Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιείς όταν βρεθείς στην βόρειο Αμερική είναι ότι ο ουρανός έχει μια αίσθηση διαφορετική. Ο κόσμος το ονομάζει αυτό Big Sky... έπειτα καταλαβαίνεις ότι το φως είναι διαφορετικό. Πιο κρυστάλλινο, πιο ζωντανό, με αποχρώσεις απαλές η ζωηρές που δεν τις έχεις συνηθίσει...
Πολλοί καλλιτέχνες θαμπώθηκαν από την ομορφιά των μεγάλων πεδιάδων, των βουνών με τις λίμνες, τα ποτάμια. Τα σύννεφα και τις καταιγίδες, τον μεγάλο ουρανό στη μέση της ηπείρου, που δεν έχει παρά ευθεία για πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα, και μπορείς να δεις καταιγίδες, λιακάδες σύννεφα και το στερέωμα, όλα στην ίδια ματιά...
Ένας από τους αγαπημένους μου Αμερικανούς καλλιτέχνες είναι ο Frederic Remington (1861-1909). Σ' αυτή την ανάρτηση παραθέτω μερικούς πίνακές του, αλλά διαλέγω μόνο ανάμεσα από τους λίγους πίνακες με θέματα τους ανθρώπους των πεδιάδων και των βουνών -εκείνων των ανθρώπων που ήταν μέρος αυτής της φύσης για 15.000 χρόνια πριν φθάσουν οι λευκοί.
Ενδιαφέρουσα σημείωση: Μέχρι πρόσφατα η επιστήμη πίστευε ότι οι άνθρωποι ήρθαν στην Αμερικανική ήπειρο από την Σιβηρία και Αλάσκα. Πρόσφατες ανακαλύψεις στη Ατλαντική ακτή, και σπουδή της τεχνολογίας κατασκευής αιχμών και εργαλείων στο ύψος της Maryland, αποδεικνύουν ότι οι κάτοικοι εκείνων των περιοχών, μέχρι και πριν 10,000 χρόνια ήταν συνδεδεμένοι πολιτιστικά με ανθρώπους Μεσογειακούς, από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, και όχι με εκείνους της Σιβηρίας. Ξέραμε ότι ο πρώτος ανακαλύψας την Αμερική δεν ήταν ο Κολόμβος ούτε ο Βεσπούκι –πιστεύαμε ότι ήταν ο Λιφούρ Έρικσσον τον 10ο με 11ο αιώνα. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν ούτε αυτός, και, ότι, ήμασταν εμείς, πάντα.
Εκπληκτικοί πίνακες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη λαογραφική κληρονομιά άφησε.....
Πολύ ενδιάφερον το σχόλιο για το ποιος ή ποιοι πρώτοι ανακάλυψαν την αμερικανική ήπειρο.
Αλλά δεν καταλαβαίνω πως ανακαλύπτει κάποιος κάτι που ήδη υπάρχει και κατοικείται. Ίσως το πιο σωστό θα ήταν πότε μας έγινε γνωστή ή καλύτερα πότε κατακτήθηκε.....
Καλό βράδυ :-)
Βάσσια, σ’ ευχαριστώ. Πρώτη φορά που είδα πίνακα του ήταν ένας που λέγεται «Σούρουπο σε Καναδική Λίμνη» και είδα το πρωτότυπο σε μουσείο –με συνεπήρε, γιατί στο ζωντανό πίνακα το φως και οι αποχρώσεις ήταν πρωτόγνωρα για μένα σε ζωγραφικό πίνακα, και οι εκφράσεις των κυνηγών που ατενίζουν το Νέο Κόσμο καθηλωτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβαλα αυτόν τον πίνακα στο τέλος της ανάρτησης πάνω από τα σχόλια. Η αντιγραφή αυτή δεν αποδίδει κατά την γνώμη μου παρά ελάχιστα από τον πραγματικό.
Αυτό που λες είναι εκεί που το πήγαινα κι εγώ, ότι την Αμερική δεν την «ανακάλυψε» κανείς γιατί υπήρχε και μετάβαση και κάποια επαφή, από πριν από την λήξη των τελευταίων παγετώνων. Οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθαν αντιμέτωποι οι Ευρωπαίοι τα τελευταία 400 χρόνια ήταν ξαδέλφια από την ίδια κοιτίδα. Μόνο που τα ξαδέλφια στην Αμερική είχαν επί 15,000 χρόνια καταφέρει να βρουν πολύ περισσότερη εσωτερική ειρήνη, δύναμη και ενότητα με την φύση απ’ όσοι βρέθηκε ποτέ από τις κοινωνίες των Ευρωπαίων…
Για το τελευταίο σχόλιο δε θέλω να εκφραστώ. Να δω τις αποδείξεις κι όχι στο Λιακόπουλο ή τον Άδωνι. Προς το παρόν μόνες αποδείξεις είναι στα τέλη της παγετώνειας περιόδου στην Αλάσκα και το Σιατλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ είχα την ίδια πρώτη αντίδραση Δήμο, όταν ελέχθησαν αυτά σε ένα Ιταλικό ντοκιμαντέρ υψηλής αξιοπιστίας. Βασικά οι αιχμές κατασκευασμένες από πέτρα για δόρατα, τεχνικής clovis, που βρέθηκαν στις ακτές του Ατλαντικού, πρόσφατα, ταιριάζουν απόλυτα με Μεσογειακή τεχνοτροπία και καθόλου με Σιβηρική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφου διάβασα το σχόλιο σου έκανα μια γρήγορη έρευνα για μια αξιόπιστη διασταύρωση και βρήκα αυτό: http://www.si.edu/Encyclopedia_SI/nmnh/origin.htm
Μέχρι να ξεκαθαρίσετε από που βρέθηκαν εκεί οι Ινδιάνοι σε πληροφορώ ότι επιτέλους το μπλογκ σου φάνηκε στο Bloglines !
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσια! Ελπίζω να μην ξανα-κολλήσει…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας γύρισες Αθεόφοβε!