Knock, knock knocking on Heaven’s door…
Κάθε βδομάδα.
Τα παιδιά είναι εντάξει.
Το πουκάμισάκι του μπέησμπώλ από το Μπλούμπερντ Καφέ στην Νάσβιλ του Τενεσή βοηθά. Η Βεντούρα είναι αντίγραφο μιας Μάρτιν. Την Γιάμαχα και την Φέντερ τις έχω αφήσει στην Αθήνα.
Μωρέ, τί κάθε εβδομάδα; Γράψε καλύτερα κάθε στιγμή :) knocking on Heaven’s door…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' ότι καταλαβαίνω από καθαρή τύχη ζούμε πλέον (ΛΟΛ ας βγούνε ψεύτες)!
https://www.vanityfair.com/news/2017/07/department-of-energy-risks-michael-lewis
Ζούμε ακόμα επειδή ο παλιάτσος στον Λευκό Οίκο δεν έχει καταλάβει (ακόμα) ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει εκείνος, στην θέση του, είναι να σκοτώσει εμάς. Οι ψηφοφόροι του ηλίθιου αυτού πρέπει να τυπώσουν καινούργια πουκαμισάκια που να γράφουν «Ψήφισα τον Τραμπ και μου έκανε δώρο ένα Πυρηνικό Ολοκαύτωμα».
ΔιαγραφήWe’re all knocking on heaven’s door, Roadartist μου…
Σε άλλες ειδήσεις, το φοροτεχνικό γραφείο όπου ανέθεσα τις δηλώσεις μου και πληρωμές στην Αθήνα πριν 2 χρόνια, έμαθα ότι δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΑ για μένα, δύο χρόνια, και η εφορία μου μπλοκάρισε τώρα τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Θέλω να χρησιμοποιήσω τα χρήματα στους λογαριασμούς μου να πληρώσω την εφορία αλλά δεν μπορώ γιατί δεν μ’ αφήνει η εφορία.
Τι λες τωρα; Δεν τους γνωρίζες;... Τραγικό. Τι να πω.
ΔιαγραφήΔεν μένει πια παρά να πούμε το "τραγικό" με το πραγματικό του όνομα:
Διαγραφή"Όταν τραγουδάνε τα κατσίκια".
:-)
Νά 'σαι καλά...