Σήμερα Σάββατο όλο το χωριό θα μαζευτεί στις 9 το βράδυ στην κοινοτική αίθουσα κάτω από το κέντρο επισκεπτών για να δούνε 830 φωτογραφίες που πείρα την ζωή και τους ανθρώπους και φύση του βουνού μας τα τελευταία δυόμισυ χρόνια, ανεπίσημος ιστοριογράφος που είμαι (και βάρδος, αλλά όχι ακόμη προμηθευτής μενίρ) του μικρού μας χωριού...
Από τις 830 λέω να βάλω εδώ μερικές στην τύχη έτσι, για γεύση.
~~~~~~~~~~
Σταγόνες δροσιάς πάνω σε ιστό αράχνης στο δάσος
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Ήταν μια υπέροχη βραδιά. Στις 9 που θ' αρχίζαμε είχαν έρθει τρία άτομα, αλλά, σκέφτηκα, είμαστε στην Μεσόγειο -περίμενα, και μέχρι 9:20 είχαν έρθει 80, που αποτελούν το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού του χωριού. Μετριοφροσύνη δεν μου επιτρέπει να σημειώσω ότι την επομένη το απόγευμα, το κουιντέτο απ' την Μπολόνια που έπαιξε Μότσαρτ στο Αβαείο μάζεψε 20. Ή 19, αν αφαιρέσεις εμένα...
Χάρηκα όταν είδα από τις αντιδράσεις κατά την διάρκεια της παρουσίασης ότι οι συγχωριανοί μου συμμετείχαν ενθουσιωδώς, βλέποντας και τους εαυτούς τους στην οθόνη στην εξέλιξη αυτού του ιστορικού του χωριού μας δοσμένο μέσα από τα μάτια ενός πλέον "ντόπιου" που αγαπά τον τόπο και τους ανθρώπους. Ήταν όλοι ενθουσιασμένοι και την επομένη που είχαμε το Φθινοπωρινό πανηγύρι μας με θέμα "ο Μεσαίωνας" όλοι ερχόντουσαν και μου λέγανε πόσο τους άρεσε, ή ότι δεν το ξέρανε να έρθουν εχθές αλλά άκουσαν πως ήταν θαυμάσιο.
Ήταν 830 εικόνες που άλλαζαν κάθε 6 δευτερόλεπτα σε ακουστικό φόντο με μουσική λαϊκή, παραδοσιακή, της περιοχής, και, για τα σοβαρότερα κομμάτια όπως Πάσχα κλπ., Βιβάλντι και Μπαχ. Θέλουν να το ξανακάνω. Μου το ζήτησε για Χριστούγεννα ο Δήμαρχος, ο οποίος ήρθε περπατώντας αντί να τον μεταφέρουν δύο όρθιο πάνω στην ασπίδα του...
Δημήτρη καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχες όλες τους! Τα φθινοπωρινά μαυρόπευκα (ή κάνω λάθος;) με την καταχνιά βέβαια είναι έργο τέχνης!
Θα σου πρότεινα να μεταπηδήσεις στα μενιρ το συντομότερο, αν δεν μου είχες ήδη πει πως στο χωριό σας φέρεστε στους βάρδους πολύ καλύτερα απ' ό,τι οι μακρινοί σας συγγενείς στην Γαλατία!
Αλήθεια στην τρίτη εικόνα, ποιό είναι το περιεχόμενο των μπουκαλιών; Θέλω να πω, τι πίνουνε οι παππούδες στα καφενεία εκεί;
Ευχαριστώ Κωστή! Δεν ξέρω πως τα λένε εδώ τα μαυρόπευκα, αλλά κάτι τέτοιο είναι. Τα συγκεκριμένα μπουκάλια ήταν από ντόπιο αφρώδη οίνο. Η φωτο είναι από το πάρτι της γειτονιάς για τον καινούργιο χρόνο. Αλλά συνήθως βλέπεις μπουκάλια σαν της 6ης φωτό που είναι από την τραπεζαρία στη φάρμα φίλων, και όλα τα μπουκάλια 5κιλα και λίτρου και 750αρια έχουνε μέσα ντόπιο κοκκινέλι San Giovese της Romagna (πχ, το κιάντι γίνεται επίσης από τον ίδιο καρπό αλλά στην Τοσκάνη). Μαζεύουμε άδεια μπουκάλια και τα γεμίζουμε χύμα κρασί στο συνεταιρισμό. Κλασσικό! Δεν ξέρω αν είναι "μακρυκοί" συγγενείς... εγώ πιστεύω ότι υπάρχει μια ευθεία γραμμή καταγωγής από την Αρμορική σε τούτο το βουνό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβλαες κι αυτήν την ΥΠΕΡΟΧΗ φωτογραφία με τα δέντρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγεία
Πάλι σύναξη ;
(θα έχει και σούβλες) ;
Καλό Σ/Κ
φιλιά
Άραγε μετά την πνευματική τροφή θα επακολουθήσει και γαστριμαχική;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίλογος συμπληρώθηκε κάτω από την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσσια μου, σ' ευχαριστώ! Μ' αρέσει και μένα αυτή με τα δέντρα. Πολύ αργά το βράδυ για σούβλα, αλλά την επομένη είχαμε το Φθινοπωρινό πανηγύρι με θέμα Μεσαιωνικό και ανάλογα σπιτικά εδέσματα απ' όλους στην περιοχή!
Καλό Σαββατοκύριακο! :-)
Αθεόφοβε, αρχίζεις βλέπω να μαθαίνεις! Μια μικρή διόρθωση μόνο: δεν ακολούθησε, αλλά, προηγήθηκε! Στο σπίτι, για μαμά, μπαμπά, ανίψι από την πεδιάδα συν δύο ανίψια εξ' Αθηνών, η γυναίκα μου ζύμωσε Ρομανιόλικες πίτες (αλεύρι, χοιρινό πάχος, λεμόνι, καρυκεύματα) πού ψήσαμε σε μια κεραμική πλάκα πάνω από την κουζίνα ξύλων -εγώ ξύρισα με το κοφτερό μαχαίρι το προσούτο από το μπούτι! Φυσικά.
Μεσαιωνικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτηδες το κάνεις, δεν εξηγείται αλλιώς...
:-( Ζήλεψα πάλι.
Καλή εβδομάδα Δημήτρη
και πάντα τέτοια, ειλικρινά.
:-)
Φιλιά
Δημητρη,εζησα 6 χρονια συνεχομενα,Bologna,Firenze,
ΑπάντησηΔιαγραφήχωρις να γυρισω ουτε 1 μερα στην Ελλαδα
αυτα τα 6 χρονια.
Δευτερη πατριδα.Υπεροχη.
Τωρα οταν επιστρεφω,
οσο πλησιαζω οδηγωντας,η καρδια κτυπα 150 φορες δυνατα,
και παραξενο,
μετα απο ενα αορατο,απροσδιοριστο,σημειο,
ηρεμω.αγαλιαζω,και ειναι σαν να μην εφυγα ποτε.
Η διαλεκτος και η προφορα ξαναγυρνανε αυτοματα,
οι ατακες και τα πειραγματα συνεχιζουν
απο το σημειο που τ'αφησα.
Διψω να μαθαινω νεα.
AdeGia, στα λινκς κάτω από την φωτογραφία του φτερού αριστερά, έχω δύο για τις σελίδες που φτιάχνω για το χωριό μας και τον καταρράκτη μας. Μεταξύ Bologna και Firenze ίσως νά 'χεις έρθει από δω; και φυσικά όταν ξανάρθεις ελπίζω να μου το πεις. Η Ιταλία δεν ήταν ούτε στο ραντάρ μου 49 χρόνια, με 7 στο Λονδίνο και 17 στην Μασαχουσέτη, και τώρα εδώ είναι το σπίτι μας και εδώ είναι η καλύτερη πραγματικότητα που είχα ονειρευτεί και η ζωή και το μέλλον. Εδώ στο χωριό αισθάνεται κανείς ότι είναι δυνατόν να ζήσουν άνθρωποι μαζί με δικαιοσύνη και αλληλοβοήθεια. Αν ήμουνα ρομαντικός θα έλεγα ότι κάπως έτσι θα τα είχε φανταστεί αυτός που έγραψε το Lost Horizon. Νέα γράφω που και που, όπως για τους ανεμόμυλους που πήγαν να μας βάλουν ("Καλύτερο κι απ' το Όχι!", Αυγουστος) και χαίρομαι να ξέρω ότι τα διαβάζεις και σε ενδιαφέρουν! Νά 'σαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή