Χρόνος

Κάθε τέλος ενός χρόνου και αρχή καινούργιου φέρνει την καθιερωμένη παράδοση του να αποφασίζουμε τι θα κάνουμε τον καινούργιο χρόνο διαφορετικά από όπως τα κάναμε μέχρι το τέλος του παλιού. Θα χάσουμε βάρος, θα σταματήσουμε να καπνίζουμε… σπάνια όμως ακούμε να λέει κανείς «θα οδηγώ το αυτοκίνητο σωστά», «Θα προσέχω που παρκάρω», «θα σέβομαι τους συνανθρώπους μου»… «θα δίνω ότι χρήματα μπορώ να βοηθήσω τους ανήμπορους»… Όχι. Αυτά δεν τα ακούμε. Αντ’ αυτών ακούμε «εγώ οδηγώ σωστά! Όλοι οι άλλοι οδηγούνε λάθος», «για μια στιγμή παρκάρω στην ράμπα των ανάπηρων! Φεύγω σε πέντε λεπτά!», «εκείνοι με σέβονται; Εγώ γιατί να τους σεβαστώ αν δε με σέβονται εκείνοι»… «θα ήθελα να δώσω αλλά δε μου περισσεύει δραχμή μετά από το καινούργιο iPhone! Άλλωστε τι να τους δώσω; Επαγγελματίες ζητιάνοι είναι! Γύφτοι!».

Κι’ έτσι, στην ζούγκλα θορύβου και τσιμέντου, όπου ζει το 45% του πληθυσμού της χώρας, μια πόλη η οποία ότι χαρακτήρα αρχιτεκτονικής ίσως να είχε τον έχασε όταν οι συνταγματάρχες δώσανε ορόφους και όλοι σήκωσαν πολυκατοικίες-αντιπαροχές, ο καθένας με ότι σχέδιο και χρώματα ήθελε, χωρίς πάρκινγκ, χωρίς χώρους ομορφιάς και φύσης, χωρίς σχέδιο πόλης, καταδικάζοντας τον χαρακτήρα της πόλης να απεικονίζει τον πραγματικό και λυπηρό χαρακτήρα των κατοίκων της, θύματα και θύτες, στην ζούγκλα αυτή μεγαλώνουν τεσσάρων ειδών νέοι κάτοικοι: εκείνοι που φεύγουν έξω από την χώρα μόλις μπορέσουνε, εκείνοι που παραμένουν στην χώρα στωικά ελπίζοντας να γεννηθούν αλλού την επόμενη ζωή, εκείνοι που είναι ακόμα νέοι και πιστεύουν ότι κάτι στην Ελλάδα ίσως κάποτε να αλλάξει, και εκείνοι που διδάχθηκαν από μικροί πως να πηδάνε όλους τους άλλους και να παρκάρουνε τη μερσεντέ τους στο χώρο των αναπήρων. (και για να δίνουμε κόπυράιτ εκεί που ανήκει, η τελευταία αυτή μακρήγορη φράση είναι εμπνευσμένη [και προσαρμοσμένη στον δικό μου προσωπικό θυμό] από την πρόσφατη ανάρτηση της Scarlett -αχ, πόσο δίκιο έχει)

Και γιατί να έχω τόσο θυμό; Τι μ’ ενδιαφέρει; Εγώ ξεκουμπίστηκα στα 17 μου και έχτισα μια ζωή αλλού για την οποία είμαι ευγνώμων -ευγνώμων για όσους συνάντησα και για το ότι άφηνα την καρδιά μου να τους αναγνωρίσει. Ευγνώμων για την υπηκοότητα που επέλεξα, ευγνώμων για τις κουλτούρες τις οποίες αφομοίωσα όχι συγκριτικά αλλά συλλογικά. Από που έρχεται ο θυμός μου αυτός για την χώρα στην οποία έτυχε να γεννηθώ; Μπορώ να σκαρφιστώ πολλές εξηγήσεις αλλά ίσως η πραγματική απάντηση είναι ότι πραγματικά δεν ξέρω. Ίσως για την απάντηση να πρέπει να ψάξω στον λόγο για τον οποίο δημιούργησα αυτό το μπλογκ πριν δέκα χρόνια, τον μόνο χώρο στον οποίο χρησιμοποιώ ακόμα την Ελληνική γλώσσα, εκτός των ημερών κάθε χρόνο όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ίσως να πρόκειται για μια κάθαρση, ή και για μια συνεχή αυτό-έρευνα, ή ακόμα και για μια ανάγκη επικοινωνίας με εκείνους που ηθελημένα ή άθελά τους διατηρούν την μιζέρια που κάνει ανθρώπους να φεύγουν από τον τόπο που τους γέννησε.

Πως μπορεί κανείς ηθελημένα να διατηρεί την μιζέρια; Σκεπτόμενος μόνο τον εαυτό του, κατά την Μεσογειακή παράδοση. Και πως μπορεί να την διατηρεί άθελά του; Ίσως λέγοντας ότι έτσι είναι και δεν μπορεί να αλλάξει, κατά την Μεσογειακή παράδοση. Αχ, αυτή η Μεσόγειος. Σαν Μαιευτήριο γέννησε τον δυτικό πολιτισμό και τώρα που ο δυτικός πολιτισμός ενηλικιώθηκε και υπάρχει, στην Δύση, η Μεσόγειος δεν έχει περισσότερη σχέση ή σημασία από όσο έχει ένα Μαιευτήριο στην μετέπειτα ζωή ενός ενήλικα που γεννήθηκε εκεί –δηλαδή, καμία. Και γιατί άραγε την λέω «Μαιευτήριο» και όχι «Μητέρα» την Μεσόγειο; Ίσως επειδή η «Μητέρα» πέθανε πριν χιλιετηρίδες και μόνο τα βουνά, τα νησιά και οι θάλασσες απομένουν σαν θύμηση του που, πως και γιατί γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός.

Η Πρωτοχρονιά, τελικά, όταν ο πλανήτης μας στην αιώνια τροχιά του γύρω από το αστέρι του περνά από ένα σημείο που τυχαία θεωρείται ως τέλος μιας περιστροφής και αρχής μιας καινούργιας, είναι μια καλή αφορμή να συνδέσει κανείς το παρελθόν που δεν υπάρχει πια και το μέλλον που δεν έχει υπάρξει ακόμα. Και έτσι να αισθανθεί κανείς ότι έχει κάποια δύναμη να προγραμματίσει το μέλλον παίρνοντας αποφάσεις συμπεριφοράς που σπάνια τηρούνται καθώς το μέλλον γίνεται παρελθόν.

Ίσως η περισσότερο χρήσιμη σκέψη κάθε 31 Δεκεμβρίου είναι, όχι οι υποσχέσεις που ως επί το πλείστο δεν θα τηρηθούν, αλλά η συνειδητοποίηση και επιβεβαίωση του που μας έχει οδηγήσει ο δρόμος που διαλέξαμε με κάθε βήμα και απόφαση. Άλλωστε, η παράνοια είναι το να επαναλαμβάνει κανείς τις ίδιες πράξεις ελπίζοντας σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Και για να μην ξεχνάμε και τον Εθνικό Καταναγκασμό των Ελλήνων να κάνουν πρώτη είδηση όποιον διεθνώς διάσημο έχει να κάνει οτιδήποτε με την Ελλάδα, διαβάζουμε στις ειδήσεις ότι ο Παυλόπουλος ανακοίνωσε τιμητική Ελληνική υπηκοότητα για τον Τομ Χανκς.

 

Όλα τα Ελληνικά ΜΜΕ γράφουν ότι: «...ο αστέρας του Χόλιγουντ, λάτρης της Ελλάδας, είναι εδώ και χρόνια παντρεμένος με την ελληνικής καταγωγής Ρίτα Γουίλσον.»

 

Όλα τα ξένα ΜΜΕ γράφουν: «...his wife, actress and producer Rita Wilson, is of Greek and Bulgarian ancestry»

 

Πράγματι, η υπέροχη Μαργκαρίτα Ιμπραήμωφ (γνωστή ως Ρίτα Ουίλσον) έχει Ελληνικής καταγωγής ορθόδοξη μητέρα, την Δωροθέα, από την Νότια Αλβανία, και Βουλγαρικής καταγωγής πατέρα Μουσουλμάνο, τον Χασάν από την Ελληνική μεριά των Βουλγαρικών συνόρων, που έγινε Ορθόδοξος όταν παντρεύτηκε την Δωροθέα, όπως ο Τομ έγινε Ορθόδοξος από Ρωμαιοκαθολικός όταν παντρεύτηκε την Ρίτα. 

Τα Ελληνικά ΜΜΕ γιατί αποσιωπούν την πλήρη καταγωγή της Ρίτας; Δε μας πάει το «…και Βουλγαρικής και από την Αλβανία» εμάς; Μόνο το Ελληνικό θεωρούμε ως πρέπον και σχετικό;

Πολιτισμένα

Τον Νοέμβριο του 2016 οι Ηνωμένες Πολιτείες έμειναν άναυδες από το αποτέλεσμα των εκλογών τους. Τον Δεκέμβριο του 2019 το Ηνωμένο Βασίλειο έμεινε άναυδο από το αποτέλεσμα των εκλογών τους. Από το 2009 η Ελλάδα είναι άναυδη από το γεγονός της χρεοκοπίας της, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και πνευματική. Η Ιταλία και η Γαλλία φλερτάρουν με τον φασισμό. Η Κομουνιστική Κίνα αναδεικνύεται ως η κατ’ εξοχήν Καπιταλιστική δύναμη. Η Ρωσία χρησιμοποιεί το ίντερνετ για να υποσκάψει την Δημοκρατία της «Δύσης» χρησιμοποιώντας τους αγράμματους ηλίθιους που βάζουν «Μου Αρέσει» σε κάθε μαλακία που ενισχύει το παραμύθι του ότι η ύπαρξή τους έχει κάποια σημασία.

Αγράμματοι ηλίθιοι, που κάνουν κλικ στο «Μου Αρέσει» σε κάθε και όποια μαλακία ενισχύει το παραμύθι ότι η ύπαρξή τους έχει κάποια σημασία, και ότι έχουν δίκιο, υπάρχουν παντού στις ΗΠΑ, το ΗΒ, την Ευρώπη όλη, και φυσικά στο Ελλαδιστάν.

Ο Καπιταλισμός, ο Σοσιαλισμός, ο Κομουνισμός δεν ήταν σχεδιασμένοι, στον μηχανισμό της οργάνωσής και δομής τους, να εξυπηρετούν τον υπέρογκο αριθμό πολιτών που μας έδωσε ο υπερπληθυσμός.

Η Δημοκρατία, η βουλή της πλειοψηφίας, περιέχει την δυνατότητα για την αυτοκαταστροφή της όταν η πλειοψηφία το απαιτεί.

Η Τεχνολογία που είναι η βάση του πολιτισμού μας καταστρέφει την φύση του περιβάλλοντος που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας, επιταχυνόμενη από την ασυδοσία και ανευθυνότητά μας.

Η έξαρση της ατομικότητας και της επιλογής προσωπικών αξιών διύλισε και ευνούχισε την εκπαίδευση, την παιδεία και την μόρφωση. Παντού γύρω μας ανικανότητα και έλλειψη οποιουδήποτε επαγγελματισμού.

Αν γνώση είναι φως και αγραμματοσύνη σκοτάδι, αν ανιδιοτέλεια είναι φως και εγωισμός σκοτάδι, αν κατανόηση της στενάχωρης αλήθειας είναι φως και το προσωπικό παραμύθι σκοτάδι… τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει μπει σε σκοτάδι βαθύ.

Ο σημερινός δυτικός πολιτισμός ξεκίνησε στην γεωγραφική περιοχή που έτυχε να είναι το σταυροδρόμι των τότε πολιτισμών πριν 3000 χρόνια. Εδραιώθηκε εδώ και 900 χρόνια με την Μάγκνα Κάρτα και άνθισε με την Αναγέννηση της τέχνης και του πνεύματος πριν 500 χρόνια η οποία ακολούθησε χίλια χρόνια σκοταδισμού και καταπίεσης υπό την πολιτική εφαρμογή του Χριστιανισμού, μιας θρησκείας που εφηύραν 322 «σοφοί» κατά διαταγή ενός Ρωμαίου Αυτοκράτορα σε ρίζες Ελληνορωμαϊκής λογικής και επιστημών με επένδυση ενός Ιουδαϊκού παραμυθιού.

Τα 20 χρόνια, από το 2001 μέχρι σήμερα, ότι δημιουργήσαμε τα περασμένα 70, 200, 500, 900 χρόνια καταλύεται και γκρεμίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Το μόνο που μένει είναι το «Μου Αρέσει» σε κάθε σοφιστεία, ψέμα και μαλακία που δημοσιεύεται από εκείνους που δεν έχουν άλλη οδό για να αποδώσουν και να αποδείξουν σημασία στην ύπαρξή τους.

Η αγραμματοσύνη και η άγνοια είναι εύκολες και βολικές. Η μόρφωση είναι δύσκολη και άβολη. Ο πολιτισμός μας δεν είναι παρά η δυνατότητα για προσωπική και στιγμιαία ευκολία όπου η όποια προσπάθεια βελτίωσης φαίνεται σαν περιττή.

Και έτσι ετοιμαζόμαστε και πάλι να γιορτάσουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Καλές γιορτές. Ή, όπως φώναζε η Κασσάνδρα πριν βάλουν το Δούρειο Ίππο μέσα στην πόλη τους… Προσέχτε γιατί κάτι δεν πάει καλά!