Met

Δεν μπορώ να πάω στην Νέα Υόρκη χωρίς να επισκεφτώ το Μετ. Έχω πάει σε πολλά μουσεία σε πολλές πόλεις σε πολλές χώρες, και σε πολλά της Νέας Υόρκης, αλλά, χωρίς να ξέρω γιατί, έχω έναν ιδιαίτερο σύνδεσμο με το Μετ. Είτε είναι καλοκαιρινό Σάββατο και περάσω εκεί το πρωινό πριν πάω για ένα αργοπορημένο μεσημεριανό κάπου στην επάνω-ανατολική πλευρά του Μανχάταν, είτε είναι Οκτώβριος και από το ξενοδοχείο μου στην δυτική πλευρά διασχίσω το πάρκο με τα φθινοπωρινά φύλλα για να φτάσω στο Μετ, είτε τρέξω μέσα στην βροχή από ένα κίτρινο ταξί τα σκαλιά για την είσοδο, η επίσκεψη στο Μετ είναι πάντα σαν χτύπος παλιού ρολογιού που κρατάει για μένα το τέμπο του χρόνου.

Δεν απαιτούν χρήματα για την είσοδο. Μπορεί αν θέλει κανείς να μπει δωρεάν όποτε θέλει. Στα γκισέ που σου δίνουν την κάρτα εισόδου έχουν ένα πίνακα με προτεινόμενες τιμές προσφοράς –αν θέλει κάποιος να δώσει κάτι. Η προτεινόμενη τιμή προσφοράς για ενήλικες είναι 21 δολάρια. Μα, κανείς δεν μπαίνει χωρίς να προθυμοποιηθεί μια προσφορά για το Μουσείο, συνήθως την προτεινόμενη.

Πήγα την οικογένεια και περάσαμε ένα απόγευμα εκεί. Δυό μέρες αργότερα αποφασίσαμε να ξαναπάμε, και την δεύτερη αυτή φορά ήταν μαζί μας και ο Κώστας. Πήγα στο γκισέ με τα προχθεσινά εισιτήρια, για τα οποία είχα δώσει την προτεινόμενη προσφορά των $21 το άτομο, και εξήγησα ότι αν και καταλαβαίνω ότι μπορούμε να μπούμε ελεύθερα, θα ήθελα να δώσω κάτι παραπάνω. Λόγω τουριστικού πορτοφολιού και πενταμελούς συνοδείας λυπόμουνα που μπορούσα να προσφέρω μόνο $5 το άτομο για τους τέσσερεις, αυτή την δεύτερη φορά, αλλά για τον πέμπτο, τον Κώστα, που δεν ήταν μαζί μας προχθές, ήθελα να προσφέρω το πλήρες προτεινόμενο ποσό. Η κοπέλα στο γκισέ χαμογέλασε και μας είπε ότι την σημερινή επίσκεψη μας την προσφέρει εκείνη, και δεν δέχτηκε χρήματα.

Στον δεύτερο όροφο στην νοτιοδυτική πλευρά κρέμεται ο πίνακας του Τζάκσον Πόλοκ «Φθινοπωρινός ρυθμός #30», ένας πίνακας που για μένα είναι ο περισσότερο συνδεδεμένος με τις αισθήσεις μου. Ένας από τους τρεις-τέσσερεις ζωγραφικούς πίνακες που αγαπώ πραγματικά. Τόσο πολύ, που έχω πείσει τον εαυτό μου ότι ο Πόλοκ τον ζωγράφισε για μένα λίγα χρόνια πριν γεννηθώ και ότι το Μετ τον φυλάει προσεκτικά για μένα, μια που είναι πολύ μεγάλος για οποιοδήποτε σπίτι είχα ποτέ εγώ…

Μετά από δύο επισκέψεις είχαμε δει σχεδόν το μισό… Εδώ παρακάτω μερικές σκόρπιες φωτογραφίες από τα εκθέματα.