Ηλιθιότητα

Η Χώρα των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής διαφέρει από όλες τις άλλες χώρες του κόσμου επειδή γεννήθηκε και αποτελείται από όλες τις εθνικότητες, ράτσες και κουλτούρες του κόσμου –από τους ανθρώπους που έφυγαν από όλα τα άλλα κράτη του κόσμου για να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κάτι καλύτερο με σκοπό την ατομική ελευθερία και ευτυχία. Δηλαδή, ότι παρατήρηση κάνει κανείς για τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής, ευρισκόμενος οπουδήποτε στον κόσμο εκτός Αμερικής καθώς κάνει τις παρατηρήσεις του, η παρατήρηση ισχύει εν μέρη και για την ίδια του την κοινωνία εφ’ όσον φυσικά η κοινωνία του αποτελεί μέρος των κοινωνιών από τις οποίες δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε το καζάνι της Αμερικής.

Στην Ελλάδα, τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής τα λέμε, λανθασμένα, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής λόγω της πετριάς που έχουμε με την καθαρεύουσα και την Αρχαία Ελλάδα. Είναι κράτη. Δεν είναι «πολιτείες». Οι πολιτείες-κράτη (city-states) της Αρχαίας Ελλάδας ήταν πολιτείες-κράτη. Όχι πόλεις ούτε κράτη. Τα πενήντα κράτη της Αμερικής είναι ανεξάρτητα κράτη, ενωμένα.

Η Αμερική αποτελείται από πενήντα διαφορετικά κράτη (states) ενωμένα σε μια ομοσπονδία με κοινό νόμισμα, κοινό στρατό, κοινή εξωτερική πολιτική, κοινό σύνταγμα και ομοσπονδιακή κυβέρνηση συν τα πενήντα ξεχωριστά συντάγματα και κυβερνήσεις. Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση, που εδρεύει σε ανεξάρτητο έδαφος (Washington, District of Columbia) και όχι μέσα σε οποιοδήποτε από τα πενήντα κράτη, δεν είναι υπεράνω των κρατικών κυβερνήσεων. Απλά, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενώνει τις πενήντα ανεξάρτητες κυβερνήσεις προς ένα στόχο και σκοπό, και είναι εκείνη η οποία «φαίνεται» από το εξωτερικό, αλλά σε πολλά σημεία νομοθεσίας και δικαιοδοσίας οι κρατικές κυβερνήσεις έχουν ισχύ την οποία δεν μπορεί να υπερβεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ούτε έχει δικαιοδοσία επί αυτής.

Η δομή της κυβέρνησης με τρεις ανεξάρτητους και αλληλοελεγχόμενους πόλους, η οποία δομή ισχύει και για τις πενήντα κυβερνήσεις και για την ομοσπονδιακή, είναι πολιτική και κυβερνητική δομή μοναδική στον πλανήτη. Είναι η πιο τέλεια, που έχει φτάσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, λειτουργικότητα αυτοκυβέρνησης με σκοπό την ατομική ελευθερία, την ευτυχία, την ασφάλεια και διαφύλαξη της ελευθερίας με τη πιο τέλεια αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία που έχει επιτύχει μέχρι σήμερα το είδος μας.

Η τέλεια δημοκρατία, για να είναι τέλεια, πρέπει να συμπεριλαμβάνει την πιθανότητα αυτό-κατάλυσής της, αν η πλειοψηφία το απαιτήσει.

Το αποτέλεσμα τριών γενεών αυξανόμενης ευημερίας ήταν η μείωσης του ενδιαφέροντος για γνώση, εφ’ όσον η γνώση αποδεικνυόταν όλο και λιγότερο απαραίτητη για ατομική επιτυχία όσον αφορά την ευημερία που φαινόταν πλέον ως δεδομένη.

Η αλλοίωση της ποιότητας της παιδείας έφερε την άγνοια.

Η άγνοια έφερε την αδυναμία αντικειμενικής σκέψης και επεξεργάσιμης κατανόησης των κοινών θεμάτων.

Η έλλειψη γνώσεων και επεξεργάσιμης κατανόησης των κοινών θεμάτων έφερε την κατάσταση του «ιδιώτη» με την έννοια της λέξης στα Αρχαία Ελληνικά, η οποία έννοια στα σημερινά Αγγλικά βρίσκεται στην λέξη «idiot » και στα νέα Ελληνικά στην λέξη «ηλίθιος».

Η άγνοια, αμορφωσιά, ηλιθιότητα και ο εγωκεντρισμός που έφερε η ευημερία, σε συνδυασμό με την τεχνολογία της λεγόμενης «κοινωνικής δικτύωσης», όπου ο κάθε αγράμματος ηλίθιος δημοσιεύει ότι του κατέβει και το χάβουν σαν αληθές όσοι ήδη συμφωνούν με τον κάθε ηλίθιο,  άρχισε να οδηγεί την δημοκρατία σε διάλυση, με μέθοδο …δημοκρατική. Αυτό όλο, σε συνδυασμό με τον φόβο που έφερε η κατά κράτος νίκη του Οσάμα Μπιν Λάντεν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, έβαλε τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής και συνεπώς τον πλανήτη ο οποίος είχε υιοθετήσει ότι πουλούσε η Αμερική επί δεκαετίες, σε ένα τέλμα διάλυσης. Τέλος, ο υπερπληθυσμός ξεχαρβάλωσε και τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό καθώς η ανθρωπότητα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού χωρίς φράχτη επάνω, ούτε ασθενοφόρο κάτω.

Ο κόσμος, και η κοινωνία των Ενωμένων Κρατών της Αμερικής όπως και οι περισσότερες «δυτικές» κοινωνίες, ήταν έτοιμες να αναδείξουν, δημοκρατικά, τον επόμενο δημαγωγό. Τον επόμενο Μουσολίνι ή Χίτλερ που θα τους επιβεβαίωνε κάθε ηλιθιότητα την οποία ήδη πιστεύανε.

Έτσι, στα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής, αναδείχθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ.

• Ο Τραμπ έχει την συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού κάτω των δέκα ετών.
• Ο Τραμπ έχει την διανοητική ανάπτυξη ενός έφηβου.
• Ο Τραμπ πάσχει από ένα σύνδρομο αδυναμίας ενσυναίσθησης προς άλλους αντιλαμβανόμενος μόνο το «εγώ».
• Ο Τραμπ πάσχει από ένα σύμπλεγμα ανεπάρκειας προς τον πατέρα του (ο οποίος πατέρας του, Φρεντ Τραμπ, Γερμανικής καταγωγής με το αρχικό οικογενειακό επίθετο Ντραμπφ, ήταν και μέλος των Κου Κλουξ Κλαν). 
• Ο Τραμπ, σαν αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι αγράμματος ρατσιστής και μισογύνης.
• Ο Τραμπ δεν μιλά με συνοχή σκέψης και συντακτικού, ούτε μιλά καλά ή σωστά την μοναδική γλώσσα που γνωρίζει, τα Αγγλικά.
• Ο Τραμπ είναι αποτυχημένος σαν επιχειρηματίας. Αν ότι κληρονόμησε από τον πατέρα του το είχε επενδύσει σε ένα λογαριασμό τραπέζης αντί να προσπαθήσει να χτίσει επιχειρήσεις, θα ήταν σήμερα πιο πλούσιος από όσο είναι μετά από τις χρεοκοπίες της κάθε επιχείρησης που προσπάθησε να χτίσει.
• Ο ενστικτώδης και μοναδικός σκοπός κάθε σκέψης και πράξης του Τραμπ είναι να δεχτεί αναγνώριση, θαυμασμό και αγάπη από τους άλλους που ποτέ δεν είχε εισπράξει από τον πατέρα του.
• Έτσι έγινε διάσημος λέγοντας ψέματα για τις δήθεν επιχειρησιακές του επιτυχίες, παριστάνοντας με βιβλία μπεστ σέλερ την αυθεντία της επιτυχίας και φοροδιαφεύγοντας.
• Τέλος έγινε παρουσιαστής μιας τηλεοπτικής σειράς με τίτλο «Ο Μαθητευόμενος» όπου μέλη του κοινού προσπαθούσαν να φέρουν σε πέρας επαγγελματικά κατορθώματα και ο Τραμπ τους «απέλυε» όταν αποτύγχαναν.

Έτσι ο Τραμπ ήταν στην τέλεια θέση να οδηγήσει όλους του ηλίθιους όλου του κόσμου του οποίους είχε δημιουργήσει το οικονομικό και εκπαιδευτικό σύστημα και η κοινωνική δικτύωση του παρελθόντος. Ηλίθιοι όλου του κόσμου, ενωθείτε!

Τα επίθετα τα οποία εμείς, τα 55% των ψηφοφόρων, αποδίδουμε στα 45% των ψηφοφόρων του Τραμπ, για τον Τραμπ, είναι μεταξύ άλλων: moron, idiot, imbecile, ignorant, sociopath.

Στα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής η δημοκρατία είναι απόλυτη, απλή αναλογική, σε κάθε Κράτος, αλλά όσον αφορά την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η απόφαση του κάθε κράτους έχει ισχύ ανάλογη του πληθυσμού του. Έτσι, ενώ τον Νοέμβριο του 2016 τρία εκατομμύρια περισσότεροι Αμερικανοί ψήφισαν την Χίλλαρι Κλίντον, ο Τραμπ κέρδισε για σύνολο 80.000 ψήφων μοιρασμένους σε τρία κράτη (Γουισκόνσιν, Μίσιγκαν και Πενσυλβάνια).

Ο Άντι Γουώρχωλ είχε πει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει 15 λεπτά δημοσιότητας και φήμης. Σήμερα, οι αγράμματοι ηλίθιοι του πλανήτη ζουν την ευτυχία του να «την χώνουν» σε εκείνους που είναι περισσότερο μορφωμένοι και περισσότερο ευτυχισμένοι από αυτούς.

Αυτό ισχύει για όλον τον πλανήτη, μια και εκείνοι που ψήφισαν Μπρέξιτ, που ψήφισαν Σαλβίνι, που ψήφισαν Λε Πεν, που ψήφισαν Τσίπρα, και οι λοιποί ανά τον κόσμο… είναι στην ίδια κατάσταση με εκείνους που ψήφισαν Τραμπ. Απλά, εφ’ όσον τα Ενωμένα Κράτη της Αμερικής τα αντιγράφουν όλοι, είτε το κατανοούν είτε όχι, ο Τραμπ και οι Αμερικανοί φέρονται ως οι αυτοκράτορες των ηλιθίων.

Τα κοινωνικά, οικονομικά και εκπαιδευτικά συστήματα του πλανήτη βρίσκονται υπό διάλυση και στην κοινωνική δικτύωση θριαμβεύει η άγνοια και η απομόνωση.

Τώρα προσθέτουμε μια πανδημία που βάζει λουκέτο στην Γη και στις Οικονομίες των κρατών. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Αποκάλυψη» που το έγραψε στην Πάτμο, αποδείχτηκε ότι δεν είχε αρκετή φαντασία για το πως η ζωή και η φυσική εξέλιξη θα έφερνε τα πράγματα, τελικά. Και οι τέσσερεις καβαλάρηδες της αποκάλυψης μας έρχονται καβάλα σε γαϊδουράκια τα οποία ο κόσμος τα νομίζει μονόκερους. 

Και ο Τραμπ βγαίνει στην τηλεόραση και λέει ότι του φαίνεται καλή ιδέα ο κόσμος να πιεί, ή να κάνει ενέσεις απολυμαντικών και απορρυπαντικών για να γιατρευτούν από τον ιό.

Με τις υγιές μας.

Οι επόμενες γενιές ίσως να τα καταφέρουν να επιζήσουν μόνες τους με τις δικές τους δυνάμεις, σε κάποια επόμενη αναγέννηση μετά από αιώνες. Εμείς ας ζήσουμε όπως και όσο μπορούμε στα σπιτάκια μας με τους αγαπημένους μας, ...όσο μπορούμε. Κρίμα μόνο που εδώ φτάσαμε σαν αποτέλεσμα ελευθερίας και ευημερίας. αγαθά τα οποία δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε εις όφελος μακράς πνοής. Και «εμείς» βρισκόμαστε πλέον στην μειοψηφία. Η δημοκρατική πλειοψηφία συνιστάται από αγράμματους και ηλίθιους οι οποίοι εκλέγουν αγράμματους και ηλίθιους να τους κυβερνήσουν. 

Το πάρτι τέλειωσε.