Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023

Πορτρέτα

 

Γραφή με φως για μελάνι.



Ίσλινγκτον, 1976
Ζένιθ με 50 mm

Χάιντ Παρκ, 1977
Φουτζίκα 605

Μπέλσάιζ Παρκ, 1983
self portrait, Hasselblad 500CM

Κοντά στο όρος Σινά, πίσω μου η Άκαμπα, 1987

Και αεροφωτογραφήσεις κάνουμε...
Θεολόγος

Τι έχει πιο πολύ πλάκα; Να κρέμεσαι έξω από ένα ελικόπτερο με μια κάνον και μια χάζελμπλαντ στα 500 πόδια, ή να αλλάζεις φιλμ σε μια κάνον και μια χάζελμπλαντ καθώς κρέμεσαι έξω από ένα ελικόπτερο στα 500 πόδια; Αυτό, αφού σου έχει πει ο πιλότος ότι δεν μπορεί να κάνει χόβερ και εσύ τον έχεις αποστομώσει θυμίζοντάς του ότι τα ελικόπτερα στο Αποκάλυψη Τώρα του Κόπολα δεν είχαν πρόβλημα να κάνουν χόβερ!

Κι' αν δεν έχουμε ελικόπτερο, δεν πτωούμεθα!
Κέρκυρα

(το δεύτερο σκάφος είναι για να δώσω την μηχανή, στεγνή, πριν κάνω μπλουμ)

Σκόπελος, μπητς πάρτυ!

Σκληρή δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει...


Περίεργα πράγματα συμβαίνουν. Αναπολώ την ζωή μου. Χαμογελώ. Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος. Ευχαριστώ την φύση για την ζωή που έζησα. Το σύμπαν, οι αστερισμοί είναι στη θέση τους, ακριβώς εκεί που έπρεπε να ήταν –και είμαι υπερευτυχής που αγάπησα και που αγαπήθηκα, που έκανα στην ζωή μου στο τετράγωνο, στον κύβο, πράγματα που ούτε καν ονειρευόμουνα ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν, ή ότι μπορούσα να κάνω. Λες να ετοιμάζομαι να πεθάνω; και να μπορέσω επί τέλους να δώσω μια καρπαζά στον Κώστα και να του μπήξω τις φωνές, τι διάολο σκεπτόσουνα όταν πέταξες έτσι στην τελευταία πτήση;! Ή μήπως να ετοιμάζομαι για την επόμενη φάση της ζωής, τώρα που πήρα και σύνταξη. Μάλλον θα είναι το δεύτερο. Άλλωστε έχω υποσχεθεί στην Μαργαρίτα ότι θα ζήσω τουλάχιστον μέχρι τα 105 και αν ανακαλύψω τα μυστικά του σύμπαντος νωρίτερα και την αφήσω μόνη της θα με σκοτώσει, ή, ακόμα χειρότερα, θα στεναχωρεθεί.

Σήμερα λέω να ξεφυλλίσω τυχαία κάμποσες αγαπημένες μου φωτογραφίες των τελευταίων 45 χρόνων, που είναι μέρος της ζωής μου και το είναι μου. Έχω πάρει πολλές φωτογραφίες στην ζωή μου και τις περισσότερες, για τις οποίες και πληρώθηκα, δεν τις έχω εγώ αλλά οι πελάτες μου και περιοδικά, κατάλογοι και λοιπά. Αυτές εδώ τις τράβηξα για μένα, περπατώντας την Γη. Διάφορα είδη φωτογραφίας έκανα, αλλά η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι άνθρωποι και πορτρετα. Ορίστε μερικές...



Παλαιστίνιος, Ιερουσαλήμ, 1987**

Παλαιστίνια, Ιερουσαλήμ, 1987

Άγγελοι του Μποτιτσέλι και η Μαργαρίτα, Ουφίτσι, Φλορεντία, 2008*
(η Μαργαρίτα είναι στα δεξιά)

Πωλητές τσίχλας για Αμερικανούς τουρίστες,
Πλάια ντελ Κάρμεν, Μεξικό, 1989**

Αμστερνταμ, 1982**

Γροθιά, Διαδήλωση κατά του Άπαρθάιτ, Πλατεία Τραφάλγκαρ, Λονδίνο, 1982**

Διαδήλωση κατά του Άπαρθάιτ, Πλατεία Τραφάλγκαρ, Λονδίνο, 1982

Ομιλία, Διαδήλωση κατά του Άπαρθάιτ, Πλατεία Τραφάλγκαρ, Λονδίνο, 1982

Σκέψεις, 2008

Ίζαμπελ και Άλις, 2008

Δυο ζευγάρια, Σακρ Κερ, Παρίσι, 2008

Περίπατος, Μονμαρτρ, Παρίσι, 2008

Χαζεύοντας τους τουρίστες, Μύκονος, 1986

Στο Φεστιβάλ Φολκ Μουσικής, 2010

Χτίζοντας χιονάνθρωπο, Αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης, 2008

Μουσική του δρόμου, Ντόρσετ, 2008

Στο τραίνο από το Λονδίνο για το Σάουθάμπτον, 1977

Πηγαίνοντας στο γραφείο, Βιέννη, 2008

Χάμπστεντ Χηθ, Λονδίνο, 2008

Για τα προς το ζειν, Φορλί, 2009

Άφιξη, Φορλί, 2009

Εκμυστηρεύσεις, 2010**

Καφετέρια στο νοσοκομείο, 2010

Γεννέθλια της Άννα, 2009

Ιρλανδικό βιολί, 2010

Αλπινιστές, 2014

Γιορτή των Αλπινιστών, 2014

Παλιά καράβια, Ελευσίνα, 1981*

Το διαστημικό λεωφορείο Έντερπράιζ στο Στάνστεντ του Λονδίνου, 1978

Πυρκαγιά στο Μακντόναλντς, Γκόλντερς Γκρην, Λονδίνο, 1978

Εξάσκηση, Σαντορίνη, 1985

Έξω από το σχολείο, Τήνος, 1986

Η κυρία της οικογένειας, Κέρκυρα, 1987
Το φως στο πρόσωπο είναι αντανάκλαση του ήλιου σε τσαλακωμένο χρυσόχαρτο τοποθετημένο χαμηλά, και η λάμψη στα μάτια είναι ο καθρεπτισμός δυο ξεδιπλομένων τραπεζομάντηλων που τα κρατάνε τα δυο της εγγόνια.

Πολύ κρύο κρασί, Σαντορίνι, 1986

Γιαγιά Μαρίκα, 1981

Γιαγιά Μαρίκα, 1981

Κρυφτό, Στοκχόλμη, 1979

Ψιλικατζής στο μαγαζί του, Άρτσγουαίη Ρόουντ, Λονδίνο, 1977

Με είχε πάρει υπό την σκέπη του. Έμενα κοντά στο μαγαζί του και σταματούσα εκεί μια-δυό φορές την ημέρα και τα λέγαμε από το 1977 ως το 1980. Μάλιστα, η σύζυγος του και εκείνος μου ανέθεσαν την πρώτη μου φωτογραφική δουλειά για την οποία πληρώθηκα 20 λίρες. Να φωτογραφήσω την εγγονή τους.

Το 1982 είχα φύγει από την περιοχή αλλά είχα ξεκινήσει μια συνεργασία με κάποιον που κατά σύμπτωση ζούσε κοντά εκεί. Μια μέρα είχαμε ένα ραντεβού αλλά άργησα 15 λεπτά επειδή είχα σταματήσει στο ψιλικατζίδικο να χαιρετήσω. Ζήτησα συγγνώμη για την καθυστέρηση και εξήγησα ότι είχα σταματήσει να χαιρετήσω τον φίλο μου, και μου απάντησε: «Έστησες εμένα για να δεις τον Εβραίο;!» Η συνεργασία σταμάτησε πολύ γρήγορα.


Εγγονή του ψιλικατζή, 1977

Ξηγημένα πράματα! Βενετία, 1979

Διελκυστίνδα, Βενετία, 1979*

Ψαράς στον Σαρωνικό, 1986

Γονδολιέρης στην Βενετία, 1979

Όταν αγόρασα την πρώτη μου αληθινή φωτογραφική μηχανή στο Λονδίνο τον Μάιο του 1977, μια φτηνή Ρώσικη Ζενίθ, άρχισα να διαβάζω το μηνιαίο περιοδικό Τεχνική της Φωτογραφίας και μου άρεσαν πολύ τα άρθρα που έγραφε ο συντάκτης, του οποίου το όνομα τώρα έχω ξεχάσει. Το 1979 οργάνωσα μια έκθεση φωτογραφίας των μαθητών στην σχολή κινηματογράφου στο Κόβεντ Γκάρντεν όπου πήγαινα. Πρότεινα να καλέσουμε τον συντάκτη του περιοδικού Τεχνική της Φωτογραφίας σαν πρόεδρο της κριτικής επιτροπής. Τον καλέσαμε και ήρθε. Εδώ τον φωτογράφησα καθώς κατά σύμπτωση στεκόταν δίπλα σε μια φωτογραφία που είχα πάρει έναν φίλο μου όταν κοιμόταν στην πολυθρόνα.


Παιδική Χαρά, Λονδίνο, 1980

"Άδεια τραπέζια", ή, "Που πήγαν τα χρόνια;"
Τήνος, 1985*

Μουσική στις στοές του υπογείου, Λονδίνο, 1978

Παντομίμα, Μονμάρτρ, Παρίσι, 2008

Ρίχνοντας βότσαλα στο νερό, Γιόρκσαρ, 1983

Δύο κασκόλ για 30 δολλάρια, Σο-Χο, Μανχάταν, 2004

Βιτρίνα, Σο-Χο, Μανχάταν, 2004

Πόζα, Βενετία, 2008

Η μητέρα του Στέφανο φέρνει τα αυγά, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2010

Καλή συμβουλή, Μποκόνι, 2010*

Στο μονοπάτι, Βουνά της Τοσκάνης, 2009

Χάος, 2009

Σοδειά, 2009

Εθνική Εορτή, 2011

Προσφορές, 2011

Προετοιμασία της νύφης, 2009*

Μετά τον Γάμο, 2009

Μετά τον Γάμο, 2009

Καλές προθέσεις, 2012

Αποφάσεις, 2013

Κάθε μέρα αυτό κάνω, 2014

Οικογενειακό κατάστημα αλλαντικών, Νόρτσια, Ούμπρια, 2015

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Φλορεντία, 2015*
Όταν του θύμισα ότι τον είχα δει και στο Άρλινγκτον της Βοστόνης γύρω στο 1997,
μου είπε ...αχ, μου θυμίζετε την ηλικία μου...

Ιρλανδική μουσική, 2016*

Ιταλική κιθάρα, 2016

Ιρλανδικό Μπουράν (ντέφι), 2018*


Ανάμνηση του Τρίτου Ανθρώπου, Βιέννη, 2008

Η Μάγια στην τσουλήθρα, 2005

Σκασιαρχείο, 1987*

Πούλμαν, Μέτσοβο, 1987

Κουβέντα, Μέτσοβο, 1987

Αρτοποιείο, Μέτσοβο, 1987

Ρέγκέη, Καραϊβική, 1989

Τσάι, Λονδίνο, 1977

Ξεχωρίζοντας το στάρι, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2009


Στο πανδοχείο, 2010

Χορεύοντας, 2011*

Φέρε την μπάλα, Σάφολκ, 2018

Περιμένοντας απάντηση, Μπολόνια, 2011

Ανασύνταξη, Σαν Μπενεντέτο ιν Άλπε, 2009

Υπόγειος, Λονδίνο, 1977

Πάρτι για το τέλος των γυρισμάτων του ντοκυμαντέρ, Λονδίνο, 1979

Μπάλα στον δρόμο, Βενετία, 1979

Κουαρτέτο για άδειες καρέκλες, Πλατεία Αγίου Μάρκου, Βενετία 1979

Γουέντυ, 1977

Γουέντυ, 1977

Πάνω από την Ευρώπη, 1987

Κλόουν, Βοστόνη, 1983

Κοντά στα σύνορα της Σκωτίας, 1977

Λέστερ Σκουέαρ, 1978*

"Το επίσημο πορτραίτο του" Αθήνα 2008*

Φωτογράφος γάμων, βαπτίσεων και ταυτοτήτων, Αθήνα, 2008

"Δάσκαλος Δημοτικού", ή, "Μετά από 48 χρόνια, νά 'μαστε πάλι", 2018
*
 Μπίλι Τζην Κινγκ εναντίων Κρις Έβερτ Λόυντ, Γουίμπλεντον, 1982

Είναι αργά, Φολκ Φεστ, 2009*


~~~




Το 1983 είχα δει ένα ντοκιμαντέρ στο BBC για τον Βρετανό φημισμένο φωτογράφο του πολέμου του Βιετνάμ, Τιμ Πέητζ. Αγόρασα το βιβλίο με τις φωτογραφίες του που είχε εκδώσει τότε, το 1983, και μια από τις φωτογραφίες που μου είχαν κάνει πολύ εντύπωση ήταν αυτή, του στρατιώτη μέσα σ ένα τανκ με την ροζ ομπρέλα και την λέξη «Χίπι» γραμμένη με στυλό στο κράνος του.

Μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1983, άνοιξε στην Ουάσινγκτον, κοντά στο μνημείο του Λίνκολν, το καινούργιο μνημείο των πεσόντων στο Βιετνάμ, με περισσότερα από 58.000 ονόματα σκαλισμένα σε γρανίτη. Έτυχε να είμαι εκεί δυό-τρεις μέρες μετά τα εγκαίνια. Σε μια στιγμή είδα μια μητέρα με μια ροζ ομπρέλα, με την πλάτη γυρισμένη στον τοίχο, αντανακλάσεις άλλων πάνω στον γρανίτη, και σκιές στο έδαφος, χωρίς να βλέπω απ’ ευθείας κανέναν από αυτούς στις αντανακλάσεις παρά μόνο έναν, στο βάθος αριστερά, που κοιτούσε την γυναίκα,. Πήρα αμέσως την φωτογραφία που είδα και ήξερα εκείνη την στιγμή ότι την έπαιρνα σαν προσωπικό μου φόρο τιμής (homage) προς το είδωλό μου, τον Τιμ Πέητζ.

Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, το 2009, βρήκα το σλάιτ, έψαξα στο ίντερνετ, βρήκα την διεύθυνση του Τιμ Πέητζ και του έστειλα την φωτογραφία που είχα πάρει το 1983, εξηγώντας του ότι την είχα πάρει πριν 26 χρόνια για εκείνον. Ο κύριος Πέητζ μου απάντησε την ίδια μέρα. Μου είπε ότι του άρεσε πολύ το μοντάζ των δυο φωτογραφιών, μου ευχήθηκε, και προσφέρθηκε να μου παραχωρήσει την άδεια να δημοσιεύω την φωτογραφία μου μαζί με την δικιά του.

Αυτό που αισθάνομαι είναι ότι μπορεί ο Τιμ Πέητζ να έστειλε την απάντησή του σε έναν άνθρωπο 51, τότε, χρονών… αλλά όμως, στην πραγματικότητα… απαντούσε σε ένα παιδί 25 χρονών που ήταν στην αρχή της καριέρας του.




Μνημείο του Βιετνάμ, Νοέμβριος 1983*





~~~





* Οι 20 φωτογραφίες που στο τέλος της λεζάντας έχουν αστερίσκο,
είναι εκείνες που θεωρώ καλύτερες από τις 100 παραπάνω.
(ή που είναι κοντύτερα στην καρδιά μου)
** Τις πέντε από τις 20 με δύο αστερίσκους, τις λατρεύω.


Η πρώτη μου φωτογραφία ήταν: Ένα κύμα σκαει στην παραλία στο Λουτράκι, 1969.
(αλλά δεν ξέρω που είναι)


Οι φωτογραφικές μου μηχανές:
1969: Kodak 104 instamatic
1976: Zenith (φακός 50mm)
1977: Fujica 605 (φακοί 28-400mm)
1979: Canon A1 (φακοί 24-200mm)
1979: μεταχειρισμένη Leica IIIF (την κλέψανε το 1980)
1981: μεταχειρισμένη Hasselblad 500CM (φακοί 50-150mm large format) (την πούλησα το 2003)
1985: Canon T90 (φακοί 24-200mm)
2008: Nikon D300 (φακοί 12-200mm half-frame = 18-300mm full frame)
2023: Nikon Z9 (φακοί 14-800mm full frame)












Φιλμ: 
Μαυρόασπρο: 35mm και 120, Kodak Plus-X (100), Tri-X (400), Ilford HP-5 (400)
Εμφανισμένα, τυπωμένα από εμένα.
Έγχρωμο: 35mm και 120, Kodak Ektachrome (διαφάνειες [σλάιτ])
(Παρά το υπέροχο τραγούδι του Paul Simon, "Kodachrome",
το επαγγελματικού επιπέδου και σωστό φιλμ είναι το Ektachrome
)

Ψηφιακά:
Nikon software
Επεξεργασια σε Adobe Photoshop, χρησιμοποιημένο μόνο ως προς την έκταση της χρήσης
και δυνατοτήτων «παλιού» εμφανιστηρίου (σκοτεινού θαλάμου).




~~~







4 σχόλια:

  1. Η ιστορία μιας ζωής σε εικόνες που εύχομαι να συνεχιστεί με πολλές πολλές ακόμη. Κάθε εικόνα μια ιστορία, μια στιγμή στο χρόνο που χάρη στη φωτογραφία αποτυπώθηκε και απέκτησε διάρκεια. Πολύ ωραίο λεύκωμα, Δημήτρη. Μου αρέσει αυτό το μπρος πίσω στον χρόνο που κάνεις χωρίς σειρά και η παράθεση προσωπικών στιγμών δικών σου με άλλες φωτογραφίες που τράβηξες. Και καταλαβαίνω απόλυτα την αδυναμία σου στα πορτρέτα. Εννοείται πως μια ωραία φωτογραφία τοπίου μπορεί να είναι μαγευτική, αλλά πραγματικό συναίσθημα νιώθουμε μόνο όταν αντικρίζουμε άλλα μάτια και σκεφτόμαστε το πριν, το μετά ή το τότε.

    Και όλοι κάποτε με μία instamatic ξεκινήσαμε....:) Αλλά κάποιοι από εμάς μαγευτήκαμε από την όλη διαδικασία.
    Καλή εβδομάδα, Δημήτρη!

    Υ.Γ Βλέπω τις νεανικές σου φωτογραφίες και σκέφτομαι από τη μια "τι σου είναι τα νιάτα" και από την άλλη το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει εδώ και πολλά χρόνια " πως μέσα μας κουβαλάμε μια ηλικία, εκείνη που προδίδει ποιοι είμαστε ασχέτως του πότε γεννηθήκαμε. Κάτι που συμφωνεί με την τελευταία σου πρόταση αυτής της ανάρτησης. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ, Scarlett! Καλή βδομάδα!

      Βέβαια, η κάθε ψυχή ταυτίζεται με διαφορετικά καθιερωμένα γνωρίσματα μιας «ηλικίας» και η συμπλήρωση της περιεκτικότητας ενός αισθήματος έρχεται με το κλείσιμο κύκλων, έστω κι’ αν πάρουν 20, 30 χρόνια να κλείσουν. Όσο περισσότεροι πλήρεις κύκλοι σε μια ζωή, τόσο πιο ψηλά πετά ο χαρταετός μας, αφού η Μαίρη Πόπινς ανοίξει την ομπρέλα της και πάει αλλού, σε άλλους που την χρειάζονται.

      Σε μια φωτογραφία έρχονται να δέσουν μαζί τόσα διαφορετικά συνθετικά της τεχνικής, συμπεριλαμβανόμενης της δυναμικής του κάδρου, της οπτικής γωνίας, του φωτισμού, της κάθε λεπτομέρειας, ώστε η φωτογραφία να αποτελεί μια εντύπωση κλειδωμένη στην πληρότητά της –κάτι που στις φωτογραφίες ανθρώπινων στιγμών μπορεί να επιτελείται από τον φωτογράφο σε κλάσμα του δευτερολέπτου, χωρίς τον χρόνο για συνειδητές αποφάσεις. Και αυτές οι απεικονισμένες εκφράσεις ξεπερνούν την χρονική στιγμή και γίνονται διαχρονικές.

      Η κάθε φωτογραφία είναι αυτό που είναι για τον καθένα που την βλέπει. Μια υποκειμενική, προσωπική εντύπωση χωρίς την παραμικρή ανάγκη απόδοσης σημασίας πέρα από τα όποια αισθήματα πιθανόν να προκαλεί. Και σε αυτό έγκειται η όποια αρμονία της με το κάθε ατομικό σύμπαν.

      Διαγραφή
  2. Ποπό τι καταπληκτική ανάρτηση. Τι καταπληκτική. Είσαι θησαυρός. Τα βαθιά μηνύματα της, οι λέξεις που χρησιμοποίησες, οι εκπληκτικές φωτογραφίες, η ματιά σου. Δημήτρη από τα πιο όμορφα ποστ που έχω διαβάσει. Συγχαρητήρια.

    Ναι έχεις υπάρξει ένας βαθιά ουσιαστικά ευτυχισμένος και γεμάτος άνθρωπος. Η φιλοσοφία σου προς τη ζωή, η ματιά σου στα πράγματα γεμάτη ευγνωμοσύνη για όσα έζησες . Οι πολλοί θα στέκονταν στο αρνητικό, εσύ όχι, συνεχίζεις με αξιοθαύμαστη γνώση δίψα λαχτάρα με το κεφάλι ψηλά. Ο Κώστας θα είναι υπερήφανος για σένα, θα σε κοίτα και θα διαβάζει τώρα κ εκείνος το ποστ, και θα σε περιμένει για να σε κάνει μια μεγάλη αγκαλιά και δε θα χρειάζονται απαντήσεις, εξηγήσεις...

    Σταματώ εδώ. Με κατασυγκινησες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Roadartist, τι πιο όμορφη στιγμή μπορεί να ζήσει κανείς από το να διαβάσει, από άνθρωπο που εκτιμά, λόγια που είχε ευχηθεί να πραγματοποιήσει δεκαετίες νωρίτερα. Αυτό που γεμίζει και εκπληρώνει την ύπαρξη είναι να μπορεί να την μοιράζεται κανείς με τους γύρω του –και η ύπαρξη είναι το μεγαλύτερο θαύμα αυτού του υπέροχου σύμπαντος. Δεν έχω ποτέ μπορέσει να δω αρνητικά πράγματα, γιατί το παν της εμπειρίας του καθενός εξαρτάται από τον ίδιο και από κανέναν άλλο. Μοιράστηκα ότι είχα μέσα μου με τους ανθρώπους που αγάπησα και αγαπώ, και με τον Κώστα, και, ο Κώστας έχτισε την πιο επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή που θα μπορούσα να ονειρευτώ για τον γιό μου. Σ’ ευχαριστώ για ότι μου είπες, από την καρδιά μου. Μια μέρα, όταν ο χώρος συν γραμμικό χρόνο μεταλλάξει για τον καθένα σε χωροχρόνο, χωρίς πια πριν, τώρα και μετά, εκείνη η άπειρη στιγμή θα είναι η αποθέωση της ομορφιάς, είμαι σίγουρος.

      Μου έδωσες μεγάλη χαρά.

      Διαγραφή

Σημειώσεις σχετικά με τα σχόλια:

Η Αποθήκη Σκέψης δεν δέχεται "Ανώνυμα" σχόλια, γιατί μερικοί ανώνυμοι διάλεγαν να μην υπογράφουν καν με κάποιο όνομα κάτω από το σχόλιό τους. Ενώ ούτε η μπλογκική ταυτότητα ούτε ένα όνομα γραμμένο κάτω από ένα σχόλιο σημαίνουν τίποτα, η προδίδουν κανένα πραγματικό στοιχείο, η πλήρης ανωνυμία δείχνει απλά έλλειψη οποιουδήποτε σεβασμού προς τους άλλους σχολιαστές. Ζητώ συγγνώμη για αυτήν την αλλαγή από τους φίλους που υπέγραφαν τα ανώνυμα σχόλιά τους και ελπίζω να βρείτε έναν τρόπο να συνεχίσετε να σχολιάζετε όποτε θέλετε.


Για να απαντήσετε σε μεμονωμένα σχόλια, κάντε κλικ στο λινκ "Reply" κάτω από το κάθε σχόλιο. Για να συνεχιστεί η σειρά σχετικών σχολίων κάτω από ένα συγκεκριμένο σχόλιο πρέπει να πατάτε το λινκ "Reply" κάτω από το αρχικό σχόλιο της σειράς.

Για να γράφετε ανεξάρτητο σχόλιο πρέπει να χρησιμοποιείτε το κουτί σχολίων κάτω-κάτω χωρίς να πατάτε "Reply" προηγουμένως.