Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Πληρωτέα








Η Ελλάδα έχει κάμποσες διαφορές από τις ΗΠΑ. Κατ' αρχάς, η Ελλάδα καλύπτει 131.940 τετραγωνικά χιλιόμετρα και οι ΗΠΑ είναι 74,5 φορές μεγαλύτερη με 9.826.675 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η Ελλάδα έχει 11.000.000 κατοίκους, δηλαδή 27,7 φορές λιγότερους από τα 305.000.000 Αμερικανούς. Επίσης, η Ελλάδα έχει μικρότερη ...παραγωγή και οικονομία από τις ΗΠΑ.

Το Δημόσιο Χρέος της Αμερικής είναι περίπου 80% του Εθνικού προϊόντος, ενώ της Ελλάδας πλησιάζει το 150% του Εθνικού προϊόντος. Εν τω μεταξύ, κάθε Έλληνας χρωστάει κάπου 44.000 δολάρια (και βγάζει κάπου 10-12.000 δολάρια το χρόνο), ενώ κάθε Αμερικανός χρωστάει περίπου 48.000 δολάρια Εθνικού Χρέους (και βγάζει κάπου 28-42.000 δολάρια το χρόνο).

Οι διαφορές δεν σταματάνε εκεί. Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών που αντιπροσωπεύει τις κυβερνήσεις των 50 Πολιτειών αποτελείται από τρείς κλάδους: Το Νομοθετικό (Legislative) το οποίο είναι το Κογκρέσο και χωρίζεται σε Βουλή Αντιπροσώπων και Γερουσία, το Δικαστικό (Judicial), με τα ομοσπονδιακά δικαστήρια (ξεχωριστά των της κάθε Πολιτείας), και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, και, το Εκτελεστικό (Executive), το οποίο λειτουργεί στο πρόσωπο του Προέδρου των ΗΠΑ.

Σε αντίθεση, η κυβέρνηση της Ελλάδας αποτελείται από 300 ξετσίπωτους που εκλέγονται από τους επιτηδείους οι οποίοι μπορούν υποτραπεζίως να χρησιμοποιούν τους 300 της Βουλής για να τα τσεπώνουν. Πέρα των τριακοσίων δεν υπάρχει λειτουργών δικαστικός τομέας, ούτε λειτουργούσα Αστυνομία, ούτε ανεξάρτητα σώματα ελέγχου των παραπάνω. και φυσικά δεν υπάρχει εκτελεστικό. Μόνο, αντί εκτελεστικού, υπάρχει ένα συμβούλιο στο οποίο οι υπουργοί παραπωνιούνται ότι δεν μπορούνε να δουλέψουν τους λογιστές της Ευρώπης (τους οποίους αποκαλούν "Τροϊκανούς"), επειδεί είναι, όπως είπε ένας υπουργός, οι Τροϊκανοί, "προτεστάντες και βλάκες".

Όσον αφορά τα κόμματα, οι Αμερικανοί έχουν μόνο δύο από τα οποία μπορούν να διαλέξουν. Και που-και-που εμφανίζεται κανένας Ρος Περό ή κανένας Οικολόγος, ή κανένα Tea Party όπως τώρα, έτσι για ποικιλία. Ενώ οι Έλληνες χαίρουν της δυνατότητας να επιλέξουν ξετσίπωτους που να ανήκουν σε οποιοδήποτε από περισσότερα των 20 κομμάτων.

Και να τώρα άλλη μια διαφορά: Καθώς η παγκόσμια οικονομία αρχίζει να τινάζεται στον αέρα με περισσότερα χρήματα δανεισμένα από όσα χρήματα υπάρχουν στη Γη (και με πάνω από 7.000.000.000 νοματαίους στους οποίους η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και πληροφορικής επιδρά σαν οδοστρωτήρας σβήνοντας τον διακόπτη της σκέψης), χώρες αρχίζουν να τα βρίσκουν μπαστούνια στο να διατηρούν το χρέος και τον δανεισμό τους, ανήμπορες να καλύψουν πια τις ανάγκες τους.

Ενώ στην Ελλάδα, επί 15 μήνες τώρα γίνονται αυτά που ξέρετε για να αποφύγουμε την στάση πληρωμών του χρέους, και μιλάμε ότι ακολουθούν Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία, και τα λοιπά, και να δακρυγόνα, και να τα ΜΑΤ και οι αγανακτισμένοι, και να τρομάρα τους και οι ταξιτζήδες να δίνουν την χαριστική βολή στον τουρισμό μας (πάρτε δέκα, κύριοι και κυρίες των ταξί με το κλειστό σας επάγγελμα των εκατό χιλιάδων και ανά ταξί και κλίκα, να μην σας τα χρωστάω και κρατήστε τα ρέστα)... καθώς τα περνάμε όλα αυτά, πια θα είναι η πρώτη χώρα που δεν θα κάνη πληρωμή μιας δόσης του χρέους της; μαντέψατε ακόμη ή να σας το πω;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!

Σύντομα ο μέσος Αμερικανός θα δει τα επιτόκια να ανεβαίνουν και τα ξένα συναλλάγματα να γίνονται ακριβότερα, μαζί με το ξένο εργατικό και τα ξένα προϊόντα μια και θα πέφτει το δολάριο.

Τον ενδιαφέρει αυτό τον μέσο Αμερικανό;

Η πλάκα είναι ότι από την κατάσταση της Αμερικής πιο πολύ θα υποφέρουν οι άλλοι λαοί παρά οι Αμερικανοί. Γιατί, μην ξεχνάμε, η πραγματική Αμερική δεν είναι η Ουάσινγκτον που βλέπουμε απ' έξω, ή η Νέα Υόρκη ή το Λος Άντζελες. Η Αμερική είναι οι μέσες Πολιτείες, οι κωμοπόλεις, όλοι οι λαοί του κόσμου και θρησκείες περισσότερες από όσες βρίσκεις στον υπόλοιπο κόσμο... Η Αμερική είναι οι αλάνες μπέης μπωλ της γειτονιάς και τα Mall με τους τηνέητζερς... και άλλα πολλά που δεν τα ξέρουμε απ' έξω...

Όμως η Αμερική έχει και κάτι άλλο που δεν το έχουμε εμείς. Έχει κοινή ταυτότητα και περηφάνια.

Και, με κοινή ταυτότητα και περηφάνια αντιμετωπίζεις τα πάντα, και στη γειτονιά σου, και στην επαρχία, και τη χώρα, και στις κυβερνήσεις που εκλέγεις να σε αντιπροσωπεύουν... φτάνει να ξέρει κανείς πως να ελέγχει αποτελεσματικά το κράτος του. Πριν πάει διακοπές.








10 σχόλια:

  1. συγκρίνεις τώρα τα ασύγκριτα. εδώ μας κοροιδεψαν κανονικότατα και αν ρωτήσεις, οι μισοί έλληνες ακόμα παπανδρέου θεό θέλουν!
    τι νομιζεις; ξέρουν οι έλληνες τι τους γίνεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη καλησπέρα. Δεν υπάρχει περίπτωση σύγκρισης μιας ηπείρου με μια μικροσκοπική χώρα, στην οποία κυριαρχεί το απόλυτο χάος. Ελπίζω λίγο να ηρεμήσω στο μυαλό και στη ψυχή, αν μας αφήσουν οι ταξιτζήδες και μπορέσουμε να φύγουμε λίγο από την Αθήνα. Δεν υπάρχει τίποτα πλέον που να μου εμπνέει μια ελπίδα για αλλαγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γαργαλιστική μεν,ατοπη δε η σύγκριση...
    Κι επειδή εκεί είναι "αμερικανάκια" μπορούν ακόμα να εμπνευστούν από "εθνικές προσπάθειες και αγώνες" κι ας είναι το Σύστημα καραστημένο για τους δισεκατομυριούχους...
    Ενώ οι ξυπντζήδες Ελληνες,δεν ξεγελιούνται...
    Εφαρμόζουν,λίγο παραλλαγμένο βεβαια,το αρχαίο
    "Αμυνεσθαι υπερ πάρτης"...Δεν υπάρχει βεβαια και Ομπάμα εδώ...Μόνο ο Μπάμιας,η Κορη Δρακουμελ,και ο μοιραίος Αντονυ...
    Περαστικός από Αθήνα,υπερωρίες στο ιντερνετ,πριν κόψω επαφές για κανα 10μερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ria μου το πρόβλημα που πολύ σωστά υπογραμμίζεις ότι οι μισοί Έλληνες έχαψαν τον Παπαντρέου της ντημπέητ του Σεπτεμβρίου 2009, και τον χάβουν ακόμα. Το οποίο και αντιτίθεται στην θεωρία ότι είναι οι εξυπνότεροι του κόσμου και οι υπόλοιποι είναι "προτεστάντες, βλάκες" :-)



    Αγαπητή μου Roadartist δεν συγκρίνω φυσικά τις δύο χώρες εκτός από λίγο πικρόχολο μπλακ χιούμορ, αλλά στο τέλος πολύ σοβαρά προτείνω ότι αυτό που εγώ τουλάχιστον βλέπω ότι λείπει από τον Έλληνα είναι μια κάποια περηφάνια και κοινή εθνική ταυτότητα (σαν αυτή του Οκτωβρίου 1940). Θέλω να είμαι πεντακάθαρος στο ότι δεν "πουλάω" ούτε εθνικισμό, ούτε ρατσισμό, ούτε αυτή την υπεροψία που (αντί για υγιή περηφάνια) περιφέρουν πολλοί Έλληνες σαν τοτέμ... Μιλάω για αυτό το δυαδικό σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας που δεν αφήνει την Ελληνική κοινωνία να είναι κοινωνία. Αυτό που από φυσική επιλογή ξεκίνησε σαν κίνημα αγανακτισμένων, αλλά τελικά εξαερώθηκε... Αλλαγή, roadartist μου δεν πρόκειται να έρθει τώρα, ούτε στο μέλλον, όπως δεν ήρθε το '81 όταν ήταν και μέγα σύνθημα. Όσο και να αλλάζει ο Μανωλιός απλά τα ρούχα του θα βάζει αλλιώς, μέχρι μια μέρα να αγοράσει καινούργιο καθρέφτη με τον ιδρώτα του.

    Εδώ έχουμε από χτες ένα πιλότο εκπαιδευτή από την Φλόριδα, το καμάρι και του χωριού και το δικό μας, και έχουμε διακοπές! Και για σένα και πάλι εύχομαι μέρες ξένιαστες και ζωντανές, και όποτε βρεθείς έξω από την Ελλάδα ας είναι και η μέση Ιταλία στον δρόμο σου :-)



    Squarelogic, εύχομαι το δεκάμερό σου να είναι δεκαήμερο ξεκούραστο. Η παραλλαγή που κάνανε πάντως κάνανε το αρχαίον ρητόν αγνώριστο με το σημερινό συντακτικό, και η απάντησή μου στην roadartist ταιριάζει και εδώ, μια που εγώ ονειροπόλα και ουτοπικά πρότεινα να ανακαλύψουν την πατρίδα τους που έχει χαθεί στον λαβύρινθο του Μινώταυρου, και μετά ας αποφασίσουν αν θέλουν να υπεραμυνθούν όπως άλλοι λαοί που ξέρω για την μόνη πατρίδα που έχουν.

    Άτοπη φυσικά η σύγκριση, όχι όμως όσον αφορά την απλή ουσία του ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να υπάρξει εκτός ενός συνόλου περισσότερο από όσο μπορεί να υπάρχει μια παραλία χωρίς κόκκους της άμμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα Δημήτρη συμφωνώ απόλυτα! Εκεί είναι το πρόβλημα. Ένας άνθρωπος δε μπορεί να φέρει την αλλαγή, όπως δε μπορεί και μια μειοψηφία. Δεν έχω γράψει στο Blog σκέψεις για τους 'αγανακτισμένους', αν και θα είχα πολλά να μοιραστώ. Ίσως αργότερα. Κατάλαβα τι εννοούσες απόλυτα. Αγαπώ τη χώρα μου, δε φαντάζεσαι πως με πονάει αυτή η κατάσταση. Περισσότερο γιατί είναι αδιέξοδη. Το κακό με μένα είναι ότι είμαι ρομαντική και ονειροπόλα. Μπορώ να πω πως έχω μελετήσει τον ελληνικό πολιτισμό και αναγνωρίζω στοιχεία, μια μαγιά ξεχωριστή ουσίας, για τα οποία αισθάνομαι υπερήφανη, δίχως κανένα εθνικισμό. Αλλά ελάχιστοι όμως ενδιαφέρονται.

    Δεν πιστεύω πως θα αλλάξει κάτι, όσο και αν με θλίβει αυτό. Τα συνθήματα που λες δεν τα άκουσα, καθώς τότε όχι απλά δεν ψήφιζα, αλλά δεν ζούσα.. :) Να περάσετε όμορφα με το καμάρι σας :) Καλό υπόλοιπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ, αγαπητή μου Roadartist πόσο τον πονάω κι εγώ αυτόν τον τόπο, πως να το πω, κάπως να το εκφράσω... Τα λέγαμε λίγο πριν γυρίσουμε αυτά, εδώ πιο κάτω με φίλους που ήρθαν στο πατρικό τους από τη Ρώμη για λίγες μέρες. Ο ένας διευθυντής της Νευροχειρουργικής σε μεγάλο νοσοκομείο, η άλλη διευθύντρια της Ψυχιατρικής, ένας εκπαιδευτής πιλότων από την Φλόριδα, η διοικήτρια της δασοφυλακής του χωριού και ένας Ελληνο-Αμερικάνος φωτογράφος/προγραμματιστής/σχεδιαστής πολυτεχνίτης... και δεν ήμασταν από σχεδόν 21 έως σχεδόν 58, από τους τέσσερεις ανέμους σε ένα πέτρινο σπιτάκι 235 ετών με πλαστικά ποτήρια και τρεις μόνο εκλογές: ντόπιο κρασί, χυμό ανανά και μπακάρντι. Ήμασταν άνθρωποι εκτός περιβάλλοντος, ίσως εντελώς σε αρμονία με οποιοδήποτε περιβάλλον, που συζητούσαμε για την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ευρώπη και την Αμερική, τον κόσμο, την Ιστορία, τον άνθρωπο, και ο καθένας ενδιαφερόταν για το τι είναι αυτό που έλεγε ο άλλος -ενδιαφερόταν πραγματικά και η συζήτηση ήταν μια ενότητα που προχωρούσε χωρίς την ανάγκη μονόλογου για κάποια αμετάκλητη γνώμη του καθενός... ο ένας επαναλάμβανε μια φράση του άλλου να βεβαιωθεί ότι την κατάλαβε για να την σχολιάσει όσο πιο σωστά μπορούσε και να την σμίξει με την δική του άποψη χωρίς να έχει διακόψει τον άλλο για να πει τα δικά του: υπήρχε κατανόηση και αποδοχή των προτάσεων άσχετο με το πια ηλικία τις έλεγε και το ψάξιμο ήταν για να χτίσουμε μέσα στην νύχτα του χωριού ένα οικοδόμημα σκέψης κοινής ανάμεσά μας.

    Πρέπει αγαπητή Roadartist να παραδεχτώ ότι, αν και η συζήτηση νόμιζα ότι είναι χαρά στην Σουηδία, Αγγλία και Αμερική, εδώ στην Ιταλία με προστιθέμενο το υλικό της φιλοσοφικής, ρομαντικής αλλά και πραγματιστικής ανάτασης της Μεσογειακής σκέψης, ήταν υπέροχη. Δεν θέλαμε να φύγουμε και είχε περάσει 11 το βράδυ. Θα ξανάρθουν από την Ρώμη το άλλο Σαββατοκύριακο για να συνεχίσουμε. Θα σου άρεσε νομίζω μια τέτοια παρέα.

    Γιατί να είναι τόσο δυσεύρετο αυτό με εμάς; Να είναι ο πανικός; μήπως τα κόμπλεξ που πολλοί Έλληνες γονείς των δύο περασμένων, πριν από μένα, γενιών άφησαν στα παιδιά τους, και ενήλικες τώρα τα παιδιά προσπαθούν να επιβάλλουν την αναγνώριση που δεν βρήκαν από τους γονείς τους; Τι να είναι.

    Σκέφτομαι, να σου πω, ότι και ένας άνθρωπος, και μια μειοψηφία, ιδίως νέοι άνθρωποι που έχουν και το ισχυρότερο δικαίωμα, μπορούν! νομίζω μπορούν να φέρουν την πραγματική αλλαγή του καθρέφτη -όχι των ρούχων. Μπορούμε ο καθένας να επηρεάσουμε, αλλά μόνο αν δεχόμαστε να επηρεαστούμε. Μπορούμε να γίνουμε ισχυροί σαν γρανίτης, σαν μάρμαρο, μόνο όταν είμαστε ελαστικοί. Μπορεί κάτι να αλλάξει μόνο όταν αρχίσουμε να συζητούμε στους δρόμους κατ τα τραπέζια και τις αίθουσες, και να συζητούμε με στόχο όχι να πούμε αλλά να ακούσουμε, όχι να γίνουμε αρχηγοί αλλά αδέλφια.

    Ένα τσίρκο έχασες το '81: για περάστε-για περάστε! όσοι δε φάγατε ελάτε να φάτε. Δεν έχασες τίποτα. Το σύνθημά του ήταν "ΑΛΛΑΓΗ" και Έξω το ΝΑΤΟ, Έξω η Ευρώπη, κλπ μέχρι που στο τέλος: καλέ πλάκα κάναμε, περάστε καθίστε! πόσα έχετε να μας δανείσετε; καφεδάκι γκρηκ να φτιάξουμε στα γρήγορα; Έχοντάς τα χάσει αυτά έχεις ίσως πιο λευκό πίνακα που καθαρίζει πιο εύκολα για να γράψεις εσύ, καθαρά επάνω του την ζωή που θα είναι δική σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ζηλευτή η παρέα σας. Φυσικά και θα μου άρεσε πολύ να συμμετάσχω σε μια τέτοια συζήτηση. Λατρεύω το διάλογο και την ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων. Εκεί κρύβεται η ουσία. Ευτυχώς έχω ένα μικρό κύκλο ανθρώπων που μπορώ να επικοινωνώ με αυτό τον τρόπο. Νομίζω πως πάντα με λίγους ανθρώπους μπορείς να συζητήσεις με τέτοιο τρόπο. Ίσως στα blogs κάποιοι από εμάς, ένα τέτοιο μικρό κύκλο να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε.

    Δημήτρη, πίστευα κι εγώ σε αυτή τη δύναμη αλλά έχω αρχίσει να βλέπω διαφορετικά την πραγματικότητα. Δεν δίνεται χώρος στο καθαρό και διαφορετικό, εξακολουθεί να υπάρχει μια συνέχεια του σάπιου. Ακόμη και σήμερα τα ρουσφέτια δεν έχουν σταματήσει. Οι νέοι που προωθούνται είναι μέλη των κομμάτων, αυτό είναι ότι χειρότερο, γιατί απλά τίποτα δεν πρόκειται έτσι να αλλάξει. Μίλαγα πρόσφατα με ένα παιδί που δουλεύει σε ένα δημόσιο πόστο, ο πατέρας του είναι βουλευτής.. και σε μια σχετική συζήτηση μας η αυθόρμητη απάντηση του ήταν "φυσικά και θα έκλεβα αν μπορούσα 'μαλάκας είμαι;' Εσύ δηλαδή αν ήσουν π.χ.υπουργός πολιτισμού και σου δινόταν η ευκαιρία να βγάλεις κάτι, δε θα το έκανες;"
    Του απάντησα ειλικρινά πως φυσικά ΟΧΙ ΔΕ θα τα άρπαζα, του ανέλυσα τις σκέψεις μου και στο τέλος με κοιτούσε λες σαν να έχω έρθει από άλλο...πλανήτη! Δίχως να θέλω να μεμψιμοιρήσω, αισθάνομαι πως εδώ σκοτώνουν ένα λουλούδι πριν ακόμη προλάβει να ανθίσει. Δε θέλω να πεθάνουν τα όνειρα μου και συνεχώς λέω στον εαυτό μου πως η Ελλάδα δεν είναι οι πολιτικοί της, ούτε οι αμόρφωτοι, απολίτιστοι πολίτες. Οι ψηφοφόροι που ναι μεν κλαίγονται, αλλά στις εκλογές όλο τους ίδιους ψηφίζουν για να επωφεληθούν. Όλα αυτά που τόσο όμορφα γράφεις, είναι τόσο δύσκολο να τα ενστερνιστεί το σύνολο, να δεις το διπλανό σου σαν φίλο, αδελφό, όχι ανταγωνιστικά. Να σηκώσεις τα μανίκια και να παλέψεις για ένα καλύτερο τώρα και ουσιαστικό αύριο. Δε ξέρω πως μπορεί κάποιος να διαφοροποιηθεί, ακόμη και αν έχει νόημα να συμμετάσχει από Σεπτέμβρη στο Σύνταγμα. Ανατράπηκαν πολλές σκέψεις μέσα μου, θέλω χρόνο κάπως να σκεφτώ.. Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή Κυριακή Roadartist μου και, φυσικά συμφωνώ απόλυτα για τις πραγματικότητες που παρουσιάζεις, και το ότι οι τελευταίοι μήνες σε έκαναν να αλλάξεις ορισμένες γνώμες και να ψάχνεις ορισμένες άλλες αποδεικνύει ότι, στην προκειμένη περίπτωση στο πρόσωπό σου, και στα πρόσωπα εκείνων των Ελλήνων που σκέφτονται όπως εσύ, η ελπίδα πάντα υπάρχει.

    Αλλά δεν μπορεί η πλειοψηφία να ανακαλύψει το ανύπαρκτο χωρίς πείρα αυτού. Και η μόνη πείρα της πραγματικότητας της κοινωνίας που οραματίζεται βρίσκεται εκτός Ελλάδας. Μπορεί να στάξει μέσα, σταγόνα-σταγόνα, σιγά-σιγά, με τις νέες γενιές αν φέρουν την πείρα αυτή από εκεί όπου υπάρχει: το εξωτερικό. Ακόμα και λίγα μόνο χρόνια έξω μπορούν να σώσουν μια ζωή και μια χώρα όταν επιστρέψει.

    Το DNA μιας χώρας καθορίζεται με τους αιώνες. Οι ΗΠΑ φερ' ειπείν, στο μεδούλι τους έχουν ακόμα τον Πουριτανισμό που τις γέννησε το 1621. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Σουηδία, η Ιταλία (οι χώρες για τις οποίες εγώ μπορώ να μιλήσω από πείρα) έχουν η κάθε μια στο μεδούλι τους τα γεννοφάσκια τους. Γεννοφάσκια που ξεπηδάν από αναγέννηση, αυτοκρατορίες, εξερεύνηση και επαναστάσεις, αλλά και τις Ρωμαϊκές λεγεώνες και Σύγκλητο. Έτσι και η Ελλάδα. Μόνο που της Ελλάδας τα γεννοφάσκια έρχονται από τη Ρούμελη και τον Μοριά, την Πόλη και τα μικρά νησιά, τους κλέφτες και τους αρματολούς, τον πασά και τους κοτζαμπάσηδες. Άμα αναλύσεις τον Έλληνα του σήμερα αυτά θα βρεις στο κέντρο του. Αυτά όλα που περιγράφεις, εγώ βρίσκω ότι ταιριάζουν απόλυτα στην νοοτροπία και κοινωνική πραγματικότητα του 18ου και 19ου αιώνα που γέννησε την σημερινή Ελλάδα. Ο Καραγκιόζ (ένα πραγματικό πρόσωπο, που υπήρξε) και στο πανί έγινε Καραγκιόζης, δεν είναι γελοίο και υποτιμητικό αστείο. Είναι πραγματικότητα.

    Στην ανάπτυξη ενός λαού, δυό αιώνες δεν είναι τίποτα! Κοίτα όμως τι καταφέρνουν οι Ελληνικές κοινωνίες της Αμερικής και της Αυστραλίας... Άλλωστε και το 1821 από την Φιλική Εταιρεία και το εξωτερικό ξεκίνησε... Πρώτα όμως πρέπει να βρεις το κέντρο το δικό σου. Και τα ταξίδια ήταν απαραίτητη μαγιά για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, ποιητή ή φιλόσοφο, ή γνήσιο καλλιτέχνη του δρόμου της γειτονιάς και της αδελφοσύνης την οποία ο κλέφτης κι ο αρματολός την φοβούνται καχύποπτα...

    Γι αυτό ήμαστε άλλωστε εδώ εμείς :-) για την παρέα και την συζήτηση. Όσοι μπορούμε να συζητήσουμε ξέροντας πως. Σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δημήτρη μου, όπως είπα και στο προηγούμενο σχόλιο, δε θα αναφερθώ καθόλου στα νούμερα, ούτε στις συγκρίσεις.
    Θα σταθώ μόνο εδώ "Όμως η Αμερική έχει και κάτι άλλο που δεν το έχουμε εμείς. Έχει κοινή ταυτότητα και περηφάνια." Το έχουμε ξανασυζητήσει και οι απόψεις μας διαφέρουν. Εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω πως ο δισεκατομμυριούχος του Χόλυγουντ έχει κοινή ταυτότητα με τον άστεγο ούτε πως ο απόφοιτος του Χάρβαρντ έχει κοινή ταυτότητα με τον μεροκαματιάρη μετανάστη του νότου.

    Πολύ ενδιαφέρον ο διάλογός σου με τη τη Roadartist. Παρεμπιπτόντως, αν κατάλαβα καλά, ήρθε και ο γιος σου στην Ιταλία, έτσι; Αν είναι ακόμα εκεί να του μεταφέρεις εκ μέρους μου ότι μας έχει κάνει πολύ περήφανους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ μου Κώστα, σε αυτό πράγματι δεν έχουμε κοινή εμπειρία να συζητήσουμε και έτσι μένω μόνος να περιγράφω κάτι που μόνο με τα μάτια σου και την καρδιά σου μπορείς να δεις. Και "δεν μπορείς να το κατανοήσεις" απλά γιατί πουθενά και ποτέ στην Ελλάδα δεν το έχω δει ποτέ εγώ, άρα ούτε και εσύ, και στην Αμερική δεν το βλέπεις σαν τουρίστας αλλά όταν ζεις εκεί. Και εγώ και ο Κώστας, και ο δισεκατομμυριούχος του Χόλυγουντ, και ο απόφοιτος του Χάρβαρντ, και ο άστεγος, όσο και να μην έχουμε πολλά να πούμε μεταξύ μας, έχουμε αυτό το ένα κοινό που μας ενώνει στην αλάνα του μπέησμπώλ, μπροστά στη σημαία, που είναι άγνωστο, και, όπως λες, ακατανόητο στην Ελλάδα...

    Και ο Κώστας μας κοιμάται και ξεκουράζεταικαι θα του το διαβιβάσω! Καλή βδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.