Σωτηρία

"Μετά τη διαγραφή Κατσέλη πληθώρα βουλευτών ζητούν μετά τη Σύνοδο Κορυφής ο πρωθυπουργός να πάει είτε σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, είτε σε εκλογές",
λένε τα νέα του Αντένα εδώ:
http://www.ant1online.gr/Politics/Goverment/Pages/201110/48af15f1-d97c-4305-8bb9-21e6ff91439f.aspx
και η Ελευθεροτυπία εδώ: 
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=319872

Τι ακριβώς σημαίνει "Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας";

Σημαίνει ότι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που τώρα τσακώνονται από το βήμα της Βουλής (ή ανδρείκελα που θα αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους αυτούς ή τις θέσεις τους) θα μπορούν να τσακώνονται πίσω από κλειστές πόρτες.

Τι ακριβώς σημαίνουν αυτή τη στιγμή "Εκλογές";

- Ή θα βγει το ΠΑΣΟΚ για άλλα τέσσερα χρόνια και θα συνεχίσει την σημερινή πορεία.
- Ή θα βγει η Νέα Δημοκρατία η οποία θα προσπαθήσει να ανατρέψει τα πράγματα και να τηρήσει υποσχέσεις, το οποίο θα το καταφέρει όσο κατάφερε να κάνει το ίδιο ο Ομπάμα όταν βγήκε με υποσχέσεις να σώσει την Αμερικανική οικονομία, να σταματήσει τους πολέμους, να κάνει πρόγραμμα υγείας στις ΗΠΑ, και λοιπά.
- Ή δεν θα βγει πλειοψηφία και θα κυβερνήσει κάποια συμμαχία, στην οποία περίπτωση επιστρέφουμε στο ότι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που τώρα τσακώνονται από το βήμα της Βουλής θα μπορούν να τσακώνονται πίσω από κλειστές πόρτες.

Άσχετα με όλα αυτά, η πραγματικότητα παραμένει ότι υπάρχει μια πρωτόγνωρη διεθνής οικονομική και κοινωνική κρίση στο σκηνικό της οποίας η Ελλάδα είναι μια κορφή παγόβουνου και τίποτα που θα κάνει η Ελλάδα, ή που θα πάθει η Ελλάδα, δεν αλλάζει το μεγαλύτερο σκηνικό. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι η ασθένεια αλλά το σύμπτωμα. Και ανεδείχθη η Ελλάδα ως πρώτο σύμπτωμα λόγω της ανωριμότητας, κουτοπονηριάς και κλέψας του κλέψαντος που επέδειξε τα τελευταία 30 χρόνια.

Η παγκόσμια οικονομία και δημοσιονομική αρχιτεκτονική απλά δεν ήταν έτοιμη για την πορεία η οποία ήταν προδιαγραμμένη και "χτισμένη" στο ίδιο της το DNA.


Αλλά, για να μην μπερδευόμαστε σε λεπτομέρειες ας κοιτάξουμε το πρόβλημα από μια απλή οπτική.

Η ουσιαστική έννοια της "Οικονομίας" έχει να κάνει με:

- Βάση ενός μισθού, πόσος χρόνος εργασίας ενός εργαζομένου χρειάζεται για να αγοράσει απαραίτητα προϊόντα. Δηλαδή, πόσα λεπτά, ή ώρες πρέπει να εργαστεί κάποιος για να αγοράσει ένα κιλό ψωμί, ένα πακέτο 12 χαρτιών τουαλέτας, ένα λίτρο βενζίνης, ένα διαμέρισμα, κλπ.

- Όταν οι συνολικές ώρες εργασίας του τον μήνα δεν φτάνουν για να αγοράσει τα απαραίτητα (αυγά και φασόλια -όχι εξοχικό με πισίνα), τότε υπάρχει πρόβλημα. Αυτή η έννοια κάνει τα προϊόντα να φαίνονται "ακριβά" ή "φτηνά".

- Πόσες οικογένειες δεν έχουν δουλειά ή άλλο εισόδημα. Αυτό προσδιορίζει το πως μπορεί, ή όχι, να κινείται η αγορά.

Όλα τα άλλα, εισαγωγές, εξαγωγές, πληρωμές δόσεων δανείων από προσωπικά έως Εθνικά, ελλείμματα προϋπολογισμού, όλα τα άλλα, είναι επεκτάσεις των δύο παραπάνω και λειτουργούν με αυτά σαν κότα και αυγό.

Φερ' ειπείν όταν οι εργαζόμενοι αγοράζουν εισαγόμενα, η εγχώρια παραγωγή πέφτει, ο αριθμός θέσεων εργασίας πέφτει, ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει εφορία, το κράτος πτωχαίνει, δεν έχει να πληρώσει δόσεις δανείων ή να καλύψει ελλείμματα, και λοιπά.

Ας προσθέσουμε στα παραπάνω ότι η διεθνής οικονομία επί 40 χρόνια, από προσωπικό έως εθνικό επίπεδο βασίστηκε σε δάνεια και τώρα υπάρχουν στα χαρτιά περισσότερα δανεικά και οφειλές σε τόκους από όσα πραγματικά χρήματα υπάρχουν στον πλανήτη.


Το μοντέλο έχει φτάσει στο τέλος του. Δεν μπορεί να διορθωθεί από εαυτού. Από την Αραβική Άνοιξη έως την κατάληψη της Γουώλ Στρητ, οι ανθρώπινες μονάδες από καταναλωτές αρχίζουν να γίνονται άνθρωποι. Και μάλιστα άνθρωποι πανικοβλημένοι, αγανακτισμένοι και, προ παντός, φτωχοί. Διότι το προϊόν που αγόραζαν: το οικονομικό σύστημα αντιπροσωπευόμενο από τις κυβερνήσεις, δεν μπορεί πια να λειτουργήσει. Το προϊόν έσπασε, έχει ραγίσει, και η ανθρώπινη φύση θα αναδείξει εν καιρώ κάτι το καινούργιο.

Αυτό όμως θα έρθει εν καιρώ, εν πολύ καιρώ, ίσως γενεές, και εν τω μεταξύ ο κόσμος πρέπει να ζήσει.

Ο καθένας θα επιβιώσει, ή όχι, με διαφορετικούς τρόπους. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ίσως το πρώτο βήμα να είναι η απομάκρυνση από τα αστικά κέντρα και από αγορές χωρίς εργασία. Μια σανίδα στο ωκεανό ίσως έχει πιο πολλές πιθανότητες σωτηρίας από το κατάστρωμα ενός πλοίου που βουλιάζει.

Από ένα μικρό, αυτοσυντήρητο χωριουδάκι στα βουνά, Καλό Σαββατοκύριακο!

ΥΓ. Για αποφυγή παρεξήγησης, δεν επιτίθεμαι στον καπιταλισμό, ούτε στον σοσιαλισμό, ούτε στον κομουνισμό, ούτε πρεσβεύω ένα από αυτά. Απλά επισημαίνω την πιθανότητα πως με την πραγματικότητα των 7-8 δισεκατομμυρίων στομάτων στον πλανήτη, μετά την αποτυχία του κομουνισμού, την διαφθορά του σοσιαλισμού, και την φαινομενική αποτυχία του καπιταλισμού, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αδιέξοδο, ελλείψη άλλου συστήματος ή λύσης. Και πιστεύω/πρεσβεύω, ότι η Ζωή θα βρει λύση, η οποία δεν θα είναι απαραίτητα βασισμένη στα σχέδια, προσδοκίες και όνειρα μας...

Τα όνειρά μας άλλωστε δεν παρουσιάστηκαν αυθαιρέτως στο νου μας: τοποθετήθηκαν εκεί από τα ερεθίσματα γύρω μας που προσέφερε το σύστημα που πεθαίνει.

ΥΓ2. Στις ΗΠΑ, όπου το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο από της Ελλάδας, το "όριο φτώχιας" θεωρείται ότι είναι 22.000 δολάρια τον χρόνο (1.400 Ευρώ τον μήνα) για μια τετραμελή οικογένεια.