Αστυνομία;

Μην καλέσετε την Αστυνομία,

ΗΜΑΣΤΕ η Αστυνομία!

(Μόνον 38 νεκροί στην έξοδο του Πάσχα φέτος...
++++++++
++++++++++
++++++++++
++++++++++
...ένας σταυρός για κάθε νεκρό)

Αν σε ένα κομμάτι δρόμου 100 χιλιομέτρων, 5.000 αυτοκίνητα προχωρούν με ταχύτητα σταθερή 90 χιλιομέτρων την ώρα σε απόσταση 15 μέτρων το ένα πίσω από το άλλο, θα διανύσουν την απόσταση ο καθένας σε περίπου 1 ώρα και 6 λεπτά. Αν όμως όλοι ξεκινήσουν με διαφορετικές ταχύτητες από 70 έως 140 χιλιόμετρα την ώρα, θα δημιουργήσουν φρακαρίσματα 2-3 χιλιομέτρων κάθε 15 χιλιόμετρα και θα κάνουν δυόμιση ώρες και 3 νεκρούς να διανύσουν την ίδια απόσταση. Αυτό βέβαια για τον Έλληνα είναι πυρηνική φυσική με ολίγο κβάντουμ μηχανική (τι λε ρε που θα μου πεις εμένα τι να κανω!).

~

Όπως όλοι ξέρουμε από τις ταινίες, οι αστυνομικοί στην Αμερική λέγονται στην καθομιλουμένη «Cops», όπως λέγονται «μπάτσοι» στην Ελλάδα, και θυμάμαι μάλιστα πως όταν υπήρχε χωροφυλακή στην Ελλάδα τους λέγανε «μπασκήνες», εξ’ ου και η χωροφυλακή ήταν το «μπασκηνερί κλαμπ»! Άλλο βέβαια οι cops και άλλο οι μπάτσοι: Βάλε δυό περιπολικά NYPD με cops (της Νέας Υόρκης) στην παραλιακή της Ποσειδώνος στο Φάληρο και οι θόρυβοι από τις πριονισμένες εξατμίσεις μοτοσυκλετών, και οι σούζες και οι κόντρες, θα είναι μια θύμηση ενός κακού παρελθόντος, και, βάλε δυό Σιτροέν με μπάτσους στους δρόμους της Νέας Υόρκης, και σε λίγες ώρες θα έχουν απολυθεί όλοι δυσμενώς χωρίς σύνταξη.

Στην Ιταλία οι μπάτσοι λέγονται «Sbarri» και εγώ είμαι βέβαια ο #1 θαυμαστής του κλαμπ μια και η γυναίκα μου είναι η διοικήτρια του σταθμού δασοφυλακής στα βουνά μας και η δασοφυλακή στην Ιταλία είναι Αστυνομική δύναμις –όταν πηγαίνω με το τουτού οι σμπάροι κι εγώ αλληλοχαιρετιόμαστε, και, ναι, η γυναίκα μου οπλοφορεί, όταν κυκλοφορεί :-) Και εγώ από σεβασμό φοράω και την ζώνη μου, και κοιτάω πάντα το κοντέρ να μην τρέχω –αν και καμιά φορά αυτό αποδεικνύεται λίγο δύσκολο μια και στο τζηπ μου από την Αμερική το κοντέρ είναι σε μίλια και όχι σε χιλιόμετρα (1 μίλι = 1,65 χιλιόμετρα). Οπότε, όταν η αστυνομία από την θέση του συνοδηγού μου θυμίζει ότι το όριο ταχύτητας είναι 50, στο συγκεκριμένο δρόμο, και εγώ απαντώ «μα 50 κάνω», η συζήτηση μετά γυρνά στην …αριθμητική!

Ένα από τα αγαπημένα μας παιχνίδια είναι όταν βγαίνουμε από το καράβι στην Πάτρα και παίρνουμε την …Εθνική Οδό για Αθήνα. Ποιός θα δει τους περισσότερους... 

Αυτή τη φορά μάλιστα, 6 Απριλίου, 2010, 3 μμ, πήραμε και φωτογραφίες, επί τούτου, να σας δείξουμε! Τις φωτογραφίες προς τα αριστερά τις πήρα εγώ και τις φωτογραφίες προς τα δεξιά τις πήρε η γυναίκα μου.

Και για όσους πείτε «μα πως έπαιρνες φωτογραφίες καθώς πήγαινες με 120;»,

η απάντηση είναι αυτή που βλέπετε γραμμένη και στο τέλος τηλεοπτικών σόου:

«Μην το επιχειρήσετε αυτό μόνοι σας, εμείς είμαστε επαγγελματίες»
(Έχω πάρει φωτογραφίες και από αλεξίπτωτα και ελικόπτερα)

Διαγράμμιση, ε; και χώροι ανάγκης δεξιά-αριστερά;

Η πρώτη εντύπωση ξένων από Ελληνικούς ...αυτοκινητόδρομους (!)

Λίγα χιλιόμετρά έξω από Πάτρα πρός Κόρινθο

στην μοναδική εκλογή δρόμου που υπάρχει.

Εκτός κι αν σκεφτούμε την παλιά οδό που είναι κι εκείνη μια περίπτωση...

Το γεγονός ότι αυτή η φωτογραφία πάρθηκε στα 115 χιλιόμετρα την ώρα

προσθέτει σασπένς όταν την ζεί κανείς.

Έλεγα αν θα βρω αρκετές φωτογραφίες να τραβήξω για το ποστ αυτό. Κανένα όμως πρόβλημα μια πού όλες οι παραπάνω φωτογραφίες πάρθηκαν σε λιγότερο από 10 λεπτά και μετά βαρεθήκαμε και σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε.

Είναι δύσκολο να φανεί οπτικά σε φωτογραφία πως οδηγούν ο ένας χωμένος μέσ' τον πισινό του άλλου (aποδεικνύοντας ότι έχουν δίκιο οι ξένοι που τη στάση του σεξ που εμείς αποκαλούμε «Τούρκικη» ο υπόλοιπος κόσμος την αποκαλεί «Ελληνική») γιατί εφόσον μια φωτογραφία είναι στατική τα αυτοκίνητα θα φαινόντουσαν σαν παρκαρισμένα το ένα πίσω από το άλλο κοντά-κοντά, ενω, σε ένα βίντεο θα φαινόταν ότι δεν ήταν παρκαρισμένα αλλά πήγαιναν με πάνω από 110, ο ένας προσπαθόντας να ...μπεί μέσα στον άλλο...

Μια φωτογραφία που δεν πήρα ήταν η στιγμή που κάποιος με προσπέρασε από διπλή διαγράμμιση από το αντίθετο ρεύμα στα αριστερά, με περίπου 140, καθώς εγώ έκανα 110, και με μούντζωνε καθώς ένας αστυνομικός που στεκόταν δίπλα σε ένα περιπολικό στην άκρη του δρόμου του έκανε νοήματα να πηγαίνει πιο σιγά. Ο οδηγός σημασία δεν έδωσε στον μπάτσο, και ο μπάτσος ούτε τον κυνήγησε, ούτε είδα ραντάρ ή φωτογραφική μηχανή, ούτε υπήρχε δεύτερο περιπολικό 1 χιλιόμετρο πιο κάτω να λάβει σήμα να τον σταματήσει.

~

Και το κερασάκι στην κορφή της τούρτας:

Τον Ιούλιο του 2008 ερχόμενοι πάντα από Πάτρα, είδαμε ένα μεθυσμένο να πηγαίνει σιγά-γρήγορα, να βγαίνει από τον δρόμο δεξιά στο χώμα, να μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα αριστερά, να πηγαίνει το αυτοκίνητο σαν καράβι σε άγρια θάλασσα… Η γυναίκα μου (που στην Ιταλία θα τον είχε σταματήσει η ίδια, έστω και με πολιτικά σε ΙΧ) ζήτησε να τηλεφωνήσω στο 100 να έρθουν να βοηθήσουν (προσέξτε την λέξη: "βοηθήσουν") και τον μεθυσμένο και αυτούς που σίγουρα θα σκότωνε. Είχα το 100 στο κινητό 35 λεπτά πριν εμφανισθούν καθώς ακολουθούσα τον μεθυσμένο έχοντας δώσει τον αριθμό της πινακίδας του από το κινητό. Σε μια στιγμή σταμάτησε (κι εγώ σταμάτησα 100 μέτρα πίσω του), έβγαλε άλλο μπουκάλι από το πορτ μπαγκαζ και συνέχισε να οδηγεί. Σε μια στιγμή φώναξα στο τηλέφωνο στο 100 «Μετωπική! Μετωπική!», αλλά παρά γουρουνότριχα δεν έγινε. Στο τέλος σταμάτησε στην άκρη του δρόμου και συνέχισε να χρησιμοποιεί το μπουκάλι. Τότε κατέφθασε το 100.

Ήρθαν στο παράθυρό μου, ευγενέστατα, χαριεντίσματα και με την γυναίκα μου την συνάδελφο από την Ιταλία, μας ευχαρίστησαν και μας είπαν ότι μπορούμε να πηγαίνουμε και θα τον αναλάμβαναν εκείνοι. Η Γυναίκα μου ρώτησε: «Μα, δεν χρειάζεστε την κατάθεσή μας;» Και ένας από τους 5 (!) αστυνομικούς, ο μόνος με πολιτικά, είπε να μην ανησυχούμε, ο κύριος (ο μεθυσμένος) είναι «γνωστός» (αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε) και μας ξαναζήτησε ευγενικά να φύγουμε. Καθώς φεύγαμε είδαμε δύο αστυνομικούς ακουμπισμένους νωχελικά στο αυτοκίνητο του μεθυσμένου, αυτός ακόμα στη θέση του οδηγού, να του έχουνε πιάσει κουβέντα και να γελάνε. Έγινε κοντά στο Αίγιο.

~

Από τις παραπάνω φωτογραφίες βγαίνει τούτη η καταπληκτική ιδέα για τηλεοπτικό σόου σε ένα από τα πάμπολλα κανάλια του Ελλάντα: Κάθε βδομάδα για 2-3 ώρες να βγαίνουν στις Εθνικές οδούς 2-3 αυτοκίνητα με κάμερες και να παίρνουν βίντεο για 10-15 λεπτά. Μια φορά την εβδομάδα στην εκπομπή να δείχνονται τα βίντεο όπου να φαίνονται καθαρά οι πινακίδες των αυτοκινήτων και οι τηλεθεατές να ψηφίζουν από τηλεφώνου στο σταθμό ποιός οδηγός κάθε βδομάδα θα παίρνει το βραβείο ότι πρέπει να έχει το πιο μικρούτσικο πέος της Ελλάντας…

Όταν τα βίντεο περιλαμβάνουν και αστυνομικούς που να μην κάνουν τίποτα, εκείνοι θα συναγωνίζονται για το εβδομαδιαίο βραβείο "το χρυσό γουρουνάκι".

Από ευγένεια ίσως να μην πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στον διαγωνισμό για το βραβείο τα 50% των παραβατών που τυγχάνουν Κυρίες ή Δεσποινίδες…

Έχω οδηγήσει επί 26 χρόνια σε τρείς χώρες εκτός Ελλάδος όπου ζούσα και ζω, πήρα το δίπλωμα μου στην Αγγλία το 1979, και έχω οδηγήσει σε πάμπολλες άλλες χώρες σαν τουρίστας, ή για εργασιακά ταξίδεια, ελπίζω λοιπόν να μου επιτραπεί να παραθέσω την γνώμη μου ότι δεν φταίνε οι Έλληνες οδηγοί για την φαιδρή, θανατηφόρα και τραγική κατάσταση στους δρόμους της Ελλάδας:

Οι Έλληνες οδηγοί ως επί το πλείστον είναι απλώς μωροί (εξ’ ου και το Αγγλικό «moron» από το Ελληνικό "μωρός") με κόμπλεξ Θεού, το οποίο μόνο με Πόρσε Καγιέν και πάνω ικανοποιείται (με εισόδημα δηλωμένο στην εφορία των 800 Ευρώ το μήνα), και ως έχοντες εγκεφάλους μικρών παιδιών δεν μπορεί να τους επιδοθεί υπευθυνότητα για τις πράξεις τους. Εκείνοι οι οποίοι φέρουν πλήρη ευθύνη είναι τα όργανα της τάξεως, και η ανοργανωσιά τους, που επιτρέπουν στους μωρούς να μωραίνουν.

Οι νόμοι δεν σημαίνουν τίποτα όταν δεν εφαρμόζονται,

άρα, η Ελλάδα είναι ένα κράτος άνομο.

Λέω σοβαρότατα και αντικειμενικότατα, βάσει των παραπάνω εμπειριών, ότι τα όργανα της τάξης στην Ελλάδα είναι ένα τσούρμο ανίκανοι χαραμοφάηδες με κόμπλεξ ηξουσίας, ως επί το πλείστον, και ουδεμία σκέψη για λίγη εργασία, να βγάλουν τουλάχιστον λίγο από το μισθό που τους πωληρώνουν οι φόροι που χρωστάμε στην εφορία. Λέω ότι η Ελληνική Αστυνομία και Τροχαία είναι μια μαύρη κηλίδα και ντροπή για την Ελλάδα, και έχουν δίκιο οι ξένοι τουρίστες που γελάν με τους μωρούς, και φοβούνται να οδηγήσουνε στη χώρα μας.

~

ΥΓ. Ευτυχώς που ανέβηκε το ΦΠΑ κι έτσι οι καταστηματάρχες θα μπορούν τώρα να μην αποδίδουν περισσότερα... Έτσι θα μπορούν να δίνουν πιο πολλά φακελάκια στους γιατρούς όταν μπαίνουν στα επείγοντα περιστατικά μετά από καραμπόλες στους δρόμους...