Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διατηρήσει μισθούς πάνω από 200, άντε 300 Ευρώ τον μήνα για κανέναν, και η κατάσταση θα κοντρολαριστεί κατά κει που είναι απαραίτητο είτε αφήνοντας τους μισούς άνεργους και δίνοντας 500 Ευρώ στους υπόλοιπους, είτε δίνοντας δουλειά σε περισσότερους με 250 Ευρώ. Και μια και με 250 Ευρώ θα γίνει της μουρλής, καλύτερα να δώσουν κάτι που ακούγεται περισσότερο. Ας πούμε Εκατό Εκατομμύρια δραχμές το μήνα. Τότε, το διαμέρισμά σας θα αξίζει Τρισεκατομμύρια δραχμές, αλλά ένας Ευρωπαίος θα μπορεί να το αγοράσει εισάγοντας μόνο 10.000 Ευρώ. Επίσης τα αυγά και το χαρτί τουαλέτας θα εξομοιωθούν με την αγοραστική δύναμη των Εκατό Εκατομμυρίων δραχμών. Για κάτι τέτοιο πρόκειται.
Υπάρχουν δύο ειδών Έλληνες σήμερα:
Α. Εκείνοι που πιστεύουν ότι έρχεται η καταστροφή,
Β. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η καταστροφή θα αποφευχθεί.
Αυτά τα δύο είδη χωρίζονται σε δύο υποείδη το καθένα:
Α1. Εκείνοι που θέλουν την καταστροφή για να ισοπεδωθούν όλα,
Α2. Εκείνοι που βλέπουν την καταστροφή σαν την μόνη ρεαλιστικά πιθανή οδό,
Β1. Εκείνοι που πιστεύουν αυτά που τους λένε οι οικονομολόγοι και πολιτικοί,
Β2. Εκείνοι που βρίσκονται σε άρνηση.
Τα είδη και τα υποείδη έχουν το καθένα το κοινό τους. Υπάρχουν εκείνοι που φταίνε και το ξέρουν, εκείνοι που φταίνε αλλά δεν το ξέρουν, εκείνοι που θέλουν μέλλον, εκείνοι που έχουν παρελθόν, εκείνοι που δεν μπορούν να αντικρύσουν ένα μέλλον το οποίο αποδεικνύει ότι το παρελθόν τους είναι ένα μηδενικό. Και πάει λέγοντας.
Υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να λυντσάρουν τους οικονομολόγους, τους καθηγητές, τους υφηγητές, τους πολιτικούς και κάθε είδους "αυθεντίες".
Υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν ελπίδα σε αυτά που λένε οι φωστήρες της γνώσης, κατά το Ελληνικόν: "Μα έτσι είπε ο κύριος καθηγητής!"
Και υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι στο τέλος της ταινίας ο καουμπόης με το άσπρο καπέλο πάντα νικά τους καουμπόηδες με τα μαύρα καπέλα, ξεχνά όμως να κοιτάξει στον καθρέπτη να δεί ότι το καπέλο του είναι μαύρο.
Ένα πράγμα είναι για μένα σίγουρο, όπως έγραψα στον αγαπητό Hades σε σχόλιο καθώς έγραφα συγχρόνως την ανάρτηση αυτή:
Τελικά όσο και να φταίει ο κάθε Έλληνας, αυτή τη στιγμή πλέον έχει πάψει να έχει αυτό σημασία. Σημασία έχει πως θα επιζήσουν 11.000.000 άνθρωποι, τουλάχιστον 3.000.000 των οποίων είναι παιδιά με το μέλλον μπροστά τους. Τα άλλα 3.000.000 στην άλλη άκρη που έχουν το μέλλον πίσω τους... αυτοί δρέπουν αυτά που έσπειραν. Τα 5.000.000 στη μέση πληρώνουν αμαρτίες γονέων και εγωισμό δικό ...μας.
Υπάρχουν δύο ειδών Έλληνες σήμερα:
Α. Εκείνοι που πιστεύουν ότι έρχεται η καταστροφή,
Β. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η καταστροφή θα αποφευχθεί.
Αυτά τα δύο είδη χωρίζονται σε δύο υποείδη το καθένα:
Α1. Εκείνοι που θέλουν την καταστροφή για να ισοπεδωθούν όλα,
Α2. Εκείνοι που βλέπουν την καταστροφή σαν την μόνη ρεαλιστικά πιθανή οδό,
Β1. Εκείνοι που πιστεύουν αυτά που τους λένε οι οικονομολόγοι και πολιτικοί,
Β2. Εκείνοι που βρίσκονται σε άρνηση.
Τα είδη και τα υποείδη έχουν το καθένα το κοινό τους. Υπάρχουν εκείνοι που φταίνε και το ξέρουν, εκείνοι που φταίνε αλλά δεν το ξέρουν, εκείνοι που θέλουν μέλλον, εκείνοι που έχουν παρελθόν, εκείνοι που δεν μπορούν να αντικρύσουν ένα μέλλον το οποίο αποδεικνύει ότι το παρελθόν τους είναι ένα μηδενικό. Και πάει λέγοντας.
Υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να λυντσάρουν τους οικονομολόγους, τους καθηγητές, τους υφηγητές, τους πολιτικούς και κάθε είδους "αυθεντίες".
Υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν ελπίδα σε αυτά που λένε οι φωστήρες της γνώσης, κατά το Ελληνικόν: "Μα έτσι είπε ο κύριος καθηγητής!"
Και υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι στο τέλος της ταινίας ο καουμπόης με το άσπρο καπέλο πάντα νικά τους καουμπόηδες με τα μαύρα καπέλα, ξεχνά όμως να κοιτάξει στον καθρέπτη να δεί ότι το καπέλο του είναι μαύρο.
Ένα πράγμα είναι για μένα σίγουρο, όπως έγραψα στον αγαπητό Hades σε σχόλιο καθώς έγραφα συγχρόνως την ανάρτηση αυτή:
Τελικά όσο και να φταίει ο κάθε Έλληνας, αυτή τη στιγμή πλέον έχει πάψει να έχει αυτό σημασία. Σημασία έχει πως θα επιζήσουν 11.000.000 άνθρωποι, τουλάχιστον 3.000.000 των οποίων είναι παιδιά με το μέλλον μπροστά τους. Τα άλλα 3.000.000 στην άλλη άκρη που έχουν το μέλλον πίσω τους... αυτοί δρέπουν αυτά που έσπειραν. Τα 5.000.000 στη μέση πληρώνουν αμαρτίες γονέων και εγωισμό δικό ...μας.
Και από το σχόλιο του φίλου Epanechnikov,παρακάτω, δύο φωτογραφίες από την Zimbabwe:
Ωραίο το άρθρο σου Δημήτρη. Συμπτωματικά σήμερα κοιτούσα τις παρακάτω φωτογραφίες προέλευσης Ζιμπάμπουε (στην οποίο ο πληθωρισμός είχε πιάσει κόκκινα - ο Μουγκάμπε φορολογούσε εμμέσως του υπηκόους του τυπώνοντας συνεχώς χρήμα.)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://4.bp.blogspot.com/-Gj2NPMSiBvE/TWc9QIn614I/AAAAAAAABU4/b4mA5zU5MjY/s1600/Zimbabwe-Dollar9.jpg
http://1.bp.blogspot.com/_4fVBL4fjrFI/SLmFRc4gwiI/AAAAAAAAAcE/hB22zvtEryo/s400/Zimbabwe_Inflation+%282%29.jpg
Τι να σχολιάσω; Εφιάλτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύει κανείς ότι θα ζήσουμε κάτι τέτοιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ όχι, είναι μια εφιαλτική υπόθεση εργασίας στα πλαίσια του ψυχολογικού εκβιασμού που υφίσταται ο Έλληνας από εγχώριους και ξένους άρπαγες.
Πρέπει να ηρεμήσουμε
Εφιαλτικό σενάριο και δυστυχώς πολύ πιθανό με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι όμως μονόδρομος.
κρίμα για τη χώρα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίμα για την ελλαδίτσα μας.
πάμε καρφί για καταστροφή, αλλά από τις στάχτες αναγεννήθηκε και ο φοίνικας!
Μας μαύρισες την ψυχή πρωι-πρωί κι ας μην το συνηθίζεις...δεν ξέρω από που προκύπτει το οτι θα μπορεί η χώρα να υποστηρίξει τόσο χαμηλούς μισθούς.Σε μια τέτοια περίπτωση θα μείνει με τον μισό πληθυσμό.Οτι έπαθε η Βουλγαρία ή η Γεωργία θα συμβεί και εδώ και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.Κι όμως,η Ελλάδα είναι προνομιακή χώρα από πολλές απόψεις και αν της δοθεί μια ρεαλιστική διέξοδος απ την Ευρώπη,με μια ελληνική ηγεσία ΕΞΩ ΑΠ ΤΑ τωρινα ΚΟΜΜΑΤΑ,μπορεί να αναστρέψει πορεία...
ΑπάντησηΔιαγραφήEpanechnikov σ' ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και την γνώμη σου. Στο τέλος όπως και να "παίξουν" οι λεπτομέρειες και τα φαινόμενα, τι διαφορετικό από τα παραπάνω μπορεί να ισχύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' αρέσει που ακούμε για τους ..."κακούς" που μας διαβουλεύονται την στιγμή που οι "κακοί" περισσότερο όφελος είχαν όπως ήταν τα πράγματα πριν. Το μπαλόνι απλά φούσκωσε τόσο εξωπραγματικά που κάποτε έπρεπε να φτάσει στο αμήν. Και τώρα ή πρέπει να σκάσει, ή να το ξεφουσκώσουν προσεχτικά με μερικές τρύπες σε καίρια σημεία. Οι "κακοί" νομίζω υποφέρουν ψυχολογικά πιο πολύ από εμάς γιατί εκείνοι χάνουν τα δισεκατομμύρια που καρπώνονταν άλλοτε... που λέει ο λόγος...
Roadartist μου, καλημέρα. Το σημαντικότερο είναι να μην τα χάσουμε και να μην μείνουμε έρμαια της οποιασδήποτε κατάστασης...
Τζων Μπόη, καλώς ήρθες και σ' ευχαριστώ! Συμφωνώ ότι το πιθανότερο είναι να μην επιστρέψουμε στη Δραχμή και να μην υπάρξει τέτοιου είδους πληθωρισμός, αλλά, αυτό, κατά την γνώμη μου, επειδή δεν συμφέρει τους "εγχώριους και ξένους άρπαγες".
Συμφωνώ ότι ο Έλληνας υφίσταται ψυχολογικό εκβιασμό, από διάφορες κατευθύνσεις, και από ψέματα, και από αλήθειες.
Μπορούμε όμως να πούμε ότι με την σημερινή πραγματικότητα, καλώς ή κακώς, όποιος και να φταίει ή να μην φταίει, υπάρχουν αρκετά φασόλια στο σεντούκι για να πληρωθούν μισθοί του 2007 σε αριθμό θέσεων εργασίας του 2007;
Αυτό λέει απλά η ανάρτηση. "Τόσα" υπάρχουν, "τόσα" θα πληρωθούν σε μισθούς, όποιος και να κάνει τις πληρωμές. Είτε μεγαλύτεροι μισθοί με λιγότερες θέσεις, είτε μικρότεροι μισθοί για περισσότερες θέσεις.
Αν θέλουμε περισσότερα φασόλια, πρέπει να τα καλλιεργήσουμε για να φυτρώσουνε. Όχι;
Καλό σου απόγευμα.
Matias, καλώς ήρθες και σ' ευχαριστώ! Φυσικά και το σενάριο, ή οποιοδήποτε ρεαλιστικό σενάριο, δεν είναι μονόδρομος. Ή πιο επακριβώς, η Ιστορία είναι μονόδρομος, αλλά εφ' όσον δεν σταματά ποτέ, δεν υπάρχει τέλος που να προσδιορίζει ένα "όνομα" ή καιρικές συνθήκες για τον δρόμο. Ότι και να γίνει θα εξελιχθεί και μελλοντικά γεγονότα θα το υποσκελίσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι ότι τώρα περνάμε ένα μέρος του δρόμου μιας κατευθύνσεως που δεν είναι ...ευχάριστο. και όσο πιο καλά κρατηθούμε τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να φτάσουμε σε καλύτερους καιρούς γρηγορότερα. Θα ήταν όμως παράλογο να σκεφτούμε ότι αυτοί οι "καλύτεροι" καιροί μπορεί να δημιουργηθούν από τα πεπραγμένα μας σε λιγότερο από μια γενιά.
Ρία μου, ο Φοίνικας για να ξαναγεννηθεί πρέπει πρώτα να καεί και να γίνει στάχτη. Και από την στάχτη τα πάντα αναγεννιούνται. Ακόμα και τα δάση χρειάζονται μια φυσική πυρκαγιά για να αναζωογονηθούν. Απλά τώρα πλησιάζουμε την περίοδο στάχτης.
Φίλε Squarelogic πράγματι δεν συνηθίζω να μαυρίζω την καρδιά του κόσμου γιατί θέλω να πιστεύω ότι είμαι από φύσεως μισογεμάτος αλλά και το δυνατόν ρεαλιστής και αντικειμενικός... όσο γίνεται. Πιστεύω ότι αυτό το αργό μαρτύριο θα επιταχυνθεί όταν συνειδητοποιήσουμε ότι ούτε η απόδοση ευθυνών τώρα βοηθά σε τίποτα, ούτε από μηχανής θεός υπάρχει, ούτε θαύματα από παραμύθια μπορούμε να ελπίζουμε. Εκτός ίσως από το Παραμύθι Χωρίς Όνομα της Π. Σ. Δέλτα, αν το θυμάται κανείς και δεν το έχουν κάψει κιόλας στην πυρά.
Τότε υποθέτω ότι μάλλον ανήκω στην κατηγορία β2.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι 21 χρονών. Δεν μπορώ να αποδεχτώ ένα σενάριο που προϋποθέτει αναμονή 30 χρόνων για τα "καλύτερα", ίσως γιατί υπάρχει και το εξωτερικό που είναι καλύτερα, προς το παρόν τουλάχιστον.
Πιστεύω ότι ο δρόμος που έχουμε πάρει έχει εξόδους χωρίς 200ευρώ μισθό. Το ερώτημα είναι αν θα πάρουμε κάποια από αυτές τις εξόδους πριν τελείωσουν.
Αγαπητέ μου Matias, πιστεύω, και έχω αποδείξει με τις πράξεις μου, ελπίζω, στη ζωή μου, ότι για τους συνομήλικους μου, και την "προηγούμενη" γενιά γενικότερα, το ύψιστο καθήκον πέρα από το δικό μας βόλεμα και εγωκεντρισμούς, είναι να προετοιμάζουμε τον δρόμο για τους νεώτερους και να βοηθάμε τους νεώτερους να φτάσουν μακρύτερα και καλύτερα από όπου φτάσαμε εμείς. Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται ως κανόνας, μάλιστα ο κανόνας της πραγματικότητας μου φαίνεται πως είναι το αντίθετο, ιδίως στην Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά τις τρομερές δυσκολίες που εμείς βάζουμε στο δρόμο σας, εσείς, παιδιά, έχετε κάτι το ανεκτίμητο που δεν έχουν οι περισσότεροι από εμάς. Μπορείτε να ονειρεύεστε, να κυνηγάτε λύσεις όσο απίθανες και να φαίνονται... Μπορείτε να κάνετε άλματα ριψοκίνδυνα που εμείς έχουμε "μάθει" να μην κάνουμε... και είναι ακριβώς αυτές οι δυνατότητές σας που εγώ θεωρώ σαν τον "μπαλαντέρ" για το μέλλον, και το μέλλον σας.
Είτε αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να φτιάξετε τους δικούς σας κανόνες στην δική σας κοινωνία και οικονομία μεταξύ σας, λέγοντας σε μας να πάμε να κουρευόμαστε, είτε το να φτιάξετε το μέλλον σας κάπου στο εξωτερικό σ' ένα μέρος που θα αγαπήσετε, είτε το να αγανακτήσετε θετικά και εποικοδομητικά...
Λες ότι υποθέτεις ότι ανήκεις στην κατηγορία Β2 (είσαι υπό άρνηση). Ίσως, Ίσως όμως η άρνηση αυτή, για ένα νέο, να μην σημαίνει κλειστά μάτια στρουθοκαμήλου, αλλά, τουναντίον, άρνηση να ακολουθήσει το κοπάδι βελάζοντας.
Έχει διαφορά αυτό, και σου εύχομαι να βρίσκεσαι στην άλλη αυτή κατηγορία, και σου εύχομαι να διαβάσεις Καζαντζάκη και Χέμινγουαίη, και να τους καταλάβεις για τον εαυτό σου αντί να τους αποστηθίσεις για εφέ, όπως κάνουν οι περισσότεροι.
Η πραγματικότητα παραμένει ότι τόσα λεφτά υπάρχουν, περισσότερα τώρα δεν υπάρχουν, και για να γίνουν περισσότερα πρέπει να περάσει καιρός, να καλλιεργηθούν και να φυτρώσουν. Τώρα ότι υπάρχει θα μοιραστεί ή άνισα ή δίκαια (μάλλον άνισα).
Πάντως, αν υπάρχει ελπίδα να εξελιχθούν τα πράγματα διαφορετικά, αυτή η ελπίδα είσαστε εσείς, και το πως θα αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε το όπλο που έχετε εσείς και δεν έχουμε εμείς: την νιότη σας.
Πολλα σεναρια, δεν ξερω ποιο θα βγει αληθινο. Παιζει και χασιμο της εθνικης μας κυριαρχιας (Αιγαιο, τουρκοι, Θρακη κ.α. ), παιζει και οικονομικη εξαθλιωση τυπου Λιθουανιας για μεγαλο χρονικο διαστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοειται οτι απευχομαι τετοια σεναρια.
Κανενας δεν ειναι αλτρουιστης. Αν καποιοι μας βοηθησουν, θα ειναι για το συμφερον τους. Προς το παρον μας κρατανε σ αυτην την κατασταση γιατι δεν ξερουν / δεν μπορουν να ελεγξουν τις τραπεζες τους.
Μολις βρουν μια φορμουλα για να σωσουν τις τραπεζες τους, θα μας κανουν οτι τους συμφερει καλυτερα.
Το ερωτημα ειναι, τι συμφερει εμας.
Αγαπητέ Jolly Roger, πράγματι, ένα χρόνο τώρα λέω σε όποιον διαβάζει ότι μας κρατάνε σε τεχνητό κόμμα μέχρι να βρούνε τρόπο να υποφέρουν το λιγότερο δυνατό από το θάνατό μας. μετά θα μας αδειάσουνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν κρίμα που σε αυτή την καμπή της Ιστορίας τα ηνία τα είχε ο Γιωργάκης. Αντί ας πούμε ένας μεγάλος διπλωμάτης πολιτικός, ή ακόμα και ένας απατεώνας. Και ο μεγάλος πολιτικός και ο απατεώνας, με διαφορετικούς τρόπους κάτι θα είχαν καταφέρει καλύτερα από αυτό το παιδάκι που ζει ακόμα κάτω από την σκιά του μπαμπά και του παππού.
Το Αιγαίο και η Θράκη, και λοιπά, εμάς μπορεί να μας πονάνε, αλλά δεν νομίζω να έχει κανείς αυταπάτες ότι είναι κίνητρα για τους απ' έξω. Μπορεί απλά να αποτελέσουν τα μόνα πράγματα αξίας στον πλειστηριασμό.
Εμάς μας συμφέρει αυτή τη στιγμή να μην χάσουμε περισσότερα και πέσουμε ακόμα χαμηλότερα προσπαθώντας να κρατηθούμε από οπτασίες και στρουθοκαμηλισμούς. Τα κουνέλια τελειώσανε και τα ψηλά καπέλα είναι τρύπια.
Εμένα όλη αυτή η ιστορία, μου θυμίζει τα "5 stages of death", όπου για κάποιο λόγο έχουμε κολήσει στο "denial" εδώ και 2-3 χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό μου Ελληνάκι, όχι μόνο συμφωνώ αλλά το είχα γράψει αναλυτικά πριν 18 μήνες στην ανάρτηση Α.Θ.Δ.Κ.Α., http://dimitristhinks.blogspot.com/2010/05/blog-post.html (Άρνηση, Θυμός, Διαπραγματεύσεις, Κατάθλιψη, Αποδοχή)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε κολλήσει και πάμε μπρος-πίσω στα πρώτα τρία, με απόηχους του τέταρτου, και περιμένουμε να ταμπουρωθεί η Ευρώπη ώστε να τους πιάσει ο θάνατός μας όσο γίνεται λιγότερο πριν προχωρήσουμε στο στάδιο "5". Μετά, θα πάρουμε τα μπογαλάκια μας και θα τραβήξουμε προς όποια ξένη γλώσσα ξέρει ο καθένας. Αυτό θα είναι τελικά το τέλος;