Στιγμές

 

Η φωτογραφία (η γραφή με φως) δεν είναι Τέχνη.

Είναι ένα σύνολο εργαλείων που απαιτεί έστω και ημι-αποτελεσματική χρήση της τεχνικής, αλλά, όπως όλα τα εργαλεία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έναν δημιουργικό τεχνίτη για να φτιάξει ένα έργο που καταλήγει να είναι ανώτερο από το άθροισμα των μερών που το αποτελούν. Τότε μια φωτογραφία είναι κάτι που μπορεί να ανήκει στην σφαίρα των Καλών Τεχνών (Fine Art) και να μας φέρνουν στο επίπεδο ενός ευφορικού συναισθήματος, απλά κοιτάζοντάς την.

Όμως υπάρχει ένα συστατικό, στην φωτογραφία, που δεν είναι μέρος των εξαρτημάτων, δεν ανήκει στην τεχνική και δεν εξαρτάται απο τον φωτογράφο. Είναι η στιγμή. Πότε βρίσκεται κανείς, που, και τι συμβαίνει εκείνη την στιγμή.

Κάποιες φορές μπορεί ο φωτογράφος να σχεδιάσει, να κατασκευάσει ή και να περιμένει την στιγμή. Άλλες φορές η στιγμή έρχεται εντελώς τυχαία. Και πρέπει ο φωτογράφος να την αναγνωρίσει και να αναλάβει δράση άμεσα.

Μια από τέτοιες στιγμές της ζωής μου ήταν το πρωί της δεκάτης έκτης Νοεμβρίου 2016, μετά την ανατολή, καθώς βρισκόμουνα στην μπροστινή αριστερή θέση του αεροπλάνου, όχι στο πιλοτήριο αλλά στην πρώτη σειρά της καμπίνας επιβατών, στο παράθυρο, ερχόμενος από την Νέα Υόρκη και κατεβαίνοντας πάνω από τις Άλπεις για προσγείωση στο Μιλάνο. Ο ήλιος απέναντί μου, υπέροχα σύννεφα σε διαφορετικά επίπεδα, και οι Άλπεις.

Τα σύννεφα σε διαφορετικά επίπεδα υψόμετρου, το φως σε σχέση με την θέση μου, το υψόμετρο στο οποίο βρικόταν το αεροπλάνο...

Εδώ παρακάτω, μερικές από τις φωτογραφίες που είχα την τύχη να βρίσκομαι εκεί για να πάρω την κατάλληλη στιγμή.

Δεν τις παρουσιάζω σαν τέχνη. Άλλωστε οι τακτικοί αναγνώστες ξέρουν την γνώμη μου περι τέχνης. Πέραν όμως της κατάλληλης στιγμής, οι φωτογραφίες αυτές έχουν μια σχετικά ικανοποιητική τεχνική, ελπίζω.

Δεν υπάρχει επέμβαση. Είναι όπως βγήκαν από την μηχανή με ότι θα ήταν απαραίτητο και ρουτίνα να κάνει κανείς στο εμφανιστήριο πριν καν υπάρξει ψηφιακή φωτογραφία, ή Photoshop. Και κατά την γνωμη μου, αυτές "είναι" μαυροάσπρες, αλλά τους έδωσα την απόχρωση ενός καλού "μαυρόασπρου" χαρτιού, που είναι κάπου 4-με-5% sepia.

• Μηχανή: Nikon D300 (Half-frame), 
• Φακός: Nikon AF-S DX Nikkor 18-200 mm, f/3.5-5.6 Zoom
• Ευαισθησία: ISO 200, 
• Διαφράγματα: f/8-16, 
• Ταχύτητες: 1/200"-1/600"
• Χρωματικό προφίλ: Adobe
• Μαυρόασπρη επεξεργασία (περίπου, ανά φωτογραφία):
  R2%, Y120%, G-65%, C30%, B-12%, M80%,
  Sepia tint 42 bαθμοί, Saturation 4%

Τα βουνά φαινονται σαν να αιωρούνται στα σύννεφα  και τα σύννεφα σαν ωκεανός με τα βουνά τις όχθες του.
Αν χρησιμοποιείτε μεγάλη οθόνη κάντε κλικ να τις δείτε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες στο οπτικό σας πεδίο.

~~~