Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024

Ελεύθερα

 




Έχοντας κερδίσει τον έλεγχο του εκτελεστικού πόλου της κυβέρνησης, δηλαδή της προεδρίας και του υπουργικού συμβουλίου, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων κέρδισε επίσης την πλειοψηφία στην Γερουσία και στον Οίκο των Αντιπροσώπων (Βουλή/Κοινοβούλιο) κερδίζοντας και τον πλήρη έλεγχο του Κογκρέσου. 

Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι δήλωσαν χωρίς καμία αμφιβολία ότι επιλέγουν την ατζέντα των Ρεπουμπλικάνων και του Ντόναλντ Τραμπ, γνωστή ως «Συντηρητική». Επίσης γνωστή ως «Πρώτα η Αμερική». Τι σημαίνει αυτό; Ότι στις Διεθνείς σχέσεις θα δοθεί προτεραιότητα στα συμφέροντα των Ενωμένων Κρατών και όχι σε διεθνή συνεργασία. Ότι στα Εσωτερικά θέματα θα δοθεί προτεραιότητα στον λευκό, ρατσικό συντηρητισμό την λατρεία του Ιησού σαν τεστ για πολιτικούς, και στο να απελαθούν εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες επιστρέφοντάς τους σε χώρες που δεν τους θέλουν. 




Οι προτάσεις για διορισμούς που ανακοινώθηκαν μέχρι 15 Νοεμβρίου:

Σημ. Στη Αμερική, 30 Απριλίου 1789 - 5 Νοεμβρίου 2024,
ο πρόεδρος πρότεινε εκείνους που ήθελε να διορίσει, εκείνοι πήγαιναν σε ακρόαση στην Γερουσία,
και η Γερουσία τους ενέκρινε ή όχι.
Τώρα, ο Τραμπ ζήτησε από το Κογκρέσο να μην ακολουθήσουν αυτή την συνταγματική διαδικασία και
να εγκρίνουν όλους τους διορισμούς του χωρίς ακρόαση ή έρευνα.
Η Γερουσία δεν έχει ακόμα απαντήσει
ως προς το τι θα αποφασίσει να κάνει μετά τις 20 Ιανουαρίου 2025.

Σημ2. Στην Αμερική του Υπουργικό Συμβούλιο λέγεται Cabinet και οι Υποyργοί, Γραμματείς (Secretary).
Εδώ τους ονομάζω Υπουργούς και Υπουργεία, στα Ελληνικά, για ευκολία.

  • Υπουργός Εξωτερικών: Μάρκο Ρούμπιο, τον οποίον ο Τραμπ αποκαλούσε μικρούλη Μάρκο, και ανίκανο,
  • Υπουργός Άμυνας: Πητ Χέγκσεθ, τηλεπαρουσιαστής Fox News,
  • Υπουργός Δικαιοσύνης: Ματ Γκέητζ, που κατηγορείται για χρήση ναρκωτικών και σεξ με ανήλικες. Ο ηγέτης των Ρεπουμπλικάνων στον Οίκο των Αντιπροσώπων πρότεινε να γίνει εξαιρεση για τον Γκέητζ και να μην ελέγξει το παρελθόν του το FBI όπως γινεται για όλους τους υποψηφίους που προτεινει ο πρόεδρος,
  • Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας: Κρίστι Νοαμ κυβερνήτης της Νότιας Ντακότα που στην αυτοβιογραφία της περηφανεύτηκε ότι σκότωσε το σκυλάκι της με την καραμπ΄΄ινα της επειδή το σκυλάκι δεν μάθαινε πως να φέρεται, και επίσης σκότωσε μια κατσίκα σε ένα αγρόλτημα, πάντα με την καραμπίνα της,
  • Υπουργός Υγείας: Ρομπερτ Κέννεντυ, Εναντίων των Εμβολίων και ο μουρλός της οικογένειας,
  • Υπουργός Περιβάλλοντος: Λη Ζέλντιν, που έχει εργαστεί για να ακυρώσει διάφορες πρωτοβουλίες και νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος,
  • Πρέσβιδα στα Ημωμένα Έθνη: Ελίζ Στεφάνικ, 40 ετών, υπέρ του Ισραήλ, κατά των εκτρώσεων, πιστή στον Τραμπ, πιστεύει ότι ο Τραμπ κέρδισε το 2020.

Σε γενικές γραμμές, ο Τραμπ φαινεται ότι διοριζει ανίκανους χωρίς πείρα στο πεδίο των διορισμών τους έτσι ώστε να κάνουν οτι του λέει χωρίς αντιγνωμία, και έτσι ο Τραμπ να αποφασιζει ο ιδιος και να ελέγχει προσωπικά το ότι γινεται σε όλους τους τομείς.

Γράφτηκε στον τύπο ότι μερικές προτάσεις υποψηφίων του Τραμπ ειναι ανάλογες με ένα «άντε γαμηθήτε» προς τον Αμερικανικό λαό (Fuck off), σαν να σκάει στα γέλια φτύνοντάς μας.

Και οι ανακοινώσεις διορισμών συνεχιζονται.


Αναλυτικότερα, ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι:


Στο Εσωτερικό:

  • Θα απελάσουν εκατομμύρια μεταναστών,
  • Θα ενισχύσουν τα σύνορα με το Μεξικό προσθέτοντας χιλιάδες φύλακες και χτίζοντας περισσότερο τοίχο --υπενθυμίζεται ότι τα νότια σύνορα των Ενωμένων Κρατών με το Μεξικό, στην  Καλιφόρνια, Αριζόνα, Νέο Μεξικό και Τέξας έχουν συνολικό μήκος 3.145 χιλιόμετρα, δηλαδή μια απόσταση Αθήνα ως την νοτιοδυτική ακτή της Ιρλανδίας, από τα οποία 3.145 χιλιόμετρα, τα 2.000 χιλιόμετρα ακολουθούν τον ποταμό Ρίο Γκράντε από το Ελ Πάσο, στα σύνορα Νέου Μεξικού, Τάξας και Μεξικού, ως τον Κόλπο του Μεξικού, και τα 1.145 χιλιόμετρα πριν το Ελ Πάσο είναι κυρίως έρημος.
  • Θα προσπαθήσουν να ακυρώσουν τον Νόμο Οικονομικά Προσιτής Περίθαλψης (Obamacare) υπό τον οποίον έχουν περίθαλψη περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί,
  • Διαχειριστής θεμάτων Υγείας θα είναι ο Κένεντυ ο οποίος είναι εναντίων των εμβολίων,
  • Θα ελαττώσουν τα μέτρα ελέγχου Βιομηχανιών έναντι ρύπανσης περιβάλλοντος,
  • Θα ψηφίσουν ριζικές μειώσεις φορολογίας για τους δισεκατομμυριούχους και τις μεγάλες Εταιρίες,
  • Θα ψηφίσουν ριζικές μειώσεις φορολογίας για τους δισεκατομμυριούχους και τις μεγάλες Εταιρίες,
  • Θα ελαττώσουν τα μέτρα ελέγχου Βιομηχανιών έναντι ρύπανσης περιβάλλοντος,
  • Θα ακυρώσουν τα μέτρα ελέγχου ατμοσφαιρικών ρύπων «θερμοκηπίου» επειδή δεν πιστεύουν, ή για κέρδος λένε ότι δεν πιστεύουν στην Κλιματική Αλλαγή,
  • Θα ξεκινήσουν γεωτρήσεις για πετρέλαιο στην Αλάσκα και σε Εθνικά Πάρκα,
  • Θα συνεχίσουν την ομοσπονδιακή εκστρατεία του να απαγορευτούν ρητά οι εκτρώσεις σε όλα τα Κράτη της Ένωσης,
  • Θα μειώσουν δραστικά τiς προστασίες προς ομοφυλόφιλους και LGBTQ γενικότερα,
  • Θα περιπλεύσουν γύρω από τους Συνταγματικούς ελέγχους του Νομοθετικού επί του Εκτελεστικού, επιτρέποντας στον Πρόεδρο να διορίζει σε υψηλές θέσεις χωρίς έγκριση από την γερουσία,
  • Θα συνεχίσουν να διορίζουν συντηρητικούς εφέτες και ανώτατους δικαστές μειώνοντας το ισοζύγιο Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών στις έδρες,
  • Ο Τραμπ έχει πει ότι θα χρησιμοποιήσει την Εθνοφρουρά, τον στρατό, εναντίων αντιφρονούντων. Πολύ σοβαρά, δημοσιεύονται συνέχεια άρθρα που συζητάν συγκεκριμένους ανθρώπους οι οποίοι ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν από την Αμερική για να γλυτώσουν τον Τραμπ,
  • Και άλλα πολλά…




Στήβεν Μίλλερ
Ένας Ναζί, δεύτερος αρχηγός προσωπικού, πρωτοπαλήκαρο και σύμβουλος του Τραμπ.
Ο αρχιτέκτονας των πογκρόμ κατά των μεταναστών.
Ο Γκαίμπελς, η μάλλον ο Άιχμαν του Τραμπ.
Αν υπάρχει ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μίλλερ θα παιθάνει πολύ οδυνηρά και αργα,
σαν τον Ράινχαρντ Χάιντριχ, τον Δήμιο της Πράγας.


Στο Εξωτερικό:

  • Θα παροτρύνουν τον Νετανιάχου να κάνει ότι θέλει στην Γκάζα, την Δυτική Όχθη και τον Νότιο Λίβανο επιτρέποντας τον αφανισμό των αμάχων πίσω και ανάμεσα στους οποίους κρύβεται η Χαμάς και η Χεζμπολά. Πιθανόν επίσης να παροτρύνουν το Ισραήλ να προσαρτήσει την Δυτική Όχθη,
  • Θα απαιτήσουν από την Ουκρανία να παραχωρήσει εδάφη της στην Ρωσία ώστε να σταματήσει να τους επιτίθεται η Ρωσία,
  • Θα αποδυναμώσουν δραστικά την υποστήριξη του ΝΑΤΟ σπρωχνοντας την Ευρώπη να χτίσει δικές της συμαχίες ξεχωριστά της Αμερικής,
  • Θα ομαλύνει τις σχέσεις με την Ρωσία, την Κίνα και την Βόρειο Κορέα,
  • Θα επιβάλουν τέλη 20% ή υψηλότερα σε όλα τα εισαγόμενα προϊόντα από την Κίνα και αλλού, προκαλώντας ακρίβεια και πληθωρισμό,
  • Θα στρατιωτικοποιήσουν το διάστημα,
  • Θα υποστηρίξουν την Τουρκία,
  • Και άλλα πολλά…


Γιατί τα επέλεξαν αυτά όλα οι ψηφοφόροι;
Φωτογραφία πάνω από την ανάρτηση:
Αμερικανοί υποστηρικτές του Τραμπ μέσα στο Καπιτόλιο, 6 Ιανουαρίου 2021.





Δημοκρατικοί Κυβερνήτες Δημοκρατικών Κρατών της Ένωσης, όπως ο Γκάβιν Νιούσομ στην Καλιφόρνια, έχουν ήδη ξεκινήσει νομοθετικές ενέργειες στα Κράτη τους για να προστατέψουν τις Δημοκρατίες τους από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων και του Ντόναλντ Τραμπ. Αλλωστε, μόνη της η Καλιφόρνια είναι η πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη. Τα Ενωμένα Κράτη αρχίζουν να απομακρύνονται το ένα από το άλλο, τα μεν απο τα δε, όπως και συγγενείς μέσα σε οικογένειες απομακρύνονται μεταξύ τους, ενισχύοντας την ανεξάρτητη εξουσία του κάθε Κράτους, αντί την αρχή της Ομοσπονδιακής Ένωσης, χαράζοντας τις γραμμές μιας μάχης που έρχεται.


~~~


«Ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον, στην περίφημη αποχαιρετιστήρια ομιλία του το 1796, προειδοποίησε ότι η αμερικανική δημοκρατία ήταν εύθραυστη. 'Πονηροί, φιλόδοξοι και χωρίς αρχές άνδρες θα μπορέσουν να ανατρέψουν τη δύναμη του λαού και να σφετεριστούν τα ηνία της κυβέρνησης', προειδοποίησε. Δύο από τους διαδόχους του - ο Ρίτσαρντ Νίξον και ο Ντόναλντ Τραμπ - επιδεικνύουν τη συγκλονιστική ιδιοφυΐα της προνοητικότητας του πρώτου προέδρου μας.»

Η παραπάνω παραπομπή στον Ουάσιγκτον ήταν η πρώτη παράγραφος ενός άρθρου γραμμένου από τους
Μπομπ Γούντγουαρντ, Καρλ Μπέρνστην, 5 Ιουνίου 2022, Ουάσιγκτον Ποστ.


~~~



Οι Ιδρυτές Πατέρες των Ενωμένων Κρατών αναρωτιούνται,
αν πρέπει και εκείνοι να φιλήσουν το δαχτυλίδι...



Γράφεται στον Αμερικανικό τύπο ότι ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε την απόλυτη επιστροφή.
Όμως θα ήταν πιο ακριβές να πει κανείς ότι
οι Αμερικανοί ψηφοφόροι πέτυχαν την απόλυτη αποβλάκωση.



~~~



5 σχόλια:

  1. Καλημέρα, σου χρωστάω ακόμα το ποστ που υποσχεθηκα, αλλά έχω μπλεξει με την δουλειά.

    Στα γρήγορα: Όσο στο δημοκρατικό κόμμα επιμένουν στην πολιτική τους, τόσο ο τραμπισμος θα εδραιώνεται. Οι Δημοκρατικοί θα βλέπουν τον Λευκό Οίκο μόνο σε καρτ ποσταλ για τα επόμενα 150 χρόνια.
    Μετά τις δεκαετιες τραμπισμου που θα φάνε στην μούρη, ακόμα και αν έρθουν κάποτε στην εξουσία, δεν θα μπορέσουν να αλλάξουν την κοινωνία τους μέσα σε 4 χρόνια.

    Υπάρχει μια μόνο ελπίδα για τους Δημοκρατικούς: Να τα σκατώσει τόσο πολύ το επιτελείο του τραμπ που να πεθάνει πολύς κόσμος. Δεν μιλάμε για 1000-2000 νοματαίους αλλά για 5-10 εκατομμύρια νεκρών αμερικάνων. Συμπληρωματικά, οι θάνατοι θα πρέπει να αποδίδονται χωρίς καμία αμφισβήτηση στο γελοίο επιτελείο. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κανουμε με ψεκασμένους που πιστεύουν τα πιο παλαβά πράγματα. Θα πρέπει λοιπόν οι θάνατοι να "δείχνουν" χωρίς καμία αμφιβολία τον τραμπ, __ιδίως__ στα μάτια των σημερινών maga.

    Δεν είναι καθόλου απίθανο. Φαντάζεσαι να σκάσει καποιος ιος σαν τον κοβιντ και να έχουν σαν υπουργό Υγείας καποιον που δεν πιστεύει στους ιους και στα εμβόλια;

    Οι Δημοκρατικοί έχουν τρεις επιλογές για την εξουσία:
    1- Να περιμένουν 100-150 χρόνια μέχρι να ξαναβγάλουν πρόεδρο. Αν υπάρχουν εκλογές και αμερικάνικη δημοκρατία (και ο πλανήτης είναι βιώσιμος) μέχρι τότε.
    2- Να αλλάξουν πολιτική - ξεκινώντας από το μηδέν. Οταν ένα κόμμα χάνει, οφείλει να αναρωτηθεί τι πήγε στραβά και να το διορθώσει.
    3- Να αφήσουν να ψοφήσουν βασανιστικά 10 εκατομμύρια συμπολίτες τους, ώστε να μπορέσουν να ρίξουν την ευθύνη στον τραμπ.

    Το πιο ανθρώπινο και λογικό θα ήταν το 2.
    Αλλά είμαι σίγουρος ότι η ηγεσία των Δημοκρατικών θα ποντάρει όλες τις μάρκες της στο 3. Αριβιστικά καθάρματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υ.Γ. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις ήδη, ούτε αν είναι αληθινό. Το θεωρώ - με μικρές επιφυλάξεις - σαν αληθινό, επειδή δημοσιεύτηκε στην δική μας "Καθημερινή".

    Μεσούσης της πανδημίας του κοβιντ υπήρχε - όπως θα θυμάσαι πολύ καλά - μια λυσσαλέα αντιπαράθεση ανάμεσα στους υπέρμαχους και τους αντίθετους των εμβολίων (χαϊδευτικά ψεκ). Ιδίως στα σόσιαλμηδια.

    Κάποιοι έκατσαν και ανέλυσαν το ποιοι κρύβονται πίσω από τα άρθρα στα σοσιαλ. Οχι δευτερογενώς, δλδ όχι το αν έκανες κάπου ένα λάικ ή μια αναδημοσίευση, αλλά την πρωτογενή πηγή. Ποιες ήταν οι πηγές όλης αυτής της ψεκ-υστερίας.

    Ανακάλυψαν ότι όλόκληρο ( ! ) το ψεκ-κινημα στην USA εκπορεύονταν πρωτογενώς από 40.000 λογαριασμούς στα σόσιαλ. Όλα τα υπόλοιπα (δισ)εκατομμύρια των άρθρων ήταν αναδημοσιεύσεις.

    Από αυτούς τους 40.000 λογαριασμούς, οι 38.000 ανήκουν/ανήκαν στον (μάντεψε) ...
    ...
    ....
    μελλοντικό υπουργό Υγείας των USA.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπερούδια! Εγώ το περιμένω το ποστ που υποσχέθηκες, και όταν βγει εδώ θα είμαι 😊 Εν τω μεταξύ είχα πει κι’ εγώ ότι θα γράψω και δεύτερη απάντηση συνέχεια στο προηγούμενο αλλά δε μου βγήκε 😊

      Εκείνοι που προτιμούν να πιστεύουν παραμύθια της πλευράς του απομονωτισμού είναι τώρα στην πλειοψηφία όπως ήταν το 2004 με την δεύτερη εκλογή Μπους (για διαφορετικούς λόγους τότε από σήμερα), και η κατάσταση αυτή έχει εξελιχθεί και χειροτεύει συνεχώς μέσω/λόγω των υποτιθέμενων «κοινωνικών δικτυώσεων». Λόγω αμάθειας, τα «κοινωνικά μήντια και δικτυώσεις» έχουν πάρει την επάνω βόλτα. Για να γίνει αυτό που λες και να αλλάξουν οι Δημοκρατικοί θα έπρεπε να ασπαστούν τις μπούρδες που σερβίρουν εκείνοι που είναι τώρα πλειοψηφία και αν οι Δημοκρατικοί ασπαστούν μπούρδς για να κερδίσουν, τότε δεν θα είναι πια Δημοκρατικοί 😊

      Υπάρχει και η άλλη εκδοχή, ότι όπως άλλαξε η πλειοψηφία από το 2004 στο 2008 και από το 2016 στο 2020, θα αλλάξει και πάλι, αλλά όχι σε 150 χρόνια –πολύ νωρίτερα.

      Άλλωστε δεν πρόκειται πλέον για Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς αλλά για ακόλουθους και σκεπτόμενους. Το να υπερισχύσουν μονίμως οι μη-σκεπτόμενοι είναι εκδοχή την οποία δεν υποστηρίζει η Ιστορία της εξέλιξης των κοινωνιών.

      Και, ενώ είναι ευκολότερο να μην σκέφτεται κανείς, η απορρέουσα κατάρρευση της οικονομίας θα επιδράσει πάνω στο εκκρεμές πιο αποτελεσματικά από τους όποιους θανάτους. Ο κοσμάκης το πορτοφ’ολι του κοιτάζει και όχι το ποιοι και πόσοι πεθαίνουν από την ψήφο του.

      Το να μην σκέπτεται ο κόσμος και να χάβει ότι του αρέσει και ότι του σερβίρουνε θα αλλάξει μόνο όταν κάτι, κάποτε, τους ξυπνήσει.

      Ναι, στα σόσιαλ μήντια υπάρχει καλά-οργανωμένη εκμετάλλευση των μη-σκεπτόμενων, το βλέπουμε καθημερινά και κλαίω, αλλά δεν είναι τόσο απλή όσο την περιγράφει η Καθημερινή. Η Καθημερινή άλλωστε είναι η εφημερίδα που είχε δημοσιεύσει εκείνο το άρθρο ότι το Στόνχεντζ στην αρχαία Βρετανία το είχαν χτίσει Έλληνες 😊 (οι οποίοι Έλληνες, εκείνες τις χιλιετηρίδες δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα --αλλά άρεσε στους αναγνώστες της Καθημερινής να το διαβάζουνε)

      Αν προτείνεις ότι όπως η Ρώμη δεν επέστρεψε ποτέ στην Ρεπούμπλικα (509-27 ΠΚΕ) αφού ήρθε η Αυτοκρατορία (27 ΠΚΕ-1453 ΚΕ), έτσι θα παραμείνει τώρα η πλειοψηφία στην αγραμματοσύνη επί αιώνες, είναι και αυτό πιθανόν. Μάλιστα, η σημερινή αγραμματοσύνη θα επικρατήσει ότι και να ψηφίζει τελικά ο κόσμος κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι μάλλον δεν θα αλλάξει ριζικά τίποτα στην δική μας ζωή μια και εγώ τουλάχιστον άντε να προλάβω να ψηφίσω για έναν-δύο ή το πολύ τρεις Προέδρους, Οίκους και Γερουσίες ακόμα 😊

      Διαγραφή
  3. Δεν θυμαμαι την πηγη για να την αναφέρω, πάντως ηταν ενα αμερικανικο σαιτ. Προσφατο, του 2024.
    Εδειχνε μια στατιστικη σε αμερικανους πολιτες "πως κρινετε την οικονομια". Το ιδιαιτερο αυτης της στατιστικης ηταν οτι ηταν μακροπροθεσμη. Επιανε δλδ. απο το 1990 και μετα. Παντα η ιδια ερωτηση, που ειναι και συνηθισμενη και γινεται διαρκως. Ολοι την οικονομια κρινουν.

    Το διαγραμμα εδειχνε οτι μεχρι το 2004 οι αμερικανοι πολιτες εκριναν την οικονομια ανεξαρτητα απο το κομμα που ψηφιζαν. Οι γνωμες πηγαιναν πανω η κατω (υπηρξαν καλες και κακες εποχες) αλλα __μαζι__. Τοσο οι Δημοκρατικοι οσο και οι Ρεπουμπλικανοι "εβλεπαν" το ιδιο πραγμα οταν εκριναν την οικονομια.

    Καπου στην αρχη της προεδριας του ομπαμια, αυτο εσπασε. Ξαφνικα ειχες δυο εντελως ξεχωριστες γραμμες (μπλε και κοκκινη) που πηγαιναν εντελως αντιθετα. Στις θητειες των μπλε προεδρων, οι δημοκρατικοι τα εβλεπαν ολα ροδινα (η μπλε γραμμη ανεβαινε) και οι ρεπουμπλικανοι τα εβλεπαν ολα μαυρα (η κοκκινη γραμμη γκρεμιζονταν). Στις θητειες των κοκκινων προεδρων, οι γραμμες πηγαιναν εντελως αντιθετα.
    Η ψαλιδα μεγαλωνε με τα χρονια και λιγο πριν τις εκλογες του 2024 ηταν τεραστια.

    Και οχι μονο μεγαλωνε, αλλα πηδαγε κατα μερικες ταξεις μεγεθους ακριβως την επομενη των εκλογων. Δηλαδη ο καθε Μαυρομητσος εβλεπε τον εαυτο του μια μερα μετα τις εκλογες δραματικα διαφορετικο - αν και αντικειμενικα ειχε τα ιδια λεφτα στην τσεπη του.

    Απο το 2004 και μετα οι αμερικανοι δεν βλεπουν το ιδιο πραγμα, την ιδια οικονομια. Βλεπουν την "δικη τους" οικονομια, και μονο.

    Τι σημαινει αυτη η στατιστικη (αν ειναι ακριβης) ; Οτι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η οικονομια που μετραει. Οταν εδω και 20 χρονια (2004-2024) τοσο οι μεν οσο και οι δε βλεπουν "καλη οικονομια" μονο οταν κυβερναει ο δικος τους, τοτε ΔΕΝ μιλαμε για την οικονομια.

    Η οικονομια ειναι μια και ειναι μετρησιμη.
    Ειτε εχεις λεφτα στην τσεπη σου ειτε δεν εχεις. Οταν ομως ταλαντευεσαι αναμεσα στο "ζαπλουτος" και στο "παμφτωχος" αναλογα με το ποιος ειναι προεδρος, τοτε δεν μιλας για οικονομια αλλα για την κοσμαρα σου.

    Δεν μου αρεσει να σε απογοητευω, αλλα περιμενεις το εκκρεμες να γυρισει φυσιολογικα. Περιμενεις να γινει μια μεταβαση οπως απο τον μπους στον ομπαμα. Πιστευω οτι ματαια περιμενεις. Οι καιροι ειναι πολυ διαφορετικοι.

    Και οπως εξηγω με το παραπανω διαγραμμα, η οικονομια δεν θα το γυρισει το εκκρεμες. Οι αμερικανοι δεν βλεπουν το ιδιο πραγμα οταν μιλανε για οικονομια. Αυτο που βαφτιζουν οικονομια ειναι ο δικος τους προεδρος.

    Οι maga τυποι ειναι τοσο εξαμβλωματικα ανωμαλοι που θα πεθαινουν απο την πεινα και θα φωναζουν υπερ του τραμπ. Ο τραμπ μπορει να τους σερβιρει την πιο εξωφρενικη θεωρια συνομωσιας και θα την χαψουν αμασητη. Οι Δημοκρατικοι θα ξοδευουν εκατομμυρια δολλαρια σε fact checking, την στιγμη που οι οπαδοι του τραμπ ειναι ετοιμοι να πιστεψουν οτι ολος ο κοσμος ειναι γεματος με εξωγηινες σαυρες - αρκει να το πει ο προεδρος.

    Το μονο που μπορει να βγαλει τους maga απο την κοσμαρα τους ειναι (δυστυχως) θανατοι. Πολλοι θανατοι. Εκατομμυρια θανατοι. Αμερικανων παντα (οι αλλοι ειναι κατωτεροι, δεν μετρανε). Και μαλιστα με τροπο που να μην μπορει να "εξηγηθει" απο καμια θεωρια συνομωσιας και να ειναι υπευθυνος ο τραμπ.

    Συμφωνω μαζι σου οτι προκειται για μια αντιπαραθεση αναμεσα στην Λογικη και την Παρανοια.
    Διαφωνω μονο στο οτι η Λογικη καποτε θα επικρατησει, ετσι, απο μονη της.
    Επειδη "ηρθε ο καιρος".
    Ιδιως μαλιστα οταν το κομμα των "λογικων" (υποτιθεται) αρνειται πεισματικα να αλλαξει την πολιτικη του στρατηγικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το 1992, ένας strategist του Bill Clinton, ο James Caville, κατά την προεκλογική εκστρατεία, εξηγώντας (κατευθύνοντας την συζήτηση προς τα εκεί που ήθελε) ποιο είναι το θέμα που απασχολεί περισσότερο τους Αμερικανούς, είπε το αθάνατο: «It’s the Economy, stupid!» Από τότε αυτό το λένε όλοι πάντα, μόνο που η λέξη Economy συχνά στέκεται για άλλες, κρυμμένες, όπως μετανάστες, μουσουλμάνοι, Άραβες και λοιπά… Αλλά έτσι, από το 1992 όλοι πάντα λένε ιτ’ς δε οικόνομη, και αν ξεχνάνε ποτέ να το πούνε τους το θυμίζουν οι τηλεπαρουσιαστές και τα μήντια.

      Τώρα μιλάς για καιρούς που τους είχα ζήσει από κοντά, εκεί, αναμιγνύοντας εαυτόν πάντα στα κοινά. Το 1992 άκουσα για πρώτη φορά τον Ρος Περό στην προεκλογική του εκστρατεία να συνδυάζει την οικονομία με πολιτικά κόμματα, όταν είπε ότι και οι δύο κυρίως αντίπαλοί του θα κάνουν τέτοιες συμφωνίες και κινήσεις στην Οικονομία που οι Αμερικανοί «θα ακούσουν έναν ήχο σαν ηλεκτρική σκούπα καθώς οι δουλειές θα ρουφιούνται προς το εξωτερικό». Ο Περό πήρε το περισσότερο ποτέ τρίτου κόμματος, αλλά έτσι κέρδισε ο Κλίντον, επειδή ο Περό πήρε ψήφους που θα είχαν πάει στην δεύτερη θητεία του Μπους, ο οποίος Κλίντον μας έδωσε την καλύτερη Οικονομία που είχε ζήσει ποτέ η Αμερική, και τότε έχτισα και εγώ τις δύο corporations μου ξεκινώντας από το γιαπί υπόγειό μου, με την Οικονομία του Κλίντον.

      Μετά τις 11/9/2001 είδα την Αμερική, για πρώτη φορά στην Ιστορία της, φοβισμένη, να ακολουθεί «πατριωτικά» και εκδικητικά ότι τους σέρβιρε ο Τσέηνη –συγγνώμη, τον Μπους εννοούσα, μια και εκείνος υποτίθεται ότι ήταν πρόεδρος. Είπε κανείς και Τσέηνη και Ράμσφελντ; Μπα. Κακές γλώσσες.

      Μετά τον Νοέμβριο 2008 είδα την Αμερική να χωρίζεται σε δύο καλογραμμένα στρατόπεδα, το ένα των οποίων ορκιζόταν εκδίκηση για το ότι βγάλαμε νίγκερ πρόεδρο. Το 2008 εντελώς κατά σύμπτωση συμπίπτει με την ημερομηνία που ανέφερες σαν ορόσημο του πότε η «Οικονομία» άρχισε να «ανήκει» στον πρόεδρο που ήθελε ο καθένας. Σύμπτωση; Μάλλον πρέπει να είναι σύμπτωση γιατί αλλιώς θα έπρεπε να πούμε ότι η Οικονομία δεν είναι κάτι που το κατανοούν οι φίλτατοι συμπολίτες μου στην πλειοψηφία τους, αλλά ακούγεται απλά ως «μορφωμένη» δικαιολογία για κεκαλυμμένο ρατσισμό και προσωπολατρία προς τον δημαγωγό. Χμμμ… λες;

      Ο φόβος (2001) και ο ρατσισμός (2008) έχουν άμεση επιρροή στο ποιόν ψηφίζει ο κοσμάκης ανάλογα με του τι τους έχει πουλήσει.

      Σε σημείο που το 2024 αυτό που οι αριθμοί το απεδείκνυαν ως οικονομία επιτυχημένη, και σωτήρια μετά από τον Τραμπ, οι Τραμπάκηδες το ονόμαζαν «καταβαράθρωση της οικονομίας», θέσφατο χωρίς καμία σχέση με την πραγματικότητα των αριθμών της οικονομίας του Μπάιντεν.

      Μια άλλη έκφραση για το «εκκρεμές» το οποίο αναφέρω, είναι «εξέλιξη» (κοινωνική εξέλιξη που συμβαίνει από τότε που υπήρχε κοινωνία). Εξέλιξη υπάρχει διαρκώς είτε μας αρέσει είτε όχι. Η ερώτηση είναι προς τα που θα πάει και πόσο καιρό θα κάνει για να αλλάξει το τοπίο. Η ταχύτητα είναι σίγουρα συντομότερη τώρα από όσο ήταν παλιά. Δεν περιμένω οι αγαπητοί μου συμπολίτες να γίνουν εξυπνότεροι αλλά απλά περιμένω όπως είναι αποδεδειγμένα αναμενόμενο πάντα, ότι θα βαρεθούν την μία μόδα και θα ακολουθήσουν άλλη μόδα. Ίσως η επόμενη μόδα να είναι ακόμα χειρότερη της παρούσας… αλλά και εκείνη η μόδα θα κουραστεί και θα αλλάξει.

      Υπομονή αγαπητέ. Είναι πολύπλοκη η υπόθεση. Και δεν φταίνε κόμματα ή πρόεδροι. Οι πολίτες φταίνε και το πόσο ρηχοί και αμόρφωτοι είναι οι περισσότεροι.

      Διαγραφή