Γκρι

Ποτέ δεν είναι τίποτα μαύρο ή άσπρο. Είναι πολύ απλοϊκό να περιμένει κανείς ότι οποιοδήποτε θέμα μπορεί να εκληφθεί ή να εξηγηθεί χωρίς πτυχές, χωρίς διαφορετικές προσεγγίσεις. Όμως αυτές τις μέρες φαίνεται ότι έχει πέσει πολύ γκρι… πολύ ομίχλη και σύννεφο, προς όποιο νέο της ημέρας και να κοιτάξει κανείς…

- Μια Ελληνίδα μαμά καταγγέλλει ότι η δασκάλα της 16χρονης κόρης της φέρθηκε «ρατσιστικά» διώχνοντάς την από την τάξη με την δικαιολογία ότι οι πράξεις της πιθανόν να προέτρεπαν άλλα παιδιά να χρησιμοποιούν ναρκωτικά, όταν η μαθήτρια ήθελε να μετρήσει το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα της και να κάνει ένεση ινσουλίνης για τον διαβήτη της μέσα στην τάξη. Η διεύθυνση του σχολίου αρνείται ότι η δασκάλα είπε κουβέντα περί «ναρκωτικών» προβάλλοντας μαρτυρία άλλων μαθητών που ήταν παρόντες, και ισχυρίζεται πως η μαθήτρια έκανε ότι έκανε επιδεικτικά –ενώ άλλος μαθητής άλλης τάξης με το ίδιο πρόβλημα δεν έχει ποτέ δημιουργήσει πρόβλημα στην τάξη.

Σε πολιτισμένες χώρες του δυτικού κόσμου, σε αντίθεση με μπανανίες που παριστάνουν τις δυτικές χώρες, τα παιδιά με διαβήτη τυχαίνουν ιδιαίτερης φροντίδας η οποία φροντίδα είναι οργανωμένη μεταξύ των γονέων, του γιατρού, της διεύθυνσης των σχολείων, του σταθμού νοσοκόμας/νοσοκόμου μέσα στο σχολείο, και την εκπαίδευση και του πάσχοντος και των συμμαθητών και των καθηγητών όσο αφορά τον παιδικό και εφηβικό διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2. Εκτός περίπτωσης εκτάκτου ανάγκης ο πάσχων μαθητής, λογικά παίρνει άδεια από την τάξη για να κάνει τον έλεγχο και την ένεση εκτός τάξης, συνήθως στο ιατρείο του σχολείου. Και το παιδί και οι καθηγητές είναι εκπαιδευμένοι να αναγνωρίζουν συμπτώματα, υπογλυκαιμίας ας πούμε, τα οποία μπορεί να προσδιορίσουν αν οποιαδήποτε συγκεκριμένη στιγμή τίθεται θέμα έκτακτης ανάγκης.

Το να επηρεάζονται οι συμμαθητές προς την χρήση ναρκωτικών, επειδή βλέπουν συμμαθητή να κάνει ένεση, μιλά περισσότερο για την εκπαίδευση και ανατροφή τους παρά για το αν θα πας να πάρεις ηρωίνη όταν δεις συμμαθητή να κάνει ινσουλίνη… Το να αποκαλείται ένα τέτοιο περιστατικό «ρατσιστικό», όπως το αποκάλεσε η μητέρα της μαθήτριας, είναι αμόρφωτο και γελοίο επιδεικνύοντας την πλήρη άγνοια της μητέρας ως προς την έννοια της λέξης «ρατσισμός» σε σχέση με την συγκεκριμένη κατάσταση και πράξεις.

Η μόνη που δεν φταίει σε τίποτα αλλά απλά, πέρα από τον διαβήτη, υποφέρει από την άγνοια όλων των γύρω της, είναι η μαθήτρια (που στο κάτω-κάτω φέρεται σαν έφηβο παιδί που φυσικότατα ζητά κάποια προσοχή και αίσθηση νορμαλοσύνης και σύμπραξη με τους συμμαθητές για την ιδιαίτερή της περίπτωση). Η ευθύνη για το συμβάν βρίσκεται αποκλειστικά με την ανατροφή που δίνει η μητέρα και με τον χαρακτήρα της, και με την οργάνωση από μέρος του σχολείου και του κράτους όσον αφορά τις περιπτώσεις παιδικού και εφηβικού διαβήτη. Όλοι κάνουν λάθος, και όλοι έχουν δίκιο. Γκρι.

- Ο Εκουαντόρ (Ισημερινός) διέκοψε την παροχή σύνδεσης στο ίντερνετ για τον Τζούλιαν Ασάνζ ο οποίος χαίρει πολιτικού ασύλου επί 4 χρόνια τώρα σε ένα διαμερισματάκι της πρεσβείας του Εκουαντόρ στο Λονδίνο. Του έκοψαν το ίντερνετ επειδή ο κος Ασάνζ χρησιμοποιεί το έδαφος της χώρας στην πρεσβεία τους ως στρατηγείο για δημοσιεύσεις οι οποίες άμεσα επηρεάζουν τις Εκλογές τρίτης χώρας (των ΗΠΑ), τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές, δημοσιεύοντας ανεξακρίβωτα έγγραφα τα οποία είναι προϊόντα υποκλοπής η οποία επιτελέστηκε, αποδεδειγμενα, όχι από μεμονωμένα άτομα όπως ο Σνόουντεν, αλλά από χάκερς στην υπηρεσία της Ρωσικής κυβέρνησης η οποία προσπαθεί ενεργά να προωθήσει το ανδρείκελό τους, τον Τραμπ, στην προεδρία.

Είναι σωστό το να του κόψει του Ασσάνζ το ίντερνετ ο Εκουαντόρ; Είναι περισσότερο συμβολικό, γιατί η Γουίκιληκς θα συνεχίσει να δημοσιεύει ούτως ή άλλως από αλλού, αλλά, έστω και συμβολικά, είναι σωστό ή όχι; Μια χώρα δεν μπορεί να φανεί σαν να υποστηρίζει επίθεση της Ρωσίας κατά της εκλογικής διαδικασίας των ΗΠΑ, ούτε μπορεί να φανεί σαν να λογοκρίνει οτιδήποτε. Χάνει είτε έτσι είτε αλλιώς. Γκρι.

- Ο Καναδός γελωτοποιός Μάικλ Μουρ (τον οποίον σε χώρες όπως η Ελλάδα τον παίρνουν για κάποιο λόγο στα σοβαρά) πρόκειται να λανσάρει την καινούργια του ταινία «Ο Μάικλ Μουρ στην χώρα του Τραμπ» πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου. Φημολογείται ότι η ταινία θα παρουσιάζει τον Τραμπ σαν έναν ψυχοπαθή που έχει παρασύρει εκατομμύρια ψυχοπαθείς διαβρώνοντας το κύρος των δημοκρατικών διαδικασιών των ΗΠΑ. Πράγμα που είναι αλήθεια και γεγονός. Σε πρώτη ανάγνωση οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα σκεφτεί ότι ο Μουρ προσφέρει υπηρεσία στην δημοκρατία. Όμως, επί 15 χρόνια ο Μουρ έχει καθιερωθεί σαν ένας ανεύθυνος δημαγωγός με ατζέντα που χρησιμοποιεί τα γνωστά σάντουιτς μιας ανακρίβειας ανάμεσα σε δύο αλήθειες. Είναι σωστό τώρα να τον δούμε σαν υπηρέτη της αλήθειας μόνο και μόνο επειδή η πλειοψηφία συμφωνεί με την άποψη που επέλεξε σαν καλό μάρκετινγκ για την φίρμα του; Γκρί!

- Φημολογείται ότι μέσα Νοεμβρίου ο πρόεδρος Ομπάμα θα επισκεφτεί την Αθήνα για να πιέσει την Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνουν κάτι για την μείωση του Ελληνικού χρέους τώρα και όχι μετά τις εκλογές στην Γερμανία το 2017. Και οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ ενεργά και άμεσα υποστηρίζουν την μείωση του Ελληνικού χρέους μήνες τώρα.

Αυτή η επίσκεψη φαίνεται να συμπίπτει με μια εποχή όταν ο πρώτιστος στρατηγικός σύμμαχος της Δύσης στην περιοχή, η Τουρκία, βρίσκεται σε περίοδο αμφίβολων σχέσεων με τις ΗΠΑ λόγω της δικτατορικής συμπεριφοράς του Σουλτάνου της «δημοκρατίας» της, και επίσης απομακρύνεται, για τον ίδιο λόγο, από την οδό εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξαφνικά η Ελλάδα φαίνεται καλό πιόνι στην σκακιέρα διαχείρισης της Τουρκίας.

Όμως ο Ομπάμα, αν έρθει, θα έρθει στην εποχή της «κουτσής πάπιας». Κουτσή πάπια λέγεται ο πρόεδρος που είναι ακόμα πρόεδρος αλλά διανύει τους τρεις μήνες παράδοσης εξουσίας στην επόμενη κυβέρνηση. Έρχεται δηλαδή ο Ομπάμα, αν έρθει, σε εποχή που δεν έχει πλέον κανένα βάθρο, ουσία ή ισχύ σαν πρόεδρος.

Επίσης μιλάμε για μια πολύ περίεργη επίσκεψη όπου αφ’ ενός ο σημαντικός επισκέπτης δεν θα είναι πλέον σημαντικός, και ο οικοδεσπότης είναι το τσογλάνι που με το δεκαπενταμελές και τις καταλήψεις της νιότης του φώναζε στους δρόμους αποκαλώντας το κράτος του τωρινού του επισκέπτη «δολοφόνους των λαών». Τώρα όμως οι «δολοφόνοι των λαών» μπορεί να βοηθήσουν το δεκαπενταμελές μανάβικο να πουλήσει τις μπανάνες του λίγο ακριβότερα στον Σόιμπλε.

Θα έχει καμία πραγματική σημασία ή αποτέλεσμα η επίσκεψη αυτή; Γκρί!

Τα πάντα γύρω μας, γκρι.