Πρώτη

Ο Κώστας υπεραγαπούσε το Ελληνικό, το αεροδρόμιο, και όταν ήμασταν σπίτι στο Παλιό Φάληρο διακοπές, έβλεπε τα αεροπλάνα να απογειώνονται και περίμενε στο μπαλκόνι να δει την πτήση της Νέας Υόρκης να φεύγει. Και ο παππούς του, συχνά, τον πήγαινε στο Γκολφ της Γλυφάδας στην άκρη του διαδρόμου, να βλέπουν τα αεροπλάνα να προσγειώνονται.

Από τότε που ήταν πέντε χρονών ο Κώστας, πετούσαμε στο Ελληνικό, και μετά στο Βενιζέλος με τον Εξομοιωτή πτήσης της Microsoft.

Το 2006, το καλοκαίρι, τον είχα πάει στα γραφεία της Ολυμπιακής στο καινούργιο αεροδρόμιο και είχε συναντηθεί με τον Διευθυντή της Σχολής Πιλότων να συζητήσουν τις πιθανότητες για το μέλλον του.

Όταν ο παππούς πέθανε τον Μάρτιο του 2007 ο Κώστας, που είχε σχολείο και δεν μπορούσε να με ακολουθήσει στην Αθήνα για την κηδεία, μου έδωσε αυστηρές οδηγίες να αγοράσω μια ανθοδέσμη και να την αφήσω μπλεγμένη στα σύρματα του φράχτη δίπλα στον διάδρομο όπου τον πήγαινε ο παππούς, και να αφήσω με την ανθοδέσμη ένα σημείωμα για τον παππού του.

Σε λίγες μέρες ο Κώστας θα πραγματοποιήσει άλλο ένα όνειρο όταν πιλοτάρει ένα Μπόινγκ 767 της Γιουνάιτεντ για πρώτη φορά από την Νέα Υόρκη στην Αθήνα. Θα κυνηγήσει τον ήλιο που θα ανατέλλει πάνω από τον Ατλαντικό… θα βρει το πρωινό στην Μεσόγειο, και, ανάμεσα στην Βάρκιζα και στην Βουλιαγμένη, με το Ελληνικό στα αριστερά του, στα 4.500 πόδια, με 145 κόμβους θα στρίψει στην πορεία 038 για να προσγειωθεί  18 χιλιόμετρα αργότερα στον διάδρομο 3L.

Θα είναι η πρώτη του πτήση, σαν πιλότος, στην Αθήνα.

Έχει βέβαια τα κλειδιά για το σπίτι μας στο Παλιό Φάληρο, αλλά κάτι μου λέει ότι θα το διασκεδάσει και θα πάει στο ξενοδοχείο που κλείνει για τα πληρώματα η Γιουνάιτεντ, το Χίλτον της Αθήνας.

Ελπίζω να θυμηθεί να χαιρετίσει από το πιλοτήριό του, του 767-300, το κτίριο όπου το 2006 είχε πάει να συναντηθεί με τον Διευθυντή της σχολής πιλότων.

Ω, μπαμπά, τι περηφάνεια, και πόσα δάκρυα χαράς για ένα ακόμα όνειρο που πραγματοποιείται…

Στην αριστερή θέση ενός άλλου ονείρου: του 747-400