Λίμπερτυ

Η δεσποινίς Ελευθερία δεν είναι «εύκολη». Πρέπει να την ακολουθήσεις… να την κυνηγήσεις… να την φτάσεις… και αυτό είναι μόνο η αρχή. Πρέπει να κατανοήσεις τι σκέφτεται και να της μιλήσεις με τα λόγια που θέλει να ακούσει, αλλιώς θα γυρίσει το κεφάλι και θα συνεχίσει να περπατά, έχοντάς σε αφήσει σύξυλο να αναρωτιέσαι τι λάθος σκέφτηκες…

~

New Colossus

Not like the brazen giant of Greek fame,
With conquering limbs astride from land to land;
Here at our sea-washed, sunset gates shall stand
A mighty woman with a torch, whose flame
Is the imprisoned lightning, and her name
Mother of Exiles. From her beacon-hand
Glows world-wide welcome; her mild eyes command
The air-bridged harbor that twin cities frame.
"Keep, ancient lands, your storied pomp!" cries she
With silent lips.

"Give me your tired, your poor,
Your huddled masses yearning to breathe free,
The wretched refuse of your teeming shore.
Send these, the homeless, tempest-tossed to me,
I lift my lamp beside the golden door!"

                                                            Emma Lazarus

Το κτήριο στο Έλλις Άιλαντ.
Ο αδελφός του παππού μου πέρασε από εδώ στις 8 Αυγούστου 1912
ερχόμενος με το πλοίο Πανονία από την Πάτρα και πριν από την Πάτρα, Αϊβαλί.
Ο προορισμός του ήταν το Πήμπαντυ, 20  χιλιόμετρα βόρεια της Βοστόνης.
Το 1920 καταμετρήθηκε στην εθνική απογραφή, στην Ατλάντα της Τζώρτζια, σερβιτόρος.
Δεν έχω βρει τίποτα περισσότερο για τον θείο Νίκο μετά το 1920.
Μέχρι που τον βρήκα στα αρχεία κατά σύμπτωση, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε θείος Νίκος.
Αλλά... το επίθετό μου (μοναδικό στον κόσμο), Αϊβαλί... Το όνομα της μητέρας του είναι το όνομα της προγιαγιάς Φιλιώς...
Φαίνεται δεν μιλούσαν γι' αυτόν όταν μεγάλωνα επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε σερβιτόρους αλλά...
εστιάτορες.

Από 'δώ πέρασαν οι poor, huddled masses yearning to breathe free...
Εγώ, από την άλλη μεριά, προσγειώθηκα στο Logan της Βοστόνης το '83.

Εβδομήντα ένα χρόνια αφού πέρασε από το Έλλις Άιλαντ ο θείος Νίκος,
και εξήντα τρία χρόνια αφού χάθηκαν τα ίχνη του.