της, δεν ήξερε την δύσκολη θέση στην οποία θα την έφερνε το παρελθόν της -παρουσιάστηκε όμως στην αστυνομία ούτως ή άλλως;

Και, ο διευθυντής του ΔΝΤ και πιθανός μέλλων πρόεδρος της Γαλλίας είχε ανάγκη να βιάσει μια γυναίκα, με τρόπο (στοματικά) που είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ήταν βίαος βιασμός, δυό ώρες πριν την πτήση του;

Πιστεύω όπως είχα πει και πριν ότι η γυναίκα αυτή, βάση των εμπειριών και της ιστορίας της στην Αφρική και στο Μανχάταν ενέδωσε από φόβο μέχρι να μπορέσει να δραπετεύσει, και ότι ο Στράους-Καν ποτέ δεν συνειδητοποίησε ότι η γυναίκα αισθανόταν πως την βιάζει.

Στο τέλος η καριέρα του Στράους-Καν και η υπόληψή του στον κόσμο ήρθαν σε τέλος, και αν ακόμα ακυρωθεί η δίκη του, ή βγει αθώος. Αυτό είναι ένα είδος δικαιοσύνης, και ας το δουν και ας το φοβηθούν τα άλλα 70% των ανδρών που συμπεριφέρονται έτσι χωρίς καν να καταλαβαίνουν, ή να ενδιαφέρονται, πως αισθάνεται ο άνθρωπος του οποίου το κορμί χρησιμοποιούν για την "στιγμή" τους.

Και, η γυναίκα αυτή έγινε περίγελο και μπορεί να διωχθεί και ποινικά για τις πράξεις της των τελευταίων 7 ετών.

Ηθικά διδάγματα;
- Αν μια γυναίκα κατηγορεί κάποιον για βιασμό, πρέπει να περιμένει ένα δεύτερο βιασμό από την κοινή γνώμη, και ένα τρίτο βιασμό από το σύστημα δικαιοσύνης.
- Αν ξεχάσεις το κινητό σου στην σουίτα σου, μην τηλεφωνάς στο ξενοδοχείο λέγοντάς τους που είσαι για να στο φέρουν.
- Αν θέλεις να συλλάβεις κάποιον, μην τον κατεβάζεις με χειροπέδες από το αεροπλάνο: πρώτα χτίσε την υπόθεση. Αν είναι καλλιτέχνης δεν θα τον ξαναδείς. Αν είναι πολιτικός με γραφείο στην Ουάσινγκτον θα αναγκαστεί να επιστρέψει.
- Αν στις υποκριτικές κοινωνίες του 21ου αιώνα, ή οποιουδήποτε αιώνα, θέλει μια γυναίκα να γίνει πιστευτή, πρέπει να μην είναι λιγότερο αγνή από την Παρθένο Μαρία -η οποία αν δεν κάνω λάθος, και εκείνη, πληροφορήθηκε -μέσω Γαβριήλ, από τον θεό, ότι επρόκειτο ...και τα λοιπά. Δεν νομίζω να την ρώτησε ο θεός πριν της ...προσφέρει ο αρχάγγελος το κρίνο!



Τα σαράκια της κοινωνίας είναι βαθειά, και η γυναίκα έχει ακόμα δρόμο μπροστά της, και ο άντρας πολύ δρόμο πίσω του.

Πρόσθεση μετά από την αρχική δημοσίευση: Μια σκέψη:

Την εποχή που συνέλαβαν τον Στράους-Καν είχα διαβάσει σε Ελληνικά μπλογκ σχόλια Ελληνίδων, γυναικών, οι οποίες ρωτούσαν ειρωνικά, και σαρκαστικά, πως είναι δυνατόν να βιαστεί μια γυναίκα από το στόμα. Μα, κυρίες μου, τόσο σας έχουν πείσει οι Έλληνες άντρες σας, για την θέση στην οποία σας θέλουν, που πιστεύετε ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να ενδώσει από φόβο ή ανάγκη συνθηκών, και να είναι αυτό βιασμός, χειρότερου μάλιστα είδους από τον βίαιο, κι ας μην αντιστάθηκε;

Μπαμ!

Και επιστρέφω σε ένα θέμα που δεν έχει "σκάσει" ακόμα.

2006-2009, κάπου 50.000 Έλληνες πήραν στεγαστικά δάνεια σε Ελβετικά φράγκα. Το Ελβετικό φράγκο από γύρω στο 1,5 Ευρώ που ήταν τότε, τώρα κυμαίνεται κάτω από το 1,2. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ένας που πήρε στεγαστικό δάνειο σε Ελβετικά φράγκα, σήμερα χρωστάει 25% περισσότερα λεφτά από όσα δανείστηκε, και οι μηνιαίες πληρωμές είναι 33% υψηλότερες, κάθε μήνα, από τότε που άρχισε να ξεπληρώνει, και το ενέχυρο ακίνητό του πουλιέται σήμερα κάπου 40% λιγότερα από όσα πουλιόταν πριν 3 χρόνια.

Δηλαδή, κάποιος που δανείστηκε 100.000 Ευρώ, τώρα χρωστάει 125.000 Ευρώ, και, ενώ στην αρχή πλήρωνε 600 Ευρώ τον μήνα, τώρα πληρώνει 800 Ευρώ τον μήνα. Την ίδια στιγμή, το ακίνητο του δανειζόμενου, το οποίο έβαλε ενέχυρο, το 2006 είχε αντικειμενική αξία, ας πούμε, 120.000 Ευρώ, και πουλιότανε 150.000 Ευρώ, ενώ τώρα η αξία του είναι κάπου 90.000 και δεν πουλιέται πάνω από 70.000.

Ερώτηση #1
Που είναι αυτοί οι 50.000 άνθρωποι;

Ερώτηση #2
Υπάρχει τρόπος, δια μέσου της νομοθεσίας, να ισχυριστούν αυτοί οι 50.000, ως ομάδα αντιπροσωπευόμενη από ένα δικηγόρο, ότι οι τράπεζες έπραξαν ριψοκίνδυνα/παράτολμα/απρόσεκτα/με κακουργηματική αμέλεια; και να απαιτήσουν οι τράπεζες να μετατρέψουν την οφειλή στο ποσό Ευρώ που εκταμιεύτηκε και να φάνε οι τράπεζες την διαφορά σαν ποινή για την απερισκεψία τους (για να μην πούμε κλοπή);

Αν οι 50.000 πήραν από 100.000 Ευρώ ο καθένας, όταν τα πήραν τα 100.000 ευρώ επί 50.000 δάνεια, χρωστούσαν σύνολο 7.500.000.000 Ελβετικά φράγκα μεθερμηνευόμενα σε 5.000.000.000 Ευρώ, ενώ τώρα χρωστιούνται πάλι 7.500.000.000 Ελβετικά φράγκα αντιπροσωπεύοντα 6.250.000.000 Ευρώ.

Δηλαδή, οι Ελληνικές τράπεζες και ο Έλληνας πολίτης με στεγαστικό δάνειο χρωστάνε στις Ελβετικές τράπεζες 1.250.000.000 Ευρώ παραπάνω από όσα πήραν. Αερίσια. 1.250.000.000, ή 1,25 Δισεκατομμύρια Ευρώ (με "Δ") αέρας κοπανιστός από διαφορά συναλλάγματος.

Και για όποιον δεν το συνδύασε ακόμα, το 70% περίπου της 5ης δόσης του πρώτου μνημονίου, ισούται με το σύνολο οφειλής στην Ελβετία για στεγαστικά δάνεια, και 15% από αυτήν την οφειλή είναι αέρας κοπανιστός από διαφορά συναλλάγματος τα τελευταία 3 χρόνια. Δηλαδή, από αυτά που ξεπουλάει ο καινούργιος μας "νόμος", όσα πουλήσουμε για σύνολο 1,25 δις, τα ξεπουλάμε για μια τρύπα στο νερό! Τραβάμε το καζανάκι στην τουαλέττα.

Αυτό, πότε θα "σκάσει"; Ήδη οι αυτοκτονίες ανέβηκαν κατά 40%, και πληθαίνουν οι πλειστηριασμοί ακινήτων από τράπεζες.

ΥΓ. Από αυτούς τους 50.000 ανθρώπους, πόσοι έχουν αυτοκτονήσει, και πόσοι πήγαν στο Σύνταγμα με κίνητρο όχι το "Έθνος", αλλά το δάνειό τους; (Ελπίζοντας μπας και καεί από Molotov το ...κομπιούτερ της Eurobank)