Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Πολιτισμένα




Αρχαίοι πολιτισμοί, όπως ο Ελληνικός και ο Ρωμαϊκός, συνέβαλαν ότι συνέβαλαν πριν δυο χιλιάδες χρόνια, αλλά οι μακρινοί τους απόγονοι έχουν ανάγκη να αποδεικνύουν, με κάποιο οποιονδήποτε τρόπο, ότι ακόμα και σήμερα έχουν κάτι να πουν. Συνήθως αυτό επιτυγχάνεται με την επίδειξη μιας ψυχοπάθειας που επιστημονικά ονομάζεται ξερολιάσιουμ μάξιμους (ή, Ελληνιστί, «ξερολίαση, κάργα»).

Όμως εκεί που οι Έλληνες είναι ερασιτέχνες, οι Ιταλοί είναι επαγγελματίες.

Παραδείγματος χάριν, πριν δυό χρόνια όταν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ο Δήμαρχος μας ζήτησε να ψηφίσουμε ένα προϋπολογισμό όπου είχαμε λάβει 611.000 Ευρώ για τα έξοδά μας για τους πρόσφυγες, αλλά τα έξοδα ήταν 482.000 Ευρώ (και είχαν εξαφανιστεί 109.000 Ευρώ). Ψήφισα «Όχι», και παραιτήθηκα. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Προχθές η εφημερίδα της πόλης κάτω στην πεδιάδα έγραψε ότι ο Δήμαρχός μας πήρε διαζύγιο, και μέρος των εξόδων του διαζυγίου του τα πέρασε ως έξοδα του Δήμου στον προϋπολογισμό. Ούτε τώρα θα γίνει τίποτα.

Άλλο παράδειγμα, κοντύτερα στα «δικά μας» τα οικογενειακά… Όταν ένα αεροπλάνο βρίσκεται στα 36-40 χιλιάδες πόδια και είναι να προσγειωθεί στην Αθήνα, πρέπει να χάσει ύψος με μια άλφα τιμή ανά λεπτό, και να αρχίσει να κατεβαίνει από περίπου Κέρκυρα ή Παξούς, άντε Πάργα. Αλλά η Ελληνική εναέρια κυκλοφορία τα κρατά στα 36-40 χιλιάδες πόδια μέχρι μετά την Πάτρα, και τα κατεβάζει απότομα κλείνοντας όλων των επιβατών τα αυτιά. Μονίμως.

Και το σημερινό μας θέμα…

Εχθές ο Κώστας πέταξε το Μπόινγκ 767 του από την Νέα Υόρκη στην Βενετία. Πήγε στο Κανάλε Γκράντε του, έφαγε το μεσημεριανό του και το απογευματινό του...






Πήγε στο ξενοδοχείο, κοιμήθηκε, και σήμερα το πρωί πήγε στο αεροδρόμιο της Βενετίας, με το υπόλοιπο πλήρωμα, μπήκανε στο αεροπλάνο, βάλανε τους επιβάτες, κλείσανε την πόρτα και ξεκίνησαν για τον διάδρομο να απογειωθούνε.

Τότε, έπεσε ένας διακόπτης (σαν τις ασφάλειες του σπιτιού που πέφτουν και τις σηκώνουμε για να ξαναλειτουργήσουν). Ήταν ο δευτερεύον διακόπτης αντλίας καυσίμων από ένα από τα κεντρικά τεπόζιτα. Οι κανονισμοί γράφουν ότι πρέπει να το σηκώσουν, όπως σηκώνουμε τις ασφάλειες στο σπίτι, και το εγχειρίδιο της Μπόινγκ λέει ότι το αεροπλάνο μπορεί να πετάξει ασφαλώς και χωρίς αυτό. Αλλά οι κανονισμοί λένε ότι τον διακόπτη πρέπει να τον σηκώσει μηχανικός εδάφους του αεροδρομίου και όχι ο πιλότος. Γυρίσανε λοιπόν στην πύλη και κάλεσαν μηχανικό εδάφους του αεροδρομίου της Βενετίας να σηκώσει τον διακόπτη.

Ο μηχανικός εδάφους κοίταξε τον διακόπτη και ανέκραψε πέντε φορές, την λέξη που ακούς στη Ιταλία περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη όταν προσπαθείς να λύσεις προβλήματα: Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε, Ιμποσίμπιλε! (Αδύνατον!)

Σφράγισε τον διακόπτη (φωτογραφία, ο διακόπτης με το άσπρο πλαστικό γύρω από την βάση) ώστε να μην μπορεί κανείς να τον σηκώσει.




Οι Ιταλοί θέλανε να βγάλουν 40 επιβάτες από το αεροπλάνο να το ελαφρύνουν για να πετάξει με τον διακόπτη πεσμένο. Το πλήρωμα πρότεινε να βγάλουν πρώτα εμπορεύματα αντί επιβάτες. Βγάλανε τα εμπορεύματα αλλά στο τέλος από την Βενετία θέλανε ούτως ή άλλως να βγάλουν και 29 επιβάτες. Το προσωπικό εδάφους δεν διάβασε σωστά το μανιφέστο και νόμιζαν ότι υπάρχουν 4 υπάλληλοι της εταιρίας σαν επιβάτες, ενώ υπήρχαν 8 (αλλά τι είναι 50% λάθος μεταξύ φίλων). 

Καθ’ όλη την διάρκεια, το προσωπικό εδάφους έλεγε «μια στιγμή να τελειώσουμε τα έγγραφα και τις σφραγίδες και θα φύγετε!»

Μια στιγμή εδώ, μια στιγμή εκεί, πέρασαν 3 ώρες και 45 λεπτά με τους επιβάτες μέσα στο αεροπλάνο καθώς οι τουαλέτες είχαν πάει πια στο φίσκα (Ο Κώστας κι εγώ επικοινωνούσαμε συνεχώς καθώς μου εξοστιρούσε από το σματρφων του τι γινότανε).

Είναι νόμος ότι αν πρόκειται για καθυστέρηση πάνω από 4 ώρες, οι επιβάτες πρέπει να βγαίνουν από το αεροπλάνο.

Το πλήρωμα ζήτησε από το προσωπικό εδάφους της Βενετίας να βγάλουν του επιβάτες, αλλά η Βενετία αρνήθηκε. Στις 4 ώρες και 15 λεπτά η Βενετία είπε ότι μπορεί το αεροπλάνο να φύγει. 

Όταν το πλήρωμα είπε στο προσωπικό εδάφους ότι οι επιβάτες έπρεπε να είχαν βγει από ώρες μια και έγινε τόση καθυστέρηση, το προσωπικό εδάφους της Βενετίας απάντησε στο πλήρωμα της Γιουνάιτεντ ότι «η επίσημή μας αναφορά θα γράφει ότι εμείς σας προτείναμε να βγάλετε τους επιβάτες και εσείς αρνηθήκατε»

Έτσι, εν ψυχρώ, κι’ άμα σας αρέσει.
Εδώ είναι Μεσόγειος, ρε.

Τέλος πάντων, το αεροπλάνο απογειώθηκε με 4 ώρες και 22 λεπτά καθυστέρηση, αλλά στο ίντερνετ η καθυστέρηση αναφέρεται από το αεροδρόμιο της Βενετίας σαν 3 ώρες και 58 λεπτά.










4 σχόλια:

  1. Απογειώθηκε μετά από τόσες ώρες καθυστέρηση και με τους επιβάτες ήδη μέσα στο αεροσκάφος, για πού; Για προορισμό την Αμερική; O my god. Δε θα ήθελα να είμαι στη θέση τους, πίκρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για Νέα Υόρκη. Όσοι βγήκαν από το αεροπλάνο αποζημειώθηκαν 1.000 δολάρια ο ένας συν ξενοδοχεία και καινούργια εισητήρια. Το συνολικό κόστος στην Γιουνάιτεντ, μαζί με το κόστος καθυστερήσεων σε άλλα δρομολόγια, πλησίασε τα 250.000 δολάρια.

      Διαγραφή
  2. Κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει κάποιο είδος αποζημίωσης σε τέτοιες περιπτώσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και αυτά, μόνο και μόνο επειδή ένας συγκεκριμένος Ιταλός, προσωπικά, φοβότανε να πατήσει το κουμπί, όπως έλεγε η μπόινγκ ότι έπρεπε να κάνει.

      Διαγραφή